INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2011r. (data wpływu 31 sierpnia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 listopada 2011r. (data wpływu 16 listopada 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem nieruchomości rolnych, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem nieruchomości rolnych, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 listopada 2011r. (data wpływu 16 listopada 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 listopada 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Jako współwłaściciel nieruchomości rolnych obejmujących działki:

1. 555/1, 555/2, 576/l, 578, 580, 581/1, 592/1, 593/1, 594/1, 595/1, 632/1, 635/1, nabyte w 1994r. umową sprzedaży,
2. 575/1, 630/1, 631/1, 726/1, 731/1, nabyte w 2003r. umową sprzedaży,
3. 234/1, nabyta w 2004r. umową sprzedaży,
4. 577 nabyta w 1995r. umową sprzedaży,
5. 476 nabyta 2001r. umową sprzedaży,
   
   

Wnioskodawca został wywłaszczony za odszkodowaniem, na rzecz Skarbu Państwa decyzją Wojewody z dnia 21 czerwca 2011 roku. Wszystkie ww. działki wchodziły w skład gospodarstwa rolnego. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w 51 uchwalonym w dniu 28 kwietnia 2005r. dla nieruchomości tych do czasu wydania pozwoleń na budowę lub wydania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, na obszarze objętym planem utrzymano dotychczasowe użytkowanie terenów. Przez cały czas władania tj. do 30 listopada 2006r., kiedy to nastąpiło zajęcie ww. nieruchomości przez GDDK, były użytkowane przez Wnioskodawcę jako grunty rolne. Nie były zabudowane. Nieruchomości te nie były przedmiotem najmu, ani dzierżawy. Wnioskodawca nie dokonywał w żaden sposób uatrakcyjnienia. Od momentu przejęcia ww. nieruchomości przez GDDK tj. od 30 listopada 2006 roku Wnioskodawca nie użytkował rolniczo tych nieruchomości. Tym samym również na moment wydania decyzji o wywłaszczeniu, tj. na dzień 21 czerwca 2011r. Wnioskodawca nie użytkował rolniczo tych działek.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 15 listopada 2011r. Wnioskodawca wyjaśnił, że zgłoszenie rejestracyjne VAT-R złożył w dniu 7 lipca 1999r. z tytułu najmu.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Posiada status rolnika ryczałtowego.

Budowa dotyczyła autostrady A-1. W zakresie dotyczącym wskazania, kiedy wydano decyzję lokalizacyjną w odniesieniu do wymienionej we wniosku nieruchomości, kto ją wydał, oraz z jakim dniem ww. decyzja stała się ostateczna Wnioskodawca nie posiada wiedzy.

Wnioskodawca otrzymał decyzję o wywłaszczeniu i odszkodowaniu wydaną w dniu 21 czerwca 2011r. Decyzja jest ostateczna. Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie.

Wnioskodawca nabył działki na poszerzenie prowadzonego gospodarstwa rolnego.

W miejscowym planie przestrzennego zagospodarowania gminy z 28 kwietnia 2005r. zapisano w 51 „do czasu wydania pozwoleń na budowę poszczególnych obiektów lub wydania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, na obszarze objętym planem utrzymuje się dotychczasowe użytkowanie terenów”.

Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań zmierzających do podziału działek ani innych czynności opisanych w zadanym pytaniu.

Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać innych nieruchomości - chyba, że znów zostanie wywłaszczony.

W dniu 29 czerwca 1999r. Wnioskodawca sprzedał nieruchomość rolną, wchodzącą w skład prowadzonego gospodarstwa rolnego. Podatku VAT z tytułu tej sprzedaży nie odprowadzał, nie składał zatem na tą okoliczność deklaracji VAT-7. Zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, oprócz tego wskazanego powyżej, Wnioskodawca nie składał.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o podatku od towarów i usług (art. 15 ust. 1-3) wywłaszczenie na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem, wcześniej nabytych nieruchomości rolnych, w drodze zakupu, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, stanowiących majątek prywatny podatnika, podlega podatkowi od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w tak opisanym stanie faktycznym, wywłaszczenie jako przeniesienie władcze z nakazu, polegające na pozbawieniu prawa rzeczowego na nieruchomości, stanowiących majątek prywatny, wchodzący w skład gospodarstwa rolnego, nie użytkowanych rolniczo na moment wywłaszczenia, nie podlega podatkowi od towarów i usług. W transakcji tej Wnioskodawca nie występował w charakterze podatnika, albowiem:

osoba dysponująca swoim prywatnym majątkiem, nie jest podatnikiem VAT, zaś przeniesienie własności majątku prywatnego nie może być uznane za działalność gospodarczą podlegającą podatkowi VAT. Odszkodowanie stanowi jedynie rekompensatę za poniesiona szkodę, jest zdarzeniem niezależnym od woli, nie miało zatem celu zarobkowego.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 15 listopada 2011r. Wnioskodawca wniósł także o uwzględnienie w wydanej interpretacji wykładni uzasadnienia Wyroku Trybunału z dnia 15 września 2011r. o syg. akt. C-180/10 i C-181/10 a mianowicie:

„Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu przestrzennego zagospodarowania niezależnie od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. l i art. 12 ust. l dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, iż osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. l pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., a od dnia 26 sierpnia 2011r. t.j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Z przywołanego przepisu wynika, iż przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną – objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie każda bowiem czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r., przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 15 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Stosownie do art. 2 pkt 19 ustawy o VAT, przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przez produkty rolne, zgodnie z art. 2 pkt 20 ww. ustawy, rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje dostawy ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako współwłaściciel nieruchomości rolnych został wywłaszczony za odszkodowaniem, na rzecz Skarbu Państwa decyzją Wojewody z dnia 21 czerwca 2011 roku. Powyższe dotyczy działek nabytych na postawie umów sprzedaży w kolejnych latach (tj. 1994r., 1995r., 2001r., 2003r., 2004r.). Wszystkie ww. działki wchodziły w skład gospodarstwa rolnego. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uchwalonym w dniu 28 kwietnia 2005r. dla nieruchomości tych do czasu wydania pozwoleń na budowę lub wydania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, na obszarze objętym planem utrzymano dotychczasowe użytkowanie terenów. Przez cały czas władania tj. do 30 listopada 2006r., kiedy to nastąpiło zajęcie ww. nieruchomości przez GDDK, były użytkowane przez Wnioskodawcę jako grunty rolne. Nie były zabudowane. Nieruchomości te nie były przedmiotem najmu, ani dzierżawy. Wnioskodawca nie dokonywał w żaden sposób uatrakcyjnienia. Od momentu przejęcia ww. nieruchomości przez GDDK tj. od 30 listopada 2006 roku Wnioskodawca nie użytkował rolniczo tych nieruchomości. Tym samym również na moment wydania decyzji o wywłaszczeniu, tj. na dzień 21 czerwca 2011r. Wnioskodawca nie użytkował rolniczo tych działek.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Posiada status rolnika ryczałtowego.

Budowa dotyczyła autostrady A-1. W zakresie dotyczącym wskazania, kiedy wydano decyzję lokalizacyjną w odniesieniu do wymienionej we wniosku nieruchomości, kto ją wydał, oraz z jakim dniem ww. decyzja stała się ostateczna Wnioskodawca nie posiada wiedzy.

Wnioskodawca otrzymał decyzję o wywłaszczeniu i odszkodowaniu wydaną w dniu 21 czerwca 2011r. Decyzja jest ostateczna. Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie.

Wnioskodawca nabył działki na poszerzenie prowadzonego gospodarstwa rolnego.

W miejscowym planie przestrzennego zagospodarowania gminy z 28 kwietnia 2005r. zapisano w 51 „do czasu wydania pozwoleń na budowę poszczególnych obiektów lub wydania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, na obszarze objętym planem utrzymuje się dotychczasowe użytkowanie terenów”.

Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań zmierzających do podziału działek ani innych czynności opisanych w zadanym pytaniu.

Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać innych nieruchomości - chyba, że znów zostanie wywłaszczony.

W dniu 29 czerwca 1999r. Wnioskodawca sprzedał nieruchomość rolną, wchodzącą w skład prowadzonego gospodarstwa rolnego. Podatku VAT z tytułu tej sprzedaży nie odprowadzał, nie składał zatem na tą okoliczność deklaracji VAT-7. Zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, oprócz tego wskazanego powyżej, Wnioskodawca nie składał.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że Wnioskodawca sprzedając działki budowlane działał w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jego działalność w tym zakresie przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Przedstawione okoliczności faktyczne sprawy w żadnym zakresie nie wskazują, że aktywność Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Wnioskodawcy nie towarzyszył przy nabyciu przedmiotowych gruntów zamiar ich odsprzedaży, a wręcz odwrotnie – zostały one nabyte na cele prowadzonego gospodarstwa rolnego. Nieruchomości te nie były przedmiotem najmu, ani dzierżawy. Podatnik nie dokonywał w żaden sposób ich uatrakcyjnienia. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań zmierzających do podziału działek ani innych czynności wymienionych przez tut. organ w pytaniu nr 8 wezwania z dnia 8 listopada 2011r. (zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania decyzji o warunkach zabudowy lub decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej). Z treści wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca podejmował działania marketingowe w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia – wręcz przeciwnie, do dostawy działek nie doszło z inicjatywy Wnioskodawcy, bowiem przedmiotowe grunty objęte zostały wywłaszczeniem na cele inwestycji publicznej (budowa autostrady). Podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze, jest osobą prowadzącą gospodarstwo rolne i posiadającą status rolnika ryczałtowego. Ponadto Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać innych nieruchomości - chyba, że znów zostanie wywłaszczony. Prawidłowe jest wobec tego przyjęcie, że Wnioskodawca tak jak każda osoba fizyczna posiadająca nieruchomość, która wykorzystywana była dla celów prowadzonego gospodarstwa rolnego, w ramach prawidłowego zarządu swoim majątkiem prywatnym, dokonuje zbycia tego gruntu. Nie można jednak uznać, iż czynności dokonane przez Wnioskodawcę w tym zakresie przybrały formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą i zorganizowaną.

Wobec powyższego uznać należy, że zbycie przedmiotowych działek, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego i użytkowanych rolniczo przez Wnioskodawcę, następnie objętych wywłaszczeniem za odszkodowaniem na rzecz Skarbu Państwa decyzją Wojewody z dnia 21 czerwca 2011 roku, nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym – nie mających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę na rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10), oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), w którym Sąd stwierdził, że osobie fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby, zaś okoliczność, iż osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Tym samym nie można uznać sprzedaży przedmiotowych działek przez Wnioskodawcę będącym rolnikiem ryczałtowym za przejaw jego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy uznać, że w ocenie tut. organu nie stwierdzono aktywności Wnioskodawcy w zbyciu przedmiotowych działek niezabudowanych (objętych wywłaszczeniem), która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności – zatem Wnioskodawcy nie można w tej konkretnej sytuacji uznać za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dokonując dostawy przedmiotowych działek korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym.

W konsekwencji stwierdzić należy, że dostawa przedmiotowych działek nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.