Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-765/15-2/MP
z 25 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przedawnienia zobowiązania kredytowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przedawnienia zobowiązania kredytowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 15 września 1998 r. Wnioskodawca podpisał z L. S.A., który działał w imieniu i na rzecz Banku SA, umowę na zakup samochodu (kwota udzielonego kredytu to 14.655 zł - 60 rat po 462,95 zł (27.777 PLN). W lutym 2001 r. ze względu na brak wywiązywania się kredytobiorcy z umowy - Bank wypowiedział umowę kredytu, w wyniku czego na dzień 22 marca 2001 r. kwota kredytu i odsetki w wysokości 13.552,49 zł stała się wymagalna (11.260,73 zł z tytułu kapitału, 2.280,76 zł z tytułu odsetek, 11 z tytułu opłat innych). 22 września 2006 r. Prokura NS FIZ, w imieniu której działa R. S.A. zakupiła dług od Banku. Od listopada 2006 r. do grudnia 2014 r. nie zostały podjęte żadne działania windykacyjne. W grudniu 2014 r. przyszło pismo od R., że zaległość z odsetkami wynosi 45.933,84 zł i że należy ją zapłacić. Wnioskodawca wysłał pismo do R., w którym podniósł zarzut przedawnienia wierzytelności - podniósł, że dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - termin przedawnienia wynosi trzy lata (przy czym wystarczy, aby działalność gospodarczą prowadziła jedna ze stron). Powyższe oznacza, że w niniejszej sprawie, roszczenie majątkowe z umowy kredytowej zawartej pomiędzy kredytobiorcą (osobą fizyczną), a prowadzącym działalność gospodarczą bankiem, uległo przedawnieniu po 3 latach od wypowiedzenia czyli 22 marca 2004 r. Pismem z dnia 6 lutego 2015 r. R. poinformował, że Wierzyciel - Prokura uznał zarzut przedawnienia jako zasadny i poinformował, że przedawniona kwota będzie stanowiła przychód Wnioskodawcy w roku 2015 i będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym wierzyciel sporządzi PIT-8C i prześle go do właściwego Urzędu Skarbowego. Zaznaczyli, że kwota zobowiązania na dzień 6 lutego 2015 r. to 46.015,66 PLN.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przychodem Wnioskodawcy (osoby fizycznej), podlegającym opodatkowaniu jest cała kwota długu wraz z odsetkami na dzień 6 lutego 2015 r. (dzień uznania przez wierzyciela zarzutu przedawniania), mimo, że termin przedawnienia minął 22 marca 2004 roku?
   
2. Czy przychodem Wnioskodawcy (osoby fizycznej), podlegającym opodatkowaniu jest kwota należności głównej i odsetek ustawowych na dzień przedawnienia?
   
3. Czy obecny wierzyciel, który nie był wierzycielem w dacie przedawnienia ma postawę do wystawienia PIT-8C i w jakiej wysokości?
   
4. Czy Wnioskodawca podlega obowiązkowi opodatkowania takiego przychodu?
   
5. Czy przychodem osoby fizycznej podlegającym opodatkowaniu jest:
   • kwota zadłużenia z tytułu kapitału,
     
   • kwota odsetek do momentu przedawnienia, czyli w okresie 3 lata od rozwiązania umowy przez bank,
     
   • kwota odsetek naliczona przez wierzyciela, który wykupił dług, do dnia uznania przeterminowania, czyli do dnia 6 lutego 2015 r.
6. Wnioskodawca poprosił o określenie ewentualnego momentu powstania przychodu i interpretację, czy przychód taki podlega obowiązkowi podatkowemu w chwili obecnej.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, nie nastąpiło po Jego stronie trwałe przysporzenie majątkowe i nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu, tak jak to występuje w przypadku umorzenia wierzytelności przez bank.

Jeśli jednak z ostrożności Wnioskodawca przyjmie, że Jego przedawnione zobowiązanie stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych, to jedynym momentem, który można uznać za datę powstania przychodu z przedawnienia jest moment przedawnienia się wierzytelności, a podmiotem będącym wierzycielem w dacie przedawnienia był Bank, a nie obecny wierzyciel (i to Bank miałby ewentualną podstawę do wystawienia PIT-8C).

Według Wnioskodawcy, jeśli uzna za zasadne wystawienie deklaracji PIT-8C, to w żadnym wypadku nie może uznać wskazywanej przez R. kwoty zobowiązania na dzień 6 lutego 2015 r., stanowiącej podstawę do ustalenia kwoty należności podatkowej, za prawidłową. Wnioskodawca wskazał również, że zobowiązanie podatkowe jest przedawnione z uwagi na datę, którą ewentualnie można przyjąć jako datę powstania przychodu z przedawniania – pierwszy dzień po upływie terminu przedawnienia - czyli 23 marca 2004 r. Według ugruntowanego stanowiska US oraz sądów, kwotą stanowiącą podstawę wymiaru podatku, powinna być ewentualnie kwota 17.671,33 PLN. Ponadto przychód w wysokości 17.671,33 PLN był przychodem roku 2004 i zobowiązanie podatkowe również się przedawniło, w związku z czym, jeśli nawet obecny wierzyciel wystawi informację PIT-8C – Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku odprowadzania podatku od tego przychodu.

Podsumowując - przyjęcie stanowiska, że w sytuacji Wnioskodawcy istnieje podstawa do wystawienia informacji PIT-8C oraz może to uczynić obecny wierzyciel oznaczałoby, że informację PIT-8C należy wystawić na kwotę należności głównej oraz odsetek umownych wymagalnych na dzień przedawnienia i że na dzień dzisiejszy nie mam obowiązku odprowadzania podatku od tego przychodu.

Uzasadnienie Wnioskodawcy

Instytucję przedawnienia określają przepisy art. 117 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) - dalej K.c. Z przepisów tych wynika, że zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu, a po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne (zob. art. 117 K.c.).

Organy podatkowe najczęściej wyjaśniają, że osobom fizycznym, których wierzytelności się przedawniły, informacje PIT-8C należy sporządzać (zob. stanowiące zmianę interpretacji indywidualnej pismo Ministra Finansów pismo z dnia 16 października 2013 r. DD3/033/109/CRS/11/RD-107221/13). W interpretacji tej zapisana jest wyraźnie kwestia - kiedy powstaje przychód z przedawnienia – cytuję: „Odnosząc się do trzeciej sytuacji opisanej w stanie faktycznym, tj. przedawnienia wierzytelności z tytułu należności głównej i odsetek wymagalnych oraz jej odpisania w księgach banku w koszty niestanowiące kosztu uzyskania przychodu, bez zwolnienia kredytobiorcy z obowiązku spłaty wierzytelności w trybie art. 508 Kodeksu cywilnego, Minister Finansów stoi na stanowisku, że w takim przypadku także u kredytobiorcy dochodzi do powstania realnego przysporzenia majątkowego, które podlega opodatkowaniu.

Przedawnienie zobowiązania jest zdarzeniem prawnym, powodującym określone skutki w zakresie możliwości dochodzenia zobowiązań. Zgodnie z art. 117 § 2 Kodeksu cywilnego, po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne. Zobowiązanie przedawnione przekształca się w tzw. zobowiązanie naturalne. Nie może ono być wyegzekwowane pod przymusem, ani też zasądzone przez sąd powszechny, jeżeli dłużnik powoła się na upływ terminu przedawnienia.

Nie ulega wątpliwości, że gdy występuje niemożność przymusowego wyegzekwowania zobowiązania mimo braku jego faktycznego wykonania, dłużnik uzyskuje pewną korzyść majątkową, przejawiającą się w tym, że nie musi realnie wykonać zobowiązania. Zasadnicze znaczenie ma bowiem, że w następstwie przedawnienia dłużnik zostaje zwolniony z obowiązku spłaty zadłużenia (ustaje obowiązek spełnienia świadczenia). Skutki finansowe przedawnienia zobowiązania z tytułu kredytu dla kredytobiorcy oraz kredytodawcy są zatem takie same jak przy jego umorzeniu. Kredytobiorca kosztem kredytodawcy osiąga realne przysporzenie majątkowe. Przychód podatkowy z tytułu przedawnionego zobowiązania powstaje w momencie upływu terminu przedawnienia. Stosownie do art. 118 Kodeksu cywilnego, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.”

Jeżeli więc przyjąć stanowisko reprezentowane przez organy podatkowe – w opinii Wnioskodawcy jedynym momentem, który można uznać za datę powstania przychodu z przedawnienia, jest moment przedawnienia się wierzytelności. Przyjęcie takiego stanowiska oznaczałoby, że w przedstawionej sytuacji przychód Wnioskodawcy powstał w 2004 r., a więc w roku, za który zobowiązanie podatkowe już uległo przedawnieniu.

Potwierdzenie takiego stanowiska zostało również zaprezentowane w prawomocnych wyrokach. I tak: wg wyroku WSA w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 2966/08)

• punkt 14 uzasadnienia: „W przypadku umorzenia nie przedawnionych zobowiązań, przychód powstawałby - tak jak wskazywały organy - w dacie umorzenia zobowiązań. W przypadku przedawnienia roszczenia przychód ten powstałby z pierwszym dniem po upływie terminu przedawnienia.”,
• oraz punkt 16 uzasadnienia, gdzie jest napisane „przedawnienie roszczenia majątkowego (w tym przypadku przedawnienie roszczenia banku o zwrot pożyczki wraz z odsetkami) powoduje, że przekształca się ono w tak zwane zobowiązanie niezupełne (naturalne), którego cechą jest niemożność jego przymusowej realizacji (Komentarz do Kodeksu cywilnego, Księga pierwsza, Część Ogólna, pod red. S. Dmowskiego, S. Prudnickiego, Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis Warszawa 2004, str. 442). W konsekwencji, Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela pogląd wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w z dnia 15 stycznia 2008 roku (sygn. akt II FKS 1578/06), zgodnie z którym "postawionymi do dyspozycji" są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik - wykazując określoną aktywność - ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji podatnika - czyli w przypadku przedawnionego zobowiązania jest to pierwszy dzień po upływie terminu przedawnienia”.

Druga kwestia dotyczy wysokości przychodu z tytułu przedawnienia. Wnioskodawca wskazuje, że i tę kwestię wyjaśniło Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 16 października 2013 r. (DD3/033/109/CRS/11/RD-107221/13) wyjaśniając, że przychód ten składa się „z należności głównej oraz odsetek umownych wymagalnych na dzień umorzenia/przedawnienia”. A zatem przyjęcie stanowiska, że w przedstawionej sytuacji istnieje podstawa do wystawienia informacji PIT-8C oraz może to uczynić obecny wierzyciel oznaczałoby, że informację PIT-8C należy wystawić na kwotę należności głównej oraz odsetek umownych wymagalnych na dzień przedawnienia. W niniejszej sprawie, roszczenie majątkowe z umowy kredytowej zawartej pomiędzy kredytobiorcą, a prowadzącym działalność gospodarczą bankiem, uległo przedawnieniu po 3 latach od wypowiedzenia czyli 23 marca 2004 r. Na ten dzień wysokość odsetek ustawowych to 6.410,60 PLN, a należność główna z tytułu kapitału to 11.260,73 - w sumie 17.671,33 PLN.

Zdaniem Wnioskodawcy przychód w wysokości 17.671,33 PLN był przychodem roku 2004 i zobowiązanie podatkowe również się przedawniło.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 9 ust. 1 ww. ustawy) są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Równocześnie przepis art. 20 ust. 1 przytoczonej ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12–14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i zasadnym jest, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego (korzyść) tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Jak wynika z zaistniałego stanu faktycznego, w dniu 15 września 1998 r. Wnioskodawca podpisał z Bankiem umowę na zakup samochodu. W lutym 2001 r. ze względu na brak wywiązywania się kredytobiorcy z umowy - Bank wypowiedział umowę kredytu, w wyniku czego na dzień 22 marca 2001 r. kwota kredytu i odsetki stała się wymagalna. W dniu 22 września 2006 r. Prokura, w imieniu której działa R. S.A. zakupiła dług od Banku. Od listopada 2006 r. do grudnia 2014 r. nie zostały podjęte żadne działania windykacyjne. W grudniu 2014 r. przyszło pismo od R., że należy zapłacić zaległość wraz z odsetkami. Wnioskodawca wysłał pismo do R., w którym podniósł zarzut przedawnienia wierzytelności Powyższe oznacza, że w niniejszej sprawie, roszczenie majątkowe z umowy kredytowej zawartej pomiędzy kredytobiorcą (osobą fizyczną), a prowadzącym działalność gospodarczą bankiem, uległo przedawnieniu po 3 latach od wypowiedzenia czyli 22 marca 2004 r. Pismem z dnia 6 lutego 2015 r. R. poinformował, że Wierzyciel - Prokura uznał zarzut przedawnienia jako zasadny i poinformował, że przedawniona kwota będzie stanowiła przychód Wnioskodawcy w roku 2015 i będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym Wierzyciel sporządzi PIT-8C i prześle go do właściwego Urzędu Skarbowego.

Instytucja przedawnienia uregulowana została w art. 117-125 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 117 § 1 ww. Kodeksu z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu, przy czym po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne (§ 2).

Przedawnienie zobowiązania jest zdarzeniem prawnym, powodującym określone skutki w zakresie możliwości dochodzenia zobowiązań. Istota przedawnienia polega zatem na tym, że po upływie określonego w ustawie terminu, ten przeciwko komu kieruje się roszczenie (dłużnik) może uchylić się od jego zaspokojenia. Skutkiem tego roszczenie przedawnione nie gaśnie, a jedynie nie będzie mogło być przymusowo zrealizowane; sąd bowiem oddali powództwo uprawnionego w razie upływu terminu przedawnienia i gdy dłużnik podniesie zarzut przedawnienia. Nadto roszczenie takie nie korzysta wprawdzie z pełnej ochrony państwa, ale nadal uznawane jest za prawnie istniejące. Znajduje to przede wszystkim wyraz w tym, że dłużnik, który po upływie terminu przedawnienia spełnił świadczenie, nie może następnie żądać jego zwrotu, chociażby nie był świadomy upływu terminu przedawnienia i związanych z tym skutków prawnych. Spełnił on bowiem należne w świetle prawa zobowiązanie. Roszczenia przedawnione mogą być także przedmiotem potrącenia (art. 502 Kodeksu cywilnego) oraz – wedle panującego poglądu – odnowienia (art. 506) i ugody (art. 917).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że mimo przedawnienia zobowiązanie nadal istnieje i dłużnik ma obowiązek wykonać ciążące na nim zobowiązanie, natomiast wierzyciel nie może już dochodzić przymusowego jego wykonania. Z uwagi więc na fakt, że dłużnik mimo przedawnienia zobowiązania, może to zobowiązanie wypełnić, jego korzyść majątkowa nie ma jeszcze charakteru trwałego w momencie przedawnienia. W sytuacji, gdy wierzyciel nie umorzył należności, samo przedawnienie zobowiązania nie wywołuje zmiany charakteru zobowiązania na zobowiązanie bezzwrotne i nie powoduje powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, w związku z przedawnieniem zobowiązania kredytowego, nie nastąpiło po stronie Wnioskodawcy trwałe przysporzenie majątkowe i nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu, tak jak to występuje w przypadku umorzenia wierzytelności przez bank, bowiem samo przedawnienie zobowiązania nie wywołuje zmiany charakteru zobowiązania na zobowiązanie bezzwrotne i nie powoduje powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem nie wystąpił obowiązek wystawienia informacji PIT-8C przez płatnika, a Wnioskodawca nie uzyskał przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Z uwagi na zajęte stanowisko w przedmiotowej sprawie, pytania Nr 1, 2, 5 i 6 stały się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów
prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się
(w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.