Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-188/15-4/JG
z 28 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 22 kwietnia 2015 r. (data wpływu 29 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

• w części odnoszącej się do wydatków poniesionych na naukę gry w golfa – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 6 lipca 2015 r. (data wpływu 9 lipca 2015 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka organizuje konferencje/szkolenia dla swoich klientów, jak również projektantów i architektów. Konferencje/szkolenia mają charakter nieodpłatny. Spółka zaprasza na konferencję obecnych i potencjalnych kontrahentów. Informacja o planowanych szkoleniach jest umieszczana na stronie internetowej firmy z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem. Wszyscy zainteresowani szkoleniem/konferencją kontrahenci mogą zgłosić chęć uczestnictwa drogą mailową (potencjał zakupowy klientów nie był kryterium wyboru).

W związku z powyższym, Spółka ponosi koszty związane m.in. z wynajęciem sali, przygotowaniem materiałów drukowanych oraz usługami gastronomicznymi. Szkolenie/konferencja jest przeprowadzane przez pracowników firmy (dział techniczny). Na szkoleniu istnieje możliwość bezpośredniej konsultacji na temat istniejących problemów oraz możliwości ich rozwiązań. Dodatkowo po części merytorycznej szkolenia/konferencji uczestnicy mieli możliwość nawiązania swobodniejszych relacji z pracownikami firmy poprzez uczestnictwo w grze w golfa.

Głównym kryterium przy wyborze miejsca szkolenia (pole golfowe) był nowy kontrahent Spółki pochodzący z Wielkiej Brytanii i jego nowy produkt. Standardem przyjętym w firmie X jest organizacja szkoleń na polu golfowym. Wnioskodawca jest jedyną firmą w Polsce, która posiada w swojej ofercie urządzenia tej firmy. Kije i piłeczki golfowe wykorzystywane podczas gry w golfa były opatrzone logo nowego dostawcy, jak i logo firmy Wnioskodawcy. Każdy dołek golfowy był opatrzony nazwą jednego z produktów oferowanych przez nowego dostawcę. Pole golfowe było dodatkowo wyposażone we wszelkiego rodzaju banery, bilbordy, które kreowały pozytywny wizerunek firmy.

Według stanowiska Spółki, podjęte działania reklamowe nie spełniały kryteriów wystawności i okazałości, lecz standardowe działania marketingowo-reklamowe. Sposób dokumentowania wydatków związanych z wynajęciem sali i poczęstunku był dwojaki:

• Spółka otrzymała odrębne faktury za wynajęcie sali wykładowej oraz za usługę gastronomiczną lub
• Spółka otrzymała jedną fakturę dokumentującą koszt organizacji konferencji, który obejmował koszt wynajęcia sali i poczęstunku (w jednej kwocie).
  
  

Materiały drukowane na konferencję zostały przygotowane przez Spółkę we własnym zakresie. Materiały drukowane obejmowały: skrypt szkoleniowy zawierający merytoryczne zagadnienia omawiane na szkoleniu/konferencji. Zorganizowanie konferencji dla klientów miało na celu zapoznanie klientów z ofertą Spółki, a także zaprezentowanie najnowszych produktów oferowanych przez Spółkę. Ponadto, klienci zostali poinformowani o nowych kanałach dystrybucji produktów firmy (podpisane nowe umowy z hurtowniami). Informacje przekazane w trakcie konferencji miały służyć również nawiązywaniu, rozwijaniu i umacnianiu współpracy pomiędzy Spółką i jej klientami oraz co najważniejsze przyczynić się do zwiększenia sprzedaży towarów, produktów i usług oferowanych przez Spółkę.

W piśmie stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku Spółka złożyła następujące wyjaśnienia dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest handel, dystrybucja kompleksowych rozwiązań systemów oddymiania i przeciwpożarowych oraz udział przy projektowaniu owych systemów.

Projektanci i architekci biorący udział szkoleniu to kontrahenci Spółki. Spółka pracuje z nimi przy dużych projektach, dlatego chciała zapoznać ich z nowym produktem firmy X.

W zakres kompleksowej usługi organizacji wchodziły koszty wynajmu sali, gastronomii, parking dla aut, wyposażenie techniczne (rzutnik, nagłośnienie), nauka gry w golfa. Po stronie Wnioskodawcy było zapewnienie materiałów szkoleniowych i osób prowadzących.

