DD10.8221.112.2015.MZO

Interpretacja Ministra Finansów DD10.8221.112.2015.MZO z 9 września 2015 r.

Zmiana Interpretacji Indywidualnej

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 04 listopada 2011 r. Nr IPTPB3/423-153/11-4/IR w ten sposób, iż uznaje stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2011 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów na fundusz remontowy lokali użytkowych - za prawidłowe.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 19 lipca 2011 r., uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2011 r., Spółdzielnia Mieszkaniowa (dalej: Wnioskodawca lub Spółdzielnia), zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów na fundusz remontowy lokali użytkowych.

Ze stanu faktycznego wynika, że Spółdzielnia dokonuje odpisy (w ciężar kosztów) naliczenia na fundusz remontowy:

1. dla lokali mieszkalnych - na podstawie art. 78 § 2 ustawy Prawo spółdzielcze, art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych i statutu Spółdzielni,
2. dla lokali użytkowych, w tym również lokali użytkowych stanowiących mienie Spółdzielni - na podstawie art. 78 § 2 ustawy Prawo spółdzielcze i statutu Spółdzielni.
   
   

Wnioskodawca uważa, iż ustawodawca dokonując zmian w zapisie art. 6 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1222, ze zm.), uregulował zasady odpisu na fundusz remontowy na rzecz lokali mieszczących się w definicji gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Pominął regulacje, dokonywania w ciężar kosztów, odpisu na fundusz remontowy lokali użytkowych.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, ze zm.; dalej: updop) "...kosztami uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy". Taki obowiązek (tworzenia funduszu remontowego dla Spółdzielni) wynika z art. 78 § 2 ustawy Prawo spółdzielcze i statutu Spółdzielni.

Odpisy na fundusze remontowe lokali użytkowych obciążają koszty eksploatacji lokali użytkowych i powinny na tej podstawie prawnej stanowić koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Wnioskodawca nadmienił, że dokonuje odpisów amortyzacyjnych od części budynków stanowiących mienie Spółdzielni, w których znajdują się lokale użytkowe (dotyczy to obiektów wybudowanych po roku 2000). Wszelkie remonty lokali użytkowych są finansowane z dokonywanych (w poprzednich okresach lub bieżącym roku) odpisów na fundusz remontowy lokali użytkowych. Niewykorzystany (niewydatkowany) odpis na fundusz remontowy lokali użytkowych jest saldem (B. O.) funduszu remontowego lokali użytkowych, do wykorzystania w roku następnym na rzecz tych lokali.

W roku 2010 Spółdzielnia opodatkowała kwotę stanowiącą różnicę między kwotą dokonanego naliczenia odpisu na fundusz remontowy lokali użytkowych za 2010 r. a kwotą dokonanych wydatków z tego funduszu na rzecz lokali użytkowych w 2010 r. Jednocześnie informuje, że w latach 2007-2009 wydatki ponoszone na remonty lokali użytkowych w ramach funduszu remontowego były wyższe niż odpis na fundusz remontowy.

Według Wnioskodawcy obowiązek opodatkowania niewydatkowanej różnicy nie wynika wprost z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a updop, gdyż przepis ten wymaga dokonywania wpłat na fundusze. Takie wpłaty są dokonywane przez użytkowników lokali użytkowych w postaci wnoszonych wpłat na podstawie wystawionych faktur VAT. Niewydatkowana kwota została opodatkowana przez Wnioskodawcę, gdyż kierował się ostrożnością w stosunku do updop oraz zasadą ustaloną dla funduszu socjalnego (art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) tejże ustawy), z którego wynika, że środki odpisu stanowią koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych, jeżeli zostały wpłacone na rachunek (bankowy) funduszu.

Jednak Wnioskodawca nadmienia, że wpłaty są dokonywane przez użytkowników lokali na wskazane w fakturze konto bankowe. Obowiązek odprowadzenia środków funduszu remontowego na odrębne konto bankowe (dla funduszu remontowego) nie jest wymagany w tym przypadku. Zatem zasady ustalone w art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a updop zostały zachowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca, zaliczając w koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych odpisy na fundusz remontowy lokali użytkowych, których obowiązek wynika z art. 78 § 2 ustawy Prawo spółdzielcze i statutu Spółdzielni w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a updop dokonuje ich zgodnie z wymogami przywołanego art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ww. ustawy?
2. Czy mając na uwadze art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a updop Wnioskodawca słusznie postąpił nie uznając odpisu na fundusz remontowy lokali użytkowych za koszt stanowiący koszt uzyskania przychodu, ale za koszty podatkowe uznał koszty remontów tych lokali sfinansowane w ramach funduszu remontowego?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy dokonując odpisu na fundusz remontowy lokali użytkowych, którego obowiązek wynika z art. 78 § 2 ustawy Prawo spółdzielcze oraz statutu Spółdzielni, zaliczając w ciężar kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych, prawidłowo postąpił zaliczając je w ciężar kosztów zgodnie z wymogami art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a updop.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 04 listopada 2011 r. interpretację indywidualną (IPTPB3/423-153/11-4/IR), w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 04 listopada 2011 r. Nr IPTPB3/423-153/11-4/IR, nie można uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem za koszty uzyskania przychodu można uznać jedynie takie koszty, które zostały poniesione w określonym celu (osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów) i nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 updop.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaje fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy. Odrębną ustawą w przedmiotowej sprawie jest ustawa z dnia. Na podstawie art. 6 ust. 3 tej ustawy, spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty zasobami mieszkaniowymi. Obowiązek świadczenia na ten fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 updop wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Przez „zasoby mieszkaniowe”, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, rozumie się nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, celem spółdzielni mieszkaniowej jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Jednocześnie określenie „lokal”, w myśl art. 2 ust. 1 tej ustawy, oznacza zarówno lokal mieszkalny, jak i lokal o innym przeznaczeniu, o którym mowa w przepisach ustawy o własności lokali. Także na gruncie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.) zarówno samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, są określane jednolitym mianem lokalu, a więc regulacja prawna jest jednakowa.

Zauważyć należy, że w wyroku z dnia 04 września 2013 r., sygn. akt II FSK 2581/11 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że w wyniku analizy regulacji ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych „(…) stwierdzić należy, że do zasobów mieszkaniowych (w rozumieniu przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych) zaliczane są również lokale użytkowe (…). Skoro zatem świadczenie na rzecz funduszu na remonty zasobów mieszkaniowych dotyczy tak samo właścicieli lokali mieszkalnych jak i użytkowych, a ustawa w tym zakresie nie rozróżnia regulacji, to należy uznać, że odpisy na fundusz remontowy dokonywane od lokali użytkowych także mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów”. Ponadto w wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny wskazał także, iż zwrot „zasoby mieszkalne” użyty w art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych „(…) obejmuje również „lokale użytkowe”. Uwzględniając przedstawiony zakres pojęcia „zasoby mieszkaniowe” należy stwierdzić, że odpisy na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych, o których mowa w art. 6 ust. 3 u. s. m., dokonane od lokali użytkowych, stanowią koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) u.p.d.p.”

Zatem uznać należy, że naliczone przez Spółdzielnię odpisy na fundusz remontowy od lokali użytkowych stanowią koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a updop.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).