Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-203/15-4/WS
z 5 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2015 r. (data wpływu 24 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 maja 2015 r. (data wpływu 27 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w związku z uzyskiwaniem przez Zainteresowanego dochodu z tytułu pełnienia funkcji dyrektora w spółce mającej siedzibę na terytorium Wielkiej Brytanii – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w związku z uzyskiwaniem przez Zainteresowanego dochodu z tytułu pełnienia funkcji dyrektora w spółce mającej siedzibę na terytorium Wielkiej Brytanii oraz w zakresie opodatkowania zysków przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem Wielkiej Brytanii, wraz z żoną, która jest Polką, przeprowadził się w drugiej połowie 2014 do P., gdzie małżonkowie kupili dom.

W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca pracował jako samozatrudniony (Sole Trader) grafik komputerowy. Po przeprowadzce do Polski uzyskał czasowe zameldowanie (na 5 lat) oraz przyznany mu został numer PESEL. Zainteresowany założył w Polsce własną działalność gospodarczą. Chciałby jednak zakończyć działalność gospodarczą w Polsce i założyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością zarejestrowaną w Wielkiej Brytanii (Limited company), w której byłby dyrektorem i zatrudnionym jednocześnie.

Wnioskodawca pracuje w domu, na własnym komputerze, jego klienci są z Wielkiej Brytanii. Zainteresowany nie wykonuje pracy dla klientów z Polski.

Wnioskodawca ma firmowe konto w brytyjskim banku powiązane z adresem jego rodziców w Wielkiej Brytanii. Zainteresowany planuje coroczne (prawdopodobnie kilka razy w roku) wizyty w Wielkiej Brytanii celem spotkań z potencjalnymi klientami.

Ponieważ nie mieszka już na stałe w Wielkiej Brytanii Wnioskodawca nie może kontynuować działalności jako samozatrudniony w Wielkiej Brytanii (Sole Trader). Zainteresowany nadal opłaca dobrowolne składki na ubezpieczenie emerytalne w Wielkiej Brytanii (National Insurance class 2).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaki spoczywałby na Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w związku z uzyskiwaniem dochodu z tytułu pełnienia funkcji dyrektora w spółce mającej siedzibę w Wielkiej Brytanii jak również z tytułu zysków przedsiębiorstwa zarejestrowanego jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Wielkiej Brytanii oraz czy Wnioskodawca byłby zobowiązany do opłacania składek ubezpieczenia społecznego w Polsce jako dyrektor spółki zarejestrowanej w Wielkiej Brytanii mieszkający na stałe w Polsce (opłacałby wtedy składki na ubezpieczenie społeczne w Wielkiej Brytanii)?

Tutejszy Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na powyższe pytanie w odniesieniu do obowiązku podatkowego w związku z uzyskiwaniem przez Zainteresowanego dochodu z tytułu pełnienia funkcji dyrektora w spółce mającej siedzibę na terytorium Wielkiej Brytanii. Natomiast w zakresie opodatkowania zysków przedsiębiorstwa oraz obowiązku z tytułu ubezpieczeń społecznych wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on w Polsce płacić żadnego podatku, ponieważ jego dochód z tytułu pełnienia funkcji dyrektora brytyjskiej spółki będzie już opodatkowany w Wielkiej Brytanii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do postanowień art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W świetle powyżej przytoczonych przepisów należy zaakcentować, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego osoby fizyczne, jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, co oznacza, że do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.

Wobec tego, co do zasady osoby fizyczne mające miejsce zamieszania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osiągające dochody poza granicami Polski charakteryzują się taką samą cechą istotną jak osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie osiągające dochodów pochodzących z innego państwa.

W przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie odpowiednie uregulowania zawartej Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. (Dz.U. Nr 250, poz. 1840).

Na podstawie art. 15 ww. konwencji wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne wypłaty, które osoba mająca miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie dyrektorów lub w radzie nadzorczej spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Postanowienie powyżej przytoczone, w którym zamieszczono zwrot, że danego rodzaju dochód „może być” opodatkowany w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) nie oznacza, że podatnik może wybrać to państwo, w którym opodatkuje swój dochód i zapłaci podatek.

W istocie postanowienie to wskazuje, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten będzie podlegać opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Ww. prawo do opodatkowania nie ma więc charakteru wyłączności w tym znaczeniu, że opodatkowanie wystąpi tylko w państwie źródła (w Wielkiej Brytanii) albo tylko w państwie rezydencji (w Polsce).

Zatem w myśl ww. art. 15 Konwencji dochód osoby mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski pełniącej funkcję dyrektora w spółce mającej siedzibę na terytorium Wielkiej Brytanii, może być opodatkowany w państwie źródła, tj. w Wielkiej Brytanii oraz w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania tego dochodu w Polsce należy zastosować metodę, o której mowa w art. 22 ust. 2 pkt a) i c) Konwencji, tj. metodę wyłączenia z progresją.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 2 pkt a) ww. Konwencji – w przypadku Polski – podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Zjednoczonym Królestwie, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu.

Z kolei, stosownie do postanowień art. 22 ust. 2 pkt c) ww. Konwencji, jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód.

Oznacza to, że dochód uzyskany przez podatnika z tytułu pełnienia funkcji dyrektora w spółce w Wielkiej Brytanii jest zwolniony z opodatkowania w Polsce.

Należy jednak wskazać, że – jeżeli podatnik uzyskałby w danym roku podatkowym inne dochody, które podlegają opodatkowaniu w Polsce, to wówczas dochód uzyskany w Wielkiej Brytanii powinien zostać uwzględniony dla potrzeb obliczenia stopy procentowej podatku od pozostałego dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce.

Podatek taki określa się zgodnie z art. 27 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który ustanawia następujący sposób obliczenia:

• do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku (w tym dochody zwolnione uzyskane w Wielkiej Brytanii) i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
• ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
• ustaloną w ww. sposób stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
  
  

Przedstawioną w powyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zasadę opodatkowania – stosuje się wyłącznie w przypadku, jeśli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach lub korzystając z preferencyjnego rozliczenia rocznego, np. z małżonkiem.

Wówczas podatnik ma obowiązek złożyć zeznanie podatkowe w Polsce.

Ponadto należy dodać, że powołany powyżej art. 22 ust. 2 pkt a) i c) Konwencji decydujący o zwolnieniu z opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii z tytułu pełnienia funkcji dyrektora spółki – może doznać ograniczenia na skutek zastosowania art. 23 ww. Konwencji. Odnosi się to do sytuacji, gdy część dochodów (lub zysków) uzyskanych i opodatkowanych w Wielkiej Brytanii (np. z tytułu pełnienia funkcji dyrektora) zostanie przekazana lub wypłacona w Wielkiej Brytanii, lecz wypłata ta nie wystąpi w stosunku do pełnej kwoty dochodów (lub zysków). Wówczas tylko ta część wynagrodzenia, która została przekazana w Wielkiej Brytanii lub wypłacona w Wielkiej Brytanii oraz opodatkowana w Wielkiej Brytanii podlega zwolnieniu w Polsce, zgodnie z Konwencją.

W świetle powyżej zaprezentowanych stwierdzeń oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego należy przyjąć, że uzyskiwane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji dyrektora w spółce mającej siedzibę na terytorium Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 Konwencji, tj. w Wielkiej Brytanii i w Polsce. Jednocześnie należy wskazać, że w Polsce, by uniknąć podwójnego opodatkowania stosuje się tzw. metodę wyłączenia z progresją, określoną w art. 22 ust. 2 pkt a) i c) ww. Konwencji w związku z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że dochód Wnioskodawcy uzyskany w Wielkiej Brytanii będzie zwolniony z opodatkowania w Polsce. Jednak gdyby Wnioskodawca uzyskał inne dochody w roku podatkowym podlegające opodatkowaniu w Polsce, to dochód uzyskany w Wielkiej Brytanii winien zostać uwzględniony dla potrzeb obliczenia stopy procentowej podatku.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie powinien on w Polsce płacić żadnego podatku, ponieważ jego dochód z tytułu pełnienia funkcji dyrektora brytyjskiej spółki będzie już opodatkowany w Wielkiej Brytanii, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.