Głównym kryterium przy wyborze miejsca szkolenia był nowy kontrahent Spółki pochodzący z Wielkiej Brytanii firma X. Spółka jest jedynym przedstawicielem tej firmy w Polsce. Standardem przyjętym w firmie jest prezentowanie swoich produktów na polu golfowym stąd też wybór miejsca szkolenia przez Spółkę. Koszty jakie Wnioskodawca poniósł w związku z tym szkoleniem to koszty wynajmu sali szkoleniowej, koszty poczęstunku, parking dla aut, wyposażenie techniczne sali, nauka gry w golfa, które były udokumentowane jedną ogólną fakturą - organizacja szkolenia.

Szkolenie wraz z całą częścią rekreacyjną miało na celu nakłonienie uczestników do stałego nabywania produktów i usług oferowanych przez Wnioskodawcę. Informacje przekazywane w trakcie konferencji miały służyć nawiązywaniu, rozwijaniu i umacnianiu współpracy pomiędzy Wnioskodawcą i jego klientami oraz co najważniejsze przyczynić się do zwiększenia sprzedaży produktów. Pole golfowe było wyposażone we wszelkiego rodzaju banery, bilbordy, które kreowały pozytywny wizerunek firmy. Podczas gry w golfa klienci mogli nawiązywać swobodniejsze relacje z pracownikami Wnioskodawcy. Według stanowiska Spółki podjęte działania reklamowe nie spełniały kryteriów wystawności i okazałości, lecz standardowe działania marketingowo-reklamowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy Spółka ma prawo zaliczyć w koszty uzyskania przychodu koszty organizacji opisanych konferencji/szkoleń?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na szkolenia dla klientów, projektantów i architektów w tym koszty poczęstunku i rekreacji (np. nauki gry w golfa) stanowią koszt uzyskania przychodów jako wydatki związane z bieżącą działalnością Spółki.

Nawiązane kontakty przyczynią się do powstania przychodu lub zachowania dotychczasowego źródła przychodów. Szkolenie wraz z częścią rekreacyjną miało na celu nakłonienie uczestników do stałego nabywania produktów towarów i usług oferowanych przez Spółkę. W ocenie Wnioskodawcy, działania te w całości spełniają znamiona reklamy. Głównym celem organizacji szkoleń/konferencji oraz wszystkich jego części było informowanie klientów o zaletach stałego korzystania z oferowanych towarów i świadczonych usług, a w konsekwencji doprowadzenie do zawarcia stosownych umów handlowych.

W związku z powyższym Spółka uznała, że poniesione wydatki na szkolenie w całości wiążą się z jej przychodami i zaliczyła je do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz odliczyła podatek VAT naliczony od otrzymanych faktur, zgodnie z brzmieniem przepisu art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, zwana dalej: ustawą o VAT), w zakresie w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi co do zasady przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przy czym art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wyłącza prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego w odniesieniu do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych. W omawianym przypadku Spółka uznaje, że zakupuje jedną złożoną usługę organizacji szkolenia/konferencji. Poszczególne części składowe usługi (tj. wynajem sali, wyposażenia technicznego, gastronomia, noclegi, parkingi itp.) nie są nabywane w oderwaniu od całości i nie stanowią dla Spółki celu samego w sobie. Celem nabycia jest usługa zorganizowania całego szkolenia, w ramach której usługodawca zapewnia sprawny przebieg całego szkolenia i zapewnienie wszelkich elementów składających się na tę usługę (w tym gastronomię, sale, niezbędne urządzenia techniczne, noclegi i inne). Rozpatrywanie osobno poszczególnych usług cząstkowych miałoby charakter sztuczny i przeczyłoby celom, jakie realizuje w obrocie usługa polegająca na organizacji szkolenia/konferencji.

