Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-945/15-2/MS2
z 22 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2015 r. (data wpływu 13 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, obywatelką Wielkiej Brytanii i Polski, podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Wielkiej Brytanii. Wnioskodawczyni jest córką i spadkobierczynią Stanisława J., który zmarł w Moskwie w dniu 22 października 1946 r Stanisław J. był właścicielem nieruchomości stanowiącej przed II Wojną Światową Dobra Ziemskie z częścią dezerty. Dla Nieruchomości prowadzona była Księga hipoteczna „Dobra Ziemskie...” - w jej Dziale II Stanisław J. ujawniony był jako właściciel. Dobra Ziemskie w dalszej części niniejszego wniosku nazywane będą Nieruchomością.

Postanowieniem z 15 grudnia 1946 r. w miejsce Stanisława J. jako właściciela Nieruchomości wpisano Skarb Państwa. Podstawą wpisu był art. 2 ust. 1 dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. RP z 1945 r., nr 3, poz. 13).

Stanisław J. zmarł w dniu 22 października 1946 r. Z dniem jego śmierci, z mocy ustawy spadek po Stanisławie J. nabyły Jego dzieci. Zostało to potwierdzone w postępowaniu spadkowym prowadzonym przez Sąd Rejonowy Wydział Cywilny. W sprawie tej w dniu 19 listopada 1999 r. zapadło postanowienie potwierdzające, że spadek po Stanisławie J. nabyli na mocy ustawy, w częściach równych po 1/3 spadku córki: Hanna S. z domu J. (Wnioskodawczyni) i Maria P. z domu J. oraz syn Andrzej Stanisław J. W tym samym postępowaniu, postanowieniem z dnia 16 stycznia 2001 r. stwierdzono, że spadek po Andrzeju J., synu Stanisława i Marii, zmarłym 3 lutego 1989 r. w Johannesburgu nabył na mocy ustawy w całości syn Thomas J. Na dzień sporządzania niniejszego wniosku spadkobiercami po Stanisławie J. byli: Hanna S., Maria P. i Thomas J.

Nieruchomość, jako nieruchomość rolna, trafiła do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa i znajdowała się (a w części znajduje się do dzisiaj) w zarządzie Agencji Nieruchomości Rolnych.

Wnioskiem z dnia 5 września 2001 r. Hanna S., działając przez swojego pełnomocnika wystąpiła do Wojewody z wnioskiem o stwierdzenie, że część opisanej wyżej Nieruchomości - „Dobra Ziemskie...”, obejmująca aktualnie działki ewidencyjne oznaczone numerami 35/1, 36/1, 34/1, 34/3, 34/5, o łącznej powierzchni 8,7314 ha, w ramach których znajdował się zespół pałacowo-parkowy nie podpadały pod działanie przepisów art. 2 ust.1 lit.e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej.

Decyzją o charakterze deklaratoryjnym z dnia 13 grudnia 2011 r., która jest ostateczna i prawomocna, Wojewoda na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. nr 10, poz. 51 z późn. zm.), po rozpatrzeniu opisanego wyżej wniosku Hanny Marii S. (Wnioskodawczyni) orzekł, zgodnie z treścią tego wniosku, że część nieruchomości zapisanej w Księdze hipotecznej „Dobra Ziemskie...”, i aktualnie oznaczonych w rejestrze gruntów jako dz. Nr 35/1, 36/1, 34/1, 34/3 i 34/5, i dla której prowadzona jest aktualnie księga wieczysta , nie podpadały pod działanie art. 2 ust. 1 lit. „e” Dekretu PKWN o przeprowadzeniu reformy rolnej. W dalszej części niniejszego wniosku opisana powyżej nieruchomość nazywana będzie „Nieruchomością Parkowo - Pałacową”.

Treść powyższego orzeczenia Wojewody sprowadza się do potwierdzenia, że Skarb Państwa nigdy nie stał się właścicielem opisanej w powyższej Decyzji Nieruchomości Parkowo - Pałacowej.

W dniu 1 października 2012 r. przed notariuszem Wnioskodawczyni złożyła w formie aktu notarialnego oświadczenie, że w celu uregulowania stosunków majątkowych z Gminą (zajmującą działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym 34/5, na której posadowiony jest budynek oranżerii stanowiący aktualną siedzibę Urzędu Gminy), zrzeka się wszelkich roszczeń, które przysługiwały jej w dacie złożenia oświadczenia lub będą jej przysługiwać w przyszłości w stosunku do Gminy w zakresie praw do tejże działki gruntu oznaczonej nr 34/5. W związku z treścią decyzji Wojewody z dnia 13 grudnia 2011 r. w dniu 5 grudnia 2013 r. Agencja Nieruchomości Rolnych wydała spadkobiercom Stanisława J. (w tym Wnioskodawczyni) Nieruchomość Parkowo - Pałacową.

Dla Nieruchomości Parkowo - Pałacowej (obejmującej działki gruntu 35/1, 36/1, 34/1, 34/3) została założona przez Sąd Rejonowy księga wieczysta, w której w Dziale II jako właściciele ujawnieni są: Wnioskodawczyni w niniejszej sprawie, Maria P. i Thomas J. Wskazane osoby są współwłaścicielami Nieruchomości Parkowo - Pałacowej, do chwili obecnej nie zniesiono współwłasności i nie dokonano podziału majątku. Współwłaściciele nie prowadzą działalności gospodarczej.

Obecnie planowane jest dokonanie sprzedaży nieruchomości objętej księgą wieczystą na rzecz osoby trzeciej. Na moment składania niniejszego wniosku sprzedaż jeszcze nie nastąpiła, jednak możliwe jest, że nastąpi przed wydaniem interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż udziału w nieruchomości przez Wnioskodawczynię spowoduje w Polsce powstanie przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

W ocenie Wnioskodawczyni sprzedaż udziału w nieruchomości nie spowoduje po jej stronie powstania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

W pierwszej kolejności wskazać trzeba, że stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.; dalej: updof) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Zatem Wnioskodawczyni jako osoba mająca miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii może potencjalnie podlegać opodatkowaniu w Polsce w przypadku osiągania w tym kraju przychodów.

Potencjalnym przychodem podlegającym opodatkowaniu w Polsce w przypadku planowanej transakcji mógłby być przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości). W tym miejscu należy dokonać analizy możliwości opodatkowania tego rodzaju przychodu osiągniętego przez Wnioskodawczynię w Polsce na gruncie Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840; dalej: PL-GB DTT). Zgodnie bowiem z art. 4a updof, przepisy art. 3 ust. 1, 1 a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 13 ust. 1 PL-GB DTT, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6 niniejszej Konwencji i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Z przepisu tego wynika, że na gruncie PL-GB DTT obydwa państwa (tj. Polska i Wielka Brytania) zachowują prawo do opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości położonej w Polsce. Zatem transakcja opisana w niniejszym wniosku może potencjalnie doprowadzić do powstania po stronie Wnioskodawczyni ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce.

W celu ustalenia skutków transakcji w podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce należy odnieść się przede wszystkim do przepisu art. 10 updof, który zawiera katalog źródeł przychodów. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) updof, źródłem przychodów jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem nie w każdym przypadku odpłatne zbycie nieruchomości w Polsce prowadzi do powstania skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli bowiem odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostaje dokonane po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie — wówczas nie doprowadza do powstania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych. W rezultacie, nie powstaje obowiązek podatkowy i nie dochodzi do powstania zobowiązania podatkowego.

W zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku o interpretację zachodzi sytuacja szczególna. Wydanie nieruchomości będących przedmiotem sprzedaży na rzecz współwłaścicieli (w tym Wnioskodawczyni) nastąpiło 5 grudnia 2013 r. Nie oznacza to jednak, że dopiero w tej dacie Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielką nieruchomości.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, wydanie nieruchomości nastąpiło na podstawie decyzji Wojewody z dnia 13 grudnia 2011 r., w której organ ten stwierdził, że nieruchomości te nie podlegały pod działanie art. 2-ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej. W rezultacie, nieruchomości te nigdy nie przeszły na własność Skarbu Państwa, pozostając cały czas przedmiotem własności Stanisława J.. Decyzja wydana przez Wojewodę, mająca swoją podstawę w § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. Nr 10, poz. 51 z późn. zm.), miała charakter deklaratoryjny - tzn., że jedynie potwierdzała brak przejścia własności nieruchomości na Skarb Państwa, w odróżnieniu od decyzji konstytutywnej, która tworzyłaby nowy stan prawny. Deklaratoryjny charakter decyzji wydanej na podstawie powołanego przepisu był wielokrotnie potwierdzany w orzecznictwie sądów (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z 22 sierpnia 2000 r., sygn. IV SA 2582/98; wyrok NSA z 20 stycznia 1994 r., sygn. II SA 2444/92; wyrok NSA z 31 lipca 2012 r., sygn. I OSK 404/12; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 8 maja 2008 r., sygn. I ACa 325/08; postanowienie Sądu Najwyższego z 21 czerwca 2012 r., sygn. II CSK 506/11).

