Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-759/14-4/MG
z 8 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2014 r. (data wpływu 9 października 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 grudnia 2014 r. (data wpływu 8 grudnia 2014 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 1 grudnia 2014 r. (data nadania 1 grudnia 2014 r., data doręczenia 3 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązkach płatnika związanych z opodatkowaniem świadczeń dokonywanych na rzecz klientów w ramach organizowanych przez Spółkę programów premiowych i akcji promocyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązkach płatnika związanych z opodatkowaniem świadczeń dokonywanych na rzecz klientów w ramach organizowanych przez Spółkę programów premiowych i akcji promocyjnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca („Bank”) jest bankiem z siedzibą w Polsce, wykonującym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności bankowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1376 ze zm.).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w celu zwiększenia satysfakcji i lojalności klientów, Bank prowadzi programy premiowe i akcje promocyjne mające na celu aktywizację klientów Banku. Prowadzone akcje promocyjne adresowane są wyłącznie do klientów Wnioskodawcy, tj. osób fizycznych, które korzystają z produktów oferowanych przez Bank, np. zawarły umowę rachunku bankowego lub karty kredytowej. W ramach prowadzonych akcji promocyjnych Wnioskodawca wydaje klientom nagrody zarówno w formie świadczeń pieniężnych (np. zwrot części wydatkowanej kwoty, stałą kwotę wypłacaną w związku z określoną aktywnością na rachunku), jak również świadczeń rzeczowych (np. bilety do kina, ekspresy do kawy).

Otrzymanie nagrody jest każdorazowo uwarunkowane spełnieniem wskazanych w regulaminie promocji warunków, a konkretnie podejmowaniem działań określonych stosownymi regulaminami akcji promocyjnych. Przyznanie nagrody nie ma charakteru konkursowego, nie jest również wynikiem przypadku. Wszyscy klienci, którzy spełnili określone warunki otrzymują premię w formie świadczenia pieniężnego lub rzeczowego.

Prowadzone przez Bank programy i akcje promocyjne mogą mieć charakter długotrwały lub też mogą przybrać formę krótkich akcji rozliczanych jednorazowo. W efekcie wypłata nagród pieniężnych lub wydawanie nagród rzeczowych w omawianych akcjach promocyjnych może następować w okresach rozliczeniowych (miesięcznych lub kwartalnych) lub jednorazowo na zakończenie danej akcji promocyjnej.

Wartość otrzymywanych przez klienta od Banku nagród (w danym okresie rozliczeniowym lub jednorazowo) nie przekracza kwoty 760 zł. Najczęściej również regulaminy akcji promocyjnych, poprzez stosowne zapisy, uniemożliwiają przekazanie nagrody o wartości wyższej niż wskazana.

Wśród organizowanych przez Bank akcji promocyjnych o wskazanym wyżej charakterze zdarzają się programy oparte o tzw. cashback. W ramach tego typu programów Bank umożliwia swoim klientom - użytkownikom kart debetowych i kredytowych otrzymywanie premii pieniężnej w zamian za dokonywanie zakupów u określonych Partnerów, z którymi Bank organizuje akcje promocyjne. Wypłacane klientom premie cashback obliczane są jako odsetek wartości zakupów dokonanych przy użyciu dedykowanych kart debetowych i kredytowych. Kwota premii ustalana jest zgodnie ze stosownym regulaminem akcji. Bank uznaje kwotą premii cashback rachunki bankowe/kartowe wszystkich klientów, którzy spełnili warunki określone w regulaminach. Kwota premii wypłacana jest w okresach rozliczeniowych i nie przekracza 760 zł.

Wniosek obarczony był brakami formalnymi, w związku z tym pismem z dnia 1 grudnia 2014 r. (data nadania 1 grudnia 2014 r., data doręczenia 3 grudnia 2014 r.) wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia poprzez wyjaśnienie:

