Interpretacja Ministra Finansów
DD6/033/95/MNX/12
z 13 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm. dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną w dniu 11 czerwca 2010 r. znak: ITPB3/423-121/10/AW przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w ten sposób, iż stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2010 r., o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku możliwości rozpoznania podatkowych różnic kursowych na spłacie pożyczki zaciągniętej w PLN – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2010 r. Sp. z o.o. (dalej Wnioskodawca, Spółka) złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku możliwości rozpoznania podatkowych różnic kursowych na spłacie pożyczki zaciągniętej w PLN.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność usługową między innymi na rzecz niemieckiej spółki „K” z siedzibą w …, Niemcy. Na początku działalności spółka polska uzyskała pożyczkę od niemieckiej spółki na zakup nieruchomości będącej obecnie siedzibą Wnioskodawcy w wysokości 1 700 000 złotych (umowa pożyczki z dnia 18 sierpnia 2005 r.). Jednostka podkreśla, iż udzielono jej pożyczki w walucie polskiej.

W roku 2009 polska spółka spłaciła całą pożyczkę kompensatą wzajemnych wierzytelności tak, że „K. z siedzibą w Niemczech” była winna Wnioskodawcy 424 321,09 Euro co w drodze kompensaty zaliczyła na spłatę pożyczki z 2005 roku. Spółka wyjaśnia ponadto, iż pożyczka, która została jej udzielona przez niemiecką spółkę została uregulowana potrąceniem wzajemnych wierzytelności tak, że spółka niemiecka była dłużnikiem Wnioskodawcy z tytułu usług, jakie na rzecz niemieckiej spółki zostały wykonane i zafakturowane w EUR przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca natomiast był wierzycielem niemieckiej spółki z tytułu otrzymanej pożyczki w złotych, którą to pożyczkę spłacił dokonując kompensaty.

W wyniku powyższej transakcji pomiędzy kwotą wierzytelności wynikającej z faktury sprzedaży usług dla niemieckiej firmy a dniem zapłaty w formie kompensaty przeliczonej na PLN z dnia wystawienia kompensaty (zastosowano kurs kupna banku, w którym Jednostka posiada rachunek walutowy, z uwagi na to iż po takim kursie, w razie braku spłaty kompensaty, byłaby wycena wpłaty za faktury sprzedaży od klienta „K.”) powstały różnice kursowe na bieżących rozrachunkach, które zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca zaliczył do kosztów uzyskania przychodu.

Jednak „druga” strona kompensaty, tj.: spłata pożyczki w wyniku kompensaty spowodowała, że w przeliczeniu na PLN Spółka spłaciła więcej pożyczki niż zaciągnęła.

I tak, według wyliczenia kompensaty kwota spłaty pożyczki wynosiła 1 781 513 zł 99 gr.

Spłacona pożyczka według potwierdzenia sald stanu na koniec 2009 r. wynosi w przeliczeniu kwotę 0 zł. Różnica kursowa z tytułu spłaty pożyczki kompensatą w EUR wynosi 81 513 zł 99 gr.

Kwotę powyższą Spółka także zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów biorąc pod uwagę art. 15a ust. 1 i ust. 7 oraz art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postąpił słusznie nie zaliczając różnic kursowych z tytułu spłaty kompensatą pożyczki udzielonej w PLN przez udziałowca niemieckiego?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy spłacie pożyczki udzielonej „w złotówkach” nie mogą powstać różnice kursowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), wydał w dniu 11 czerwca 2010 r. interpretację indywidualną (Nr ITPB3/423-121/10/AW), w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowiska Sp. z o.o. wyrażonego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 8 marca 2010 r. oraz potwierdzonego w interpretacji indywidualnej z wydanej w dniu 11 czerwca 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (Nr ITPB3/423-121/10/AW), nie można uznać za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 15a ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 15 grudnia 1992 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.) o podatku dochodowym od osób prawnych, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Natomiast zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Należy zauważyć, iż oba przepisy dotyczą kredytu (pożyczki) w walucie obcej, a zatem nie mają zastosowania w przedmiotowym stanie faktycznym, który dotyczy spłaty pożyczki udzielonej w polskich złotych. W związku z tym należy uznać, iż w przypadku spłaty pożyczki wyrażonej w złotych poprzez kompensatę z należnością wyrażoną w euro nie powstaną różnice kursowe z tytułu spłaty tej pożyczki. W tym zakresie nie znajduje bowiem zastosowania art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie wskazał, aby otrzymana pożyczka była waloryzowana kursem waluty. Fakt, iż Spółka uregulowała ją poprzez kompensatę z należnością wyrażoną w euro nie powoduje, iż można uznać tę pożyczkę za waloryzowaną kursem waluty. Warunek waloryzacji powinien bowiem wynikać z postanowień samej umowy pożyczki, a nie jedynie z faktycznego jej rozliczenia. W opisanym stanie faktycznym, Spółka nie wskazała, aby na mocy umowy pożyczki była zobowiązana do jej spłaty w euro, ani też innych klauzul, które uzależniałyby wysokość spłaty pożyczki do kursu waluty. W związku z tym, w przedstawionym stanie faktycznym, nie znajduje zastosowania także art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji Spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów różnicy wynikającej z wyższej spłaty pożyczki wyrażonej w polskich złotych wskutek jej uregulowania w drodze kompensaty z należnością wyrażoną w euro.

W konsekwencji stanowisko Spółki przedstawione we wniosku o interpretację indywidualną należy uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.