2015.11.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/4512-314/15-4/ALN
z 10 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2015 r. (data wpływu 5 sierpnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 września 2015 r. (data wpływu 2 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

stawki dla wpłat użytkowników dokonywanych tytułem montażu zbiornika, grup pompowych i osprzętu w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych i wielorodzinnych objętych społecznym programem mieszkaniowym oraz kolektorów na tych budynkach (dachy, balkony, tarasy, ściany) – jest prawidłowe;

stawki dla wpłat użytkowników dokonywanych tytułem montażu kolektorów na gruncie przy budynku mieszkalnym lub na budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym w części zestawu montowanego poza bryłą budynku mieszkalnego objętego społecznym programem mieszkaniowym -– jest prawidłowe;

stawki dla wpłat użytkowników dokonywanych tytułem montażu zbiornika, grup pompowych i osprzętu w budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym i kolektorów na budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym, oraz budynkach nieobjętych społecznym programem mieszkaniowym – jest prawidłowe;

stawki dla wpłat użytkowników dokonywanych tytułem montażu kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych wielorodzinnych dla lokali nieobjętych społecznym programem mieszkaniowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

stawki dla wpłat użytkowników dokonywanych tytułem montażu zbiornika, grup pompowych i osprzętu w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych i wielorodzinnych objętych społecznym programem mieszkaniowym oraz kolektorów na tych budynkach (dachy, balkony, tarasy, ściany);

stawki dla wpłat użytkowników dokonywanych tytułem montażu kolektorów na gruncie przy budynku mieszkalnym lub na budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym w części zestawu montowanego poza bryłą budynku mieszkalnego objętego społecznym programem mieszkaniowym;

stawki dla wpłat użytkowników dokonywanych tytułem montażu zbiornika, grup pompowych i osprzętu w budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym i kolektorów na budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym oraz budynkach nieobjętych społecznym programem mieszkaniowym;

stawki dla wpłat użytkowników dokonywanych tytułem montażu kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych wielorodzinnych nieobjętych społecznym programem mieszkaniowym.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 września 2015 r. (data wpływu 2 października 2015 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz o stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.(ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku)

Gmina Miasto ... jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina przystąpiła do realizacji projektu o nazwie „…” współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013. W ramach projektu zostaną wykonane prace polegające na montażu zestawów solarnych na budynkach użyteczności publicznej i na budynkach mieszkalnych (domy jednorodzinne i wielorodzinne). Projektem objęto również domy, w których prowadzona jest działalność gospodarcza.

Według ustaleń przewidziano następujące warunki finansowania projektu:

ze środków europejskich zostanie sfinansowane nie więcej niż 85 % kwoty całkowitych wydatków kwalifikowalnych projektu,

wkład własny gminy będzie wynosił nie mniej niż 15 % kwoty całkowitych wydatków kwalifikowalnych projektu.

W ramach realizacji projektu, Gmina zawiera umowy cywilnoprawne z właścicielami nieruchomości, na podstawie których zobowiązuje się do montażu zestawów solarnych w budynkach będących ich własnością. W zamian właściciele budynków będą partycypować w kosztach realizacji projektu w wysokości 15% kwalifikowalnych kosztów inwestycji.

Zgodnie z zawartą umową właściciele nieruchomości zobowiązują się do wpłaty zaliczki na poczet przyszłej dostawy zestawu solarnego w wysokości:

projekt

Ponadto właściciele nieruchomości zostali zobowiązani do sfinansowania wydatków niekwalifikowalnych, czyli nieprzewidzianych kosztów nie objętych refundacją ze środków Unii Europejskiej przypadających na dany budynek.

Ostateczne rozliczenie kosztów realizacji projektu nastąpi po jego zakończeniu i rozliczeniu finansowym z Instytucją Zarządzająca Regionalnym Programem Województwa na lata 2007-2013.

Należy zauważyć, że zapłata zaliczki warunkuje realizację inwestycji. Zgodnie z postanowieniami umowy niewpłacenie którejkolwiek z rat, czy kosztów niekwalifikowalnych jest równoznaczne z rezygnacją z udziału w projekcie i rozwiązaniem umowy. Dokonane wpłaty mieszkańców będą miały charakter obligatoryjny.

Jednocześnie w odrębnej umowie właściciele nieruchomości użyczą gminie bezpłatnie, na okres pięciu lat, swoją nieruchomość celem zamontowania na niej zestawów solarnych. Zamontowane w budynku wyposażenie i urządzenia wchodzące w skład zestawu solarnego pozostaną własnością Gminy przez co najmniej 5 lat od dnia zatwierdzenia końcowego wniosku o płatność z realizacji projektu.

Po zakończeniu montażu zestawu solarnego i odbiorze robót w poszczególnych budynkach Gmina nieodpłatnie użyczy wyposażenie i urządzenia wchodzące w skład zestawu solarnego do korzystania zgodnie z jego przeznaczeniem do zakończenia okresu trwania umowy.

Po okresie trwania umowy kompletny zestaw solarny zostanie przekazany właścicielowi na własność. Sposób przeniesienia prawa własności zostanie uregulowany odrębną umową.

Opisując stan faktyczny sprawy należy podkreślić, że zestawy solarne zostaną zamontowane:

na budynkach mieszkalnych jednorodzinnych o różnej powierzchni użytkowej, w tym

przekraczającej 300 m.kw

na budynkach mieszkalnych wielorodzinnych w tym: stanowiących zasoby spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych oraz budynku klasztoru,

na budynkach użytkowanych w sposób mieszany, tj. część budynku użytkowana jest na cele mieszkalne, część użytkowana jest np. na cele działalności gospodarczej. W tej grupie znajduje się budynek jednorodzinny o powierzchni 366,4 m.kw, w którym 28 m.kw. przeznaczonych jest na działalność gospodarczą,

w lokalach mieszkalnych, w tym w lokalach, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m.kw.

Na pytanie, kto jest uczestnikiem projektu będącego przedmiotem pytania, od którego będą pobierane wpłaty, Wnioskodawca odpowiedział, że uczestnikami projektu „...”, którzy będą zobowiązani do uiszczania wpłat na poczet montażu instalacji solarnych będą:

osoby fizyczne nie prowadzące działalności,

osoby fizyczne prowadzące działalność,

dwie spółdzielnie mieszkaniowe,

wspólnota mieszkaniowa,

Zakon ...., którego instalacja będzie montowana na części mieszkalnej.

Na pytanie, czy kolektory słoneczne będą montowane wyłącznie dla budynków objętych społecznym programem mieszkaniowym, Wnioskodawca odpowiedział, że „Większość instalacji solarnych będzie montowana na budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym, jednak Projektem objęto również domy jednorodzinne o powierzchni użytkowej powyżej 300 m.kw oraz lokale mieszkalne w budynkach wielomieszkaniowych o powierzchni użytkowej powyżej 150 m.kw. W ramach realizacji Projektu przewiduje się montaż instalacji solarnych w budynkach użytkowanych w całości na cele prowadzonej działalności gospodarczej.”

Budynki objęte społecznym program mieszkaniowym, na których będą montowane instalacje solarne, na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zostały sklasyfikowane w dziale 11 w następującej klasie:

klasa 1110 - budynki mieszkalne jednorodzinne (budynki o powierzchni użytkowej nie przekraczającej 300 m.kw.),

klasa 1121 - budynki o dwóch mieszkaniach,

klasa 1122 - budynki o trzech i więcej mieszkaniach,

klasa 1130 - budynki zbiorowego zamieszkania.

Budynki nie objęte społecznym programem mieszkaniowym, na których będą montowane instalacje solarne, na podstawie ww. rozporządzenia zostały sklasyfikowane w następującej klasie:

kasa 1110 budynki mieszkalne jednorodzinne, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m.kw,

klasa 1110 budynki biurowe (budynek Urzędu Miasta),

klasa 1251 budynki przemysłowe (budynek piekarni, kotłowni),

klasa 1252 zbiorniki, silosy i budynki magazynowe (budynek użytkowany w sposób mieszany, w którym ponad 50% powierzchni użytkowej przeznaczona jest na hurtownię),

klasa 1263 budynki szkół i instytucji badawczych (budynki szkół, przedszkoli),

1264 budynki szpitali i zakładów opieki medycznej (budynek użytkowany w sposób mieszany, w którym ponad 50% powierzchni użytkowej przeznaczona jest na przychodnię).

Miasto ... zleciło montaż instalacji solarnych, co jest traktowane jako roboty budowlane zgodnie z art. 3 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r, poz. 1409 z późn. zm.). Montaż instalacji solarnych jest przedsięwzięciem termomodernizacyjnym wymienionym w art. 2 ust. 1 lit. d ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2014 r. nr 712).

Planowane są następujące typy montażu instalacji solarnych:

montaż zbiornika, grup pompowych i osprzętu w budynku mieszkalnym oraz kolektorów na budynku mieszkalnym (dachy, balkony, tarasy, ściany),

montaż zbiornika, grup pomp i osprzętu w budynku mieszkalnym, natomiast kolektorów na gruncie przy budynku mieszkalnym,

montaż zbiornika, grup pompowych i osprzętu w budynku mieszkalnym, natomiast kolektorów na budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym,

montaż zbiornika, grup pompowych i osprzętu w budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym i kolektorów na budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku od towarów i usług opodatkować wpłaty dokonane przez uczestników projektu o nazwie „...”?

Zdaniem Wnioskodawcy: (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

W analizowanej sprawie Wnioskodawca podtrzymuje swoje stanowisko, uzupełniając je w kontekście przedstawionego wcześniej opisu. W naszej ocenie obniżona do wysokości 8% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie do usługi montażu kolektorów słonecznych w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu 8% stawką podatku podlegać będą wyłącznie te czynności, które będą wykonywane w budynku mieszkalnym, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 41 ust. 12b i ust. 12c ww. ustawy.

Obniżona do wysokości 8% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie wyłącznie do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy wykonywanych w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Za budynek mieszkalny należy uznać obiekt, w którym co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W tym miejscu należy powołać się na definicję budynku mieszkalnego przytoczoną w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych.

W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej budynku wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek tak jest klasyfikowany jako niemieszkalny.

Obniżona stawka podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług nie może mieć zastosowania do robót dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego wykonywanych poza budynkiem.

A zatem, w świetle powyższego, w przypadku robót w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia nie przekracza 300 m.kw., w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, zastosowanie znajdzie stawka podatku w wysokości 8%.

Natomiast, w sytuacji montażu kolektorów słonecznych w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia przekracza 300 m.kw., 8% stawkę podatku stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

W stosunku do pozostałej części powierzchni budynku, tj. części przekraczającej udział powierzchni użytkowej kwalifikującej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, dla montażu kolektorów słonecznych, należy zastosować opodatkowanie 23% stawką podatku, stosownie do art. 41 ust. 12c ustawy.

Powyższa zasada znajdzie również zastosowanie do opodatkowania usługi montażu zestawów solarnych w budynku scharakteryzowanym w opisanym na wstępie stanie faktycznym sprawy, tj. w budynku jednorodzinnym wykorzystywanym w sposób mieszany o powierzchni użytkowej wynoszącej 366,4 m.kw., w którym 28 m.kw przeznaczono pod działalność gospodarczą. Pozostała część budynku wykorzystywana jest na cele mieszkalne. W analizowanym przypadku preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% należy zastosować tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej domu. Wskaźnik ten należy ustalić w następujący sposób: 300/366,4 x 100% = 81,88%. Pozostała część podstawy opodatkowania, stanowiącą 18,12%, należy opodatkować stawką 23%. Fakt prowadzenia w tym budynku działalności gospodarczej nie ma znaczenia dla ustalenia wskaźnika, o którym mowa w art. 41 ust. 12c ustawy, ponieważ wielkość powierzchni przeznaczonej pod działalność gospodarczą (28 m.kw.) nie zmienia charakteru tego obiektu. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych budynek ten jest budynkiem mieszkalnym. Obniżona stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie również w przypadku wykonania usługi termomodernizacjnej w lokalu mieszkalnym, którego powierzchnia użytkowa nie przekroczy 150 m.kw.

Reasumując, w sytuacji gdy montaż zestawu solarnego ma miejsce w całości w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia nie przekracza 300 m.kw. i wykonywana jest w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, zastosowanie znajdzie stawka podatku od towarów i usług w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy. Montaż instalacji solarnych montowanych częściowo na gruncie lub na budynku gospodarczym i częściowo w bryle budynku mieszkalnego, w części instalacji solarnej montowanej poza budynkiem mieszkalnym podlega opodatkowaniu stawką 23%. Natomiast część instalacji solarnej, której montaż dokonywany jest w bryle budynku objętego społecznym programem mieszkaniowym w ramach termomodernizacji budynków zastosowanie znajdzie stawka podatku od towarów i usług w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy. W tym miejscu należy zauważyć, że całość instalacji zostanie wykonana przez jeden podmiot. Podstawą rozliczenia wartości robót będzie faktura wykonawcy usługi, który określi wartość robót wykonanych w bryle budynku oraz wartość robót wykonanych poza bryłą budynku.

Obniżona stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie również w przypadku wykonania usługi montażu zestawów solarnych w lokalu mieszkalnym, którego powierzchnia użytkowa nie przekroczy 150 m.kw.

Zasada wyrażona w art. 41 ust. 12c ustawy nie ma zastosowania do budynków wielorodzinnych (PKOB klasa 1121, 1122, 1130) ponieważ w tym przypadku ustawa nie wprowadza ograniczeń co do powierzchni użytkowej. Instalacja zestawów solarnych w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych (budynek klasztoru, budynki wielorodzinne wspólnot mieszkaniowych) będzie opodatkowana stawką 8%.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23% znajdzie zastosowanie do opodatkowania usług wykonywanych w budynkach niemieszkalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

stawki dla wpłat użytkowników dokonywanych tytułem montażu zbiornika, grup pompowych i osprzętu w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych i wielorodzinnych objętych społecznym programem mieszkaniowym oraz kolektorów na tych budynkach (dachy, balkony, tarasy, ściany) – jest prawidłowe;

stawki dla wpłat użytkowników dokonywanych tytułem montażu kolektorów na gruncie przy budynku mieszkalnym lub na budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym w części zestawu montowanego poza bryłą budynku mieszkalnego objętego społecznym programem mieszkaniowym -– jest prawidłowe;

stawki dla wpłat użytkowników dokonywanych tytułem montażu zbiornika, grup pompowych i osprzętu w budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym i kolektorów na budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym, oraz budynkach nieobjętych społecznym programem mieszkaniowym – jest prawidłowe;

stawki dla wpłat użytkowników dokonywanych tytułem montażu kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych wielorodzinnych nieobjętych społecznym programem mieszkaniowym – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosowanie jednak do treści art. 146a pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%, z zastrzeżeniem art. 146f.

W oparciu o art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Na podstawie art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1719), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;

robót konserwacyjnych dotyczących:
1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

–w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

W myśl z § 3 ust. 2 rozporządzenia, przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wg podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W myśl art. 3 ww. ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

budowie – należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (pkt 6),

robotach budowlanych – należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7).

Odwołując się natomiast do słownikowego zakresu pojęcia „roboty budowlane” należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w „Uniwersalnym słowniku języka polskiego” Wydawnictwo Naukowe PWN, określenie „robota” oznacza „zespół czynności podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania, wytworzenia, dokonania czegoś, praca, działanie, działalność, robienie czegoś”.

Z kolei pojęcie „modernizacja” – według cytowanego słownika - oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Natomiast termomodernizacja to modernizacja dotycząca ocieplenia budynku (pierwszy człon wyrazu wskazuje na związek z ciepłem tego, co oznacza człon drugi) - według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Natomiast w przypadku budownictwa nieobjętego społecznym programem mieszkaniowym (budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²), preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Do pozostałych usług, wykonywanych poza bryłą budynku zastosowanie ma podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Powyższe potwierdzają przepisy art. 146 ust. 1-3 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r. art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, stawkę w wysokości 7% VAT stosowało się m.in. w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Ustawodawca nie zrezygnował z posługiwania się w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług pojęciem infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, gdyż art. 146 ustawy nie został uchylony, a zawarte w nim definicje stanowią nadal obowiązujący tekst ustawy. Jednakże przewidziana na jego podstawie możliwość stosowania obniżonej do 7% stawki dla tego typu robót, ustała z dniem 1 stycznia 2008 r.

W myśl art. 146 ust. 2 ustawy, przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Stawka obniżona nie obejmuje usług związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 146 ust. 3 ustawy przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu należy rozumieć:

sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

-jeżeli były one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że od dnia 1 stycznia 2008 r. nastąpiła zmiana przepisów prawa w zakresie opodatkowania infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Zmieniono stan prawny wynikający z art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w ramach którego budownictwo mieszkaniowe wraz z infrastrukturą towarzyszącą podlegało opodatkowaniu obniżoną stawką w wysokości 7% VAT.

Aktualnie, obniżoną stawkę w wysokości 8% VAT stosuje się do czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, wykonywanych w obiektach budowlanych lub w ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym oraz do robót konserwacyjnych zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2, pkt 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych. Natomiast infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu opodatkowana jest podstawową stawką podatku w wysokości 23% VAT.

Dokonując analizy powyższych przepisów, należy wskazać, iż przystępując do Unii Europejskiej Polska w Traktacie akcesyjnym na okres przejściowy uzyskała odstępstwa od zasad określonych w art. 12 ust. 3 lit. a) VI Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/338/EWG (Dz. U. L 145/1 z 13 czerwca 1977 r. ze zm., dalej „VI Dyrektywa”). Zgodnie bowiem z załącznikiem XII pkt 1 Traktatu podpisanego w Atenach 16 kwietnia 2003 r. pomiędzy Państwami Członkowskimi a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzeczpospolitą Polską, Republiką Słowenii i Republiką Słowacką o przystąpieniu tych państw do Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864), w drodze odstępstwa od artykułu 12 ust. 3 lit. a) VI Dyrektywy, tj. od zasady stosowania stawki podstawowej, Polska mogła utrzymać do dnia 31 grudnia 2007 r. obniżoną stawkę podatku od wartości dodanej, nie mniejszą niż 7%, na dostawę usług budowy, remontu i modernizacji budynków mieszkalnych, nieświadczonych w ramach programu o charakterze socjalnym, z wyłączeniem materiałów budowlanych oraz na dostawę budynków mieszkalnych przed pierwszym zasiedleniem, w rozumieniu art. 4 ust. 3 lit. a) VI Dyrektywy. Przepis ten zezwalał więc Polsce w okresie przejściowym na utrzymanie obniżonej stawki podatku w dwóch przypadkach: 1) na dostawę usług budowy, remontu i modernizacji budynków mieszkalnych w przypadku, gdy usługi te nie były świadczone w ramach programu o charakterze socjalnym (obniżona stawka podatku nie obejmowała przy tym materiałów budowlanych), 2) na dostawę budynków mieszkalnych lub części budynków mieszkalnych przed pierwszym zasiedleniem.