• czy złożony przez Spółkę wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 6 października 2014 r. dotyczy, zgodnie z wyjaśnieniem zawartym w stanowisku Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego - zdarzenia przyszłego, a nie tak jak wskazano w części E formularza ORD-IN poz. 51 „Liczba zaistniałych stanów faktycznych” - 1 zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia 4 grudnia 2014 r. (data nadania 4 grudnia 2014 r., data wpływu 8 grudnia 2014 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczenia dokonywane na rzecz klientów w ramach przedstawionego schematu programów promocyjnych stanowią nagrody uzyskane w związku ze sprzedażą premiową w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu nadanym jej ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - i w przypadku spełnienia wymagań wynikających z ww. ustawy, będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia dokonywane na rzecz klientów w ramach przedstawionego schematu programów promocyjnych stanowią nagrody uzyskane w związku ze sprzedażą premiową w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu nadanym jej ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - i w przypadku spełnienia wymagań wynikających z ww. ustawy, będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 29 sierpnia 2014 r. została uchwalona ustawa o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2014 r. poz. 1328) dalej jako: „ustawa nowelizacyjna”), zmieniająca m.in. regulację art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.; dalej: „updof”), który w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r. przewidywał zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wartości wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i spodu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekraczała kwoty 760 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności.

Zgodnie brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 68 updof wprowadzanym ustawą nowelizacyjną wolne od podatku dochodowego są m.in. wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 760 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności.

Na marginesie Bank pragnie wskazać, że składa niniejszy wniosek ponieważ na chwilę złożenia wniosku ustawa nowelizacyjna została już uchwalona przez Parlament, podpisana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz ogłoszona w Dzienniku Ustaw, w efekcie czego od chwili jej ogłoszenia stanowi część polskiego porządku prawnego.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że zadane we wniosku pytanie dotyczy zdarzenia przyszłego, które będzie miało miejsce w czasie, kiedy ustawa nowelizacyjna uzyska już moc obowiązującą, w związku z czym ocena skutków podatkowych przedmiotowego zdarzenia powinna zostać dokonana z uwzględnieniem nowego brzmienia updof.

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 68 updof w brzmieniu nadanym ustawą nowelizacyjną wynika, że aby dany przychód korzystał ze zwolnienia z opodatkowania jako nagroda związana ze sprzedażą premiową wymagane jest, by:

• nagroda otrzymana przez klienta była związana ze sprzedażą premiową towarów lub usług,
• jednorazowa wartość nagrody nie przekraczała kwoty 760 zł,
• sprzedaż premiowa nie dotyczyła nagród otrzymanych przez klientów w związku prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą.

Przepisy ustaw podatkowych nie zawierają legalnej definicji „sprzedaży premiowej”. Co więcej, updof jest jedynym aktem normatywnym, w którym pojęcie to występuje. W opinii Wnioskodawcy, ustalenia znaczenia tego pojęcia należy więc dokonać w oparciu o obowiązujące reguły wykładni.

Celem ustalenia zakresu znaczeniowego pojęć użytych przez ustawodawcę w przepisach prawa podatkowego należy odwołać się przede wszystkim do wykładni literalnej (gramatycznej), tj. powszechnego rozumienia słów. W pojęciu powszechnym „sprzedaż” jest rozumiana jako: „oddanie towarów lub usług za określoną sumę pieniędzy” (m.in. Wielki Słownik Języka Polskiego dostępny na stornie http://www.wsjp.pl/).

W tym zakresie jedynie pomocniczo można wskazać na znaczenie pojęcia „sprzedaż” jakie słowo to posiada w języku prawnym. Zgodnie z art. 535 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się zapłacić sprzedawcy cenę. Termin „premia” nie został natomiast zdefiniowany ani w przepisach podatkowych, ani w cywilnoprawnych. W praktyce uznaje się, że sprzedaż premiowa jest to taka sprzedaż, która związana jest z przyznaniem nagrody (zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN „premia” to „nagroda za coś, często mająca zachęcić do czegoś osobę nagradzaną”). W ramach organizowanej sprzedaży premiowej, nagrodę stanowiącą premię otrzymuje każda osoba dokonująca zakupu w ramach danej promocji.

Podsumowując powyżej przytoczone definicje Wnioskodawca wskazuje, że „sprzedaż premiowa” jest umową zawartą między sprzedawcą a kupującym, połączoną z przyznaniem premii kupującemu przez sprzedającego.

Jednocześnie Bank pragnie podkreślić, iż następująca na mocy ustawy nowelizacyjnej zmiana brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 68 updof jednoznacznie wskazuje, że sprzedaż premiowa może dotyczyć sprzedaży zarówno towarów jak i usług, a nie wyłącznie sprzedaży towarów (rzeczy).

Powyższa zmiana wynika z istniejących na gruncie obowiązującego w chwili składania wniosku stanu prawnego sporów co do zakresu sprzedaży premiowej i ma w ocenie Wnioskodawcy charakter jedynie doprecyzowujący. Na możliwość prowadzenia sprzedaży premiowej w odniesieniu do świadczonych usług, a nie tylko sprzedawanych towarów, wskazywały bowiem wielokrotnie sądy administracyjne (m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 16 lipca 2014 r., sygn. Akt III SA/Wa 86/14; Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 11 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 1683/13; Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 28 sierpnia 2013 r.: sygn akt I SA/Wr 864/13).

W przypadku organizowanych przez Bank akcji i programów promocyjnych, regulaminy nagradzania przewidują przyznanie premii za określone zachowanie. Przedsięwzięcia te nie zawierają elementu rywalizacji pomiędzy uczestnikami - nagroda zostanie przyznana każdemu klientowi Banku spełniającemu warunki danej promocji. De facto, istnieje gwarancja otrzymania nagrody przez klienta po spełnieniu przez niego określonych warunków oznaczonych przez podmiot prowadzący sprzedaż premiową. Przykładowo, w przypadku programów opartych na systemie cashback, premiowana będzie intensywność użycia kart kredytowych i płatniczych objętych promocją w przyjętym okresie rozliczeniowym.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż warunkiem otrzymania nagrody jest każdorazowo posiadanie statusu klienta. W efekcie występuje powiązanie nagród z dokonywaną przez Bank sprzedażą usług.

W efekcie, organizowane przez Bank programy i akcje sprowadzające się do premiowania każdego klienta, który spełni wskazane w regulaminie warunki powinny być zakwalifikowane jako sprzedaż premiowa.

W kontekście opodatkowania opisanych we wniosku wydawanych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów świadczeń należy odnieść się również do innej regulacji wprowadzanej przez ustawę nowelizacyjną. Ustawa nowelizacyjna wprowadziła bowiem do art. 30 ust. 1 updof nowy punkt 4b, który w określonych sytuacjach wprowadza obowiązek poboru podatku przez płatnika, w miejsce samodzielnego rozliczenia i odprowadzenia podatku przez podatnika. I tak, dodany w art. 30 ust. 1 punkt 4b stanowi, że od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych od banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych lub instytucji finansowych w rozumieniu odrębnych przepisów, w związku z promocjami oferowanymi przez te podmioty - w wysokości 19% świadczenia.

Zdaniem Banku, art. 30 ust. 1 pkt 4b updof wprowadza obowiązek poboru podatku przez płatnika i określa stawkę tego podatku i w tym znaczeniu stanowi jedynie przepis techniczny.

Jeżeli zatem określony przychód jest objęty zakresem zwolnień przewidzianych w art. 21 ust. 1 updof to przychód taki nie będzie podlegać opodatkowaniu na zasadach przewidzianych w art. 30 ust. 1 pkt 4b updof w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.

W efekcie, o ile świadczenia wypłacane przez banki, spółdzielcze kasy oszczędnościowo - kredytowe i instytucje finansowe spełniają warunki wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 68 updof - tj. pozwalające na zastosowanie zwolnienia do kwoty 760 zł, to powinny one podlegać zwolnieniu z opodatkowania 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, i w odniesieniu do tych przychodów nie zaistnieje obowiązek poboru podatku, o którym mowa we wprowadzanym ustawą nowelizacyjną art. 30 ust. 1 pkt 4b updof (do przewidzianego limitu 760 zł).

Za słusznością wskazanego poglądu przemawia również fakt, że przyjęcie odmiennej interpretacji wzajemnej relacji tych dwóch przepisów prowadziłoby do nierównego opodatkowania, bowiem podatnicy otrzymujący nagrody związane ze sprzedażą premiową od banków byliby zobowiązani do poniesienia ekonomicznego ciężaru 19% podatku, podczas gdy podatnicy otrzymujący analogiczne świadczenia od podmiotów niebędących instytucjami wskazanymi w treści art. 30 ust. 1 pkt 4b byliby zwolnieni z opodatkowania.

Różnicowanie sytuacji podatników tylko i wyłącznie ze względu na status podmiotu wypłacającego dane świadczenie nie znajduje uzasadnienia na gruncie podstawowych zasad prawa podatkowego. Takie rozróżnienie nie miałoby logicznego uzasadnienia z punktu widzenia podatników - bez znaczenia bowiem pozostaje dla przeciętnego podatnika fakt, czy wypłacający świadczenie podmiot posiada formalnie status banku, spółdzielczej kasy oszczędnościowo -kredytowej lub instytucji finansowej. Elementem różnicującym zasady opodatkowania może być, w ocenie Banku, charakter wypłacanego świadczenia, a nie formalny status dokonującego wypłaty. Skoro więc banki, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe i instytucje finansowe dokonują wypłaty nagród analogicznych do nagród wypłacanych przez inne podmioty, brak jest podstaw do różnicowania sytuacji podatkowej odbiorcy tych świadczeń tylko z uwagi na charakter podmiotu wypłacającego. Należy bowiem zwrócić uwagę na obowiązującą na gruncie przepisów prawa podatkowego podstawową zasadę równości.

