PT8.8101.257.2015/BLI
Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) Minister Finansów wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 22 czerwca 2010 r. nr ILPP2/443-471/10-2/EWW wydanej w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu na wniosek z dnia 26 marca 2010 r. (data wpływu 29 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ujęcia w podstawie opodatkowania podatkiem VAT kosztów transportu lądowego na dokumencie celnym z tytułu importu towarów, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w ww. wniosku jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ujęcia w podstawie opodatkowania podatkiem VAT kosztów transportu lądowego na dokumencie celnym z tytułu importu towarów.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca jest importerem towarów z Azji. Spedytor, polski podatnik podatku VAT, który posiada zlecenie importera (Zainteresowanego) na obsługę od miejsca nadania w porcie w Azji do polskich portów morskich i transport do miejsca rozładunku, w dniu dokonywania przez Wnioskodawcę odprawy celnej, przesyła pocztą e-mailową faktury proforma, w których podana jest wysokość kosztów transportu morskiego, lądowego i ubezpieczenia towarów w imporcie.
Koszty transportu morskiego wraz z wartością ubezpieczenia zwiększają wartość celną towaru i stanowią w dokumencie SAD podstawę naliczenia cła. Natomiast podstawę opodatkowania podatkiem VAT w dokumencie stanowi wartość celna powiększona o należne cło i koszty transportu lądowego.
Spedytor na terenie polskich portów morskich zakupuje różne usługi na potrzeby realizowanych na rzecz importerów zleceń obsługi ładunków wraz z pobieraniem opłat w imieniu armatora za przetrzymanie kontenera. Traktuje te usługi jako spedycyjne mieszczące się w PKWiU 63.40.12-00.00 w związku z wykonywaniem transportu międzynarodowego, art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.).
Spedytor fakturę VAT wystawia w terminie późniejszym ze stawką 0% podatku VAT na niżej wymienione czynności, które wchodzą w zakres kompleksowej usługi spedycyjnej i są każdorazowo uzgadniane z Wnioskodawcą:
- kontenerowy fracht morski – transport morski,
- ubezpieczenie ładunku w imporcie,
- transport lądowy,
- armatorska opłata dokumentacyjna,
- opłata bezpieczeństwa ISPS,
- opłaty terminalowe,
- składowanie kontenera,
- przetrzymanie kontenera,
- odprawa celna w imporcie tranzytowa.
Pozycje 1, 2, 3 są ujęte w dokumencie SAD z faktur proforma, natomiast pozycje od 4 do 9 nie wchodzą do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy ujęcie w dokumencie SAD w podstawie opodatkowania podatkiem VAT kosztów transportu lądowego na odcinku od polskiego portu morskiego do siedziby importera na terytorium Polski jest prawidłowe, jeżeli w dokumencie przewozowym konosament morski wskazano miejsce przeznaczenia port polski, a spedytor wystawia fakturę ze stawką 0% podatku VAT wskazując jako podstawę art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
Zdaniem Wnioskodawcy, ujęcie w dokumencie SAD w podstawie opodatkowania podatkiem VAT kosztów transportu lądowego na odcinku od polskiego portu morskiego do siedziby importera na terytorium Polski jest nieprawidłowe, jeżeli w dokumencie przewozowym konosament morski wskazano jako miejsce przeznaczenia port polski, pomimo zastosowania przez spedytora stawki 0% podatku VAT. Wskazuje na to art. 29 ust. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
W dniu 22 czerwca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając, na podstawie przepisu § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną nr ILPP2/443-471/10-2/EWW, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Dyrektor ww. Izby Skarbowej w wydanej interpretacji indywidualnej powołał art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1, art. 2 pkt 7, art. 17 ust. 1 pkt 1, art. 29 ust. 13-15, i art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.)
Biorąc pod uwagę opis sprawy i przytoczone przepisy prawa podatkowego organ stwierdził, iż podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest ich wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, to podstawa opodatkowania jest zwiększona o ten podatek akcyzowy.
W ten sposób ustalona podstawa opodatkowania ulega zwiększeniu także o inne elementy, takie które nie zostały do niej włączone: prowizję, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego towary są importowane.
Organ zauważył, że Wnioskodawca wskazał, że w dokumencie przewozowym konosament morski wskazano pierwsze miejsce przeznaczenia port polski.
Tym samym organ przyjął, że tylko odcinek transportu, do tego miejsca przeznaczenia, zwiększa podstawę opodatkowania podatkiem VAT na dokumencie celnym z tytułu importu towarów.
Odcinek transportu lądowego, od polskiego portu morskiego do siedziby importera na terytorium Polski, nie powoduje zwiększenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT na dokumencie celnym z tytułu importu towarów.
Reasumując organ przyjął, że skoro na dokumencie przewozowym konosament morski wskazano jako miejsce przeznaczenia port polski, a nie siedzibę importera na terytorium kraju, to odcinek transportu lądowego, od polskiego portu morskiego do siedziby importera nie wchodzi do podstawy opodatkowania podatkiem VAT na dokumencie celnym z tytułu importu towarów.
Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:
Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.
W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 22 czerwca 2010 r. nr ILPP2/443-471/10-2/EWW wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu jest nieprawidłowa.
Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) dalej: ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
- odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
- eksport towarów;
- import towarów;
- wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
- wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Przez odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju ustawodawca rozumie przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT) natomiast przez odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).
W myśl art. 2 pkt 7 ustawy przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Następnie należy wskazać na art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, który stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowych towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.
Stosownie do art. 33 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.
Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku (art. 29 ust. 1 ustawy o VAT).
W myśl art. 29 ust. 13 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy. W przypadku towarów objętych procedurą uszlachetniania biernego podstawą opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów kompensacyjnych lub zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością towarów wywiezionych czasowo, powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu w ramach uszlachetniania biernego są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest różnica między wartością celną produktów kompensacyjnych lub zamiennych dopuszczonych do obrotu a wartością towarów wywiezionych czasowo, powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.
Dodatkowo art. 29 ust. 14 ustawy o VAT stwierdza, że podstawą opodatkowania w imporcie towarów objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych oraz procedurą przetwarzania pod kontrolą celną jest wartość celna powiększona o cło, które byłoby należne, gdyby towary te były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu. Jeżeli przedmiotem importu w ramach procedury odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych lub procedury przetwarzania pod kontrolą celną są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o cło, które byłoby należne, gdyby towary te były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu, i o podatek akcyzowy.
Natomiast, zgodnie z art. 29 ust. 15 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 13 i 14, obejmuje, o ile elementy takie nie zostały do niej włączone: prowizję, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego towary są importowane. Elementy, o których mowa w zdaniu pierwszym, wlicza się do podstawy opodatkowania, również gdy powstają one w związku z transportem do innego miejsca przeznaczenia na terytorium Wspólnoty, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.
Do podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 13 i 14, dolicza się określone w odrębnych przepisach opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów – art. 29 ust. 16 ustawy o VAT.
Analiza ww. art. 29 ust. 15 wskazuje, że jeżeli w momencie dokonania importu towarów podatnik zna inne (dalsze) miejsce przeznaczenia towarów niż pierwsze miejsce przeznaczenia, to zobowiązany jest do ujęcia w podstawie opodatkowania importu towarów również kosztów transportu ponoszonych do tego innego miejsca. Zgodnie z powołanym przepisem inne miejsce przeznaczenia dotyczy miejsca na terytorium Unii Europejskiej. Może to być zatem dowolne miejsce na terytorium innego państwa członkowskiego, jak również dowolne miejsce zlokalizowane na terytorium Polski. Włączenie do podstawy opodatkowania kosztów transportu do innego miejsca przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej następuje tylko w sytuacji, gdy miejsce to jest znane w momencie dokonania importu towarów.
Nadmienić należy, że w przypadku innego miejsca przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej miejsce to nie musi być wymienione w dokumencie przewozowym, na podstawie którego towary są importowane. Przepis w tym zakresie dotyczy tylko pierwszego miejsca przeznaczenia.
Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych.
Przykładowo NSA w wyroku z dnia 22 lutego 2011 r. sygn. akt I FSK 53/10 stwierdził, że przepis art. 29 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług należy interpretować w ten sposób, że w podstawie opodatkowania z tytułu importu towarów należy uwzględnić również koszty dodatkowe wynikające z transportu do innego (dalszego) miejsca w Polsce niż pierwsze miejsce przeznaczenia znajdujące się na jej terytorium, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonywania importu (vide również wyrok NSA z dnia 12 października 2011 r, sygn.. akt I FSK 1698/10, oraz z dnia 8 czerwca 2011 r, sygn. akt I FSK 668/10).
W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że „Spedytor polski podatnik podatku VAT, który posiada zlecenie importera (Zainteresowanego) na obsługę od miejsca nadania w porcie w Azji do polskich portów morskich i transport do miejsca rozładunku, w dniu dokonywania przez Wnioskodawcę odprawy celnej, przesyła pocztą e-mailową faktury proforma, w których podana jest wysokość transportu morskiego, lądowego i ubezpieczenia towarów w imporcie”. Z dalszego opisu wynika, że koszty te są ujęte w dokumencie SAD z faktur proforma. Z powyższego jednoznacznie wynika, że inne miejsce przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej (w przedmiotowej sprawie) było znane w momencie dokonania importu towarów.
W konsekwencji należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym koszty transportu lądowego od polskiego portu morskiego do dalszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju należy wliczyć do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.
Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 22 czerwca 2010 r. nr ILPP2/443-471/10-2/EWW wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.
Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.