W rezultacie, nabycie przez Wnioskodawczynię (oraz Marię P. i Andrzeja J.) nieruchomości będących przedmiotem planowanej sprzedaży nastąpiło już w momencie śmierci Stanisława J., tj. 22 października 1946 r., a nie dopiero w momencie wydania wspomnianej wyżej decyzji lub w momencie wydania nieruchomości w wykonaniu tej decyzji. Na marginesie dodać trzeba, że nabycie nieruchomości przez trzeciego z obecnych współwłaścicieli, tj. Thomasa J. nastąpiło w momencie śmierci Andrzeja J., tj. 3 lutego 1989 r. Wnioskodawczyni, Maria P. i Andrzej J. nabyli nieruchomości w drodze spadku po Stanisławie J., w chwili jego śmierci, stosownie do art. 32 w zw. z art. 3 § 1 dekretu Rady Ministrów z 8 października 1946 r. Prawo spadkowe (Dz. U. z 1946 r., Nr 60, poz. 328).

W kontekście powyższych uwag wskazać trzeba, że nabycie nieruchomości, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) updof może nastąpić na wiele różnych sposobów. Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „nabycia”, jednakże przyjmuje się, że nabycie własności rzeczy oznacza uzyskanie prawa własności tej rzeczy, co zwykle niesie za sobą zwiększenie aktywów majątkowych (tak np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 3 marca 2015 r., sygn. I SA/Bd 1349/14). Niewątpliwie zatem także na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) updof przyjąć należy, że Wnioskodawczyni nabyła nieruchomości (udziały w nieruchomości) mające być przedmiotem planowanej sprzedaży w chwili otwarcia spadku po Stanisławie J.u, tj. 22 października 1946 r. Warto dodać, że taką wykładnię przepisu potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 8 maja 2014 r. (nr IPPB2/415-100/14-6/MK1) i z 15 maja 2014 r. (nr IPPB4/415-128/14-4/MS) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z 22 października 2014 r. (nr IBPBII/2/415-666/14/MW).

W rezultacie planowana obecnie transakcja sprzedaży nieruchomości nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawczyni przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę, która nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce uważa się, zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy, dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisaną w Londynie dnia 20.07.2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840), dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Określenie „majątek nieruchomy” rozumie się według prawa podatkowego Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku przynależność do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa rzeczowego, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zamiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji albo prawa do eksploatacji pokładów mineralnych, źródeł i innych bogactwa naturalnych. Statki żeglugi morskiej i śródlądowej oraz samoloty nie stanowią majątku nieruchomego. (art. 6 ust. 2 umowy).

Stosownie do treści art. 13 ust. 1 ww. Konwencji, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6 tej Konwencji i położonego w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Użycie w tych przepisach słów „może być opodatkowany” nie oznacza możliwości opodatkowania. Sformułowanie to oznacza, że sprzedaż nieruchomości położonej w danym kraju (w tym wypadku w Polsce) podlega opodatkowaniu w tym kraju. Wobec tego należy stwierdzić, że w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz Konwencji zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, przychody ze sprzedaży nieruchomości w Polsce przez osobę zamieszkałą w Wielkiej Brytanii podlegają opodatkowaniu w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, obywatelką Wielkiej Brytanii i Polski, podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Wielkiej Brytanii. Wnioskodawczyni jest córką i spadkobierczynią Stanisława J., który zmarł w Moskwie w dniu 22 października 1946 r. Stanisław J. był właścicielem nieruchomości stanowiącej przed II Wojną Światową Dobra Ziemskie.

