Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-570/15/ENB
z 31 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) uzupełnionym w dniu 27 lipca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 27 lipca 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako były pracownik spółki Skarbu Państwa uzyskał odszkodowanie w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z dniem 31 sierpnia 2014 r. Wypłacone odszkodowanie stanowiło dodatkowe jednorazowe świadczenie pieniężne przysługujące na podstawie zawartego porozumienia stron o rozwiązaniu umowy o pracę z dniem 31 sierpnia 2014 r., od którego pracodawca potrącił zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wysokość i zasady ustalania tego świadczenia określone zostały w „Regulaminie w sprawie Programu Dobrowolnych Odejść 2014 w P.”. Regulamin został wydany w formie uchwały Zarządu P. z dnia 9 lipca 2014 r., a tym samym nie stanowi materii układu zbiorowego pracy, ani innego opartego na ustawie porozumienia zbiorowego, regulaminu ani statutu określającego prawa i obowiązki stron stosunku pracy w rozumieniu art. 9 ust. 1 Kodeksu pracy.

Regulamin w sposób jednoznaczny określa w § 4 pkt 2 ppkt 2 wypłacone świadczenie jako dodatkowe, jednorazowe świadczenie pieniężne („odszkodowanie”). Ww. regulamin również wprost ustala wysokość i zasady ustalania otrzymanego odszkodowania.

W treści zmienionego art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dookreślono, iż zwolnione z opodatkowania są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych lub innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych.

Program Dobrowolnych Odejść 2014 w P. nie wprowadzał zwolnień grupowych w rozumieniu ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane świadczenie pieniężne podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym czy Wnioskodawca ma prawo do złożenia korekty deklaracji rocznej za 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość odszkodowania wypłaconego w ramach PDO 2014 w P. mieści się w zwolnieniu wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zmiana przepisów skutkowała jednocześnie zmianą sytuacji prawnej Wnioskodawcy, który otrzymał pieniądze wypłacone w ramach dobrowolnego programu odejść. Takie stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 30 grudnia 2014 r. nr IBPBII/1/415-881/14/BD. Dotyczyła ona odszkodowania i rekompensaty wypłaconej na podstawie porozumienia w sprawie programu dobrowolnych odejść, zawartego między pracodawcą a związkami zawodowymi. Podatnik zwracał w niej uwagę, że znowelizowany przepis zwalnia z podatku odszkodowania i zadośćuczynienia wypłacone na podstawie porozumień zbiorczych opartych na ustawie, w tym porozumień zbiorowych między pracodawcą a międzyzakładową komisją związkową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy w brzmieniu mającym zastosowanie do świadczeń uzyskanych od 1 stycznia 2014 r., wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe;

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy objęte są wyłącznie odszkodowania (zadośćuczynienia), w sytuacji gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, z wyjątkiem wymienionych w lit. a)-g) tego przepisu.

Stosownie do art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jako były pracownik spółki Skarbu Państwa uzyskał odszkodowanie w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z dniem 31 sierpnia 2014 r. Wypłacone odszkodowanie stanowiło dodatkowe jednorazowe świadczenie pieniężne przysługujące na podstawie zawartego porozumienia stron o rozwiązaniu umowy o pracę z dniem 31 sierpnia 2014 r., od którego pracodawca potrącił zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wysokość i zasady ustalania tego świadczenia określone zostały w „Regulaminie w sprawie Programu Dobrowolnych Odejść 2014 w P.”, jednakże regulamin ten został wydany w formie uchwały Zarządu P. z dnia 9 lipca 2014 r., a tym samym nie stanowi materii układu zbiorowego pracy, ani innego opartego na ustawie porozumienia zbiorowego, regulaminu ani statutu określającego prawa i obowiązki stron stosunku pracy w rozumieniu art. 9 ust. 1 Kodeksu pracy.

W świetle powyższego zatem stwierdzić należy, iż odszkodowanie otrzymane przez Wnioskodawcę w związku z rozwiązaniem umowy o pracę nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem z przedstawionych informacji wynika, iż wysokość i zasady ustalania tegoż świadczenia wynikają z regulaminu, który nie stanowi materii układu zbiorowego pracy, ani innego opartego na ustawie porozumienia zbiorowego, regulaminu ani statutu określającego prawa i obowiązki stron stosunku pracy w rozumieniu art. 9 ust. 1 Kodeksu pracy.

Reasumując, ponieważ wysokość i zasady ustalania otrzymanego przez Wnioskodawcę odszkodowania nie wynikały ze wskazanych w przepisie postanowień układów zbiorowych pracy, lub innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, uznać zatem należy że nie może korzystać ono ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.