2015.05.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4511-199/15-4/MK
z 12 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2015 r. (data wpływu 18 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu wydawanych przez Bank uczestnikom drobnych upominków w ramach organizowanych akcji promocyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu wydawanych przez Bank uczestnikom drobnych upominków w ramach organizowanych akcji promocyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Bank S.A. (dalej: Bank, Wnioskodawca) prowadzi działalność bankową na podstawie ; przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1376 ze zm.).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Bank organizuje akcje promocyjne mające na celu promocję usług (produktów finansowych) oferowanych przez Bank, w tym przede wszystkim kart debetowych, kart kredytowych, rachunków bankowych oraz lokat terminowych.

Wskazane akcje promocyjne przybierają postać:

konkursów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 oraz art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz.U.2012.361 ze zm.) [dalej: ustawa pdof], w ramach których uczestnicy uzyskują od Banku nagrody w formie świadczenia pieniężnego bądź rzeczowego;
loterii promocyjnych, o których mowa w art. 21 ust 1 pkt 6a oraz art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy pdof, w ramach których uczestnicy uzyskują od Banku nagrody w formie świadczenia pieniężnego bądź rzeczowego;
akcji promocyjnej polegającej na nieodpłatnym wydawaniu drobnych upominków oznaczonych logo Banku (gadżetów reklamowych), stanowiących świadczenia o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a i art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy pdof.

Akcje promocyjne powyżej opisane są kierowane do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej będących obecnymi, bądź potencjalnymi klientami Banku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy nagrody wydawane przez Bank uczestnikom w ramach konkursów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 i art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy pdof, podlegają opodatkowaniu na zasadach wskazanych w tych przepisach, tj.:
- nagroda, której jednorazowa wartość nie przekracza 760 zł korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego i tym samym Bank nie pełni funkcji płatnika w przedmiotowym przypadku;
- nagroda, której jednorazowa wartość przekracza 760 zł podlega opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, którego płatnikiem jest Bank?
Czy nagrody wydawane przez Bank uczestnikom w ramach loterii promocyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 6a i art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy pdof, podlegają opodatkowaniu na zasadach wskazanych w tych przepisach, tj.:
- nagroda, której jednorazowa wartość nie przekracza 2280 zł korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego i tym samym Bank nie pełni funkcji płatnika w przedmiotowym przypadku;
- nagroda, której jednorazowa wartość przekracza 2280 zł podlega opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, którego płatnikiem jest Bank?
Czy drobne upominki oznaczone logo Banku, stanowiące świadczenia o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a i art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy pdof, podlegają opodatkowaniu na zasadach wskazanych w tych przepisach, tj.:
- upominek, którego jednorazowa wartość nie przekracza 200 zł korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego i tym samym Bank nie pełni funkcji płatnika w przedmiotowym przypadku;
- upominek, którego jednorazowa wartość przekracza 200 zł podlega opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, którego płatnikiem jest Bank?

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie Nr 3 wniosku. Odpowiedź w zakresie pytań Nr 1 i 2 będzie przedmiotem odrębnych interpretacji indywidualnych.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Pytanie nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, drobne upominki oznaczone logo Banku, stanowiące świadczenia o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a i art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy pdof, podlegają opodatkowaniu na zasadach wskazanych w tych przepisach, tj.:

upominek, którego jednorazowa wartość nie przekracza 200 zł korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego i tym samym Bank nie pełni funkcji płatnika w przedmiotowym przypadku;
upominek, którego jednorazowa wartość przekracza 200 zł podlega opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, którego płatnikiem jest Bank.

Upominek, którego jednorazowa wartość nie przekracza 200 zł

Artykuł 21 ust. 1 pkt 68a ustawy pdof stanowi, iż wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku i cywilnoprawnym

Zgodnie z powyższym, drobne upominki z logo (gadżety reklamowe) wydawane nieodpłatnie w celach promocyjnych lub reklamowych korzystają ze zwolnienia z opodatkowania jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego Bank organizuje akcje promocyjne w ramach których wydaje drobne upominki z logo, które stanowią świadczenia o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy pdof. Mając to na względzie, zdaniem Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że gadżety reklamowe wydawane przez Bank, których jednorazowa wartość nie przekracza 200 zł korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

W tym miejscu Bank pragnie podnieść, iż bez wpływu na możliwość zastosowania omawianego zwolnienia pozostaje regulacja art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy pdof. Zgodnie ze wskazaną regulacją, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych od banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych lub instytucji finansowych w rozumieniu odrębnych przepisów, w związku z promocjami oferowanymi przez te podmioty - w wysokości 19% świadczenia.

