DD10.8221.132.2015.MZO
Zmiana Interpretacji Indywidualnej
Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w X w dniu 08 stycznia 2014 r. Nr IPTPB3/423-385/13-4/MF w ten sposób, iż uznaje stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej „X” przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2013 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów na fundusz remontowy lokali użytkowych - za nieprawidłowe.
Uzasadnienie
Wnioskiem z dnia 26 września 2013 r., uzupełnionym pismem z dnia 30 grudnia 2013 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa „X” (dalej: Wnioskodawca lub Spółdzielnia), zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia dokosztów uzyskania przychodów odpisów na fundusz remontowy lokali użytkowych.
Ze stanu faktycznego wynika, że Spółdzielnia Mieszkaniowa posiada w swoich zasobach lokale mieszkalne, garaże, lokale użytkowe na zasadzie własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu, odrębnej własności, lokale użytkowe w najmie.
Spółdzielnia zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1222, ze zm.) tworzy fundusz remontowy na remonty zasobów mieszkaniowych. Wysokość tych odpisów jest corocznie uchwalana przez Radę Nadzorczą Spółdzielni. W ramach dokonanych odpisów Spółdzielnia prowadzi remonty budynków w zasobach Spółdzielni. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi stanowiącymi mienie Spółdzielni. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków Spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami Spółdzielni oraz osób niebędących członkami Spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali. Odpis na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 17 ust. l pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, ze zm.; dalej: updop).
Pomimo różnych interpretacji Spółdzielnia nie zaniechała tworzenia odpisów na fundusz remontowy w lokalach użytkowych, które są również zatwierdzane przez Radę Nadzorczą Spółdzielni z tym, że zgodnie z art. 15 ust. l i art. 16 ust. l pkt 9 lit. a updop nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Są kosztem uzyskania przychodu dopiero w momencie wykonania remontu i wystawienia faktury.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie: czy Spółdzielnia Mieszkaniowa mając na uwadze art. 16 ust. l pkt 9 lit. a updop postępuje słusznie nie zaliczając wpłat wnoszonych przez lokale użytkowe na fundusz remontowy do kosztów niestanowiących koszt uzyskania przychodu?
Zdaniem Wnioskodawcy, od 2007 r. w oparciu o art. 16 ust. l pkt 9 lit. a updop nie tworzy on odpisu na fundusz remontowy lokali użytkowych, które obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi, ale ma wątpliwości czy słusznie postępuje czytając wyroki sądów. Ostatni wyrok NSA z dnia 4 września 2013 r. (sygn. akt II FSK 2581/11; wyrok prawomocny), mówi, że odpis na remont lokali użytkowych też można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
W uzupełnieniu wniosku wskazano, że na podstawie uchwał Rad Nadzorczych, członkowie lokali użytkowych, właściciele lokali użytkowych, najemcy lokali dokonują wpłat na fundusz remontowy, który to nie stanowi kosztów uzyskania przychodów.
Dyrektor Izby Skarbowej w X, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 08 stycznia 2014 r. interpretację indywidualną (IPTPB3/423-385/13-4/MF), w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.
Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje.
Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.
W ocenie Ministra Finansów stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w X wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 08 stycznia 2014 r. Nr IPTPB3/423-385/13-4/MF, nie można uznać za prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem za koszty uzyskania przychodu można uznać jedynie takie koszty, które zostały poniesione w określonym celu (osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów) i nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 updop.
Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaje fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy. Odrębną ustawą w przedmiotowej sprawie jest ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1222, ze zm.). Na podstawie art. 6 ust. 3 tej ustawy, spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty zasobami mieszkaniowymi. Obowiązek świadczenia na ten fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 updop wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.
Przez „zasoby mieszkaniowe”, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, rozumie się nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.
W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, celem spółdzielni mieszkaniowej jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Jednocześnie określenie „lokal”, w myśl art. 2 ust. 1 tej ustawy, oznacza zarówno lokal mieszkalny, jak i lokal o innym przeznaczeniu, o którym mowa w przepisach ustawy o własności lokali. Także na gruncie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.) zarówno samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, są określane jednolitym mianem lokalu, a więc regulacja prawna jest jednakowa.
Zauważyć należy, że w wyroku z dnia 04 września 2013 r., sygn. akt II FSK 2581/11 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że w wyniku analizy regulacji ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych „(…) stwierdzić należy, że do zasobów mieszkaniowych (w rozumieniu przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych) zaliczane są również lokale użytkowe (…). Skoro zatem świadczenie na rzecz funduszu na remonty zasobów mieszkaniowych dotyczy tak samo właścicieli lokali mieszkalnych jak i użytkowych, a ustawa w tym zakresie nie rozróżnia regulacji, to należy uznać, że odpisy na fundusz remontowy dokonywane od lokali użytkowych także mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów”. Ponadto w wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny wskazał także, iż zwrot „zasoby mieszkalne” użyty w art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych „(…) obejmuje również „lokale użytkowe”. Uwzględniając przedstawiony zakres pojęcia „zasoby mieszkaniowe” należy stwierdzić, że odpisy na fundusz remontowy zasobów mieszkaniowych, o których mowa w art. 6 ust. 3 u. s. m., dokonane od lokali użytkowych, stanowią koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) u.p.d.p.”
Zatem uznać należy, że naliczone przez Spółdzielnię odpisy na fundusz remontowy od lokali użytkowych zajmowanych na podstawie własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu, odrębnej własności, lokali użytkowych w najmie znajdujących się w budynkach Spółdzielni stanowią stanowi koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a updop.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).
