DD3/033/372/KDJ/14

Interpretacja Ministra Finansów DD3/033/372/KDJ/14 z 7 stycznia 2015 r.

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 8 września 2014 r. Nr IPPB4/415-427/14-4/JK wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Fundacji (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku złożonym w dniu 27 maja 2014 r., uzupełnionym w dniu 23 lipca 2014 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych, jest:

• nieprawidłowe - w zakresie stosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.b ustawy do zwrotu kosztów wyżywienia gości krajowych i zagranicznych lub kosztów zapewnienia wyżywienia tym osobom w części przekraczającej kwotę diety oraz braku obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C od ww. świadczeń,
  
• prawidłowe - w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

Dnia 8 września 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając – na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 27 maja 2014 r., uzupełniony w dniu 23 lipca 2014 r., w którym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności realizuje zadania określone w statucie, które są finansowane ze środków programu polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP oraz innych środków Ministerstwa Spraw Zagranicznych (dalej: MSZ), a także z dotacji i subwencji od instytucji rządowych, międzyrządowych i innych instytucji międzynarodowych (między innymi z krajów: USA, Kanady, Szwecji). Zadaniem Wnioskodawcy jest wypełnianie ściśle zadań zleconych przez Grantodawców zgodnie z zawartymi umowami. W ramach realizacji tych celów Wnioskodawca organizuje konferencje, spotkania, szkolenia, seminaria, współpracując z organami administracji rządowej, organami jednostek samorządu terytorialnego, szkołami, uczelniami wyższymi, organizacjami pozarządowymi oraz osobami fizycznymi np. działaczami społecznymi. Udzielane granty przewidują finansowanie spotkań, na które Wnioskodawca planuje zapraszać gości z kraju i zza granicy. W bieżącym roku planowane są wizyty studyjne dla gości z Rosji, Ukrainy, Białorusi, Tunezji oraz innych państw korzystających z pomocy polskiej współpracy rozwojowej. Zaproszeni goście nie będą otrzymywać wynagrodzenia, ani też nie będą związani z Wnioskodawcą żadną umową cywilnoprawną lub umową o pracę. Wnioskodawca zamierza natomiast pokryć ze środków z dotacji koszty związane z przyjazdem gości, tj. koszty dojazdów, zakwaterowania, wyżywienia oraz dodatkowych kosztów pobytowych. Koszty te będą pokrywane bezpośrednio lub refundowane na podstawie przedkładanych przez gości oryginalnych dowodów zakupu. Ponieważ spotkania te mogą być organizowane w różnych miejscach, zatem Wnioskodawca w związku z możliwym przemieszczaniem się gości, zamierza przekazać zarówno gościom krajowym jak i zagranicznym kwoty diet, za dni w których nie będzie zapewnione wyżywienie, oraz dodatkowo kieszonkowego na drobne wydatki w czasie pobytu.

W uzupełnieniu złożonym w dniu 23 lipca 2014 r. Wnioskodawca poinformował, że zamierza, w ramach realizacji projektów finansowanych ze środków programu polskiej współpracy rozwojowej MSZ oraz innych dotacji od instytucji rządowych, międzyrządowych i innych instytucji międzynarodowych zapraszać gości z kraju i z zagranicy. Zapraszani uczestnicy programów, którym Wnioskodawca zamierza wypłacać kwoty diet i kieszonkowego, to osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, zatem wydatki jakie poniosą na koszty podróży i pobytu w ramach realizacji projektu nie będą zaliczane przez te osoby do kosztów uzyskania przychodów. W przypadku wizyt przedstawicieli administracji państwowej lub samorządowej ponoszone przez nich wydatki nie będą refundowane z innych źródeł. Fundacja każdorazowo wymaga pisemnego oświadczenia osoby rozliczającej wydatki, że ponoszone przez nią koszty nie były refundowane z innych źródeł.

Ze względu na różny charakter spotkań, Wnioskodawca chciałby zapewnić gościom możliwość swobodnego poruszania się oraz sprawnej obsługi zadań programowych. W związku z tym możliwość wypłaty diet i kieszonkowego znacznie usprawniłaby realizację zadań. Tym bardziej, że osoby zapraszane pochodzą z krajów o znacznie niższych dochodach niż w UE i pokrycie tych wydatków z własnych środków stanowiłoby dla nich poważne obciążenie finansowe. Ponoszone wydatki będą jedynie kosztami niezbędnymi do prawidłowej realizacji zadań programu. W ramach wypłaconych kwot, w zależności od charakteru spotkań, goście będą mogli wykorzystać je na koszty związane z pobytem i swobodnym poruszaniem się w czasie podróży. Kosztami takimi będą np. koszty kart telefonicznych, dostępu do bezprzewodowego Internetu, bilety wstępu i ewentualne wynajęcie przewodnika do miejsc związanych z celem programu oraz w przypadku dziennikarzy, koszty akredytacji prasowych, a także koszty przejazdów lokalnych, jeśli w ramach spotkania nie będą zapewnione przejazdy. Kwoty wypłacanych diet i kieszonkowego będą ustalone przez Zarząd w zależności od rodzaju i charakteru spotkań.

Wypłacane dla gości zagranicznych kwoty diet i kieszonkowego nie będą stanowiły dla nich ekwiwalentu za wyżywienie. Jeśli w trakcie spotkań nie będzie zapewnione wyżywienie, może zostać wypłacona jedynie dieta zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.b do wysokości limitów określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy wypłacone kwoty diet i zwrot kosztów podróży dla gości krajowych korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? Przy czym, kieszonkowe i dieta wypłacona ponad obowiązujące w kraju limity (30 zł) gościom krajowym stanowi dla nich przychód podlegający opodatkowaniu, w stosunku do którego Fundacja zobowiąże się przekazać na koniec roku informację na druku PIT-8C, gdyż płatnikiem podatku nie będzie Fundacja tylko osoba otrzymująca dietę.
   
2. Czy pokrycie kosztów podróży gości zagranicznych korzysta ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.b, a wypłacone kwoty diet i kieszonkowego (bez ustalonego przez ustawodawcę limitu) dla gości zagranicznych korzystają ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 76 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? Przy czym, jeśli wypłacone kwoty korzystać będą ze zwolnienia z podatku na podstawie ww. artykułów Fundacja nie będzie zobowiązana do przekazania gościom informacji PIT-8C.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacone kwoty diet i zwrot kosztów podróży dla gości krajowych korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, kieszonkowe i dieta wypłacona ponad obowiązujące w kraju limity (30 zł) gościom krajowym, stanowi dla nich przychód podlegający opodatkowaniu, w stosunku do którego Fundacja zobowiąże się przekazać na koniec roku informację na druku PIT-8C, gdyż płatnikiem podatku nie będzie Fundacja tylko osoba otrzymująca dietę.

Natomiast pokrycie kosztów podróży gości zagranicznych korzysta ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.b, a wypłacone kwoty diet i kieszonkowego (bez ustalonego przez ustawodawcę limitu) dla gości zagranicznych korzysta ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 76 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, Fundacja nie będzie zobowiązana do przekazania gościom informacji PIT-8C w stosunku do wypłacanych kwot korzystających ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie ww. artykułów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, uznał za:

• prawidłowe – w części dotyczącej skutków podatkowych wypłacania diet gościom krajowym do wysokości limitu, a także diet i kieszonkowego wypłacanych gościom zagranicznym oraz skutków podatkowych zwrotu kosztów podróży wypłacanych gościom krajowym i zagranicznym w odniesieniu do kosztów dojazdów do wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami wraz z opłatami dodatkowymi, kosztów dojazdów lokalnych, kosztów zakwaterowania wypłacanego na podstawie przedłożonych rachunków oraz kosztów wyżywienia do wysokości diety, a także braku obowiązku wystawienia informacji PIT-8C od ww. świadczeń,
  
• prawidłowe – w części dotyczącej skutków podatkowych wypłacania diet gościom krajowym ponad limit oraz obowiązku wystawienia informacji PIT-8C od ww. świadczeń,
  
• nieprawidłowe – w części dotyczącej skutków podatkowych wypłacania gościom krajowym kieszonkowego, zwrotu kosztów podróży wypłacanych gościom krajowym i zagranicznym odnoszącym się do kosztów wyżywienia ponad limit oraz dodatkowych kosztów pobytowych (koszty kart telefonicznych, dostępu do bezprzewodowego Internetu, bilety wstępu, wynajęcie przewodnika do miejsc związanych z celem programu oraz koszty akredytacji prasowych), a także braku obowiązku wystawienia informacji PIT-8C od ww. świadczeń.
  
  

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Minister Finansów stwierdza co następuje.

Na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z dyspozycją art. 3 ust. 2b ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
   
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
   
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Powyższa regulacja nie stanowi katalogu zamkniętego, a to oznacza, że ustawodawca wskazał przykładowo rodzaje dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium RP. Nie ma zatem przeszkód, aby do dochodów uzyskanych na terytorium RP zaliczyć także dochody z tytułów innych niż wymienione.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy).

Stosownie do postanowień art. 11 ust. 1 ustawy przychodami (…) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów określony w art. 10 ust. 1 ustawy w pkt 9 wymienia inne źródła. Zgodnie z definicją przychodów z innych źródeł zawartą w art. 20 ust. 1 ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku (art. 9 ust. 1 ustawy).

Na podstawie art. 42a ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Katalog zwolnień przedmiotowych określony w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy zawiera zwolnienie od podatku diet i innych należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
   
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem
   
   - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.
   
   

Jednocześnie w przypadku osób niebędących pracownikami powyższe zwolnienie od podatku stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
   
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
   
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
   
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167), zwane dalej „rozporządzeniem”.

Wskazać należy, iż rozporządzenie to mimo, iż dotyczy świadczeń przysługujących pracownikom, to jednocześnie wyznacza granicę dla zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy, którego adresatami są zarówno pracownicy, jak i osoby niebędące pracownikami.

Na podstawie § 2 rozporządzenia, z tytułu służbowej podróży krajowej i zagranicznej, odbywanej na w terminie i w miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
   
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów,
      
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
      
   3. noclegów,
      
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

Pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi (§ 3 ust. 2 rozporządzenia).

Pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości (§ 4 ust. 1 rozporządzenia). Wydatki te obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub zagranicznej (§ 4 ust. 2 rozporządzenia).

Stosownie do postanowień § 7 ust. 1 rozporządzenia, dieta w czasie podróży krajowej jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia i wynosi 30 zł za dobę podróży. Dieta nie przysługuje jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie ( § 7 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia).

W myśl § 7 ust. 4 rozporządzenia kwotę diety, zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

1. śniadanie - 25% diety;
   
2. obiad - 50% diety;
   
3. kolacja - 25% diety.
   
   

W przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy § 7 ust. ust. 4 rozporządzenia stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia za nocleg podczas podróży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 ( § 8 ust. 2 rozporządzenia).

Pracownikowi, któremu nie zapewniono bezpłatnego noclegu i który nie przedłożył rachunku, o którym mowa w ust. 1, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150% diety ( § 8 ust. 3 rozporządzenia).

Za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży krajowej pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli pracownik nie ponosi kosztów dojazdów ( § 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia).

Katalog zwolnień przedmiotowych w art. 21 ust. 1 pkt 76 ustawy przewiduje również zwolnienie od podatku diet i kieszonkowego dla gości zagranicznych przybywających do Polski w ramach programów i umów oraz wartość wyżywienia dla tłumaczy (pilotów) towarzyszących tym gościom, z wyjątkiem ekwiwalentów za to wyżywienie.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym sfinansowanie przez Wnioskodawcę kosztów podróży dla gości krajowych i zagranicznych związanych z udziałem w konferencjach, spotkaniach, szkoleniach i seminariach, na które składają się koszty dojazdów, zakwaterowania, wyżywienia, a także dodatkowych kosztów pobytowych, tj. diet i kieszonkowego dla gości zagranicznych, stanowią dla otrzymujących przychód w rozumieniu przepisów ustawy z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń, których wartość oblicza się z godnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy, tj. jeśli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – ich wartość pieniężną ustala się według cen zakupu. Uzyskany z tego tytułu przychód kwalifikowany jest do innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy.

Jednakże zwrot kosztów podróży na konferencje, spotkania, szkolenia, seminaria do wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi oraz koszty zakwaterowania/noclegu stwierdzone rachunkiem w wysokości przekraczającej limit określony w rozporządzeniu, stanowią dla tych osób przychód w rozumieniu przepisów ustawy, zwolniony od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.b ustawy.

W przypadku zwrotu przez Wnioskodawcę kosztów noclegu w wysokości przekraczającej limity określone w rozporządzeniu, za uprzednio wyrażoną przez Wnioskodawcę zgodą, pokryte za nocleg gościa uczestniczącego w konferencji, seminarium, organizowanych spotkaniach będą korzystały ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.b ustawy.

W przypadku ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów wyżywienia, powyższym zwolnieniem od podatku objęta jest jedynie wartość wyżywienia nieprzekraczająca wysokości diety, o której mowa w § 7 ust. 1 rozporządzenia. Nadwyżka ponad kwotę diety podlega opodatkowaniu, a na Wnioskodawcy ciąży obowiązek sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz właściwemu dla niego urzędowi skarbowemu, na zasadach i w terminie określonym w art. 42a ustawy, informacji PIT-8C.

Co do zasady, za każdą rozpoczęta dobę w podróży przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety, jednakże ryczałt nie przysługuje, jeżeli gość nie ponosi kosztów dojazdów.

Z kolei diety i kieszonkowe otrzymywane przez gości zagranicznych objęte są zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 76 ustawy. Środki te mogą być przez gości przeznaczone na różne cele, w tym m.in. na wskazane we wniosku, tj. zakup kart telefonicznych, dostępu do bezprzewodowego Internetu, bilety wstępu czy w przypadku dziennikarzy, koszty akredytacji prasowych. Natomiast wypłata diet i kieszonkowego gościom krajowym stanowi dla tych osób przychód z innych źródeł, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Na Wnioskodawcy ciąży obowiązek sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz właściwemu dla niego urzędowi skarbowemu, na zasadach i w terminie określonym w art. 42a ustawy, informacji PIT-8C.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za nieprawidłowe - w zakresie stosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.b ustawy do zwrotu kosztów wyżywienia gości krajowych i zagranicznych lub kosztów zapewnienia wyżywienia tym osobom w części przekraczającej kwotę diety oraz braku obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C od ww. świadczeń, oraz prawidłowe - w pozostałym zakresie.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 8 września 2014 r. Nr IPPB4/415-427/14-4/JK, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

P O U C Z E N I E

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.