Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-166/12-4/MP
z 18 maja 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB4/415-166/12-4/MP
Data
2012.05.18
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Podstawa obliczenia i wysokość podatku --> Ustalenie podstawy opodatkowania
Słowa kluczowe
adaptacja
budynek mieszkalny
cele rehabilitacyjne
niepełnosprawni
odliczenie od dochodu
remonty
ulga rehabilitacyjna
wydatki na rehabilitację
Istota interpretacji
Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na adaptację budynku mieszkalnego polegającego na wymianie okien, które są w szczególny sposób przystosowane dla Wnioskodawcy jako osoby niepełnosprawnej, wymianie parapetów oraz wymianie i poszerzeniu otworu w drzwiach zewnętrznych do budynku mieszkalnego, zlikwidowaniu progu, wyrównaniu podłogi, jeżeli w rzeczywistości są przystosowany do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawcy mogą zostać zaliczone do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wniosek ORD-IN 904 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 28.02.2012 r. (data wpływu 29.02.2012 r.) częściowo uzupełnione pismem z dnia 29.04.2012 r. (data nadania 30.04.2012 r., data wpływu 02.05.2012 r.), na wezwanie z dnia 23.04.2012 r. Nr IPPB4/415-166/12-2/MP (data nadania 23.04.2012 r., data odbioru 25.04.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 29.02.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej. Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 23.04.2012 r. Nr IPPB4/415-166/12-2/MP (data nadania 23.04.2012 r., data odbioru 25.04.2012 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, przeformułowanie pytania oraz przedstawienie własnego stanowiska. Pismem z dnia 29.04.2012 r. (data nadania 30.04.2012 r., data wpływu 02.05.2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, niewidomą, zaliczoną do I grupy inwalidzkiej, całkowicie niezdolną do pracy i samodzielnej egzystencji. Posiada dodatek pielęgnacyjny. Inwalidztwo jest trwałe. Wnioskodawca mieszka z żoną w budynku jednorodzinnym. Żona jest emerytką, cierpiącą na reumatoidalne zapalenie stawów. Wnioskodawca wskazał, iż miał stare drewniane okna z lat siedemdziesiątych, zbudowane z dwóch nieprzylegających do siebie części, otwierane na zewnątrz budynku oraz do wewnątrz, co utrudniało wietrzenie pomieszczenia oraz mycie okien. Poza tym w ww. oknach nie było funkcji wietrzenia automatycznego i funkcji uchylania. Wnioskodawca wymienił okna na nowe – pcv z funkcją otwierania do środka pomieszczenia i funkcją uchylania. Wnioskodawca wskazał, iż wymienione okna są w szczególny sposób przystosowane dla Niego jako osoby niepełnosprawnej poprzez:
Ponadto Wnioskodawca dodał, iż wszystkie te przystosowania wykonano na Jego indywidualne zamówienie. Wnioskodawca wymienił również parapety pod oknami na gładkie, o które ciągle się opiera przy przemieszczaniu.Wnioskodawca poinformował, iż wymienił i poszerzył otwór w drzwiach zewnętrznych do budynku mieszkalnego o 20 cm, zlikwidował próg, wyrównał podłogę, co ułatwiło codzienne czynności życiowe. Wszystkie ww. czynności adaptacyjne bardzo ułatwiły Wnioskodawcy poruszanie się i codzienną egzystencję. Poniesione wydatki nie zostały sfinansowane lub dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, jak również nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek innej formie. WW. Wydatki całkowicie zostały sfinansowane przez Wnioskodawcę. Za ww. prace i towary: okna, parapety, drzwi Wnioskodawca zapłacił łącznie 9000 zł. Faktura VAT została wystawiona na nazwisko Wnioskodawcy i zawiera: /Lp:1 /Nazwa: wymiana okien, drzwi i parapetów w budynku mieszkalnym /PKWiU: PKOB 1110 /ilość:1 komplet /cena: 8333,33 /VAT: 8% /Wartość netto 8333,33 /VAT: 666,67 /Wartość brutto: 9000,00. W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej (pyt. Nr 1). Natomiast w pozostałym zakresie (pyt. Nr 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki jakie poniósł na ww. przystosowania ułatwiają poruszanie się, wietrzenie, uchylanie, otwieranie, obsługę i konserwację okien i parapetów. Wymiana parapetów na gładkie, o które ciągle się Wnioskodawca opiera przy chodzeniu w pomieszczeniach bardzo ułatwia wykonywanie codziennych czynności życiowych, codzienną egzystencję, bez pomocy osób trzecich. Według Wnioskodawcy poniesione wydatki na adaptację i wyposażenie budynku mieszkalnego należy w całości uznać i odliczyć w uldze rehabilitacyjnej w punkcie dotyczącym: adaptacja i wyposażenie mieszkania (...) Wnioskodawca jest osobą niewidomą, niezdolną do samodzielnej egzystencji, zaś ww. wydatki bardzo ułatwiają wykonywanie Wnioskodawcy czynności życiowych każdego dnia. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe. Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu. Zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6 uważa się wydatki poniesione na:
Wydatki, o których mowa powyżej, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą z jakiejkolwiek formie. Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
W myśl art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
Wysokość wydatków, o których mowa powyżej ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c ustawy). Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, niewidomą, zaliczoną do I grupy inwalidzkiej. Wnioskodawca wykonał remont polegający na wymianie okien, które są w szczególny sposób przystosowane dla Niego jako osoby niepełnosprawnej, wymianie parapetów oraz wymianie i poszerzeniu otworu w drzwiach zewnętrznych do budynku mieszkalnego o 20 cm, zlikwidowaniu progu, wyrównaniu podłogi. Wszystkie ww. czynności adaptacyjne bardzo ułatwiły Wnioskodawcy poruszanie się i codzienną egzystencję Jak z wyżej powołanych przepisów wynika ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wyraźnie określił, które wydatki uznaje za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną lub osobę mającą na utrzymaniu osobę niepełnoprawną do dokonania odliczeń od dochodu. Z przepisu art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż za wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na rehabilitację uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Powyższy przepis art. 26 ust. 7a ustawy nie określa szczegółowo jakie wydatki podlegają odliczeniu. Literalne brzmienie „adaptacja” oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę dla nadania innego charakteru (Słownik Języka Polskiego tom I pod redakcją prof. dr Mieczysława Szymczaka, W-wa 1978). Adaptacja mieszkania lub budynku oznacza, zatem przeróbkę mającą nadać mu inny charakter, przystosować do innego użytku. Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zakres prac adaptacyjnych, bądź prac związanych z wyposażeniem lokalu/budynku musi być przeprowadzony stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności osoby niepełnosprawnej i musi być związany z rodzajem jej niepełnosprawności. Przeprowadzone prace adaptacyjne mają ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku lub lokalu mieszkalnym, a nie ogólnie zapewniać lepszy komfort mieszkania. Przez adaptację należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, które umożliwi lub ułatwi życie w nim osoby niepełnosprawnej, a nie jedynie poprawi standard. Trzeba bowiem wyraźnie zaznaczyć, iż ulga przysługująca osobie niepełnosprawnej lub osobie mającej na utrzymaniu osobę niepełnosprawną nie jest ulgą remontowo – modernizacyjną, tak więc w jej ramach nie można dokonać odliczeń wydatków, które w rzeczywistości są tylko i wyłącznie wydatkami mającymi na celu przywrócenie lub poprawienie standardu mieszkania i które to wydatki są ponoszone przez każdego posiadacza (użytkownika) lokalu bez względu na to, czy jest osobą niepełnosprawną, czy też nią nie jest. Jak z powyższego wynika zakres i rodzaj robót związanych z adaptacją mieszkania oraz budynku mieszkalnego uzależniony jest zatem od charakteru niepełnosprawności. Ma on ułatwić osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym mieszkaniu lub budynku mieszkalnym i jednocześnie ma być związany z rodzajem niepełnosprawności danego podatnika lub osoby niepełnosprawnej będącej na jego utrzymaniu. W katalogu wyliczeń ujętym w art. 26 ust. 7a ww. ustawy spotyka się przy wielu wydatkach na cele rehabilitacyjne zastrzeżenia, co do możliwości ich poniesienia m.in. w następujący sposób: stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, niezbędny w rehabilitacji, ułatwiający wykonywanie czynności życiowych, indywidualny charakter. W związku z przytoczonym przepisem art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy, za wydatki takie można uznać wydatki poniesione na np. likwidację barier architektonicznych, budowę podjazdów dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich, „poszerzenie drzwi”, likwidację progów, założenie okien zamykanych z niskiego poziomu, położenie terakoty antypoślizgowej, likwidację wanny i zainstalowanie brodzika z panelem prysznicowym i siedziskiem dla osób niepełnosprawnych ruchowo, założenie „wiszącego” sedesu oraz umywalki „bez nogi” umożliwiających swobodne podjechanie wózkiem, także montaż wszelkiego rodzajów uchwytów, specjalnych baterii dla osób z niepełnosprawnymi dłońmi, montaż drzwi przesuwnych. Wskazane przykłady świadczą o tym, że konkretny wydatek przeznaczony na cele rehabilitacyjne lub związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych musi z reguły wyróżniać się pewną cechą charakterystyczną. Nie wszystkie więc wydatki poniesione przy adaptacji można zaliczyć do tych, które podlegają odliczeniu, gdyż niektóre nie wykazują cech „indywidualnego przeznaczenia” oraz „niezbędności w rehabilitacji”. Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności, należy stwierdzić, iż wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na adaptację budynku mieszkalnego polegającego na wymianie okien, które są w szczególny sposób przystosowane dla Wnioskodawcy jako osoby niepełnosprawnej, wymianie parapetów oraz wymianie i poszerzeniu otworu w drzwiach zewnętrznych do budynku mieszkalnego, zlikwidowaniu progu, wyrównaniu podłogi, jeżeli w rzeczywistości są przystosowany do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawcy mogą zostać zaliczone do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Reasumując należy stwierdzić, iż Wnioskodawca będzie miał możliwość odliczenia od dochodu wydatków pozostających w bezpośrednim związku z rodzajem posiadanej przez Niego niepełnosprawności. Jednocześnie jednak podkreślić należy, iż wydatki na cele określone w art. 26 ust. 1 ww. ustawy podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 13a ustawy). Zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego. Organ wydający interpretację opiera się bowiem wyłącznie na opisie stanu faktycznego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego. To po stronie podatnika spoczywa obowiązek wykazania, iż spełnia wszystkie wymagane przesłanki, czy to w postępowaniu prowadzonym w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, czy też w postępowaniu podatkowym. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy) Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.