Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/4511-306/15/ZK
z 11 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 10 marca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 13 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wskazanego we wniosku prawa ochronnego do znaku towarowego oraz sposobu ustalenia jego wartości początkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wskazanego we wniosku prawa ochronnego do znaku towarowego oraz sposobu ustalenia jego wartości początkowej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni otrzymała do majątku osobistego w drodze darowizny (czynności nieodpłatnej) od swojego małżonka wartość niematerialną i prawną w postaci zgłoszonego do ochrony znaku towarowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, który jest znakiem słowno-graficznym (znak towarowy posiada prawa potwierdzone stosowną decyzją wydaną przez Urząd Patentowy). Między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa. Darowany znak towarowy należał do majątku odrębnego darczyńcy (darczyńca był jego 100% właścicielem). Wskazany znak towarowy mimo, że darczyńca prowadzi zarejestrowaną działalność gospodarczą (jako osoba fizyczna) stanowił jego majątek prywatny (osobisty). Składnik ten nie był w przeszłości wykorzystywany przez darczyńcę na potrzeby jego działalności gospodarczej (nie był wprowadzony ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej; nie były też od jego wartości początkowej dokonywane odpisy amortyzacyjne).

Przekazany w formie darowizny znak towarowy, został wyceniony zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i właściwymi metodami wyceny, przez posiadającego stosowne uprawnienia rzeczoznawcę majątkowego i określona została wartość rynkowa zarejestrowanego znaku towarowego słowno-graficznego.

W przyszłości Wnioskodawczyni zamierza wprowadzić przedmiotowy znak towarowy w postaci znaku słowno-graficznego do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą), a następnie skorzystać z prawa dokonywania odpisów amortyzacyjnych i zaliczania ich do kosztów podatkowych. Zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych od określonej przez rzeczoznawcę majątkowego wartości rynkowej, jako właściwie ustalonej wartości początkowej, będącej podstawą ich naliczania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawczyni będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodu od znaku towarowego objętego prawem ochronnym, nabytego w drodze darowizny, który będzie wykorzystywany gospodarczo dla potrzeb prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, od wartości ustalonej w darowiźnie określonej jako wartość rynkowa?

Czy dla celów dokonywanych odpisów amortyzacyjnych wartość początkową otrzymanego w darowiźnie ww. znaku towarowego, Wnioskodawczyni powinna ustalić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), czyli w wartości rynkowej z dnia nabycia, tj. z dnia otrzymania darowizny, zgodnie z dokonaną wyceną przez rzeczoznawcę majątkowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, kosztem uzyskania przychodów będą odpisy z tytułu zużycia wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od nabytego w formie darowizny znaku towarowego dokonywane od wartości początkowej ustalonej w umowie darowizny.

W opinii Wnioskodawczyni wartość początkową, wprowadzonej do jej działalności gospodarczej a otrzymanej w darowiźnie, wartości niematerialnej i prawnej w postaci zgłoszonego do ochrony znaku towarowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, który jest znakiem słowno-graficznym, ustalić należy w oparciu o wynikającą z umowy darowizny wartość rynkową z dnia nabycia (z dnia otrzymania darowizny), zgodnie z dokonaną w oparciu o obowiązujące przepisy prawa i właściwe metodami wyceny, przez posiadającego stosowne uprawnienia rzeczoznawcę majątkowego, wyceną wartości rynkowej przedmiotowego znaku towarowego.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne).

Zgodnie z ustawą, amortyzacji podlegają między innymi nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania - prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 1410, ze zm.), o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, na warunkach w niej określonych udzielane są m.in. prawa ochronne na znaki towarowe. Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 ww. ustawy), przy czym może nim być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

W analizowanym przypadku, podstawą prawną dla ustalenia wartości początkowej przedmiotowego znaku towarowego, jako wartości niematerialnej i prawnej, będzie art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowi on, że w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, za wartość początkową środka trwałego uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli: nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw, lub dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku. Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne. Wnioskodawczyni otrzymała w formie darowizny od swojego małżonka znak towarowy, na który udzielone jest prawo ochronne i wprowadzi go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w ramach własnej jednoosobowej działalności gospodarczej. Strony w umowie darowizny zgodnie określiły wartość zgłoszonego znaku towarowego, na który udzielone jest prawo ochronne i odpowiada ona wartości rynkowej, potwierdzonej przez wycenę dokonaną przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego.

Według takiej wartości znak towarowy objęty prawem ochronnym zostanie wprowadzony przez Wnioskodawczynię do ewidencji środków niematerialnych i prawnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Znak towarowy objęty prawem ochronnym, w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawczynię, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, a jego wartość przekroczy 3.500 zł. Ze względu na powyższe, otrzymany przez Wnioskodawczynię w formie darowizny znak towarowy posiada prawa potwierdzone wydaną przez Urząd Patentowy decyzją i w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów będą odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.

Podstawą naliczania odpisów amortyzacyjnych będzie wartość przedmiotowego znaku towarowego określona w umowie darowizny, którą stanowi wartość rynkową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1410) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne można uznać m.in. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej, o ile spełniają one łącznie następujące warunki:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo zostały oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych; wydatki na nabycie tych praw rozpoznawane winny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii, co skutkuje brakiem możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej tych składników majątkowych oraz brakiem obowiązku określenia wartości początkowej tych składników.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Należy zauważyć, że przepisy prawa podatkowego nie dają podstaw do amortyzowania samych znaków towarowych. Amortyzacji podatkowej podlegają dopiero nabyte prawa ochronne do znaków towarowych udzielone na zasadach wynikających z przepisów ustawy Prawo własności przemysłowej. Prawo ochronne na znak towarowy powstaje na skutek wydania decyzji przez Urząd Patentowy, co oznacza, że prawo to nie istnieje przed wydaniem takiej decyzji.

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 ww. Prawa własności przemysłowej). Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy). Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ww. ustawy). Procedurę uzyskania tego prawa rozpoczyna zgłoszenie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa (art. 144 Prawa własności przemysłowej). Udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 ww. ustawy). Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 ww. ustawy). Ponadto, prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 ww. ustawy).

Z powyższego wynika zatem, że w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji podatkowej stanowią wyłącznie prawa ochronne na znaki towarowe, które w momencie ich nabycia przez podatnika zostały już udzielone. Jednocześnie muszą być spełnione również pozostałe przesłanki, tj. prawa takie muszą być nabyte i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, a przewidywany okres ich używania musi być dłuższy niż rok.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni otrzymała w formie darowizny znak towarowy (znak słowno-graficzny), który posiada prawa potwierdzone stosowną decyzją wydaną przez Urząd Patentowy. W przyszłości Wnioskodawczyni zamierza wprowadzić przedmiotowy znak towarowy do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a następnie skorzystać z prawa dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej określonej przez rzeczoznawcę majątkowego w wartości rynkowej i zaliczania ich do kosztów podatkowych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie Wnioskodawczyni otrzymała w darowiźnie znak towarowy, na który zostało udzielone prawo ochronne przez Urząd Patentowy (a darowizna ta w świetle odrębnych przepisów, nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej - będzie prawnie skuteczna), to może uznać go za wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i po spełnieniu pozostałych warunków określonych w tym przepisie, dokonywać jego amortyzacji podatkowej, a do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej zaliczać odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej tej wartości niematerialnej i prawnej. Zauważyć jednakże należy, że w wyniku darowizny Wnioskodawczyni nie nabyła, jak wskazano we wniosku, wartości niematerialnej i prawnej, lecz prawo ochronne do znaku towarowego, które o ile w istocie będzie wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, a planowany okres tego wykorzystania będzie dłuższy niż rok - będzie mogło stanowić wartość niematerialną i prawną w prowadzonej działalności gospodarczej.

W opisanym zdarzeniu przyszłym nie znajdzie bowiem zastosowania wyłączenie przewidziane w art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Z treści tego przepisu jednoznacznie wynika, że kosztem uzyskania przychodów mogą być odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych w darowiźnie.

Odnosząc się natomiast do sposobu ustalenia wartości początkowej ww. wartości niematerialnej i prawnej zauważyć należy, że zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jest zróżnicowany (m.in. z uwagi na sposób ich nabycia) i określony został w art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio. Art. 19 ust. 3 powołanej ustawy stanowi natomiast, że wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Jak wskazała Wnioskodawczyni, wartość otrzymanego przez nią w darowiźnie prawa ochronnego na znak towarowy, została określona przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego w wartości rynkowej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone regulacje prawne, należy wskazać, że Wnioskodawczyni będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej otrzymanego w drodze darowizny prawa ochronnego na znak towarowy oraz zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym, wartość początkową ww. wartości niematerialnej i prawnej stanowić będzie wartość określona w zawartej umowie darowizny, nie wyższa od wartości rynkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważyć należy, że stosownie do przedstawionych we wniosku pytań i własnego stanowiska Wnioskodawczyni w sprawie (wyznaczających granice rozpatrzenia wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie były powołane w opisie zdarzenia przyszłego kwestie dot. konieczności opodatkowania darowizny wskazanego we wniosku składnika majątku podatkiem od spadków i darowizn oraz podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli Wnioskodawczyni jest zainteresowana uzyskaniem interpretacji indywidualnych w tych zakresach, może w tym zakresie wystąpić z odrębnym wnioskiem ORD-IN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.