INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04.01.2012 r. (data wpływu 09.03.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania napojów i artykułów spożywczych na rzecz pracowników i kontrahentów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.03.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania napojów i artykułów spożywczych na rzecz pracowników i kontrahentów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi autoryzowany salon i serwis samochodów. Pracownicy Spółki, zgodnie z obowiązującym Regulaminem Pracy, korzystają podczas pracy z kawy dostępnej w ekspresach, herbaty, cukru do słodzenia oraz mleczka i wody pitnej. Faktury za powyższe zakupy są księgowane w koszty pozostałych świadczeń pracowniczych.

Często także artykuły te oraz inne drobne artykuły spożywcze (ciastka, cukierki) dostępne są także dla pracowników w czasie spotkań służbowych, na których omawiane są istotne kwestie dotyczące prowadzonej działalności.

Jednocześnie Spółka w ramach prowadzonej działalności dokonuje zakupów artykułów spożywczych dla potrzeb sekretariatu, salonu i serwisu, tj. kawy, herbaty, śmietanki do kawy, napojów niealkoholowych, słodyczy, m.in. paluszki, ciastka, cukierki. Artykuły te są podawane do konsumpcji kontrahentom podczas spotkań biznesowych, a także dostępne są dla klientów w poczekalni serwisu lub salonu Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy od zakupu artykułów spożywczych (kawy, herbaty, cukru, mleczka oraz wody i drobnych słodyczy), udostępnionych pracownikom podczas bieżącej pracy, a także na pracowniczych spotkaniach służbowych, Spółka ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony i nie ma obowiązku naliczania podatku należnego...
2. Czy w związku z ponoszeniem wydatków na zakup artykułów spożywczych dla potrzeb sekretariatu w celu poczęstowania kontrahentów oraz wydatków na zakup artykułów przeznaczonych dla klientów w poczekalni serwisu lub salonu, Spółka ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony i nie ma obowiązku naliczać podatku należnego...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Nabywane przez Spółkę artykuły spożywcze, które przeznaczone są do zużycia jako poczęstunek dla kontrahentów i klientów w czasie spotkań biznesowych oraz w poczekalni salonu i serwisu Spółki, a także dla pracowników w czasie spotkań służbowych i podczas ich bieżącej pracy, mają związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nabywane przez Spółkę towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, ale pośrednio służą wykonywaniu czynności opodatkowanych, jakimi są sprzedaż i naprawa samochodów.

Spółka może zatem dokonać odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur nabycia produktów spożywczych, kawy, herbaty, cukru, mleka i wody, przeznaczonych zarówno na poczęstunek dla kontrahentów i klientów poczekalni serwisu i salonu oraz zużywanych podczas wewnętrznych narad pracowniczych i podczas ich bieżącej pracy, ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służą Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast po nowelizacji, od dnia l kwietnia 2011 roku, w świetle brzmienia art. 7 ust. 2 ustawy o podatku VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zdaniem Spółki, udostępnienie pracownikom do zużycia artykułów spożywczych, takich jak kawa, herbata, cukier, mleczko oraz woda, w czasie pracy, na podstawie przepisów wewnętrznych obowiązującego Regulaminu Pracy, oraz podczas narad pracowniczych, nie stanowi przekazania lub zużycia na cele osobiste. Zatem, nie zostaje spełniona dyspozycja zawarta w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku VAT, mimo, iż przy zakupie wyżej wymienionych artykułów spożywczych podatnikowi przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Nie podlega także opodatkowaniu podatkiem VAT zużycie tych towarów przez kontrahentów przedsiębiorcy na spotkaniach biznesowych oraz przez klientów w poczekalni serwisu lub salonu, ponieważ są to osoby trzecie, niebędące pracownikami, udziałowcami ani innymi osobami wymienionymi w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Należy zatem stwierdzić, iż nieodpłatne przekazanie artykułów spożywczych (tj.: kawa, herbata, soki, śmietanka do kawy, cukier, słodycze, czekolada, cukierki itp.) w celu poczęstunku kontrahentów, potencjalnych kontrahentów lub klientów Spółki, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż niewątpliwie dotyczy ich zużycia na potrzeby związane z prowadzoną działalnością.

Spółka nie ma więc obowiązku naliczenia podatku VAT należnego od wydania omawianych artykułów, zarówno na rzecz pracowników, jak i klientów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również – stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy – przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to takie, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązku pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca, w związku z prowadzoną działalnością w zakresie sprzedaży i naprawy samochodów (autoryzowany salon i serwis) nabywa artykuły spożywcze i napoje, które przekazywane są pracownikom oraz kontrahentom i klientom Spółki.

Pracownicy Spółki, zgodnie z obowiązującym Regulaminem Pracy, korzystają podczas pracy z kawy dostępnej w ekspresach, herbaty, cukru do słodzenia oraz mleczka i wody pitnej. Faktury za powyższe zakupy są księgowane w koszty pozostałych świadczeń pracowniczych.

Powyższe napoje oraz inne drobne artykuły spożywcze (ciastka, cukierki) dostępne są także dla pracowników w czasie spotkań służbowych, na których omawiane są istotne kwestie dotyczące prowadzonej działalności. Jednocześnie, Spółka w ramach prowadzonej działalności dokonuje zakupów artykułów spożywczych dla potrzeb sekretariatu, salonu i serwisu, tj. kawy, herbaty, śmietanki do kawy, napojów niealkoholowych, słodyczy (m.in. paluszki, ciastka, cukierki). Artykuły te są podawane do konsumpcji kontrahentom podczas spotkań biznesowych, a także dostępne są dla klientów w poczekalni serwisu lub salonu Spółki.

Wnioskodawca wskazał, iż zakup wymienionych artykułów spożywczych ma związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nabywane przez Spółkę towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, ale pośrednio służą wykonywaniu czynności opodatkowanych, jakimi są sprzedaż i naprawa samochodów.

Odnosząc treść powołanych przepisów do przedstawionego opisu sprawy należy uznać, iż nieodpłatne przekazanie napojów pracownikom przez pracodawcę w ramach wypełniania obowiązków nałożonych przepisami prawa pracy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie jest bowiem przekazaniem lub zużyciem towarów na cele osobiste pracowników. Przekazywanie pracownikom napojów w ramach stosunku zatrudnienia, do czego Wnioskodawca zobligowany jest przepisami prawa, nie stanowi w tym przypadku przekazania towarów na cele osobiste pracowników, gdyż takie przekazania (zużycia) mają na celu zabezpieczenie pracownikom zgodnych z przepisami warunków pracy oraz służą prawidłowemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Ponadto, nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku, gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (klient) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym, przekazywanie napojów i artykułów spożywczych dla potrzeb sekretariatu, salonu i serwisu, w celu zapewnienia poczęstunku kontrahentom i klientom Spółki podczas spotkań służbowych, nie podlega opodatkowaniu.

Opodatkowaniu nie podlega również zużycie towarów (napojów i artykułów spożywczych) przez pracowników przedsiębiorstwa podczas spotkań służbowych na terenie firmy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie napojów, których zapewnienie pracownikom jest obowiązkiem Wnioskodawcy uregulowanym w odrębnych przepisach, a także nieodpłatne przekazanie napojów i artykułów spożywczych na potrzeby sekretariatu, salonu i serwisu w celu zapewnienia poczęstunku kontrahentom oraz pracownikom Spółki podczas spotkań służbowych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę. Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynią się do generowania przez podmiot obrotów.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej uregulowania prawne oraz opisany przez Wnioskodawcę stan faktyczny należy stwierdzić, iż zużycie przez pracowników Spółki napojów takich jak woda, kawa, herbata, mleko, nie stanowi przekazania towarów na cele osobiste pracowników. Konieczność zapewnienia tych napojów przez Wnioskodawcę swoim pracownikom w czasie pracy wynika bezpośrednio z przepisów prawa pracy.

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, wszystkie opisane w stanie faktycznym przekazania napojów i artykułów spożywczych dokonywane są w związku z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanym i mają związek z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Nabywane przez Wnioskodawcę napoje, które przeznaczone są do zużycia dla pracowników Spółki w trakcie pracy oraz nabywane napoje i artykuły spożywcze, zużywane na drobny poczęstunek dla zewnętrznych kontrahentów oraz pracowników Spółki w czasie spotkań służbowych w ramach prowadzonej działalności, mają związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem kupowane towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu.

Reasumując, Wnioskodawca może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem dla pracowników Spółki napojów, który to obowiązek wynika z przepisów BHP oraz w związku z nabyciem napojów i artykułów spożywczych przeznaczonych do zużycia dla kontrahentów i klientów dla oraz pracowników Spółki podczas spotkań służbowych, ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służą Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.