Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/4510-219/15-3/GG
z 16 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 czerwca 2015 r. (data wpływu 26 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia zapłaconego za granicą podatku od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodów, a po jego odzyskaniu do przychodów podatkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia zapłaconego za granicą podatku od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodów, a po jego odzyskaniu do przychodów podatkowych.

W dniu 26 czerwca 2015 r. do tutejszego Organu wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 24 czerwca 2015 r. dotyczące nazwy Spółki Wnioskodawcy, w części B. 1 poz. 11 wniosku, powinna być nazwa ….. Spółka z o.o., podczas gdy we wniosku podano ….. Spółka z o.o.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – P Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca) jest wspólnikiem (komplementariuszem) Spółki P spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w .... (dalej jako: SKA). Zarówno Wnioskodawca jak i SKA są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Z kolei SKA stanie się podatnikiem tego podatku od dnia 1 listopada 2015 r. Wniosek dotyczy okresu kiedy Spółka komandytowo-akcyjna nie jest jeszcze podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. SKA prowadzi działalność gospodarczą w zakresie demontażu, relokacji i montażu urządzeń przemysłowych oraz linii technologicznych. Spółka ta prowadzi swoje prace, m.in. na obszarze Unii Europejskiej (przy czym dochody w ten sposób uzyskiwane podlegają opodatkowaniu w Polsce, tj. SKA nie posiada w krajach Unii Europejskiej „zakładu” w rozumieniu przepisów międzynarodowego prawa podatkowego).

W związku z realizowanymi zagranicznymi kontraktami − trwającymi zazwyczaj kilka miesięcy – SKA poniosła i będzie ponosiła różnego rodzaju wydatki, takie jak koszt wynajmu maszyn i urządzeń, koszt zakupu paliwa, posiłków profilaktycznych, koszty noclegów, przejazdów, zakupu części zamiennych do urządzeń i innych materiałów, itp. Wydatki te będą ponoszone w celu uzyskania przychodu.

Na dokumentach zakupowych wyszczególniona jest kwota netto materiału/usługi oraz kwota podatku od wartości dodanej. W związku z tym SKA jest zobligowana do zapłaty za przedmiotowe usługi/materiały w kwocie brutto. Aktualnie SKA planuje występować o zwrot podatku od wartości dodanej, w trybie wskazanym w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 grudnia 2014 r. w sprawie wniosków o zwrot podatku od wartości dodanej naliczonego w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej (Dz. U. z 2014 r., poz. 1803).

Wnioskodawca do tej pory nie zaliczał zapłaconego podatku od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca nie wystąpił z wnioskiem o zwrot podatku od wartości dodanej, w trybie wskazanym w rozporządzeniu Ministra Finansów, gdyż to SKA jest podmiotem zobligowanym do zapłaty podatku od wartości dodanej i jednocześnie uprawnionym do ubiegania się o zwrot tego podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, jako wspólnik SKA będzie mógł zapłacony za granicą (w krajach Unii Europejskiej) przez SKA podatek od wartości dodanej zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w proporcji do partycypowania w przychodach, na zasadach określonych w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zgodnie z umową SKA, a po jego odzyskaniu do przychodów podatkowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako wspólnik SKA, będzie mógł zapłacony za granicą (w krajach Unii Europejskiej) przez SKA podatek od wartości dodanej zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w proporcji do partycypowania w przychodach, na zasadach określonych w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zgodnie z umową SKA, a po jego odzyskaniu do przychodów podatkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

1. podatek naliczony:
   • jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
   • w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług − jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
2. podatek należny:
   • w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
   • w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
   • od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,
3. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji − w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Zgodnie z art. 4a pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług, oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. O podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

Zatem przez podatek od towarów i usług − wymieniony w art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych − należy rozumieć podatek, o którym mowa w ww. ustawie o podatku od towarów i usług.

Zgodnie zaś z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl natomiast art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej, rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium innych państw członkowskich, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Z powyższego wynika zatem, że ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Skoro zatem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy z o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczy podatku od towarów i usług, to zgodnie z literalną wykładnią prawa podatkowego, pod tym pojęciem powinno się rozumieć podatek od towarów i usług uregulowany w ustawie o podatku od towarów i usług. Sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku od wartości dodanej nakładanego wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach, w tym członkowskich Unii Europejskiej. Tym samym nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej, obowiązującego w innym państwie niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce. Według Wnioskodawcy, również wykładnia systemowa zewnętrzna prowadzi do takiego wniosku. Gdyby bowiem zamiarem ustawodawcy było zrównanie pojęć podatku od wartości dodanej i podatku od towarów i usług, to w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych zastosowana zostałaby konstrukcja analogiczna do przepisów ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 101, poz. 649, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przez podatek od towarów i usług, należy rozumieć „podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich”.

Ponieważ w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych wyraźnie rozróżniono obydwa te pojęcia, to na tej podstawie według Wnioskodawcy należy wnioskować, że sformułowanie „podatek od towarów i usług” zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnosi się wyłącznie do podatku nakładanego na podstawie art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a nie do podatku od wartości dodanej, który został zdefiniowany w art. 2 pkt 11 ww. ustawy.

Dodatkowo Wnioskodawca podkreśla, że gdyby podatek od wartości dodanej, wykazany w fakturach otrzymanych od podmiotów zagranicznych był naliczonym podatkiem od towarów i usług w rozumieniu przepisów polskiej ustawy o podatku od towarów i usług, to podatnik miałby prawo, zgodnie z art. 86 ww. ustawy, do obniżenia podatku należnego o wskazany w takich fakturach podatek od wartości dodanej bezpośrednio w deklaracjach podatkowych VAT składanych do polskiego urzędu skarbowego.

W świetle powyższego, z uwagi na fakt, że podatek od wartości dodanej nie jest tożsamy z podatkiem od towarów i usług, to art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie miał w przedmiotowym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) zastosowania (ponieważ dotyczy podatku od towarów i usług, a nie podatku od wartości dodanej).

Odnosząc się do kwestii powstania przychodu podatkowego z tytułu otrzymanego zwrotu zapłaconego za granicą podatku od wartości dodanej zauważyć należy, że w myśl art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Za datę powstania przychodu uważa się co do zasady dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności (art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Stosownie do art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku otrzymania przychodu, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę otrzymania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. W myśl zaś art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Wykładnia a contrario art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w sposób jednoznaczny wskazuje, że dopiero otrzymany zwrot wydatku zaliczonego do kosztów podatkowych generuje przychód podatkowy. W konsekwencji zwrot zapłaconego za granicą podatku od wartości dodanej, będzie w dacie jego otrzymania generować przychód podatkowy.

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że jako wspólnik SKA, będzie mógł zapłacony za granicą (w krajach Unii Europejskiej) przez SKA podatek od wartości dodanej zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w proporcji do partycypowania w przychodach, na zasadach określonych w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zgodnie z umową SKA, a po jego odzyskaniu do przychodów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Na podstawie art. 4a pkt 14 ww. ustawy „spółka niebędąca osobą prawną” oznacza spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem (komplementariuszem) SKA z siedzibą w ...... Zarówno Wnioskodawca, jak i SKA są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wniosek dotyczy okresu kiedy SKA nie jest jeszcze podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. SKA prowadzi działalność gospodarczą w zakresie demontażu, relokacji i montażu urządzeń przemysłowych oraz linii technologicznych. SKA prowadzi swoje prace, m.in. na obszarze Unii Europejskiej (przy czym dochody w ten sposób uzyskiwane podlegają opodatkowaniu w Polsce, tj. SKA nie posiada „zakładu” w rozumieniu przepisów międzynarodowego prawa podatkowego). W związku z realizowanymi zagranicznymi kontraktami − trwającymi zazwyczaj kilka miesięcy, SKA poniosła i będzie ponosiła różnego rodzaju wydatki, takie jak koszt wynajmu maszyn i urządzeń, koszt zakupu paliwa, posiłków profilaktycznych, koszty noclegów, przejazdów, zakupu części zamiennych do urządzeń i innych materiałów, itp.

Wydatki te będą ponoszone w celu uzyskania przychodu. Na dokumentach zakupowych wyszczególniona jest kwota netto materiału/usługi oraz kwota podatku od wartości dodanej. W związku z tym SKA jest zobligowana do zapłaty za przedmiotowe usługi/materiały w kwocie brutto. Po zapłaceniu ww. należności, SKA planuje (w każdym z krajów) występować o zwrot podatku od wartości dodanej.

Wnioskodawca do tej pory nie zaliczał zapłaconego podatku od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca nie wystąpił z wnioskiem o zwrot podatku od wartości dodanej, w trybie wskazanym w rozporządzeniu Ministra Finansów, gdyż to SKA jest podmiotem zobligowanym do zapłaty podatku od wartości dodanej i jednocześnie uprawnionym do ubiegania się o zwrot tego podatku.

Jak podano w opisie zdarzenia przyszłego SKA stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od dnia 1 listopada 2015 r. A zatem, uzyskane przychody i koszty poniesione przez SKA do tego dnia podlegać będą rozliczeniu przez Wnioskodawcę proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach i stratach, zgodnie z umową SKA.

Wnioskodawca, w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, powinien zastosować zasady określone w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące rozliczania osiąganych przychodów i ponoszonych kosztów uzyskania przychodów przez SKA.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
  

• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
  
  

Zgodnie z art. 4a pkt 7 ww. ustawy, ilekroć w ustawie mowa o podatku od towarów i usług oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.). Tak więc, przez podatek od towarów i usług należy rozumieć podatek, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług.

Z kolei, przez podatek od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem polskiego podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Z powyższego wynika więc, że ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Tym samym nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w państwie Unii Europejskiej z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ dotyczy podatku od towarów i usług, a nie podatku od wartości dodanej.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, jako wspólnik SKA w proporcji do partycypowania w przychodach, na zasadach określonych w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, część podatku od wartości dodanej wynikającego z faktur otrzymywanych przez SKA od podmiotów zagranicznych, przed dniem 1 listopada 2015 r.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 tej ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 ww. ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy, mogą być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę pożytków – stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu, czy też zawężeniu – które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się m.in. zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków”, konieczne jest by „wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów” oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi, przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam, a nie taki sam, wydatek, który został poniesiony. Zwróconym wydatkiem nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku lecz nie stanowi jego zwrotu.

Skutki podatkowe związane ze zwrotem, o którym mowa powyżej, będą więc generalnie uzależnione od tego czy wydatki, które będą zwracane podlegały zaliczeniu do kosztów podatkowych, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu powinna podlegać zaliczeniu do przychodów. Natomiast jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym.

Zatem, gdy SKA uzyska przed dniem 1 listopada 2015 r. zwrot zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej, Wnioskodawca powinien wykazać przypadającą w proporcji do partycypowania w przychodach, na zasadach określonych w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych część przychodu z tego tytułu. W tej sytuacji, zastosowanie znajduje bowiem (a contrario) art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.