Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/4511-378/15/JS
z 30 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 20 marca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 30 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych wniesienia dopłat do spółki komandytowej przez wspólnika tej spółki oraz późniejszego otrzymania zwrotu nieoprocentowanych dopłat – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie skutków podatkowych wniesienia dopłat do spółki komandytowej przez wspólnika tej spółki oraz późniejszego otrzymania zwrotu nieoprocentowanych dopłat.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność produkcyjno-usługową. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wspólnicy spółki podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wspólnikami spółki są:

• osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, która posiada 99 % udziałów w zyskach i jest komandytariuszem,
• osoba prawna, będąca spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Sp. z o.o.”), posiadająca 1 % udziału w zyskach Spółki i jest komplementariuszem.
  
  

Komandytariusz będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, w 2014 r. udzielił Spółce pożyczki na okres pięciu lat w kwocie 2,5 mln zł.

W związku z trudnościami finansowymi i osiągniętą stratą, Spółka nie jest w stanie spłacać odsetek od pożyczki oraz rat, dlatego też wspólnicy zamierzają podjąć uchwałę o wniesieniu dopłat na kapitał zapasowy spółki komandytowej w formie wkładów pieniężnych, stosownie do przysługujących im udziałów w zyskach. Umowa spółki przewiduje możliwość tworzenia kapitału zapasowego z dopłat wspólników. Podjęcie takiej uchwały nie spowoduje zmiany umowy spółki, ponieważ nie dojdzie do zmiany wartości wkładów przez wspólników (sumy komandytowej wpisanej do KRS). Po podjęciu uchwały o podniesieniu kapitału zapasowego, Wnioskodawca (komandytariusz) zamierza pokryć kwotę ustalonej dopłaty wierzytelnością przysługującą mu z udzielonej dla Spółki pożyczki (wyłącznie należności głównej bez odsetek), poprzez uzgodnioną wzajemną kompensatę wierzytelności. Drugi wspólnik (komplementariusz) dokona dopłaty w gotówce, w kwocie odpowiadającej jego udziałowi w zyskach Spółki. Wniesione dopłaty będą miały charakter zwrotny i zostaną zwrócone wspólnikom w wartości nominalnej (wniesionej), kiedy sytuacja Spółki ulegnie poprawie. Brak dopłat do kapitału zapasowego i pokrycia ich wierzytelnością z pożyczki komandytariusza może spowodować znaczące ryzyko upadłości spółki komandytowej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy z tytułu wniesienia dopłat do spółki komandytowej, jak i późniejszego otrzymania zwrotu nieoprocentowanych dopłat przez jej wspólników, w których kwocie wspólnicy partycypować będą proporcjonalnie do swojego udziału w zyskach i stratach tej spółki, po stronie Wnioskodawcy (komandytariusza) powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, czy też cała operacja będzie dla niego neutralna z punku widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów, które wymienione są w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W ocenie Wnioskodawcy, warto odnieść się także do art. 21 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, wolne od podatku dochodowego są przychody otrzymane z tytułu zwrotu wspólnikom dopłat wniesionych do spółki zgodnie z odrębnymi przepisami - w wysokości określonej w złotych na dzień ich faktycznego wniesienia. Odnosząc się do przytoczonych powyżej przepisów ustawy można stwierdzić, że przychodem podatkowym są świadczenia bezzwrotne. Z kolei dopłata do kapitału zapasowego wniesiona przez wspólników Spółki będzie świadczeniem zwrotnym. W ujęciu podatkowym zarówno wniesienie jak i zwrot dopłaty jest przychodem wolnym od opodatkowania, ponieważ po stronie podatnika nie występuje żadne przysporzenie. Wcześniejsze poniesienie ciężaru dopłaty oraz późniejszy jej zwrot jest warunkiem uzyskania zwolnienia podatkowego, w związku z czym, dopłata do kapitału zapasowego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych dla wspólnika spółki komandytowej (komandytariusza).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady tworzenia, organizacji, funkcjonowania i likwidacji spółek regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm., dalej „Ksh”). Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 Ksh, spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej. Spółka ta nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnym źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej). Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną, należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Co do zasady należą do nich wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125 (art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy).

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 11 ust. 2a pkt 1 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się, jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców.

Cytowany powyżej art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera ogólną definicję przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast w art. 14 ust. 2 tej ustawy, wymienione zostały jedynie przykładowe zdarzenia, powodujące powstanie tego przychodu. Z powyższego wynika zatem, że przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia lub korzyści majątkowe związane z tą działalnością.

Zauważyć przy tym należy, że korzyść ta nie musi skutkować bezpośrednim zwiększeniem aktywów podmiotu gospodarczego. Korzyścią taką może być także przysporzenie związane z otrzymaniem świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem „nieodpłatnego świadczenia”. „Świadczenie” jest pojęciem prawa cywilnego, przez które należy rozumieć zachowanie się dłużnika zgodnie z treścią zobowiązania i polegające na zadośćuczynieniu godnemu ochrony interesowi wierzyciela. Może ono polegać na zachowaniu się czynnym, tj. działaniu, lub na zachowaniu się biernym, tj. zaniechaniu, czyli powstrzymaniu się od podjęcia jakiegoś działania (zob. W. Czachórski – „Zobowiązania”, PWN Warszawa 1994, s. 34 i n.).

Zgodne z art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić (§ 1); świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (§ 2).

W doktrynie prawa podatkowego i w orzecznictwie przyjmuje się, że pojęcie „nieodpłatne świadczenie” ma szerszy zakres, niż w prawie cywilnym i obejmuje nie tylko świadczenie w ww. znaczeniu cywilistycznym, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar majątkowy (por. wyrok NSA z 10 maja 2006 r. sygn. akt II FSK 313/06).

Przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej jest, co do zasady, każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lub zwolniona z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są przychody otrzymane z tytułu dopłat wniesionych do spółki zgodnie z odrębnymi przepisami – w wysokości określonej w złotych na dzień ich faktycznego wniesienia. Przy czym, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce, oznacza to będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych:

1. spółkę kapitałową, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (art. 5a pkt 28 ww. ustawy).
   
   

Przepisy Ksh zawierają regulację prawną instytucji dopłat jedynie w odniesieniu do spółek kapitałowych (art. 177 Ksh). Analogiczna regulacja do tej z art. 177 Ksh, nie została przewidziana w przepisach regulujących funkcjonowanie spółki komandytowej. Należy zatem uznać, że z cywilnoprawnego i podatkowego punktu widzenia wnoszone przez wspólników spółki komandytowej „dopłaty” mogą być uznane albo za wniesienie wkładu do Spółki osobowej albo świadczenie o charakterze pożyczkowym. Z pierwszym przypadkiem będziemy mieli do czynienia, gdy „dopłaty” nie będą miały charakteru zwrotnego, z drugim natomiast, gdy uchwała wspólników będzie przewidywać obowiązek ich zwrotu w ustalonym z góry terminie. W przypadku dopłat zwrotnych mogą być one traktowane, jako pożyczka, uregulowana w art. 720 - 724 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z powołanymi przepisami, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości (art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego). W modelu kodeksowym pożyczka przybiera postać umowy nieodpłatnej (określenie wynagrodzenia z tytułu udostępnienia kapitału nie należy do elementów koniecznych tego rodzaju kontraktu), w praktyce najczęściej występuje jednak za wynagrodzeniem w postaci odsetek. W przedmiotowym przypadku „dopłata” będzie miała charakter zwrotny, co zbliża ją definicyjnie do pożyczki w rozumieniu kodeksowym bez wynagrodzenia dla pożyczkodawcy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, jako jeden ze wspólników spółki komandytowej, posiada 99 % udziałów w zyskach i jest komandytariuszem. Komplementariuszem jest spółka z o.o., posiadająca 1% udziału w zyskach Spółki.

W 2014 r. Wnioskodawca udzielił Spółce pożyczki na okres pięciu lat w kwocie 2,5 mln zł.

W związku z trudnościami finansowymi i osiągniętą stratą, Spółka nie jest w stanie spłacać odsetek od pożyczki oraz rat, dlatego też wspólnicy zamierzają podjąć uchwałę o wniesieniu dopłat na kapitał zapasowy spółki komandytowej w formie wkładów pieniężnych, stosownie do przysługujących im udziałów w zyskach. Umowa spółki przewiduje możliwość tworzenia kapitału zapasowego z dopłat wspólników. Podjęcie takiej uchwały nie spowoduje zmiany umowy spółki, ponieważ nie dojdzie do zmiany wartości wkładów przez wspólników (sumy komandytowej wpisanej do KRS). Po podjęciu uchwały o podniesieniu kapitału zapasowego, Wnioskodawca (komandytariusz) zamierza pokryć kwotę ustalonej dopłaty wierzytelnością przysługującą mu z tytułu udzielonej Spółce pożyczki (wyłącznie należności głównej bez odsetek), poprzez uzgodnioną wzajemną kompensatę wierzytelności. Drugi wspólnik (komplementariusz) dokona dopłaty w gotówce, w kwocie odpowiadającej jego udziałowi w zyskach Spółki. Wniesione dopłaty będą miały charakter zwrotny i zostaną zwrócone wspólnikom w wartości nominalnej (wniesionej), kiedy sytuacja Spółki ulegnie poprawie. Brak dopłat do kapitału zapasowego i pokrycia ich wierzytelnością z pożyczki komandytariusza może spowodować znaczące ryzyko upadłości spółki komandytowej.

W świetle powyższego, Wnioskodawca wraz z innym wspólnikiem (spółką z o.o.) poprzez dopłaty finansować będzie działalność spółki osobowej, proporcjonalnie do określonego w umowie udziału w jej zysku. Biorąc pod uwagę transparentność podatkową spółki komandytowej, taki rodzaj ukształtowania dopłat (pożyczek) udzielanych spółce komandytowej przez Wnioskodawcę oznacza, że w części przypadającej na jego udział w zyskach spółki będzie on udostępniał środki finansowe „samemu sobie”. Wnioskodawca będzie czerpał określone korzyści majątkowe z pożyczek udzielonych spółce osobowej, z drugiej jednak strony poniesie określone ciężary finansowe (sam udzieli dopłaty). Będą to zatem świadczenia ekwiwalentne. W takich okolicznościach nie dojdzie do powstania nieodpłatnego świadczenia po stronie Wnioskodawcy (wspólnika spółki komandytowej), a tym samym z tytułu dokonania przedmiotowej czynności nie będzie podstaw do rozpoznania przez Wnioskodawcę podlegającego opodatkowaniu przychodu, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Także późniejsze otrzymanie zwrotu przedmiotowej „dopłaty” przez wspólnika nie spowoduje powstania po jego stronie podlegającego opodatkowaniu przychodu, ponieważ nie dojdzie w tym przypadku do wystąpienia jakiegokolwiek definitywnego i trwałego przysporzenia majątkowego, gdyż dopłaty podlegać będą zwrotowi.

Zatem wniesienie dopłat do spółki komandytowej przez Wnioskodawcę (wspólnika spółki komandytowej – osobę fizyczną), jak i późniejszy zwrot nieoprocentowanych dopłat, jest neutralne dla Wnioskodawcy (Komplementariusza) na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z tej tez przyczyny przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednakże zauważyć należy, że z uwagi na brak regulacji dopłat do spółki komandytowej w przepisach Ksh, jak również z uwagi na fakt, że spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej, a co za tym idzie jest transparentna podatkowo, powołany przez Wnioskodawcę art. 21 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy, w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie przedstawionego we wniosku pytania Nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.