Poniesienie wydatków na poczęstunek uczestników szkoleń/konferencji jest konieczne ze względu na kilkugodzinny czas jego trwania konferencji. Zdaniem Wnioskodawcy, udział większości uczestników w tego typu spotkaniu bez zapewnienia poczęstunku nie byłby możliwy, ponieważ mało kto zgodziłby się na uczestnictwo w tak długim spotkaniu nie zapewniając posiłku, a w razie przybycia przedwcześnie opuściłby spotkanie. W przypadku braku cateringu cel promocyjno-reklamowy nie byłby osiągnięty. Zamiast promocji marki usług, a w konsekwencji zwiększenia przychodów, uzyskałoby się odwrotny skutek – zniechęcenie i rozczarowanie po stronie potencjalnych klientów/kontrahentów (negatywna opinia w branży).

W dzisiejszych czasach, w warunkach silnej konkurencji oraz coraz bardziej nasyconego rynku, jednym z kluczy do sukcesu jest bycie blisko klienta – pozostawanie w stałym kontakcie. Jednocześnie, stworzenie okazji do wymiany doświadczeń i opinii pomiędzy aktualnymi i potencjalnymi klientami Spółki, przyczynia się do rozpowszechniania pozytywnej opinii o produktach i usługach Spółki. Okazją do realizacji powyższej strategii marketingowej są właśnie konferencje/szkolenia dla klientów organizowane przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe – w zakresie wydatków poniesionych na naukę gry w golfa,
• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
2. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
3. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.
   
   

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz należy zauważyć, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być – co do zasady – wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego konieczne jest rozstrzygnięcie czy opisane wydatki spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ww. ustawy, w którym to artykule ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli są ponoszone w celu uzyskania przychodów (zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów).

W szczególności należy rozstrzygnąć, czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę stanowią wydatki związane z reklamą i promocją Spółki, czy też wydatki związane z reprezentacją, które zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów mocą art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja” ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja” nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą, celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. Ponownie podkreślić należy, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej – uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11).

Innymi słowy, reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Pozytywny wizerunek zaś to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na zawarcie umowy, nabywanie jego produktów lub usług.

Należy przy tym zauważyć, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki związane z reklamą lub promocją zaliczane są – co do zasady – do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Reklama jest to bowiem szeroko rozumiane działanie podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana jest bowiem z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Z kolei promocja, oznacza działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu, usługi lub przedsięwzięcia. Pod pojęciem promocji kryje się więc ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji i obietnic. Promocja stanowi także formę zachęty, skłaniającą do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzającą przychylną opinię o firmie.

Podsumowując, reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków związanych z organizacją opisanej konferencji/szkolenia i możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, tut. Organ jest zdania, że wydatki poniesione na organizację omawianej konferencji/szkolenia nie powinny być rozpatrywane łącznie, lecz podlegać podziałowi na poszczególne grupy wydatków, których to kwalifikacja dla celów podatkowych może być różna.

I tak, wydatki poniesione na wynajem sali szkoleniowej, koszty poczęstunku, parkingu dla aut, wyposażenia technicznego sali oraz wydatki na materiały szkoleniowe i osoby prowadzące szkolenie (konferencję) – mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te spełniają bowiem przesłankę celowości ich poniesienia wynikającą z ww. regulacji prawnej, tj. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów) oraz nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Natomiast wydatki poniesione przez Spółkę na naukę gry w golfa należy wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako wydatki noszące znamiona reprezentacji.

Za takim stanowiskiem przemawia fakt, że ww. wydatki nie służą realizacji celów szkolenia/konferencji takich jak: zapoznanie klientów z ofertą Spółki, zaprezentowanie najnowszych produktów oferowanych przez Spółkę oraz informowanie o nowych kanałach dystrybucji produktów firmy, lecz wykreowaniu pozytywnego jej wizerunku (na co wskazuje w przedstawionym stanie faktycznym sam Wnioskodawca), co skutkuje z kolei wytworzeniem korzystnych warunków do zawarcia stosownych umów handlowych z kontrahentami (klientami) przez Spółkę.

Podsumowując, wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach organizacji konferencji/szkolenia na wynajem sali szkoleniowej, koszty poczęstunku, parkingu dla aut, wyposażenia technicznego sali oraz wydatki na materiały szkoleniowe i osoby prowadzące szkolenie (konferencję) należy uznać za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast wydatki na naukę gry w golfa nie mogą zostać zakwalifikowane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym nie stanowią kosztów podatkowych zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.