Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4511-423/15/MD
z 8 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 września 2015 r. (data wpływu do Biura – 9 września 2015 r.), uzupełnionym 21 września 2015 r. oraz 27 listopada 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania rekompensaty w związku z rozwiązaniem umowy o pracę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania rekompensaty w związku z rozwiązaniem umowy o pracę.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 10 listopada 2015 r., znak: IBPB-2-1/4511-423/15/MD, wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 27 listopada 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca był pracownikiem X S.A. z siedzibą w K. na stanowisku – starszy odprawiacz pociągów.

W dniu 22 stycznia 2015 r. podpisano porozumienie w sprawie rozwiązania stosunku pracy w oparciu o przyjęty 28 listopada 2014 r. regulamin programu dobrowolnych odejść dla pracowników X S.A.

W myśl zapisów niniejszego regulaminu, pracownikowi rozwiązującemu umowę w ramach programu dobrowolnych odejść przysługuje m.in. rekompensata pieniężna wyliczona w sposób wskazany w regulaminie. Należy wskazać, że zgodnie z procedurą zwolnień określoną w § 3 pkt 11 regulaminu, rozwiązanie umowy o pracę następuje z przyczyn niedotyczących pracownika.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż regulamin dobrowolnych odejść, na mocy którego rozwiązany został stosunek pracy, jest regulaminem w myśl przepisów Kodeksu pracy (art. 9 § 1), tj. aktem określającym prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość rekompensat wypłacanych pracownikowi na podstawie porozumienia z pracodawcą w ramach programu dobrowolnych odejść z przyczyn niedotyczących pracowników jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych?

W ocenie Wnioskodawcy, na powyższe pytanie należy odpowiedzieć twierdząco.

Powyższe wynika z interpretacji obowiązujących przepisów prawa, tj. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca był zatrudniony w X S.A. w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie umowy o pracę. Rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w formie porozumienia stron i w oparciu o zasady przewidziane w regulaminie dobrowolnych odejść dla pracowników X S.A. z przyczyn nieleżących po stronie pracownika. Z tytułu przystąpienia do programu dobrowolnych zwolnień pracownik otrzymał jednorazową rekompensatę rozumianą jako forma zadośćuczynienia lub odszkodowania za rozwiązanie stosunku pracy.

Nadto rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło 22 stycznia 2015 r., a więc dochód Wnioskodawca uzyskał po 1 stycznia 2014 r., co ma znaczenie w związku z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku dochodowym od osób fizycznych i niektórych innych ustaw, wprowadzającej od 4 października 2014 r. nowe brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy. Powyższa nowelizacja ma zastosowanie do dochodów uzyskanych właśnie od stycznia 2014 r.

Analizując powyższy stan faktyczny, Wnioskodawca wskazał, że źródłem przychodu jest m.in. stosunek pracy, zaś przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymieniający rodzaje przychodów, posługuje się zwrotem „w szczególności”.

Z powyższego wynika, iż ustawodawca używając zwrotu „w szczególności” nie stworzył katalogu zamkniętego, lecz wskazał przykładowe rodzaje przychodów.

Natomiast znowelizowany art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy wskazuje, że wolne od podatku są m.in. odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość i zasady ustalania wynikają np. z regulaminów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy – aktów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Wnioskodawca uznaje za uzasadnione swoje stanowisko, że otrzymana rekompensata za rozwiązanie stosunku pracy w ramach porozumienia stron i na zasadach wynikających z regulaminu dobrowolnych odejść jest przychodem zwolnionym od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Nowe brzmienie przepisu – zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw – ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. − Kodeks pracy (Dz.U. z 2014 r., poz. 1502, ze zm.) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca był pracownikiem X S.A. z siedzibą w K. na stanowisku starszy odprawiacz pociągów. W dniu 22 stycznia 2015 r. podpisano porozumienie w sprawie rozwiązania stosunku pracy w oparciu o przyjęty 28 listopada 2014 r. regulamin programu dobrowolnych odejść dla pracowników X S.A. W myśl zapisów niniejszego regulaminu, pracownikowi rozwiązującemu umowę w ramach programu dobrowolnych odejść przysługuje m.in. rekompensata pieniężna wyliczona w sposób wskazany w regulaminie. Zgodnie z procedurą zwolnień określoną w § 3 pkt 11 regulaminu, rozwiązanie umowy o pracę następuje z przyczyn niedotyczących pracownika. Regulamin dobrowolnych odejść, na mocy którego rozwiązany został stosunek pracy, jest regulaminem w myśl przepisów Kodeksu pracy (art. 9 § 1), tj. aktem określającym prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu.

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzyma rekompensatę w ramach regulaminu programu dobrowolnych odejść, który stanowi regulamin, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Skoro bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, wypłata świadczeń finansowych w formie rekompensat nastąpiła na podstawie regulaminu programu dobrowolnych odejść, a podstawę prawną funkcjonowania ww. regulaminu stanowiła ustawa Kodeks pracy i określone zostały zasady ustalania rekompensat, to spełniona została w tym zakresie przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem do wypłaconej Wnioskodawcy rekompensaty zastosowanie znajdzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.