Korzystając z uzyskanego odstępstwa, w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy postanowiono, że w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7 % w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Z dniem 31 grudnia 2007 r. skończył się, wynegocjowany przez Polskę przed akcesją, okres przejściowy na stosowanie 7% stawki VAT do robót budowlano-montażowych, remontów i konserwacji związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą oraz obiektów budownictwa mieszkaniowego i ich części. Od 1 stycznia 2008 r. Polska została zobowiązana do zastosowania w regulacjach krajowych, dotyczących opodatkowania budownictwa mieszkaniowego, unormowań wynikających z Dyrektywy 2006/112/ WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), która zastąpiła VI Dyrektywę VAT. Unormowania zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE umożliwiają wprowadzenie obniżonej stawki podatku od towarów i usług jedynie do dostawy, budowy, remontu lub przebudowy budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej (poz. 10 do zał. III do Dyrektywy 112).

W celu zatem utrzymania od 1 stycznia 2008 r. stawki 7% w budownictwie mieszkaniowym, w ustawie z 19 września 2007 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177 poz. 1468 ze zm.) ustanowione zostały przepisy art. 41 ust. 12 – 12c ustawy, dotyczące budownictwa społecznego, umożliwiające stosowanie stawki obniżonej do dostawy, budowy, remontu i przebudowy budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej.

Z analizy przepisów art. 41 ust. 12 – 12c ustawy niewątpliwie wynika, że nie obejmują one swoją treścią robót dotyczących infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu w rozumieniu art. 146 ust. 3 ustawy, skoro odnoszą się one do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy jedynie obiektów budowlanych (ich części), w rozumieniu art. 41 ust. 12a, z jednoczesnym wyłączeniem przedmiotowym części tych obiektów, określonym w art. 41 ust. 12b ustawy.

W dniu 4 grudnia 2007 r. Polska uzyskała zgodę Rady Europy na przedłużenie do końca 2010 r. stosowania preferencyjnej stawki (7%) podatku VAT w budownictwie mieszkaniowym, w zakresie wykraczającym poza możliwość stosowania stawki obniżonej do dostawy, budowy, remontu i przebudowy budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej, przyjętej w ustawie w ramach jej nowelizacji z 19 października 2007 r. (art. 41 ust. 12 – 12c ustawy).

Ustalenia te znalazły konkretyzację w Dyrektywie Rady 2007/75/WE z dnia 20 grudnia 2007 r. zmieniającej Dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do niektórych przepisów tymczasowych dotyczących stawek podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 346/13).

Uwzględniając powołane przepisy, od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawodawca przewidział możliwość zastosowania preferencyjnej 8% stawki podatku od towarów i usług w odniesieniu do wyszczególnionych w ustawie i przepisach wykonawczych usług budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy obiektów budowlanych lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Z treści znowelizowanych przepisów wynika więc, że preferencyjna, 8% stawka podatku nie dotyczy budowy, remontów i konserwacji wykonywanych poza obiektem budowlanym, a więc poza bryłą budynku będącego obiektem budownictwa mieszkaniowego, a także obiektów infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

Ponadto, należy uwzględnić fakt, że ustawodawca w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy, definiując zakres korzystających z obniżonej stawki podatku prac budowlanych, wskazał, że stawką tą są objęte roboty budowlano-montażowe oraz remonty i roboty konserwacyjne związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, i tym samym dokonał, w sposób jednoznaczny, rozróżnienia robót związanych z budownictwem mieszkaniowym od robót związanych z infrastrukturą towarzyszącą temu budownictwu.

Zatem obniżoną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się do czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, wykonywanych w obiektach budowlanych lub w ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Natomiast infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu opodatkowana jest podstawową stawką podatku w wysokości 23% VAT.

Z analizy powyższych przepisów, a w szczególności art. 146 ust. 3 pkt 1 ustawy, który w dalszym ciągu pozostaje w obrocie prawnym, wynika, że kolektory słoneczne montowane na gruncie i na budynkach gospodarczych lub garażowych, innych niż budynki mieszkalne, należy zaliczyć do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, w rozumieniu powyższego przepisu.

Zatem stwierdzić należy, iż montaż kolektorów słonecznych na gruncie i na budynkach gospodarczych lub garażowych, innych niż budynki mieszkalne, nie połączonych z budynkami mieszkalnymi odbywa się na zewnątrz budynku mieszkalnego i stanowi infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w art. 146 ustawy, dla której obecnie nie ma zastosowania preferencyjna 8%-stawka podatku od towarów i usług. Wobec powyższego zastosowanie będzie miała podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Podnieść ponadto należy, że konieczność ścisłego interpretowania przepisów dot. obniżonej stawki VAT w zakresie budownictwa mieszkaniowego wskazuje także art. 41 ust. 12c ustawy, stanowiący, że w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b, obniżoną stawkę podatku stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. W takim w przypadku, w sytuacji gdy dane roboty budowlane (dostawa), mimo nawet swojej jednorodności, dotyczą tego rodzaju ponadnormatywnego obiektu budownictwa mieszkaniowego, obliguje to podatników do określania podstawy opodatkowania oraz stawki podatku (podstawowej i obniżonej) z uwzględnieniem ustalonej powyżej proporcji.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina przystąpiła do realizacji projektu o nazwie „... przyjazny środowisku – wykorzystanie energii słonecznej szansą na poprawę jakości powietrza” współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013. W ramach projektu zostaną wykonane prace polegające na montażu zestawów solarnych na budynkach użyteczności publicznej i na budynkach mieszkalnych (domy jednorodzinne i wielorodzinne). Projektem objęto również domy, w których prowadzona jest działalność gospodarcza.

Uczestnikami projektu „... ...”, którzy będą zobowiązani do uiszczania wpłat na poczet montażu instalacji solarnych będą:

osoby fizyczne nie prowadzące działalności,

osoby fizyczne prowadzące działalność,

dwie spółdzielnie mieszkaniowe,

wspólnota mieszkaniowa,

Zakon, którego instalacja będzie montowana na części mieszkalnej.

Większość instalacji solarnych będzie montowana na budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym, jednak Projektem objęto również domy jednorodzinne o powierzchni użytkowej powyżej 300 m.kw oraz lokale mieszkalne w budynkach wielomieszkaniowych o powierzchni użytkowej powyżej 150 m.kw. W ramach realizacji Projektu przewiduje się montaż instalacji solarnych w budynkach użytkowanych w całości na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

Budynki objęte społecznym program mieszkaniowym, na których będą montowane instalacje solarne, na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zostały sklasyfikowane w dziale 11 w następującej klasie:

klasa 1110 - budynki mieszkalne jednorodzinne (budynki o powierzchni użytkowej nie przekraczającej 300 m.kw.),

klasa 1121 - budynki o dwóch mieszkaniach,

klasa 1122 - budynki o trzech i więcej mieszkaniach,

klasa 1130 - budynki zbiorowego zamieszkania.

Budynki nie objęte społecznym programem mieszkaniowym, na których będą montowane instalacje solarne, na podstawie ww. rozporządzenia zostały sklasyfikowane w następującej klasie:

kasa 1110 budynki mieszkalne jednorodzinne, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m.kw,

klasa 1110 budynki biurowe (budynek Urzędu Miasta),

klasa 1251 budynki przemysłowe (budynek piekarni, kotłowni),

klasa 1252 zbiorniki, silosy i budynki magazynowe (budynek użytkowany w sposób mieszany, w którym ponad 50% powierzchni użytkowej przeznaczona jest na hurtownię),

klasa 1263 budynki szkół i instytucji badawczych (budynki szkół, przedszkoli),

1264 budynki szpitali i zakładów opieki medycznej (budynek użytkowany w sposób mieszany, w którym ponad 50% powierzchni użytkowej przeznaczona jest na przychodnię).

Miasto ... zleciło montaż instalacji solarnych, co jest traktowane jako roboty budowlane zgodnie z art. 3 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Montaż instalacji solarnych jest przedsięwzięciem termomodernizacyjnym wymienionym w art. 2 ust. 1 lit. d ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2014 r. nr 712).

Planowane są następujące typy montażu instalacji solarnych:

montaż zbiornika, grup pompowych i osprzętu w budynku mieszkalnym oraz kolektorów na budynku mieszkalnym (dachy, balkony, tarasy, ściany),

montaż zbiornika, grup pomp i osprzętu w budynku mieszkalnym, natomiast kolektorów na gruncie przy budynku mieszkalnym,

montaż zbiornika, grup pompowych i osprzętu w budynku mieszkalnym, natomiast kolektorów na budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym,

montaż zbiornika, grup pompowych i osprzętu w budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym i kolektorów na budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że w sytuacji montażu kolektorów słonecznych wykonywany będzie w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, tj. budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych nieobjętych społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12b ustawy (budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²), preferencyjną stawkę podatku VAT w wysokości 8% stosuje się, zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, tylko do części podstawy opodatkowania przedmiotowej usługi odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Natomiast w pozostałej części, nieobjętej stawką preferencyjną, zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Podkreślić przy tym należy, iż przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się budynki stałego zamieszkania, zgodnie z PKOB zaliczane do działu 11, jeżeli powierzchnia użytkowa poszczególnych budynków mieszkalnych jednorodzinnych nie przekracza 300 m^²; a lokali mieszkalnych 150 m^².

Należy podkreślić, że obniżoną stawkę podatku w wysokości 8% stosuje się do czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, wykonywanych w obiektach budowlanych lub w ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Zatem ww. stawka podatku może mieć zastosowanie jedynie w przypadku montażu zestawów solarnych w ramach termomodernizacji dokonywanych w/na budynkach mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym. Natomiast pozostała część zestawu montowana poza bryłą budynku mieszkalnego traktowana jest jako infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu i jej montaż wraz z dostawą powinien być opodatkowany podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23 %.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że wpłaty mieszkańców dokonywane tytułem montażu z dostawą zestawu solarnego montowanego na konstrukcjach posadowionych na gruncie i na budynkach gospodarczych lub garażach innych niż budynki mieszkalne, odnośnie części zestawu solarnego montowanej poza bryłą budynku mieszkalnego, winny być opodatkowane podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, natomiast dla części zestawu solarnego montowanej w/na budynku mieszkalnym osób fizycznych wpłaty mieszkańców dokonywane tytułem montażu z dostawą zestawu solarnego winny być opodatkowane obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Natomiast wpłaty użytkowników dokonywane tytułem montażu zestawu solarnego w/na budynkach nieobjętych społecznym programem mieszkaniowym winny być opodatkowane podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Reasumując:

wpłaty użytkowników dokonywane tytułem montażu zbiornika, grup pompowych i osprzętu w budynkach mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym oraz/i kolektorów na tych budynkach (dachy, balkony, tarasy, ściany) winny być opodatkowane stawką VAT w wysokości 8%.

wpłaty użytkowników dokonywane tytułem montażu kolektorów na gruncie przy budynku mieszkalnym lub na budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym w części zestawu montowanego poza bryłą budynku mieszkalnego objętego społecznym programem mieszkaniowym winny być opodatkowane stawką VAT w wysokości 23%.

wpłaty użytkowników dokonywane tytułem montażu zbiornika, grup pompowych i osprzętu w budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym i kolektorów na budynku gospodarczym lub garażu wolnostojącym oraz budynkach nieobjętych społecznym programem mieszkaniowym winny być opodatkowane stawką VAT w wysokości 23%.

wpłaty użytkowników dokonywane tytułem montażu kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych wielorodzinnych (PKOB klasa 1121, 1122, 1130), dla lokali których powierzchnia użytkowa przekracza 150m² winny być opodatkowane preferencyjną stawkę podatku VAT w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, tylko do części podstawy opodatkowania przedmiotowej usługi odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Natomiast w pozostałej części, nieobjętej stawką preferencyjną, zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin