2015.11.02 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-368/15-2/KS
z 2 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2015 r. (data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przy wyliczaniu wysokości kwoty dochodu wolnego od podatku i ustalając wysokość wydatków inwestycyjnych na potrzeby tego wyliczenia Wnioskodawca może uwzględnić wartość zakupionego przez Spółkę od SSE gruntu w całości, tj. łącznie z częścią odpowiadającą kwocie wadium, które zostało wpłacone przed uzyskaniem zezwolenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przy wyliczaniu wysokości kwoty dochodu wolnego od podatku i ustalając wysokość wydatków inwestycyjnych na potrzeby tego wyliczenia Wnioskodawca może uwzględnić wartość zakupionego przez Spółkę od SSE gruntu w całości, tj. łącznie z częścią odpowiadającą kwocie wadium, które zostało wpłacone przed uzyskaniem zezwolenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: Spółka) i z tytułu uczestnictwa w Spółce osiąga przychody i ponosi koszty ich uzyskania proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w Specjalnej Strefie Ekonomicznej (dalej: SSE).

Spółka uzyskała Zezwolenie nr xxx z dnia 27 grudnia 2006 r. (dalej: Zezwolenie) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE w zakresie produkcji i handlu wyrobami z metalu.

Zezwolenie na prowadzenie działalności strefowej (produkcyjnej, handlowej i usługowej) przewiduje określone pozycje PKWiU z 2004 r., tj.:

28.1. Konstrukcje metalowe;
28.2 Metalowe cysterny, zbiorniki i pojemniki; grzejniki i kotły CO;
28.4 Usługi kucia, prasowania, wytłaczania i walcowania metali; usługi w zakresie metalurgii proszków;
28.5 Usługi obróbki metali i nakładania powłok na metale; usługi w zakresie obróbki mechanicznej elementów metalowych;
28.6 Wyroby nożownicze, narzędzia i drobne wyroby metalowe ogólnego przeznaczenia;
28.7 Wyroby metalowe gotowe pozostałe;
29.2 Maszyny ogólnego przeznaczenia pozostałe;
29.5 Maszyny specjalnego przeznaczenia pozostałe;
29.7 Sprzęt gospodarstwa domowego, gdzie indziej niesklasyfikowany;
31.6 Sprzęt elektryczny, gdzie indziej niesklasyfikowany;
33.2 Instrumenty i przyrządy pomiarowe, kontrolne, nawigacyjne i podobne instrumenty i przyrządy;
34.2 Nadwozia do pojazdów samochodowych; przyczepy i naczepy;
34.3 Części i akcesoria do pojazdów samochodowych i ich silników.

W Zezwoleniu ustalono jako warunek prowadzenia działalności gospodarczej, poniesienie na terenie SSE wydatków inwestycyjnych, w rozumieniu § 6 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 222, poz. 2252 z późn. zm.) (dalej: Rozporządzenie), będących podstawą obliczenia wysokości pomocy publicznej zgodnie z § 3 Rozporządzenia, o wartości przewyższającej kwotę 3.200.000,00 EURO w terminie do dnia 31 grudnia 2011 r.

Na mocy aktu notarialnego z dnia 23 stycznia 2007 r. Spółka nabyła grunt od S.A. celem zrealizowania na tym gruncie inwestycji polegającej na wytworzeniu budynku potrzebnego w prowadzonej na terenie SSE działalności gospodarczej. Cena brutto wynosiła 2 546 729,54 zł. Część tej kwoty, tj. 254 700,00 zł została wpłacona przez Spółkę jako wadium przed otrzymaniem Zezwolenia.

Działając w oparciu o § 10 Regulaminu Specjalnej Strefy Ekonomicznej wydanego dnia 27 listopada 2011 r. przez Zarząd S.A., Spółka zwróciła się wcześniej z prośbą do S.A. o udzielenie odpowiedzi na pytanie:

„Czy koszty zakupu przez Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k. gruntu od S.A. stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą o których to wydatkach mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 222, poz. 2252 z późn. zm.) (dalej: Rozporządzenie)?”.

W odpowiedzi Spółka otrzymała informację, że koszt zakupu gruntu od Specjalnej Strefy S.A. stanowi wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą.

W ocenie S.A. „W rozumieniu przepisów podatkowych jak i przepisów o rachunkowości grunty zaliczane są do środków trwałych”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, przy wyliczaniu wysokości kwoty dochodu wolnego od podatku i ustalając wysokość wydatków inwestycyjnych na potrzeby tego wyliczenia może uwzględnić wartość zakupionego przez Spółkę od S.A. gruntu w całości, tj. łącznie z częścią odpowiadającą kwocie wadium, które zostało wpłacone przed uzyskaniem zezwolenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy, stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

W ocenie Wnioskodawcy, koszty zakupu przez Spółkę gruntu od S.A. stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą o których to wydatkach mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia.

Na mocy § 6 ust. 1 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Na mocy art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków na:

nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z wyżej przytoczonego przepisu wynika, że grunty są środkami trwałymi w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (analogiczne regulacje zawiera ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraźnie mówi o innych, niż wymienione w lit. a środkach trwałych. W art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy mowa jest więc o środkach trwałych. Skoro więc w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy wymienia się grunty, to w konsekwencji grunty stanowią w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym środki trwałe.

Należy też wskazać na przepis art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330), który zawiera definicję środka trwałego. Przepis ten wskazuje, że ilekroć w ustawie mowa jest o środkach trwałych - rozumie się przez to, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności nieruchomości - w tym grunty.

Należy więc uznać, że zarówno w rozumieniu ustaw podatkowych oraz w rozumieniu ustawy o rachunkowości, grunty są środkami trwałymi.

Ponieważ w przedmiotowym stanie faktycznym, grunty zostały zakupione w trakcie obowiązywania Zezwolenia, to należy uznać, że poniesione na zakup gruntu wydatki w kwocie 2.087.483,23 zł stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą o których to wydatkach mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia. Nie ma przy tym znaczenia, że wadium zostało wpłacone przed uzyskaniem Zezwolenia.

W związku z powyższym, należy uznać, że Wnioskodawca, przy wyliczaniu wysokości kwoty dochodu wolnego od podatku i ustalając wysokość wydatków inwestycyjnych na potrzeby tego wyliczenia może uwzględnić wartość (bez podatku VAT) zakupionego przez Spółkę od S.A. gruntu w całości, tj. łącznie z częścią odpowiadającą kwocie wadium, które zostało wpłacone przed uzyskaniem zezwolenia.

W świetle powyższych argumentów Wnioskodawca wnosi o uznanie jego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 282).

Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ww. ustawy).

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z treści cytowanych powyżej przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki z o.o. spółka komandytowa i z tytułu uczestnictwa w Spółce osiąga przychody i ponosi koszty ich uzyskiwania proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku. Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 27 grudnia 2006 r. Na mocy aktu notarialnego Spółka nabyła grunt od Specjalnej Strefy Ekonomicznej celem zrealizowania na tym gruncie inwestycji polegającej na wytworzeniu budynku potrzebnego do prowadzenia na terenie SSE działalności gospodarczej. Część kwoty z tyt. nabycia gruntu została wpłacona przez Spółkę jako wadium przed otrzymaniem zezwolenia.

Kwestią będącą przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest ustalenie, czy przy wyliczaniu wysokości kwoty dochodu wolnego od podatku i ustalając wysokość wydatków inwestycyjnych na potrzeby tego wyliczenia Wnioskodawca może uwzględnić wartość zakupionego przez Spółkę od Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. gruntu w całości, tj. łącznie z częścią odpowiadającą kwocie wadium, które zostało wpłacone przed uzyskaniem zezwolenia.

Spółka posiada zezwolenie z dnia 27 grudnia 2006 r. zatem w sprawie ma zastosowanie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 222, poz. 2252 z późn. zm.).

Jak stanowi § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6-8, lub
tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Na podstawie § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług, jak również zakup majątku zlikwidowanego lub będącego w likwidacji przedsiębiorstwa, albo przedsiębiorstwa, które uległoby likwidacji w przypadku niedokonania inwestycji w formie zakupu tego przedsiębiorstwa lub jego części.

Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe (§ 3 ust. 5 rozporządzenia).

§ 5 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym;
będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.

W myśl § 6 ust. 1 rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

– zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Przytoczone powyżej przepisy określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

musi to być koszt inwestycji,
musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia.

A zatem, należy stwierdzić, że aby wydatek na środek trwały stanowił wydatek kwalifikowany w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia, musi być ceną nabycia środka trwałego i musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Tym bardziej, że przepisy dotyczące specjalnych stref ekonomicznych nie definiują pojęcia „kosztów poniesionych inwestycji”.

Interpretując użyte w § 5 i 6 rozporządzenia stwierdzenie „poniesione” - jako że przepisy tego rozporządzenia tej kwestii nie normują - należy odwołać się do słownikowego znaczenia słowa „ponieść”.

I tak, zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego http://sjp.pwn.pl „ponosić” należy rozumieć jako: „zostać obarczonym, obciążonym czymś”, natomiast „koszt” to „suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś”.

Wychodząc z powyższego, należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków, kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości. Należy zatem wywieść, że prawo do zwolnienia podatkowego podatnik uzyskuje w momencie, gdy poniesie wydatki inwestycyjne, płacąc za zakupione środki trwałe i wartości niematerialne i prawne.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że wadium jest zdefiniowane art. 70⁴ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.).

W myśl art. 704 § 1 i 2 ww. ustawy, w warunkach aukcji albo przetargu można zastrzec, że przystępujący do aukcji albo przetargu powinien, pod rygorem niedopuszczenia do nich, wpłacić organizatorowi określoną sumę albo ustanowić odpowiednie zabezpieczenie jej zapłaty (wadium). Jeżeli uczestnik aukcji albo przetargu, mimo wyboru jego oferty, uchyla się od zawarcia umowy, której ważność zależy od spełnienia szczególnych wymagań przewidzianych w ustawie, organizator aukcji albo przetargu może pobraną sumę zachować albo dochodzić zaspokojenia z przedmiotu zabezpieczenia. W pozostałych wypadkach zapłacone wadium należy niezwłocznie zwrócić, a ustanowione zabezpieczenie wygasa. Jeżeli organizator aukcji albo przetargu uchyla się od zawarcia umowy, ich uczestnik, którego oferta została wybrana, może żądać zapłaty podwójnego wadium albo naprawienia szkody.

Należy zauważyć, że wadium jest świadczeniem warunkowym. Służy zabezpieczeniu interesów obu stron umowy, gdyż jej celem jest w istocie niejako nakłonienie stron do jej zawarcia. Dzięki niemu każda ze stron zabezpiecza się na wypadek uchylenia się od zawarcia umowy przez drugą stronę. Strona która nie wykona swojego zobowiązania traci wpłacone wadium.

Wadium nie stanowi ceny nabycia i nie ma ono charakteru wydatku kwalifikowanego z § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, gdyż w dniu wpłaty wadium nie dochodzi do nabycia gruntu i wpłata ta w dniu jej wykonania nie ma charakteru ceny nabycia. Wpłacone wadium uznaje się za poniesione w momencie faktycznej zapłaty całości ceny za nabyty środek trwały, tj. w niniejszej sprawie gruntu.

Odnosząc się do powyższego należy uznać, że kwota w wysokości uiszczonego wadium winna zostać uznana za wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą w momencie przeniesienia własności gruntu na Spółkę, tj. w momencie podpisania aktu notarialnego z dnia 23 stycznia 2007 r. przy założeniu, że wpłacone wadium zostało zaliczone na poczet ceny z tytułu zakupionego gruntu.

Na potwierdzenie powyższego, dodatkowo wskazuje się, że wydatek związany z nabyciem środka trwałego musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego. Tym samym, wpłacona kwota tytułem wadium przed otrzymaniem zezwolenia nie wypełnia dyspozycji § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

W sprawie niniejszej nabycie gruntu na mocy aktu notarialnego nastąpiło po otrzymaniu przez Spółkę zezwolenia. Uznać zatem należy, że poniesione wydatki na nabycie gruntu w trakcie obowiązywania zezwolenia stały się w momencie przeniesienia własności gruntu kosztem kwalifikowanym, o którym stanowi § 6 ust. 1 rozporządzenia. Wpłacona kwota wadium staje się również w tym momencie wydatkiem kwalifikowanym. Do tego czasu pełni ona wyłącznie gwarancję prawidłowego wykonania umowy.

Wobec powyższego, przy wyliczeniu wysokości kwoty dochodu wolnego od podatku i ustalając wysokość wydatków inwestycyjnych na potrzeby tego wyliczenia Wnioskodawca może uwzględnić wartość zakupionego przez Spółkę od Specjalnej Strefy Ekonomicznej gruntu (bez podatku od VAT) w całości, tj. łącznie z częścią odpowiadającą kwocie wadium, które zostało wpłacone przed uzyskaniem zezwolenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin