Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-900/15/AJ
z 6 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2015 r. (data wpływu 15 września 2015 r.), uzupełnionym w dniu 22 października 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 22 października 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pani właścicielką małego gospodarstwa rolnego, ok. 1,30 ha (w granicach administracyjnych miasta P.), które nabyła w drodze spadku po rodzicach. Z tego gospodarstwa na działkę o pow. 0,86 ha wydano warunki zabudowy i wydzielono dwie działki po 10 arów każda z przeznaczeniem pod zabudowę jednorodzinną.

Działki te nie są uzbrojone, nadal są działkami rolnymi, w przyszłości ma Pani zamiar je sprzedać. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej.

Grunt, który ma być przedmiotem sprzedaż, był wykorzystywany od momentu otrzymania go w spadku do chwili obecnej tylko przez Panią jako ogródek warzywny na potrzeby własne. Nie był wykorzystywany przez osoby trzecie. Wystąpienie z wnioskiem o warunkach zabudowy podyktowane było zamiarem przekazania działek gruntu własnym dzieciom. Z uwagi na zmianę planów życiowych dzieci podyktowanych pracą zarobkową, postanowiła Pani te działki sprzedać.

Po zmianie decyzji odnośnie nie przekazania tego gruntu dzieciom, dała Pani ogłoszenie w Internecie o sprzedaży tych działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jest Pani zobowiązana przepisami ustawy do zapłacenia podatku od towarów i usług od sprzedaży tych dwóch działek?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy o podatku od towarów i usług nie określają jednoznacznie zasad odprowadzania podatku od sprzedaży działki. Z „ art. 43 pkt 9 ” ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), wynika, że Pani działki podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z podatku zwolnione są tylko działki niezabudowane inne niż budowlane (wg innych przepisów są to działki nie objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę i działki z wydanymi warunkami zabudowy). Natomiast z definicji działalności gospodarczej – przepisy „ art. 15 pkt 1 i 2 ” ustawy o podatku od towarów i usług, nie wynika to w sposób oczywisty.

W Pani ocenie, na podstawie tej definicji, nie jest Pani osobą prawną, nie prowadzi działalności gospodarczej. Działki stanowią majątek osobisty i nie służą działalności gospodarczej. Według Pani oceny, działalność gospodarcza związana jest z profesjonalnym obrotem i w związku z tym powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością. Sprzedaży dwóch działek wydzielonych z majątku nie można potraktować jako czynności powtarzającej się w sposób ciągły. W związku z tym, że działki te są nieuzbrojone to znaczy, że nie podjęła Pani wszystkich czynności zmierzających do przygotowania działek do sprzedaży. O zmianie przeznaczenia działek na budowlane zdecyduje wg potrzeb własnych ewentualny nabywca działki (pozostającej w statusie działki rolnej). Z uwagi na przedstawioną argumentację według Pani oceny, opodatkowanie Pani podatkiem od towarów i usług jest niezasadne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. W myśl tego przepisu, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ww. ustawy podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zdefiniowane zostały w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza okoliczności sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że dokonując zbycia ww. działek gruntu nie będzie działała Pani w charakterze handlowca. Co prawda decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu została wydana na Pani wniosek, ale wystąpienie o nią podyktowane było zamiarem przekazania tych działek dzieciom, a ponadto otrzymany w spadku po rodzicach grunt wykorzystywała Pani jako ogródek warzywny na potrzeby własne. Oprócz ogłoszenia w Internecie zamiaru sprzedaży dwóch działek gruntu oraz podziału gruntu, nie podejmowała Pani innych zorganizowanych czynności charakterystycznych dla handlowca, mających na celu przygotowanie ww. działki do zbycia (np. wykonanie przyłączy wodnych, kanalizacyjnych, energetycznych). Zatem do tej sprzedaży przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania. W konsekwencji, zbycie gruntu, o którym mowa we wniosku, realizowane będzie w ramach zarządu majątkiem osobistym. Taka czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe w tym wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10) - że sprzedaż działki gruntu nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak było normatywnych przesłanek, aby uznać Panią za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, że powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Analiza powołanych orzeczeń pozwala na stwierdzenie, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Z opisanego zdarzenia przyszłego nie wynika, że mamy do czynienia ze zbiorem takich zorganizowanych działań, co skutkuje tym, że do planowanej sprzedaży dwóch działek gruntu należących do Pani majątku prywatnego przepisy ustawy o podatku od towar ów i usług nie będą miały zastosowania, a Pani nie wystąpi w charakterze podatnika.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.