Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1275/14-2/AA
z 5 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ewidencjonowania wydatków w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ewidencjonowania wydatków w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki partnerskiej oraz jako osoba fizyczna m.in. w zakresie świadczenia usług medycznych. Jest opodatkowany podatkiem dochodowym liniowym 19% na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy. Zarówno w spółce partnerskiej jak i w działalności prowadzonej indywidualnie prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów. Spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Każdy z partnerów płaci podatek dochodowy we własnym zakresie.

Przy świadczeniu usług medycznych w spółce partnerskiej zużywane są różne materiały tj. leki, szczepionki i inne preparaty medyczne oraz opatrunki, bandaże, strzykawki, igły, wenflony, rękawice lateksowe, papier do EKG i inne podobne, jednorazowego użytku materiały medyczne. Zakupione ww. materiały nie są przeznaczane do dalszej odsprzedaży, tzn. nie stanowią towaru handlowego.

Świadczona usługa medyczna ma charakter niematerialny, bowiem w jej wyniku nie powstaje żaden materialny efekt końcowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zużywane podczas świadczenia usług medycznych materiały - leki, szczepionki i inne preparaty medyczne oraz opatrunki, bandaże, strzykawki, igły, rękawice lateksowe, papier do EKG i inne podobne, jednorazowego użytku materiały medyczne - stanowią materiały podstawowe lub materiały pomocnicze podlegające ujęciu w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz w sporządzanym spisie z natury, o którym mowa w § 27 ww. rozporządzenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, materiały zużywane podczas świadczenia usług medycznych tj. leki, szczepionki i inne preparaty medyczne oraz opatrunki, bandaże, strzykawki, igły, wenflony, rękawice lateksowe, papier do EKG i inne podobne, jednorazowego użytku materiały nie stanowią w opisanym stanie faktycznym materiałów podstawowych ani pomocniczych, a tym samym powinny być na bieżąco ujmowane w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz nie podlegają ujęciu w spisie z natury, o którym mowa w § 27 ww. rozporządzenia.

Zgodnie z § 3 pkt 1 lit. b) ww. rozporządzenia, materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażowa) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że ww. materiały nie są materiałami podstawowymi, bo nie stają się główną substancją świadczonej usługi medycznej, ani też nie są jej częścią składową, ani nie są z nią ściśle złączone.

Z kolei materiały pomocnicze - § 3 pkt 1 lit. c) ww. rozporządzenia - to materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości.

Nie ulega wątpliwości, że ww. materiały nie są materiałami podstawowymi, są zużywane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Odnośnie warunku bezpośredniego oddawania wyrobowi (świadczonej usłudze) swoich właściwości trudno jest uznać, że skoro wyrobem gotowym jest usługa niematerialna, aby ww. materiały tj. leki, strzykawki i inne preparaty medyczne, a tym bardziej opatrunki, bandaże, strzykawki, igły, rękawice lateksowe, papier do EKG i inne podobne, jednorazowe materiały medyczne oddały usłudze medycznej swoje właściwości. Materiały te zostały wykorzystane w celu wykonania usługi, ale nie oddają bezpośrednio swoich właściwości świadczonej usłudze.

W świetle powyższego nie są zatem materiałami pomocniczymi.

Powinny więc być ewidencjonowane w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów jako tzw. pozostałe wydatki. Nie podlegają także ujęciu w spisie z natury, o którym mowa w § 27 ww. rozporządzenia.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 13 września 2010 r., sygn. IBPBI/1/415-659/10/BK, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 11 sierpnia 2011 r. sygn. ILPB1/415-703/11-2/AMN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (…).

Tym samym w remanencie początkowym oraz końcowym podatnik zobowiązany jest ująć m.in. materiały podstawowe oraz materiały pomocnicze.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji wyżej wskazanych pojęć. Wyjaśnienia tych pojęć można odnaleźć w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r., poz. 1037). Wskazać przy tym należy, że w myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Stosownie do treści § 3 pkt 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi.

Materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości (§ 3 pkt 1 lit. c) ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 3 pkt 1 lit. d) ww. rozporządzenia, wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane.

Szczegółowe zasady dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zostały zawarte w załączniku Nr 1 do ww. rozporządzenia, stanowiącym objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Jak wynika z ww. załącznika, kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu. Natomiast kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. Do wpisywania łącznej kwoty wydatków wykazanych w kolumnach 12 i 13 jest przeznaczona kolumna 14.

Zasady dotyczące sporządzenia spisu z natury określa § 27 ust. 1 ww. rozporządzenia, w świetle którego, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki partnerskiej oraz jako osoba fizyczna m.in. w zakresie usług medycznych. Przy świadczeniu usług w spółce partnerskiej zużywane są różne materiały tj. leki, szczepionki i inne preparaty medyczne oraz opatrunki, bandaże, strzykawki, igły, wenflony, rękawice lateksowe, papier do EKG i inne podobne, jednorazowego użytku materiały medyczne.

Mając na względzie charakter świadczonych przez Wnioskodawcę usług, stwierdzić należy, że usługi te należy uznać za wyroby gotowe w rozumieniu przepisów ww. rozporządzenia. Usługą wykonaną przez Wnioskodawcę jest w istocie usługa medyczna, przy użyciu ww. materiałów. Niemniej jednak, wskazane we wniosku materiały wchodzą w skład usługi świadczonej przez Wnioskodawcę i stają się jej elementem, bądź bezpośrednio oddają swoje właściwości i tym samym są zaliczane odpowiednio do materiałów podstawowych i pomocniczych, o których mowa w powołanym powyżej § 3 pkt 1 lit. b) i c) ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W konsekwencji, materiały zużywane w toku świadczonych usług medycznych należy ująć w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów – „Zakup towarów handlowych i materiałów według cen zakupu”. Materiały te podlegają również ujęciu w spisie z natury, jako materiały podstawowe i pomocnicze.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.