W sposób najbardziej ogólny zasadę równości wyraża art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm.; dalej jako: „Konstytucja”). Przepis ten - jak stwierdził Trybunał Konstytucyjny (dalej jako: „TK”) w orzeczeniu z dnia 20 listopada 2002 r. (sygn. akt K 41/02) - znajduje swą szczególną egzemplifikację w art. 84 Konstytucji, stanowiącym o powszechności opodatkowania i obowiązku ponoszenia ciężarów publicznych, którym odpowiada - niejako od strony negatywnej - prawo do równych przywilejów (ulg) podatkowych. Przepis ten wprowadza zasadę powszechności i równości opodatkowania i jest wyrazem zasady równości na gruncie prawa podatkowego.

Według utrwalonego orzecznictwa TK, konstytucyjna zasada równości wobec prawa „polega na ty, że wszystkie podmioty prawne (adresaci norm prawnych) charakteryzujący się daną cechą istotną (relewantną) w równym stopniu, mają być traktowane równo. A więc według jednakowej miary, bez różnicowań zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących.” (wytok TK z 9 marca 1988 r., sygn. akt U 7/87; tak samo w wyrokach z dnia 20 października 1998 r. sygn. akt K 7/98, oraz z dnia 18 grudnia 2000 r., sygn. akt K 10/00). Zdaniem TK ocena zachowania zasady równości w danym przypadku powinna polegać na ustaleniu, czy możliwe jest wskazanie wspólnej istotnej cechy faktycznej lub prawnej uzasadniającej wyróżnienie określonej grupy podmiotów lub zdarzeń. TK podkreślał, że o naruszeniu zasady równości wobec prawa może zadecydować wybór takiego a nie innego kryterium różnicowania - zdaniem TK kryterium różnicujące musi bowiem być dobrane z poszanowaniem innych zasad konstytucyjnych, a w szczególności nie może stanowić okoliczności przypadkowej (wyrok z dnia 26 września 1989 r. sygn. akt K 3/89), nie może być dobrane dowolnie (wyrok z dnia 12 grudnia 1994 r., sygn. akt K 3/94), a jego wybór musi być racjonalnie uzasadniony (wyrok z dnia 18 grudnia 2000 r., sygn. akt K 10/00). Co więcej, kryterium powinno być dobrane z poszanowaniem zasady sprawiedliwości (wyrok z dnia 23 czerwca 1999 r., sygn. akt K 30/98).

Na podstawie orzecznictwa TK, zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie kryterium opartego tylko i wyłącznie o formalny, niemający faktycznego wpływu na charakter świadczenia, status podmiotu wypłacającego, stanowiłoby naruszenie zasady równości opodatkowania. Fakt, że wypłaty dokonuje bank lub inna instytucja finansowa, nie może być bowiem uznany w omawianym przypadku za cechę relewantną, mogącą uzasadniać różnice w opodatkowaniu nagród.

W kontekście powyższego należy uznać, iż traktowanie art. 30 ust. 1 pkt 4b updof jako lex specialis w stosunku do art. 21 ust. 1 pkt 68 updof prowadziłoby do wyinterpretowania normy, która stałaby w sprzeczności z zasadą równości opodatkowania.

W efekcie za uzasadniony należy uznać wniosek, że wprowadzany ustawą nowelizacyjną art. 30 ust. 1 pkt 4b updof nie wyklucza zwolnienia z opodatkowania wypłacanych przez Bank nagród na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68 updof.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady konstrukcji programów i akcji promocyjnych opisanych we wniosku o wydanie interpretacji bezspornie przesądzają o zasadności uznania ich za sprzedaż premiową w rozumieniu updof. Wobec spełnienia przesłanek wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 68 updof w brzmieniu nadanym mu przez ustawę nowelizacyjną, w odniesieniu do wydawanych przez Wnioskodawcę w ramach omawianych programów świadczeń powinno znaleźć zastosowanie zwolnienie przewidziane w tym przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.