Zauważyć bowiem należy, iż przywołany art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy pdof wprowadza jedynie / odrębną stawkę podatkową dla określonych przychodów podatkowych (w postaci świadczeń uzyskiwanych od instytucji finansowych, w związku z ich promocją (nie objętych hipotezą art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy pdof.). Przepis ten w żaden sposób nie i wyklucza możliwości zastosowania zwolnień z opodatkowania, wynikających z ustawy pdof, w tym analizowanego art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy pdof. Jednocześnie nie ulega wątpliwości, że zastosowanie zwolnienia wymaga jedynie aby hipoteza przepisu ustanawiającego to zwolnienie została spełniona. Pogląd ten potwierdzany jest przez przedstawicieli doktryny (Por. R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, C.H. Beck, Warszawa 1995, str. 55: „Prawnopodatkowy stan faktyczny kształtowany jest także przez ulgi / zwolnienia podatkowe. Wyłączają one z opodatkowania pewne podmioty lub zawężają jego zakres przedmiotowy. Chodzi tu o tak zwane ulgi i zwolnienia systemowe, stanowiące element konstrukcyjny stanu faktycznego określonego w poszczególnych ustawach podatkowych. (...) W przypadku ulg systemowych podatnik uzyskuje uprawnienia do korzystania z nich z mocy prawa, które określa sytuację faktyczna lub prawną zawężającą zakres podmiotowy lub przedmiotowy prawnopodatkowego stanu faktycznego.”).

Prawidłowość stanowiska Banku w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy pdof, potwierdza stanowisko wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2015 r., nr IBPBII/1/415-840/14/AŻ.

Upominek, którego jednorazowa wartość przekracza 200 zł

Artykuł 30 ust. 1 pkt 4b ustawy pdof stanowi, iż od dochodów (przychodów) pobiera się .zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych od banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych lub instytucji finansowych w rozumieniu odrębnych przepisów, w związku z promocjami oferowanymi przez te podmioty w wysokości 19% świadczenia.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego Bank organizuje akcje promocyjne w ramach których wydaje drobne upominki z logo. Zdaniem Wnioskodawcy, upominki te objęte są hipotezą przepisu powyżej przytoczonego. Oznacza to, że upominki z logo, których jednorazowa wartość / przekracza 200 zł - i tym samym nie znajduje zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust 1 pkt 68a ustawy pdof - podlegają opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Prawidłowość wskazanego stanowiska Banku znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2015 r., nr IBPBII/1/415-840/14/AŻ, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy pdof, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 129, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a. 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Mając na względzie powyższe, zdaniem Banku to na nim, jako podmiocie wydającym upominki z logo Banku w ramach prowadzonej akcji promocyjnej, spoczywa obowiązek poboru wskazanego, 19% zryczałtowanego podatku dochodowego. Wnioskodawca pełni funkcję płatnika w przedmiotowym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustalenie wartości przychodu otrzymanego przez podatnika w postaci nieodpłatnego świadczenia reguluje art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono katalog źródeł przychodów, wyszczególniając m.in. inne źródła (pkt 9).

W myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, od przychodów z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10% wygranej lub nagrody.

W dniu 1 stycznia 2015 r. wszedł w życie art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzony ustawą z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328). Zgodnie z tym przepisem z tytułu świadczeń otrzymanych od banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych lub instytucji finansowych w rozumieniu odrębnych przepisów, w związku z promocjami oferowanymi przez te podmioty pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 19% świadczenia.

Na podstawie art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

W myśl art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują m.in. kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Na mocy art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-8AR).

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą − jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Zatem dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia decydujące jest spełnienie łącznie wszystkich warunków określonych w powołanym zwolnieniu, tj.:

otrzymanie świadczenia nie jest uzależnione od dokonania przez otrzymującego jakiejkolwiek czynności na rzecz świadczeniodawcy (brak zobowiązania wzajemnego),
świadczenie musi mieć charakter nieodpłatny,
świadczenie nie jest nagrodą za określone zachowanie/wykonanie danej czynności,
świadczenie musi pozostawać w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy,
jednorazowa wartość tego świadczenia nie może przekraczać 200 zł,
świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby związanej z nim stosunkiem cywilnoprawnym.

Podstawową przesłanką omawianego zwolnienia jest otrzymanie od świadczeniodawcy nieodpłatnego świadczenia.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Artykuł 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika świadczenie pieniężne od świadczeń otrzymanych w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W kontekście tego przepisu określającego ogólną definicję przychodów, podkreślić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyróżnia następujące kategorie przychodów pieniądz, wartość pieniężna, świadczenie w naturze, nieodpłatne świadczenie. Zatem z tego powodu zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy nie znajduje zastosowania do świadczenia wyrażonego w pieniądzu.

Przedmiotowe zwolnienie w praktyce ma zastosowanie do nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych w ramach akcji promocyjno-reklamowych, w czasie których wręcza się drobne gadżety reklamowe i promocyjne (np. kalendarze, upominki i drobne prezenty), czy też wykonuje usługi wchodzące w zakresie działalności gospodarczej dokonującego świadczenia.

Aby zatem stwierdzić, czy przekazywane nieodpłatne świadczenie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy, należy rozstrzygnąć, czy jest ono otrzymywane w ramach promocji lub reklamy świadczeniodawcy.

W prawie podatkowym brak jest definicji promocji. Wskazać jednak należy, że na potrzeby prawa podatkowego pod pojęciem promocji rozumieć należy ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji, obietnic, a także zachęty, skłaniającej do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzających przychylną opinię o firmie.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają również definicji pojęcia reklamy, którą w oparciu o definicje słownikowe można określić jako rozpowszechnianie informacji o towarach i usługach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, w celu zachęty do nabywania towarów i korzystania z określonych usług. Reklama jest to oddziaływanie na zewnątrz na nieokreślonego kontrahenta, jest skierowana i dostępna potencjalnie dla wszystkich, posiada zatem ogólny, anonimowy, powszechny, nieprywatny charakter.

Jednakże zasadą jest, że reklama i promocja są skierowane do faktycznych bądź potencjalnych odbiorców tych towarów lub usług w celu zachęcenia ich do dokonania zakupu.

Oceniając zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania Nr 3 wniosku w pierwszej kolejności należy zauważyć, że dodany od dnia 1 stycznia 2015 r. art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zastępuje żadnego dotychczasowego przepisu, a wprowadza dodatkową regulację w zakresie swojej hipotezy. Jeżeli zatem spełnione zostaną przesłanki określone w art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy do przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń przekazywanych w ramach promocji lub reklamy zastosowanie znajduje zwolnienie z opodatkowania określone w tym przepisie.

Przenosząc przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe na grunt przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że aby zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych miało zastosowanie - jednorazowa wartość nieodpłatnego świadczenia otrzymanego w związku z promocją i reklamą nie może przekroczyć kwoty 200 zł. Jeżeli kwota ta zostanie przekroczona przedmiotowe zwolnienie nie ma zastosowania i wówczas Wnioskodawca obowiązany jest do poboru zryczałtowanego podatku w wysokości 19% świadczenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4b ww. ustawy.

Zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy odnoszące się do przychodów z innych źródeł w postaci nieodpłatnych świadczeń uzyskiwanych w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy stosuje się do przewidzianych w tym przepisie limitów z zastrzeżeniem wskazanych w nim wyjątków. Przedmiotowym zwolnieniem będą zatem objęte nieodpłatne świadczenia przekazywane klientom banku, jak i potencjalnym klientom.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przekazanie nieodpłatnego świadczenia o jednorazowej wartości nie przekraczającej 200 zł, związane z organizowanymi akcjami promocyjnymi osobom fizycznym będącym Klientami Banku lub potencjalnym Klientom Banku, stanowi nieodpłatne świadczenie w myśl art. 20 ust. 1 ustawy, które korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., do przekazywanych nieodpłatnych świadczeń dokonywanych w ramach organizowanych przez Wnioskodawcę promocji, skutkujących osiągnięciem przez Klientów, jak i potencjalnych Klientów przychodów z tytułów innych niż konkursy, loterie i sprzedaże premiowe, zastosowanie znajdują zasady opodatkowania wyrażone w art. 30 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy, a tym samym Wnioskodawca zobowiązany będzie do poboru zryczałtowanego 19% podatku dochodowego, z uwzględnieniem zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny / zdarzenie przyszłe będzie różniło się od stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego.

Odnośnie powołanych interpretacji organu podatkowego - wskazać należy, że orzeczenia te nie są wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami – nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin