DD3/033/163/CRS/14

Interpretacja Ministra Finansów DD3/033/163/CRS/14 z 27 października 2015 r.

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 03 grudnia 2012 r. Nr ILPB1/415-854/12-2/AP, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Spółki z o.o. (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku z dnia 04 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych opłacenia przez Wnioskodawcę kwoty składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, do sfinansowania których zobowiązani byli pracownicy, jest:

• prawidłowe w części dotyczącej powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych,
• nieprawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 05 września 2012 r. Wnioskodawca złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w latach 2006-2008 sfinansował zakup „kuponów podarunkowych” z ZFŚS, które następnie zostały wydane pracownikom, zgodnie z wykazami imiennymi. W wyniku przeprowadzonej kontroli w marcu 2009 r. przez inspektora kontroli ZUS zakwestionowano wypłatę kuponów podarunkowych sfinansowanych w całości z ZFŚS za lata 2006-2008. Kontrolujący zarzucił nieprawidłowość w podziale tych kuponów, tzn. zarzucił Komisji Socjalnej działającej u Wnioskodawcy następujące uchybienia:

1. przyznanie kuponów dla uprawnionych bez badania ich sytuacji materialnej, rodzinnej i życiowej,
2. w regulaminie gospodarowania środkami zakładowego funduszu świadczeń socjalnych brak zapisu o przeznaczeniu środków funduszu na tego typu wydatki,
3. świadczenia winny być udzielane na wniosek pracownika, a w tym przypadku brak jest takich wniosków; komisja sama decydowała kto ma takie świadczenie uzyskać oraz w jakiej wysokości.
   
   

Reasumując, płatnik składek, tzn. Wnioskodawca, został zobowiązany do naliczenia składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Wnioskodawca od wydanej decyzji odwołał się do Sądu, sprawę rozstrzygnięto na korzyść Wnioskodawcy, tzn. Sąd uznał, iż wartość kuponów podarunkowych nie stanowi podstawy do naliczenia składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i FGŚP, powołując się na przepis § 2 ust. 1 pkt 19 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, w myśl którego podstawy wymiaru składek nie stanowią świadczenia finansowane ze środków przeznaczonych na cele socjalne w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Materiał dowodowy wskazywał, iż Wnioskodawca dokonał zróżnicowania wartości kuponów podarunkowych, np. w 2006 r. i 2007 r. były cztery progi, w grudniu 2007 r. było sześć progów, a w 2008 r. w marcu pięć progów, a w listopadzie trzy progi. Sąd uznał odwołanie płatnika składek za zasadne.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych odwołał się od decyzji Sądu do II Instancji (…), gdzie został zmieniony wyrok na niekorzyść Wnioskodawcy, tzn. Sąd zasądził, iż wartość tych kuponów stanowi podstawę do ubezpieczeń społecznych, zdrowotnych, Funduszu Pracy i FGŚP. Wnioskodawca odwołał się do Sądu Apelacyjnego, ale wyrok został podtrzymany. Wnioskodawca złożył do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną, którą postanowieniem z dnia 28 marca 2012 r. Sad Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Wnioskodawca wykonał nakaz sądu, naliczył i oprowadził do ZUS należne składki za lata 2006-2008 wraz z odsetkami.

Wnioskodawca w momencie naliczania i opłacenia tych składek nie prowadzi już działalności i nie zatrudnia pracowników, w związku z czym nie może odzyskać składek zapłaconych za byłych pracowników, które zobowiązany był zapłacić. Należność wraz z odsetkami została uregulowana sukcesywnie w listopadzie 2011 r., w lutym 2012 r. i w kwietniu 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy z tytułu zapłaconych przez płatnika składek i odsetek za zwłokę powstanie przychód po stronie ubezpieczonych w sytuacji, gdy byli pracownicy nie zwrócą już Wnioskodawcy należności - chodzi tu o składki, które winny być sfinansowane przez pracownika, tj. składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i zdrowotne oraz zapłacone odsetki od tych składek?
2. Czy w związku z tym pracodawca postąpił prawidłowo wystawiając informację PIT-11 i wykazując ten przychód jako przychód ze stosunku pracy (dotyczy to składek zapłaconych w listopadzie 2011,) czy w ten sam sposób ma postąpić ze składkami i zapłaconymi odsetkami za rok 2012 r.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń. W związku z powyższym Wnioskodawca potraktował zapłacone składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i zdrowotne wraz z odsetkami od tych składek jako przychód byłych pracowników, i niezwróconych płatnikowi przez byłych pracowników, bowiem otrzymali oni nieodpłatne świadczenie od pracodawcy (pracodawca zapłacił za nich składki, które powinny być finansowane z ich, tj. pracowników, środków).

Wnioskodawca wystawił byłym pracownikom PIT-11 (za rok 2011 do końca lutego) i zamierza wystawić pozostałym za rok 2012, traktując zapłacone składki i odsetki od nich jako przychód ze stosunku pracy (zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), który w przeszłości łączył pracowników z jego pracodawcą. Przy czym przychód ten powstał w momencie zapłacenia zaległych składek i odsetek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (data wykonania zobowiązania za pracownika).

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w części dotyczącej odsetek za zwłokę, i prawidłowe w pozostałej części.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym stwierdzam, co następuje.

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą PIT”.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24–25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Art. 10 ust. 1 ustawy PIT wymienia dziewięć źródeł przychodów. Odrębnym źródłem przychodu jest stosunek pracy (art. 10 ust. 1 pkt 1), odrębnym inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy PIT, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W świetle powyższego, sfinansowane przez Wnioskodawcę, ze środków własnych, składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, do zapłacenia których zobligowani byli ubezpieczeni (osoby fizyczne), stanowią dla tych osób przychód w rozumieniu ustawy PIT. Przychód ten nie mieści się w zakresie żadnego ze zwolnień wymienionych w 21, 52, 52a i 52c ustawy PIT, jak również nie został od niego zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia Ministra Finansów. Tym samym, zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy PIT, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przy czym o sposobie jego opodatkowania decyduje kwalifikacja do właściwego źródła przychodów zdeterminowana m.in. rodzajem stosunku prawnego łączącego świadczeniodawcę ze świadczeniobiorcą w momencie dokonania świadczenia.

Odnosząc powyższe regulacje do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, należy zauważyć, iż Wnioskodawca w 2011 r. i 2012 r. dokonał zapłaty, z własnych środków, zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne wraz z odsetkami za byłych pracowników.

Zatem w momencie opłacenia przez Wnioskodawcę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za byłych pracowników, stają się one dla tych osób przychodem z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy PIT, tj. stają się przychodem roku 2011 i 2012. Na Wnioskodawcy ciąży jedynie obowiązek wykazania kwoty przychodów w informacji, o której mowa w art. 42a ustawy PIT.

W świetle powyższego za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w myśl której wartość zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, do których sfinansowania zobowiązani byli ubezpieczeni, a uiszczonych z własnych środków przez Wnioskodawcę (jako płatnika składek), jest przychodem.

Nieprawidłowe jednak jest stanowisko Wnioskodawcy w zakresie w jakim wskazuje, iż jest to przychód określony w art. 12 ust. 1 ustawy PIT, który należy wykazać w informacji PIT-11 sporządzanej za rok 2011 i 2012.

Nieprawidłowe także jest stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, iż przychodem byłych pracowników są także odsetki od nieterminowo opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, bowiem zapłata odsetek jest karą nałożoną na płatnika składek z tytułu nieterminowej wpłaty przedmiotowych składek, o czym stanowi art. 23 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 121, z późn. zm.).

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 03 grudnia 2012 r. Nr ILPB1/415-854/12-2/AP, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.