Postanowieniem z 15 grudnia 1946 r. w miejsce Stanisława J. jako właściciela Nieruchomości wpisano Skarb Państwa. Podstawą wpisu był art. 2 ust. 1 dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. RP z 1945 r., nr 3, poz. 13). Z dniem jego śmierci, z mocy ustawy spadek po Stanisławie J. nabyły Jego dzieci. Nieruchomość, jako nieruchomość rolna, trafiła do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa i znajdowała się (a w części znajduje się do dzisiaj) w zarządzie Agencji Nieruchomości Rolnych. Wnioskiem z dnia 5 września 2001 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Wojewody z wnioskiem o stwierdzenie, że część opisanej wyżej Nieruchomości - „Dobra Ziemskie”, w ramach których znajdował się zespół pałacowo-parkowy nie podpadały pod działanie przepisów art. 2 ust.1 lit.e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej. Decyzją o charakterze deklaratoryjnym z dnia 13 grudnia 2011 r. Wojewoda na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września,1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. nr 10, poz. 51 z późn. zm.), orzekł, że część nieruchomości zapisanej w Księdze hipotecznej „Dobra Ziemskie” nie podpadały pod działanie art. 2 ust. 1 lit. „e” Dekretu PKWN o przeprowadzeniu reformy rolnej. Treść powyższego orzeczenia Wojewody sprowadza się do potwierdzenia, że Skarb Państwa nigdy nie stał się właścicielem opisanej w powyższej Decyzji Nieruchomości Parkowo – Pałacowej. W związku z treścią decyzji Wojewody z dnia 13 grudnia 2011 r. w dniu 5 grudnia 2013 r. Agencja Nieruchomości Rolnych wydała spadkobiercom Stanisława J. (w tym Wnioskodawczyni) Nieruchomość Parkowo – Pałacową. Dla Nieruchomości Parkowo – Pałacowej została założona przez Sąd Rejonowy księga wieczysta, w której jako właściciele ujawnieni są: Wnioskodawczyni w niniejszej sprawie, Maria P. i Thomas Stanisław J. Wskazane osoby są współwłaścicielami Nieruchomości Parkowo- Pałacowej, do chwili obecnej nie zniesiono współwłasności i nie dokonano podziału majątku. Współwłaściciele nie prowadzą działalności gospodarczej.

Dla rozpatrywanej sprawy istotna zatem jest kwestia, od kiedy należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w cytowanym wyżej przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niezbędne staje się więc ustalenie momentu nabycia przez Wnioskodawczynię prawa własności nieruchomości.

W związku z tym, w przedmiotowej sprawie istotne staje się rozstrzygnięcie kwestii, czy stwierdzenie braku podstaw do przejęcia nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa i potwierdzenie własności spadkobiercy stanowi jej nabycie w myśl powołanego wyżej artykułu 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy rozstrzyganiu tego problemu należy mieć na uwadze nie tylko przepisy prawa podatkowego, ale przede wszystkim przepisy prawa cywilnego dotyczące nabycia czy też utraty prawa własności.

W tym miejscu należy wskazać, że pierwotny właściciel nieruchomości zmarł w dniu 22 października 1946 r.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego - spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki przechodzą na jedną lub kilka osób.

Niezależnie od powyższego, na stan prawny nieruchomości istotny wpływ mogą wywierać, wydawane zarówno na gruncie prawa cywilnego, administracyjnego, jak i karnego - orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne jako dokumenty o szczególnym znaczeniu. Szczególność ta wynika z pozycji, jaką zajmują sądy i organy administracji publicznej.

Wskazać należy, że z punktu widzenia konsekwencji podatkowych istotne znaczenie ma to, że - jak wskazała Wnioskodawczyni – Skarb Państwa nigdy nie stał się właścicielem opisanej wyżej nieruchomości.

Tym samym odebranie nieruchomości na mocy dekretu PKWN o reformie rolnej było niezgodne z obowiązującymi przepisami, a więc tytuł własności winien trwać przy prawowitym właścicielu, gdyby żył. Negatywnych skutków powyższego postępowania ówczesnych władz nie mogą też ponosić następcy prawni zmarłego właściciela lub jego spadkobiercy.

Powyższe oznacza więc, że jakkolwiek należąca do ojca Wnioskodawczyni nieruchomość zajęta została na rzecz Skarbu Państwa, to było to postępowanie niezgodne z obowiązującymi przepisami. Skutki działania ówczesnych władz uchylone zostały decyzją Wojewody. Konsekwencją powyższego było potwierdzenie praw ojca Wnioskodawczyni, a w efekcie jego spadkobierców (w tym także Wnioskodawczyni), do przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że nabycie przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawczynię nastąpiło w momencie śmierci ojca, tj. w dniu 22 października 1946 r.

Odnosząc powyższe ustalenia do przytoczonego powyżej przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że planowana sprzedaż odziedziczonej nieruchomości nie będzie stanowić podlegającego opodatkowaniu źródła przychodu. Wynika to z faktu, że zbycie nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jej nabycia. W związku z powyższym faktem, otrzymana z tego tytułu kwota nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.