Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-1090/14-2/GJ
z 13 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu odsetek od nienależnie pobranej kary pieniężnej - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 20 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu odsetek od nienależnie pobranej kary pieniężnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

Podstawowym przedmiotem działalności X. S.A. jest wykonywanie kolejowych przewozów towarowych w komunikacji krajowej i międzynarodowej.

W dniu 7 lipca 2009 r. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów - dalej: [Prezes Urzędu] decyzją uznał za praktykę ograniczającą konkurencję w rozumieniu art. 8 ust. 1 i 2 pkt 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 244, poz. 2080 ze zm., - dalej: [ustawa o UOKiK], nadużywanie przez Wnioskodawcę pozycji dominującej na krajowym rynku kolejowych przewozów towarowych polegające na przeciwdziałaniu ukształtowaniu się warunków niezbędnych do powstania bądź rozwoju konkurencji przez odmowę świadczenia usług kolejowego przewozu towarów swoim konkurentom na zasadach szczególnych, tj. w drodze zawierania umów przewidujących upusty od taryfy towarowej powoda i nakazał jej zaniechanie. Prezes Urzędu nałożył na Spółkę karę pieniężną.

Przedmiotowa decyzja została zaskarżona przez Wnioskodawcę. W dniu 9 maja 2011 r. Sąd Okręgowy oddalił odwołanie Spółki, po czym Wnioskodawca złożył apelację, którą Sąd Apelacyjny również oddalił wyrokiem z dnia 20 marca 2012 r.

W związku z prawomocnym wyrokiem w/w Sądu Apelacyjnego oddalającego apelację X. S.A. w sprawie oddalenia odwołania od decyzji Prezesa UOKIK Spółka była zobowiązana do uiszczenia nałożonej kary, co też uczyniła. Kara pieniężna wpłynęła na rachunek bankowy Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów we wskazanym terminie tj. w dniu 3 kwietnia 2012 r.

Jednocześnie Spółka zaskarżyła wyrok Sądu Apelacyjnego skargą kasacyjną w całości i wniosła o jego uchylenie w całości wraz z wyrokiem Sądu Okręgowego i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu wraz z pozostawieniem temu Sądowi rozstrzygnięcia co do kosztów postępowania kasacyjnego, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu wraz z rozstrzygnięciem o kosztach postępowania kasacyjnego.

W dniu 3 października 2013 r, Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok Sądu Apelacyjnego oraz poprzedzający go wyrok Sądu Okręgowego z dnia 9 maja 2011 r. i przekazał sprawę temu sądowi do ponownego rozpoznania oraz rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Sąd Okręgowy Wyrokiem w dniu 17 marca 2014 r. uchylił ww. decyzję Prezesa Urzędu. Wyrok ten jest. prawomocny.

W związku z powyższym Spółka w dniu 9 sierpnia 2014 r. otrzymała na swój rachunek bankowy kwotę pieniężną tytułem zwrotu odsetek dotyczących uchylenia Decyzji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Spółka prawidłowo uznaje, iż kwoty pieniężne otrzymane przez Spółkę jako odsetki z tytułu zwrotu nienależnie pobranej kary pieniężnej na podstawie Decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie stanowią przychodu w rozumieniu ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty pieniężne otrzymane przez Spółkę jako odsetki z tytułu zwrotu nienależnie pobranej kary pieniężnej na podstawie Decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie stanowią przychodu w rozumieniu ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 7 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się odsetek otrzymanych w związku ze zwrotem nadpłaconych zobowiązań podatkowych i innych należności budżetowych, a także oprocentowania zwrotu różnicy podatku od towarów i usług, w rozumieniu odrębnych przepisów.

Tym samym zasadniczą kwestią do rozstrzygnięcia jest fakt, czy przedmiotowa kara pieniężna - dalej: [kara] lub [należność] stanowi należność budżetową. Zdaniem Wnioskodawcy zapłacona kwota stanowiła należność budżetową, tym samym odsetki otrzymane w związku z jej zwrotem nie są przychodem podatkowym Spółki.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji należności budżetowej. W tymi miejscu posiłkować można się Ordynacją Podatkową. W art. 2 § 1 w/w ustawy wskazano, iż przepisy ustawy stosuje się do:

1. podatków, opłat oraz nie podatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe;
2. (uchylony);
3. opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych;
4. spraw z zakresu prawa podatkowego innych niż wymienione w pkt 1, należących do właściwości organów podatkowych.
   
   

Zgodnie z § 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, przepisy działu III stosuje się również do opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa, do których ustalenia lub określenia uprawnione są inne niż wymienione w w/w § 1 pkt 1 organy.

Ponadto w art. 3 pkt 3 Ordynacji podatkowej ustawodawca stwierdził, iż ilekroć w ustawie jest mowa o podatkach to rozumie się przez to również:

1. zaliczki na podatki,
2. raty podatków, jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują płatność podatku w ratach,
3. opłaty oraz nie podatkowe należności budżetowe.
   
   

Z kolei w pkt 8 uznał, iż niepodatkowe należności budżetowe to niebędące podatkami i opłatami należności stanowiące dochód budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, wynikające ze stosunków publicznoprawnych.

W niepodatkowej należności budżetowej, o której mowa w art. 2 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej nie mieszczą się więc podatki i opłaty a pozostają jedynie należności o charakterze sankcyjnym, rozmaite wpłaty mające charakter sankcji finansowych za nieprzestrzeganie postanowień prawa publicznego.

Tak wyznaczony zakres pojęcia "niepodatkowej należności budżetowej" znajduje potwierdzenie w orzecznictwie NSA. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 marca 1999 r. sygn. akt I SA/Po 1565/98 (niepublikowany) stwierdza: " Art . 2 Ordynacji podatkowej obejmuje swoim zakresem tzw. niepodatkowe należności budżetowe. Ta kategoria danin publicznych jest stosunkowo najmniej określona. Nie obejmuje ona swoim zakresem ani podatków ani opłat, ani ceł, ani świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunków cywilnoprawnych oraz opłat za usługi, do których stosuje się przepisy o cenach, ani kar pieniężnych i grzywien wymierzanych przez sądy".

Należy ponadto nadmienić, iż Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2007 r. Nr 50 Poz. 331 ze zm.) - dalej [ustawa o UOKiK] w art. 112 wskazuje, iż środki finansowe pochodzące z kar pieniężnych, o których mowa w art. 106-108, stanowią dochód budżetu państwa.

Kara pieniężna, którą niesłusznie zapłaciła Spółka mieści się w zakresie art. 106 ww. ustawy.

Ponadto pomimo tego, iż ustawa nie zawiera odesłania do przepisów Ordynacji podatkowej, jednak biorąc pod uwagę normę art. 2 § 2 Ordynacji podatkowej należy stwierdzić, iż do kar pieniężnych mają zastosowanie przepisy działu III Ordynacji podatkowej, a na mocy art. 2 § 3 Prezesowi Urzędu w związku z nakładaniem kar przysługują uprawnienia organów podatkowych.

Również z korespondencji prowadzonej pomiędzy Wnioskodawcą a Urzędem Ochrony Konkurencji i Konsumenta wynika, iż w omawianej sytuacji znajdują zastosowanie przepisy Ordynacji podatkowej. Przedmiotowa kara pieniężna była traktowana jako nadpłata, a jej zwrot nastąpił z uwzględnieniem art. 77 Ordynacji podatkowej. Zostało to wskazane w piśmie z dnia 4 sierpnia 2014 r. sygnowanym przez Zastępcę Dyrektora Generalnego Urzędu.Tym samym, skoro do dokonanego przez Prezesa UOKiK zwrotu zastosowanie znalazły przepisy Ordynacji podatkowej, a ponadto wpłacona wcześniej przez Wnioskodawcę kwota stanowi należność, która stanowi dochód budżetu państwa to można uznać, iż zwrot odsetek związanych z tą wpłatą nie będzie stanowił przychodu Spółki w rozumieniu ustawy o CIT.

Jak wynika z art. 12 ust. 4 pkt ustawy o CIT, odsetki otrzymane w związku ze zwrotem nadpłaconych zobowiązań podatkowych i innych należności budżetowych nie stanowią przychodu. Skoro Spółka otrzymała zwrot należności budżetowej to odsetki nie mogą dla niej stanowić przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie braku przychodu z tytułu odsetek od nienależnie pobranej kary pieniężnej jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia opisanego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.