Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/4512-1-210/15-4/MR
z 2 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2015 r. (data wpływu 14 września 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2015 r. (data wpływu 30 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności udzielania pożyczki za czynności pomocnicze oraz w zakresie braku obowiązku uwzględniania otrzymanych odsetek od udzielanej pożyczki przy wyliczeniu współczynnika struktury sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności udzielania pożyczki za czynności pomocnicze oraz w zakresie braku obowiązku uwzględniania otrzymanych odsetek od udzielanej pożyczki przy wyliczeniu współczynnika struktury sprzedaży. Wniosek uzupełniono w dniu 30 listopada 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o wskazanie przedmiotu wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – Sp. z o.o. prowadzi działalność w zakresie:

• 3314Z – Naprawa i konserwacja urządzeń elektrycznych,
• 2712Z – Produkcja aparatury rozdzielczej i sterowniczej energii elektrycznej,
• 3320Z – Instalowanie maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia,
• 4110Z – Realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków,
• 4222Z – Roboty związane z budową linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych,
• 4321Z – Wykonywanie instalacji elektrycznych,
• 4322Z – Wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych,
• 6201Z – Działalność związana z oprogramowaniem,
• 7410Z – Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania,
• 8020Z – Działalność ochroniarska w zakresie obsługi systemów bezpieczeństwa.
  
  

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie posiada wpisanej w KRS działalności w zakresie usług finansowych. Głównym przedmiotem działalności, a zarazem przychodów Spółki jest świadczenie usług utrzymania ruchu urządzeń elektrycznych serwisu automatyki, który stanowi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

W styczniu 2015 r. Spółka zawarła umowę pożyczki z inną, zależną od Wnioskodawcy, spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, na podstawie której Wnioskodawca udzielił pożyczki na kwotę 450.000 PLN, a spółka biorąca zobowiązała się do jej zwrotu wraz z odsetkami. Odsetki naliczane są za okresy miesięczne w oparciu o stopę WIBOR plus marża. Termin zwrotu pożyczki ustalono na dzień 31 grudnia 2015 r. Przy czym w umowie strony przewidziały możliwość przedłużenia terminu zwrotu pożyczki. Umowa pożyczki została zawarta na marginesie zasadniczej działalności Spółki. Jest to jedyna pożyczka udzielona przez Spółkę od początku jej działalności. Wnioskodawca nie potrafi stwierdzić, czy w przyszłości będzie udzielał pożyczek i ewentualnie z jaką częstotliwością.

Stopień zaangażowania aktywów Spółki w pożyczkę w skali działalności przedsiębiorstwa jest niewielki. Wartość pożyczonego kapitału stanowi zaledwie 1% sumy bilansowej sprawozdania na dzień 30 czerwca 2015 r. Szacunkowa wartość przychodu z tytułu odsetek w 2015 r. wyniesie tylko 0,017% planowanych przychodów za rok 2015. Do zawarcia transakcji Wnioskodawca nie zatrudnił i nie będzie zatrudniać dodatkowego personelu, nie będzie używać żadnych środków trwałych.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca wskazuje w rozliczeniach VAT czynności opodatkowane związane z głównym przedmiotem działalności Spółki oraz od momentu podpisania umowy przedmiotowej pożyczki czynności zwolnione związane z uzyskiwaniem przychodu z tytułu odsetek od udzielonej pożyczki.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Transakcja udzielenia pożyczki miała dla Spółki charakter pomocniczy, tj. transakcja ta nie była związana z zasadniczą działalnością Spółki, a przychody z jej tytułu nie stanowią bezpośredniego, stałego i koniecznego uzupełnienia podstawowej działalności Spółki.
2. Pytanie nr 1 wniosku – dotyczy wyłącznie zaistniałego stanu faktycznego w zakresie uznania czynności udzielenia pożyczki za czynności pomocnicze.
3. Pytanie nr 2 wniosku – dotyczy wyłącznie zdarzenia przyszłego w zakresie braku obowiązku uwzględniania otrzymanych odsetek od udzielanej pożyczki przy wyliczeniu współczynnika struktury sprzedaży.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy udzielenie pożyczki jest pomocniczą transakcją finansową w rozumieniu art. 90 ust. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług? – zaistniały stan faktyczny.
2. Czy przychodu z tytułu odsetek z tytułu tej pożyczki nie należy wliczać do obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT? – zdarzenie przyszłe.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 90 ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących pomocniczych transakcji finansowych.

