2015.11.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-793/15-4/ISZ
z 25 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2015 r. (data wpływu 21 września 2015 r.), uzupełnionym w dniu 13 października 2015 r. poprzez dokonanie opłaty na wezwanie tut. Organu z dnia 6 października 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 12 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług superwizji indywidualnych i grupowych, konsultacji, pracy nad rozwojem własnym dla psychoterapeutów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług superwizji indywidualnych i grupowych, konsultacji, pracy nad rozwojem własnym dla psychoterapeutów.

Wniosek uzupełniony został w dniu 14 października 2015 r., poprzez dokonanie opłaty na wezwanie Organu z dnia 6 października 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Pani Magdalena G., reprezentująca C. sp. z o.o. jest magistrem psychologii, dyplom magistra uzyskała w 1990 r. na Uniwersytecie. Certyfikat psychoterapeuty w specjalności poznawczo-behawioralnej uzyskała w roku 1993, certyfikat superwizora w terapii poznawczo-behawioralnej w roku 2005, a następnie superwizora w terapii schematu w roku 2013.

Spółka reprezentowana Panią Magdalenę G. prowadzi działalność gospodarczą, m.in. w zakresie działalności psychologicznej, psychoterapeutycznej i superwizyjnej. Superwizje są prowadzone przez osoby posiadające tytuł magistra psychologii, jak również osoby wykonujące zawód medyczny, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie oraz osoby legitymujące się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie, potwierdzone zaświadczeniami, dyplomami, certyfikatami).

W ramach wyżej wymienionej działalności Spółka świadczy m.in. usługi w zakresie superwizji indywidualnych i grupowych, konsultacji dotyczących rozwoju własnego, które są prowadzone dla certyfikowanych specjalistów świadczących usługi medyczne w obszarze zdrowia psychicznego lub dla szkolących się w psychoterapii osób. Superwizje i konsultacje przeznaczone są dla osób, które zawodowo udzielają pacjentom pomocy lub wsparcia psychoterapeutycznego w różnych środowiskach np. w poradniach, szpitalach, ośrodkach zdrowia psychicznego.

W pracy psychoterapeuty nie da się odseparować leczenia pacjentów od nauki umiejętności zapobiegania wyczerpaniu emocjonalnemu i utrzymywania własnego zdrowia psychicznego. Specyfika zawodu wymaga stałego i konsekwentnego wglądu nie tylko we własne umiejętności praktyczne, ale i stan psychiczny. Poddawanie się procesowi superwizji: konsultowanie przypadków, dbanie o rozwój własny, treningi, ćwiczenia praktyczne umożliwiające „przerobienie” w obecności superwizorów trudnych relacji z pacjentami, przedstawienie najbardziej „kosztownych emocjonalnie” przypadków, przyswojenie nowych, efektywniejszych technik terapeutycznych, służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, poprzez podnoszenie zarówno umiejętności merytorycznych, jak i własnej równowagi emocjonalnej w pracy z pacjentami. U psychologa lub psychoterapeuty w relacji z pacjentami mogą się uruchamiać, w sposób nieświadomy, schematy utrudniające nie tylko przebieg procesu psychoterapeutycznego i oddziaływanie na pacjenta, ale przede wszystkim zaburzenia w stanie psychicznym osoby, która pomocy terapeutycznej udziela. Superwizja służy zatem dotarciu do dysfunkcyjnych schematów, radzenia sobie z nimi i tym samym podtrzymywaniu lub powrotowi do pożądanego stanu psychicznego terapeuty.

Badania kliniczne wskazują, że superwizja i rozwój własny to kluczowe elementy w pracy psychoterapeuty, które pełnią następujące funkcje:

wspomaganie monitorowania i dbania o dobrostan pacjenta,
przywracanie i podtrzymywanie dobrostanu psychoterapeuty (poprawa zdrowia), zapobieganie zjawisku „wypalenia emocjonalnego” zarówno w obszarze osobistym jak i profesjonalnym (prewencja utraty zdrowia).

Tak zwana „praca własna” czy „rozwój własny” w czego skład wchodzą superwizje, konsultacje, treningi są obowiązkowymi i nieodzownymi elementami wykonywania zawodu psychoterapeuty i służą zapobieganiu utracie, utrzymaniu lub przywracaniu jego zdrowia psychicznego i jednoczesnego zwiększania kontroli nad procesem terapeutycznym (lepszy wgląd w sytuację pacjenta, wyższa efektywność niesienia pomocy i skuteczność leczenia, utrzymywanie dobrego stanu psychicznego psychoterapeuty).

Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT i wystawia faktury ze stawką 23% na usługi w zakresie superwizji, konsultacji pracy terapeutycznej i rozwoju własnego dla psychoterapeutów począwszy od 1 stycznia 2011 r. Wobec istniejących wątpliwości związanych z interpretacją art. 43 ust. 1 pkt 19 lit d. Ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 29 października 2010 r. Wnioskodawczyni początkowo przyjęła, iż prowadzone przez nią działania nie zostały zwolnione z podatku VAT, jednakże dokładna analiza wskazanych przepisów skłania Wnioskodawczynię do przyjęcia, iż jej działalność jednak została zwolniona od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy do usług w zakresie superwizji indywidualnych i grupowych, konsultacji, pracy nad rozwojem własnym dla psychoterapeutów, ma zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług, wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. d ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 29 października 2010 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wskazana regulacja prawna - art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. d Ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 29 października 2010 r. warunkuje możliwość uznania, iż dana czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług poprzez spełnienie następujących przesłanek:

Po stronie podmiotowej - podmiot świadczący usługi musi posiadać odpowiednie wykształcenie - w tym przypadku musi być psychologiem,
Po stronie przedmiotowej - świadczone usługi winny być usługami w zakresie opieki medycznej, służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

W istniejącym stanie faktycznym obie przesłanki zostały spełnione: zarówno przesłanka podmiotowa (usługi świadczone są przez psychologów lub przedstawicieli innych zawodów medycznych), jak też i przesłanka przedmiotowa (zakres świadczonych przez Spółkę usług dotyczy usług medycznych, służących profilaktyce, przywracaniu i poprawie zdrowia) zostały spełnione.

Tym samym, w opinii Wnioskodawczyni, usługi w postaci prowadzenia superwizji indywidualnych i grupowych, konsultacji pracy terapeutycznej, treningów (tzw. „praca własna”) skierowane do profesjonalistów, powinny być zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 tej ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Wobec tego, odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, wykonywane przez podatnika, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy. Stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, prawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

lekarza i lekarza dentysty,
pielęgniarki i położnej,
medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887 i Nr 174, poz. 1039),
psychologa.

Zwolnienie obejmuje zatem tylko świadczenia medyczne wykonywane w określonym celu przez określone osoby (podmioty).

Należy więc mieć na uwadze, że wyżej powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy zwalnia od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, nie zwalnia zatem wszystkich świadczeń, które można wykonać w ramach wykonywania zawodów medycznych, ale tylko służące określonemu celowi. Zauważyć zatem można, że wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem – nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od VAT. Świadczenie usług, dokonywane w ramach wykonywania zawodu lekarza, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli nie odpowiadają one koncepcji opieki medycznej. Jeśli głównym celem usług medycznych nie jest ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia, ale raczej udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących pewne prawne konsekwencje, nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku. Jeżeli usługa polega na wydaniu ekspertyzy lekarskiej, to chociaż wyniki tej usługi należą do kompetencji świadczącego usługi medyczne i mogą obejmować działania, które są typowe dla zawodów medycznych, to jednak, aby do takiego katalogu świadczeń zastosować przedmiotowe zwolnienie muszą one służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

W kontekście przedstawionych regulacji prawnych oraz stanu faktycznego sprawy należy wskazać, że w odniesieniu do zakresu stosowania zwolnienia od podatku dla usług opieki medycznej, z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE (które było uwzględniane przy określaniu zakresu usług zwolnionych) jednoznacznie wynika, że zwolnieniu od podatku nie powinny podlegać takie usługi, których celem nie jest ochrona zdrowia. Dla przykładu, w wyroku z dnia 8 czerwca 2006 r. w sprawie L.u.P. GmbH, Trybunał stwierdził: „(…) pojęcia „opieki medycznej” oraz „świadczeń opieki medycznej” (…) odnoszą się do świadczeń, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia” (C-106/05, pkt 27). Również w wyroku z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie d’Ambrumenil Trybunał podkreślał: „Jeżeli chodzi o pojęcie świadczenia opieki medycznej (…), pojęcia tego nie można poddać wykładni, która obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.” (C-307/01, pkt 57).

Zdefiniowany w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług zakres zwolnienia (usługi opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia) odpowiada, co do zasady, używanym przez Trybunał określeniom „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”. Ponadto, również z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że ze zwolnienia mogą korzystać również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok TSUE z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie Unterpertinger, C-212/01, pkt 40).

Należy zwrócić uwagę na ugruntowane stanowisko Trybunału Sprawiedliwości UE, że zwolnienia (zawarte w art. 132) Dyrektywy stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich (np. wyrok C-307/01, pkt 52). Oznacza to, że zakres przedmiotowy zwolnień zawartych w art. 132 dyrektywy powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE.

Analizując powołaną wyżej regulację art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c i d ustawy należy zauważyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być psychologiem lub osobą wykonującą zawód medyczny. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie to nie ma zastosowania.

Stosownie do orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE, forma świadczenia usług w zakresie opieki medycznej przez podmioty wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a - lit. d pozostaje bez znaczenia, Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził bowiem wyraźnie w wyroku C-141/00 w sprawie Kügler, że: „ art. 13 (A)(1)(c) szóstej dyrektywy definiuje transakcje zwolnione z podatku przez odniesienie do charakteru świadczonych usług bez wspominania o formie prawnej osoby, która je świadczy.

W dosłownej interpretacji, przepis ten nie wymaga, by usługi medyczne były świadczone przez podatnika o konkretnej formie prawnej, aby objąć je zwolnieniem. Spełnione muszą być tylko dwa warunki: musi to obejmować usługi medyczne i muszą one być świadczone przez osoby posiadające konieczne kwalifikacje zawodowe.”

„Zasada neutralności podatkowej wyklucza, między innymi, że podmioty prowadzące działalność gospodarczą w takim samym zakresie (taką samą) są traktowane odmiennie, jeśli chodzi o pobieranie podatku VAT. Wynika z tego, że zasada ta zostałaby pominięta, jeśli możliwość skorzystania ze zwolnienia przewidzianego dla świadczenia opieki medycznej, o którym mowa w art. 13(A)(1)(c) zależałaby od formy prawnej, pod jaką podatnik prowadzi działalność gospodarczą.

Wykładni tej nie przeczą orzeczenia Trybunału, zgodnie z którymi zwolnienia ujęte w art. 13 szóstej dyrektywy należy interpretować ściśle, skoro stanowią one wyjątki od ogólnej zasady, że podatek VAT pobierany jest od wszystkich usług świadczonych za wynagrodzeniem przez podatnika (…) Zatem (…) zwolnienie przyznane w art. 13(A)(1)(c) szóstej dyrektywy nie zależy od formy prawnej podatnika świadczącego usługi medyczne lub paramedyczne, o których mowa w tym przepisie.”

Należy również wskazać, że profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, poprzez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby.

Z kolei interpretując termin „poprawa zdrowia”, którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień, należy zastosować wykładnię literalną, zgodnie z którą wyrażenie to oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie.

Podobnie należy postąpić dokonując wykładni pojęcia „przywracanie zdrowia”, które oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim był poprzednio.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie działalności psychologicznej, psychoterapeutycznej i superwizyjnej. Superwizje są prowadzone przez osoby posiadające tytuł magistra psychologii, jak również osoby wykonujące zawód medyczny, o których mowa w art. 2 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie oraz osoby legitymujące się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie, potwierdzone zaświadczeniami, dyplomami, certyfikatami).

Specyfika zawodu psychologa, psychoterapeuty wymaga stałego i konsekwentnego wglądu nie tylko we własne umiejętności praktyczne, ale i stan psychiczny. Poddawanie się procesowi superwizji: konsultowanie przypadków, dbanie o rozwój własny, treningi, ćwiczenia praktyczne umożliwiające „przerobienie” w obecności superwizorów trudnych relacji z pacjentami, przedstawienie najbardziej „kosztownych emocjonalnie” przypadków, przyswojenie nowych, efektywniejszych technik terapeutycznych, służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, poprzez podnoszenie zarówno umiejętności merytorycznych, jak i własnej równowagi emocjonalnej w pracy z pacjentami. U psychologa lub psychoterapeuty w relacji z pacjentami mogą się uruchamiać, w sposób nieświadomy, schematy utrudniające nie tylko przebieg procesu psychoterapeutycznego i oddziaływanie na pacjenta, ale przede wszystkim zaburzenia w stanie psychicznym osoby, która pomocy terapeutycznej udziela. Superwizja służy zatem dotarciu do dysfunkcyjnych schematów, radzenia sobie z nimi i tym samym podtrzymywaniu lub powrotowi do pożądanego stanu psychicznego terapeuty.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy do usług w zakresie superwizji indywidualnych i grupowych, konsultacji, pracy nad rozwojem własnym dla psychoterapeutów, ma zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług, wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. d ustawy.

Rozpatrując kwestię zwolnienia od podatku usług świadczonych przez zatrudnianych przez Wnioskodawcę psychologów i osoby wykonujące zawód medyczny, należy dokonać oceny, czy usługi będące przedmiotem wniosku ze względu na swój cel mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia i czy są wykonywane przez osoby wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c i d ustawy.

Wnioskodawca prowadzi m.in. także działalność w zakresie superwizji indywidualnych i grupowych, konsultacji, pracy nad rozwojem własnym dla psychoterapeutów dla innych psychologów, psychoterapeutów, które mają na celu uniknięcie sytuacji, w której osoba wykonująca zawód psychologa, psychoterapeuty podlega różnym nieświadomym wpływom swoich pacjentów i odwrotnie. Superwizja służy przywróceniu zdrowia psychicznego psychologa, psychoterapeuty, aby mógł dalej pomagać i zrozumieć wewnętrzny świat pacjenta, a co za tym idzie, wpłynąć na poprawę i zachowanie jego zdrowia psychicznego. Przy tym, superwizje, konsultacje, treningi są obowiązkowymi i nieodzownymi elementami wykonywania zawodu psychoterapeuty i służą zapobieganiu utracie, utrzymaniu lub przywracaniu jego zdrowia psychicznego i jednoczesnego zwiększania kontroli nad procesem terapeutycznym. Zatem usługi świadczone przez Wnioskodawcę mają na celu zachowanie, ratowanie i poprawę zdrowia osoby, która wykonuje usługę terapeutyczną.

Można zatem stwierdzić, że celem świadczonych przez Spółkę usług w zakresie superwizji indywidualnych i grupowych, konsultacji, pracy nad rozwojem własnym dla psychoterapeutów, jest pomoc terapeucie w przyjrzeniu się jego własnemu doświadczeniu w pracy z pacjentem, ewentualnym przeszkodom w tym kontakcie leżącym zarówno po stronie samego terapeuty, jak i pacjenta, jak również zapewnienie wysokiej jakości świadczonych usług terapeutycznych. Psychoterapeuta, psycholog itp. współpracuje z bardziej doświadczonym zawodowo kolegą, by wspólnie poszukiwać źródeł trudności i możliwości ich przekraczania. Superwizja jest też stałym niezbędnym elementem zawodu psychoterapeuty, psychologa itp. i obowiązuje przez cały okres praktykowania.

Z wniosku wynika także, że ww. usługa jest świadczona przez osoby posiadające tytuł magistra psychologii, jak również przez osoby wykonujące zawód medyczny, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Osoby te są uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie zdrowotnym, legitymują się również nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie, co jest potwierdzone zaświadczeniami, dyplomami, certyfikatami.

Z uwagi na powyższe okoliczności należy stwierdzić, że przy świadczonych przez Wnioskodawcę usługach w zakresie superwizji indywidualnych i grupowych, konsultacji, pracy nad rozwojem własnym dla psychoterapeutów spełnione są przesłanki zarówno podmiotowe (świadczone są przez psychologów i osoby wykonujące zawód medyczny, legitymujące się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie, co jest potwierdzone zaświadczeniami, dyplomami, certyfikatami), jak i przedmiotowe wynikające z treści art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy. Świadczone usługi służą bowiem profilaktyce, przywracaniu i poprawie zdrowia, a ich celem jest pomoc terapeucie w przyjrzeniu się jego własnemu doświadczeniu w pracy z pacjentem, ewentualnym przeszkodom w tym kontakcie leżącym zarówno po stronie samego terapeuty, jak i pacjenta, jak również zapewnienie wysokiej jakości świadczonych usług terapeutycznych. Świadczone przez Wnioskodawcę usług, o których mowa we wniosku, mają pomóc pacjentowi, w tym przypadku psychoterapeucie, w wyeliminowaniu zjawisk przeniesienia i przeciwprzeniesienia, które mogą wpływać na zdrowie psychologa, psychoterapeuty świadczącego usługi terapeutyczne dla swoich pacjentów.

W konsekwencji świadczone przez Wnioskodawcę usługi superwizji indywidualnych i grupowych, konsultacji, pracy nad rozwojem własnym dla psychoterapeutów, w sytuacji, gdy usługi te są świadczone przez osobę wykonującą zawód medyczny o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887 i Nr 174, poz. 1039), podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy, natomiast w sytuacji, gdy ww. usługi będą świadczone przez psychologa, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. d ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin