Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1443/14-2/TW
z 20 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Miasta przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973), na podstawie zaleceń lekarza podczas badań w ramach profilaktyki opieki zdrowotnej, zapewnia pracownikom okulary korygujące wzrok lub soczewki kontaktowe.

Dofinansowanie następuje na podstawie Zarządzenia Wnioskodawcy z dnia 10 października 2012 r. jeżeli:

1. badania okulistyczne przeprowadzone w ramach profilaktyki opieki zdrowotnej wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego;
2. pracownik użytkuje monitor ekranowy przez co najmniej połowę swojego dobowego wymiaru czasu pracy. Dofinansowanie do zakupu okularów korygujących wzrok lub soczewek kontaktowych następuje raz na dwa lata, po przedstawieniu przez pracownika dokumentu potwierdzającego zakup okularów do kwoty nie wyższej niż 200 zł. Podstawą zwrotu kosztów zakupu okularów korygujących wzrok lub soczewek kontaktowych są przedstawione przez pracownika:
   1. wniosek o dofinansowanie zakupu okularów korygujących wzrok lub soczewek kontaktowych podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego;
   2. orzeczenie lub zaświadczenie o potrzebie stosowania okularów korygujących wzrok lub soczewek kontaktowych podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego, wydane przez lekarza okulistę w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej;
   3. dokument potwierdzający zakup okularów korygujących wzrok lub soczewek kontaktowych, wystawiony na nazwisko pracownika.
   
   

Pracownicy Wnioskodawcy mają aktualne badania okresowe: jeden pracownik do grudnia 2014 r., a drugi pracownik do stycznia 2015 r., posiadający zaświadczenie lekarza medycyny pracy o potrzebie stosowania okularów, po badaniu przeprowadzonym przez lekarza medycyny pracy, skorzystali już w 2012 r. z refundacji do zakupu okularów.

Na podstawie tego samego zaświadczenia od lekarza medycyny pracy, po upływie dwóch lat jeden pracownik we wrześniu bieżącego roku, a drugi pracownik w grudniu bieżącego roku, wystąpili ponownie z wnioskiem do burmistrza miasta zgodnie z zarządzeniem o dofinansowanie do zakupu okularów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Jeżeli pracownicy, mając aktualne badania okresowe ważne: jeden do grudnia 2014 r., a drugi do stycznia 2015 r., posiadający zaświadczenie lekarza medycyny pracy o potrzebie stosowania okularów przy obsłudze monitora ekranowego, już raz po badaniach u lekarza medycyny pracy, skorzystali z dofinansowania do zakupu okularów zgodnie z zarządzeniem Burmistrza Miasta i po upływie dwóch lat korzystają ponownie z dofinansowania do zakupu okularów to:

• czy pracodawca może na podstawie tego samego zaświadczenia tj. zaświadczenia lekarza medycyny pracy dokonać dwukrotnej, zwolnionej z opodatkowania refundacji kosztów poniesionych na zakup okularów korygujących wzrok?
• czy uzyskane w ten sposób dodatkowe świadczenie na rzecz pracownika, w formie dofinansowania przez pracodawcę do poniesionych przez niego kosztów zakupu okularów podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Pracodawca powinien pobrać i wpłacić do właściwego urzędu skarbowego podatek dochodowy?
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonuje on dofinansowania okularów korygujących wzrok lub soczewek kontaktowych za ich zakup, do wysokości określonej w zarządzeniu Burmistrza Miasta z dnia 10 października 2012 r. Zwrot dofinansowania zakupu okularów korygujących wzrok lub soczewek kontaktowych w ramach badań okresowych jest świadczeniem przysługującym na podstawie właściwego przepisu o bezpieczeństwie i higienie pracy i podlega zwolnieniu z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.).

Ponieważ pracownik już raz po badaniach u lekarza medycyny pracy skorzystał z dofinansowania do okularów korygujących wzrok i mając aktualne badania okresowe ważne do grudnia bieżącego roku, korzysta w miesiącu wrześniu bieżącego roku po raz drugi z tego samego zaświadczenia lekarza medycyny pracy z dofinansowania zgodnie z zarządzeniem Burmistrza Miasta raz na dwa lata, dofinansowanie to nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy.

Tak samo drugi pracownik już raz po badaniach u lekarza medycyny pracy skorzystał z dofinansowania do okularów korygujących wzrok i mając aktualne badania okresowe ważne do stycznia 2015 r., korzysta w miesiącu grudniu bieżącego roku po raz drugi z tego samego zaświadczenia lekarza medycyny pracy z dofinansowania zgodnie z zarządzeniem Burmistrza Miasta raz na dwa lata, dofinansowanie to nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy.

Dofinansowanie to stanowi przychód pracownika i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w myśl art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

Wnioskodawca zgodnie z art. 31, art. 32 ust. 1 i art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako płatnik pobrał i odprowadził zaliczkę na podatek do właściwego urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 powyższej ustawy, w terminie do końca lutego następnego po roku podatkowym Wnioskodawca jako płatnik przekaże pracownikowi – podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, imienną informację PIT-11, w której zostanie uwzględniony opisany wyżej przychód.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502), w art. 207 zawiera ogólną normę nakładającą na pracodawcę odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy.

Pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki (art. 207 § 2 Kodeksu pracy), a koszty działań podejmowanych przez pracodawcę w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy w żaden sposób nie mogą obciążać pracowników (art. 207 § 21 ww. Kodeksu).

W ramach obowiązków wynikających z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, pracodawca jest między innymi zobligowany do finansowania z własnych środków kosztów badań wstępnych (przed podjęciem pracy), a także badań okresowych i kontrolnych pracowników (art. 229 Kodeksu pracy).

Uszczegółowieniem tych regulacji są przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu opieki profilaktycznej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych dla celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 68, poz. 332, z późn. zm.).

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, badanie profilaktyczne przeprowadza się na podstawie skierowania wydanego przez pracodawcę. Skierowanie to powinno zawierać między innymi określenie rodzaju badania profilaktycznego, jakie ma być wykonane.

Wskazać również należy na postanowienia § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973), z których wynika, że pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym na stanowiskach z monitorami ekranowymi profilaktyczną opiekę zdrowotną w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodne z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w ust. 1, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika m.in., że Wnioskodawca zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe, na podstawie zaleceń lekarza podczas badań w ramach profilaktyki opieki zdrowotnej, zapewnia pracownikom okulary korygujące wzrok lub soczewki kontaktowe. Pracownicy Wnioskodawcy mają aktualne badania okresowe: jeden pracownik do grudnia 2014 r., a drugi pracownik do stycznia 2015 r., posiadający zaświadczenie lekarza medycyny pracy o potrzebie stosowania okularów, po badaniu przeprowadzonym przez lekarza medycyny pracy, skorzystali już w 2012 r. z refundacji do zakupu okularów. Na podstawie tego samego zaświadczenia od lekarza medycyny pracy, po upływie dwóch lat jeden pracownik we wrześniu bieżącego roku, a drugi pracownik w grudniu bieżącego roku, wystąpili ponownie z wnioskiem do burmistrza miasta zgodnie z zarządzeniem o dofinansowanie do zakupu okularów.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 grudnia 2002 r. (I PK 44/02, OSNP 2004 Nr 12, poz. 209) wskazał, że „aktualnym orzeczeniem lekarskim w rozumieniu art. 229 § 4 Kodeksu pracy jest orzeczenie stwierdzające stan zdrowia pracownika w dacie, w której ma być dopuszczony do pracy. Zachowuje ono aktualność w okresie w nim wymienionym, jednak staje się nieaktualne w przypadku wystąpienia w tym okresie zdarzeń, które mogą wskazywać na zmianę stanu zdrowia pracownika”.

Podkreślenia wymaga fakt, że brak jest w powołanych przepisach regulacji, która ograniczałaby prawo pracodawcy do dokonania ponownego zwrotu, na podstawie tego samego zaświadczenia, tj. zaświadczenia lekarza medycyny pracy, refundacji kosztów poniesionych na zakup okularów korygujących wzrok w sytuacji, gdy formalnie zachowuje jeszcze ważność wydane uprzednio zaświadczenie lekarskie.

Zatem, w przypadku kiedy badania okulistyczne przeprowadzone w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę stosowania okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego, co potwierdzi aktualne (ważne) zaświadczenie lekarza medycyny pracy, pracodawca jest zobligowany do zapewnienia pracownikom okularów korygujących wzrok, zgodnie z zaleceniem lekarza.

W takiej sytuacji, refundacja poniesionych i udokumentowanych przez pracownika kosztów zakupu okularów korekcyjnych dokonana przez Wnioskodawcę, stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, objęty zwolnieniem od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Wnioskodawca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest zobowiązany do ustalenia przychodu po stronie pracownika i tym samym pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku uznać należy, że zwrot kosztów zakupu okularów korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym na płatniku nie ciąży obowiązek obliczania i pobierania zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu.

W świetle powyższego za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.