Zgodnie z art. 174 ust. 2 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, z późn. zm.), która stanowi podstawę systemu VAT wiążącego wszystkie państwa członkowskie, przy obliczaniu proporcji podlegającej odliczeniu nie uwzględnia się wysokości obrotu uzyskanego z transakcji związanych z pomocniczymi transakcjami finansowymi.

Zarówno w ustawie o VAT, jak i w przepisach wspólnotowych, brak jest jakichkolwiek regulacji definiujących pojęcie pomocniczości transakcji.

Według internetowego słownika synonimów (http:/synonim.net/synonim/pomocniczy) synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, uzupełniający, wspomagający.

Przepisy unijnej dyrektywy w zakresie VAT posługują się określeniem „incydental transactions” w ramach odpowiedniego przepisu, co na język polski może być tłumaczone jako „transakcje incydentalne/uboczne”. Wg Słownika Języka Polskiego PWN termin „incydentalny” oznacza mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko, natomiast termin „uboczny” oznacza dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy.

Sposób interpretacji pojęcia wyznaczyło orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE:

W wyroku z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie C-306/94, Trybunał stwierdził, że istotna jest relacja między główną działalnością podatnika a przedmiotowymi transakcjami finansowymi. Za incydentalne trybunał uznał takie transakcje, które nie są koniecznym lub stałym lub bezpośrednim rozszerzeniem działalności danego podmiotu. Tylko bowiem konieczne, stałe i bezpośrednie rozszerzenie działalności może mieć wpływ na współczynnik (proporcję sprzedaży).

W wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01, Trybunał dla uznania transakcji za incydentalne wskazał na kryterium stopnia zaangażowania aktywów materialnych i niematerialnych podatnika w osiąganiu przychodów zwolnionych z VAT. Zdaniem Trybunału transakcje, które w niewielkim stopniu angażują aktywa mogą być potraktowane jako incydentalne (pomocnicze).

Wg Interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP1/443-125/14-2/AS z dnia 27 marca 2014 r.:

„(…) Transakcje o charakterze „incydentalnym” oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie „incydentalności” odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika”.

„(…) Należy zatem stwierdzić, że transakcje „pomocnicze” nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Jeżeli działalność finansowa stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze i incydentalne (...)”.

„(…) Trzeba wziąć zatem pod uwagę wartość, ilość, częstotliwość czynności, stopień zaangażowania aktywów podatnika itd., na tle całokształtu jego działalności. Innymi słowy, aby ocenić, czy czynność jest pomocnicza (incydentalna) należy wziąć pod uwagę całokształt działalności podatnika (...)”.

Odnosząc się do przedstawionego wyżej orzecznictwa Trybunału i stanowiska Organów Skarbowych, działanie Wnioskodawcy polegające na udzieleniu pożyczki powinno być potraktowane jako działalność pomocnicza (incydentalna). Przemawiają za tym następujące argumenty:

1. Główna działalność Spółki nie polega na udzielaniu pożyczek, a udzielenie pożyczki nie jest ani koniecznym, ani stałym, ani bezpośrednim rozszerzeniem działalności. Przychody z tytułu odsetek nie stanowią koniecznego uzupełnienia działalności Spółki.
2. Udzielona przez Wnioskodawcę pożyczka angażuje w bardzo znikomym stopniu aktywa. Do zawarcia transakcji Wnioskodawca nie musiał zatrudniać dodatkowego personelu, używać żadnych środków trwałych.
   
   

W konsekwencji odsetki od pożyczki udzielonej przez Spółkę w sposób niezwiązany z jej główną działalnością nie powinny być wliczane do obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Istota umowy pożyczki została zawarta w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju. Zatem, udzielanie pożyczek stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Czynność udzielenia pożyczki spełnia definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy, ponieważ można zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym będzie pożyczkobiorca, mogący korzystać z kapitału udostępnionego przez pożyczkodawcę.

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy wskazać, że czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem usługi udzielania pożyczek stanowią czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, przy czym korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie posiada wpisanej w KRS działalności w zakresie usług finansowych. Głównym przedmiotem działalności, a zarazem przychodów Spółki jest świadczenie usług utrzymania ruchu urządzeń elektrycznych serwisu automatyki, który stanowi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W styczniu 2015 r. Spółka zawarła umowę pożyczki z inną, zależną od Wnioskodawcy, spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, na podstawie której Wnioskodawca udzielił pożyczki na kwotę 450.000 PLN, a spółka biorąca zobowiązała się do jej zwrotu wraz z odsetkami. Odsetki naliczane są za okresy miesięczne w oparciu o stopę WIBOR plus marża. Termin zwrotu pożyczki ustalono na dzień 31 grudnia 2015 r. Przy czym w umowie strony przewidziały możliwość przedłużenia terminu zwrotu pożyczki. Umowa pożyczki została zawarta na marginesie zasadniczej działalności Spółki. Jest to jedyna pożyczka udzielona przez Spółkę od początku jej działalności. Wnioskodawca nie potrafi stwierdzić, czy w przyszłości będzie udzielał pożyczek i ewentualnie z jaką częstotliwością. Stopień zaangażowania aktywów Spółki w pożyczkę w skali działalności przedsiębiorstwa jest niewielki. Wartość pożyczonego kapitału stanowi zaledwie 1% sumy bilansowej sprawozdania na dzień 30 czerwca 2015 r. Szacunkowa wartość przychodu z tytułu odsetek w 2015 r. wyniesie tylko 0,017% planowanych przychodów za rok 2015. Do zawarcia transakcji Wnioskodawca nie zatrudnił i nie będzie zatrudniać dodatkowego personelu, nie będzie używać żadnych środków trwałych. Transakcja udzielenia pożyczki miała dla Spółki charakter pomocniczy, tj. transakcja ta nie była związana z zasadniczą działalnością Spółki, a przychody z jej tytułu nie stanowią bezpośredniego, stałego i koniecznego uzupełnienia podstawowej działalności Spółki.

Przedmiotem niniejszej sprawy jest ustalenie, czy udzielenie pożyczki stanowi pomocniczą transakcją finansową w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy oraz czy odsetki z tytułu udzielonej pożyczki należy wliczać, czy też nie, do obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Zgodnie z treścią art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W art. 90 ust. 2 ustawy wskazano, że jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie regulacji art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
   
   

Wskazać należy, że ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia charakter „pomocniczy”. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych.

Z kolei według internetowego słownika synonimów (strona internetowa – http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: „pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający”.

Należy zauważyć, iż przepis art. 174 (1) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) wskazuje, w jaki sposób w oparciu o dane dotyczące struktury wszystkich transakcji podatnika, należy obliczyć kwotę odliczeń przysługujących podatnikowi wykonującemu czynności wywierające różne skutki w zakresie prawa do odliczenia podatku.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 174 (2) Dyrektywy, niektóre kategorie przychodów wyłączane są z obrotów uwzględnianych przy obliczeniu proporcji, o której mowa w ust. 1.

Oznacza to, że dokonywanie niektórych transakcji zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku nie wpływa na wysokość podatku naliczonego podlegającego proporcjonalnemu rozliczeniu.

Na podstawie przepisu art. 174 (2) Dyrektywy, przy obliczaniu proporcji podlegającej odliczeniu nie uwzględnia się następujących kwot:

1. wysokości obrotu uzyskanego z dostaw dóbr inwestycyjnych używanych przez podatnika do potrzeb jego przedsiębiorstwa;
2. wysokości obrotu uzyskanego z transakcji związanych z pomocniczymi transakcjami w zakresie nieruchomości i z pomocniczymi transakcjami finansowymi;
3. wysokości obrotu uzyskanego z transakcji, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b-g, jeżeli są to transakcje pomocnicze.
   
   

Przepisy unijnej dyrektywy w zakresie VAT posługują się określeniem „incidental transactions” w ramach odpowiedniego przepisu, co na język polski może być tłumaczone jako „transakcje incydentalne/uboczne”. Termin „incydentalny” wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym „mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko”, natomiast termin „uboczny” oznacza „dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy”. Transakcje o charakterze „incydentalnym” oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie „incydentalności” odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.

Także w wersji francuskiej omawianej VI Dyrektywy użyto określenia „accessoire”, a w wersji niemieckiej „Hilfsumsaetze”, co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania „transakcje sporadyczne” i określa omawiane czynności jako „transakcje pomocnicze”.

Tak więc, przy bardzo nieostrych granicach podlegającego wykładni pojęcia „incydentalnych (pomocniczych) transakcji finansowych” (…) nie powinien decydować jeden wskaźnik, punkt odniesienia czy też jedno tylko kryterium, ale ich całokształt wyznaczający miejsce, znaczenie i zakres danych transakcji w całokształcie działalności gospodarczej podatnika. Chodzi więc zasadniczo o to, aby tego rodzaju transakcje (przy obliczaniu proporcji stosowanej do odliczenia podatku naliczonego) niezniekształcały obrazu i istoty działalności danego podmiotu (czynności opodatkowane i zwolnione) rzutujących na zakres prawa do odliczania podatku naliczonego (…)”.

Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli działalność finansowa stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze.

Mając na uwadze powyższe rozważania należy wskazać, że aby dojść do wniosku, że czynności wykonywane przez podatnika mają charakter „pomocniczy” – konieczne jest ich zestawienie według różnorakich kryteriów (wartości, ilości, częstotliwości, wielkości zaangażowanych środków itd.) z całokształtem działalności Spółki. Innymi słowy należy wziąć pod uwagę całokształt działalności podatnika i przeanalizować, czy dana czynność stanowi uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.

W analizowanej sprawie Spółka wskazała, że głównym przedmiotem jej działalności jest świadczenie usług utrzymania ruchu urządzeń elektrycznych serwisu automatyki, a umowa pożyczki została zawarta na marginesie zasadniczej działalności Spółki. Dotychczas jest to jedyna pożyczka udzielona przez Spółkę od początku jej działalności. Wnioskodawca nie potrafi stwierdzić, czy w przyszłości będzie udzielał pożyczek i ewentualnie z jaką częstotliwością. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca – stopień zaangażowania aktywów Spółki w pożyczkę w skali działalności przedsiębiorstwa jest niewielki. Wartość pożyczonego kapitału oraz szacunkowa wartość przychodu z tytułu odsetek stanowi nieznaczny procent. Do zawarcia transakcji Zainteresowany nie zatrudnił i nie będzie zatrudniać dodatkowego personelu, nie będzie używać żadnych środków trwałych.

Z uwagi na całokształt sprawy, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że opisana we wniosku usługa udzielenia pożyczki ma charakter pomocniczy (incydentalny). Potwierdzeniem powyższego jest fakt, że czynność ta nie była związana z zasadniczą działalnością Spółki, a przychody z jej tytułu nie stanowią bezpośredniego, stałego i koniecznego uzupełnienia podstawowej działalności Spółki. Ponadto stopień zaangażowania aktywów w skali działalności przedsiębiorstwa będzie również niewielki (de facto marginalny), a przychody z tytułu odsetek nie stanowią koniecznego uzupełnienia działalności Spółki.

W konsekwencji, czynność udzielenia pożyczki przez Spółkę należy uznać za pomocniczą transakcję finansową w rozumieniu art. 90 ust. 6 pkt 1 ustawy, a odsetki od udzielanej pożyczki nie powinny być uwzględniane przy wyliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczyć należy, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. uwzględniając okoliczność incydentalną udzielonej pożyczki . W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy, tj. zmiany w przyszłości charakteru tej usługi, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.