2015.11.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/4512-1-236/15-2/KS
z 19 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2015 r. (data wpływu 28 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z aktem notarialnym z dnia 21 listopada 2001 r. w drodze darowizny od rodziców Wnioskodawca stał się posiadaczem działki rolnej niezabudowanej o powierzchni 2,5537 ha położonej we wsi w Gminie.

Uchwałą Rady Gminy zatwierdzoną dnia 29 sierpnia 2003 r. w sprawie uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru wsi, działka– niezależne od woli Wnioskodawcy – uzyskała przeznaczenie dla zabudowy mieszkaniowej.

Następnie na wniosek Zainteresowanego Wójt Gminy decyzją z dnia 10 października 2012 r., zatwierdził projekt podziału działki, na następujące działki:

działka o powierzchni 0,6824 ha;
działka o powierzchni 0,0693 ha;
działka o powierzchni 0,8727 ha;
działka o powierzchni 0,0414 ha;
działka o powierzchni 0,8802 ha.

W dniu 6 września 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą Usługi informatyczne. Zgodnie z Centralną Ewidencją Informacji o Działalności Gospodarczej przedmiot działalności stanowiły:

62.03.Z – działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi;
62.02.Z – działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki;
95.11.Z – działalność związana z naprawą i konserwacją komputerów i urządzeń peryferyjnych.

Działalność została opodatkowana na zasadach ogólnych oraz podatkiem od towarów i usług.

Obecnie od 1 marca 2014 r. działalność jest zawieszona.

Ponadto Zainteresowany zaznacza, że nigdy nie prowadził działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami.

Działki gruntu stanowiące przedmiot planowanej sprzedaży nigdy nie służyły Wnioskodawcy do celów związanych z działalnością gospodarczą, nie były też składnikiem majątkowym w tej działalności. Miały one charakter wyłącznie rolniczy, tj. używane były do uprawy roślin. Ponadto Wnioskodawca nadmienia, że jest podatnikiem podatku rolnego.

Przedmiotowe działki nie były również nikomu udostępniane na podstawie umów najmu, dzierżawy ani innych, podobnych umów.

Obecnie Zainteresowany zamierza dokonać sprzedaży działek przy czym nigdy nie podejmował żadnych aktywnych działań, które mogłyby świadczyć o obrocie działkami, tj. nie podejmuje żadnych aktywnych starań mających na celu przygotowanie do sprzedaży gruntu, takich jak uzbrojenie terenu (działki są nieuzbrojone), ogłoszenia w mediach, ogrodzenie, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży, nie występował o warunki zabudowy.

Przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta w celach inwestycyjnych, ani jako lokata kapitału.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z opisem sprawy Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) z tytułu sprzedaży działek?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek, gdyż sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządzania majątkiem prywatnym, a nie w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W rezultacie dostawa każdej z działek nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przy czym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. o sygnaturze I FPS 3/07 wskazano, że nabycie majątku na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a następnie jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Ponadto Orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 wskazuje, że liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego o tym czy prowadzona jest działalność gospodarcza czy nie.

Również nie decyduje o tym okoliczność, że przed sprzedażą dokonany zostaje podział gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej.

Zatem za podatnika podatku od towarów i usług – zgodnie z ww. orzeczeniem – należy uznać dopiero osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych, których Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podjąć.

Dodatkowo Zainteresowany podkreśla, że:

działka nr została nabyta do majątku prywatnego w drodze darowizny od rodziców w roku 2001 bez zamiaru jej odsprzedaży;
działka nr a następnie działki powstałe w drodze podziału były wykorzystywane do celów prywatnych;
działki nie są i nie były wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej;
Gmina z własnej inicjatywy ustanowiła działkę nr ... w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, działką budowlaną;
w związku z ewentualną sprzedażą gruntu Zainteresowany nie ponosi i nie ponosił żadnych działań inwestycyjnych, poza przeprowadzeniem podziału geodezyjnego;
nie podejmował czynności mających na celu uzbrojenie nieruchomości;
nie zamierza też – po dokonaniu sprzedaży wszystkich działek – zajmować się kiedykolwiek działalnością w zakresie obrotu gruntami;
uzyskane ze sprzedaży działek środki zostaną przeznaczone na cele prywatne, niezwiązane z działalnością;
bez znaczenia pozostaje fakt, że Wnioskodawca posiada obecnie zawieszoną działalność w zakresie usług informatycznych, z tytułu której jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że opisana w stanie faktycznym planowana sprzedaż działek powstałych w wyniku podziału działki nr ... nie będzie miała cech charakterystycznych dla działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, polegającej na obrocie nieruchomościami. W związku z tym nie stanie się on podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1.

W rezultacie dostawa każdej z działek nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług i będzie odbywać się w ramach zarządzania majątkiem prywatnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt (lub udział w gruncie) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Zainteresowany otrzymał przedmiotową nieruchomość o powierzchni 2,5537 ha w drodze darowizny od rodziców.

Uchwalą Rady Gminy zatwierdzoną dnia 29 sierpnia 2003 r. w sprawie uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, działka – niezależne od woli Wnioskodawcy – uzyskała przeznaczenie dla zabudowy mieszkaniowej.

Następnie na wniosek Zainteresowanego Wójt Gminy decyzją z dnia 10 października 2012 r., zatwierdził projekt podziału przedmiotowej działki nr, na następujące działki:

działka o powierzchni 0,6824 ha;
działka o powierzchni 0,0693 ha;
działka o powierzchni 0,8727 ha;
działka o powierzchni 0,0414 ha;
działka o powierzchni 0,8802 ha.

W dniu 6 września 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą. Zgodnie z Centralną Ewidencją Informacji o Działalności Gospodarczej przedmiot działalności stanowiły:

62.03.Z – działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi;
62.02.Z – działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki;
95.11.Z – działalność związana z naprawą i konserwacją komputerów i urządzeń peryferyjnych.

Działalność została opodatkowana na zasadach ogólnych oraz podatkiem od towarów i usług.

Obecnie od 1 marca 2014 r. działalność jest zawieszona.

Ponadto Zainteresowany zaznacza, że nigdy nie prowadził działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami.

Przedmiotowe działki nie były również nikomu udostępniane na podstawie umów najmu, dzierżawy ani innych, podobnych umów.

Przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta w celach inwestycyjnych, ani jako lokata kapitału.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w takiej sytuacji Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czy transakcja sprzedaży nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmuje działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że Zainteresowany dokonując sprzedaży gruntów – służących uprzednio wyłącznie do uprawy roślin – nie działa w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosi znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem od towarów i usług nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie występują.

Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż opisanej nieruchomości przez Wnioskodawcę stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Zainteresowany bowiem nie prowadzi działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, mającej związek z przedmiotowymi gruntami, w szczególności nie udostępniał ich w celach zarobkowych.

Wnioskodawca również nie ponosił i nie zamierza ponosić jakichkolwiek nakładów na cele przygotowania działek do sprzedaży, nie ogłaszał zamiaru sprzedaży gruntu w środkach masowego przekazu oraz nie planuje w przyszłości sprzedaży innych gruntów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że pomimo, że grunt, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, to z okoliczności sprawy nie wynika, aby Zainteresowany dokonując sprzedaży przedmiotowych działek, podejmował działania zbliżone do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Dokonując opisanej we wniosku dostawy Wnioskodawca będzie wykonywał zwykły zarząd majątkiem prywatnym.

Zatem, Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek, o których mowa we wniosku, korzysta z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działek, a dostawę tych nieruchomości – cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że dokonując dostawy nieruchomości będących przedmiotem pytania Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Reasumując, dokonując dostawy działek będących przedmiotem pytania – Wnioskodawca będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważa się, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty lub planowany stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym lub przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, niniejsza interpretacja straci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin