2015.08.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/4513-10/15-2/KK
z 27 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 28 maja 2015 r. (data wpływu 2 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zastosowania stawki podatku, o której mowa w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy w zw. z art. 89 ust. 16 ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2015 r. został złożony do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zastosowania stawki podatku, o której mowa w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy w zw. z art. 89 ust. 16 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zwany dalej Spółką jest podatnikiem podatku akcyzowego i dokonuje sprzedaży m. in. oleju opałowego, o którym mowa w art. 89 ust. 10a ustawy o podatku akcyzowym. Spółka zobowiązana jest przy tym do zachowania warunków wymienionych w ust. 5-12 art. 89 ww. ustawy. Warunki te zobowiązują sprzedającego wyroby akcyzowe określone w ust. 1 pkt 9, 10 i 15 lit. a art. 89 do uzyskania od nabywcy oświadczenia zawierającego dane określone w ust. 6 lub 8. W przypadku nabywców, będących osobami nieprowadzącymi działalności gospodarczej weryfikacji danych umieszczonych w oświadczeniu sprzedający może dokonać na podstawie dowodu osobistego nabywcy. Dowody osobiste wydane po 1 marca 2015 r. nie zawierają adresu zamieszkania, w związku z czym nie można go zweryfikować. Pozostałe osoby wymienione w ust. 5 pkt 1 nie mają obowiązku okazania dokumentu tożsamości ale weryfikacja danych nabywcy dokonywana jest w oparciu o informacje z systemów CEIDG oraz REGON.

Art. 89 ust. 16 ustawy określa, iż w przypadku gdy warunki, o których mowa w ust. 5-12, nie zostały spełnione i w wyniku postępowania podatkowego, postępowania kontrolnego albo kontroli podatkowej ustalono, że wyroby, o których mowa w ust. 1 pkt 9, 10 i 15 lit. a, nie zostały użyte do celów opałowych lub gdy nie ustalono nabywcy tych wyrobów, stosuje się stawkę akcyzy określoną w ust. 4 pkt 1. Jeśli nabywca nie zostanie ustalony, gdyż podał niewłaściwy adres lub nie dokonał aktualizacji w systemie CEIDG i REGON to istnieje wątpliwość, czy organ podatkowy nie zastosuje w tej sytuacji stawki podatku akcyzowego określonego w ust. 4 pkt 1 art. 89

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy stosuje się wobec sprzedającego stawkę akcyzy określoną w ust. 4 pkt 1 art. 89 ustawy o podatku akcyzowym do sprzedanego oleju opałowego jeśli organ podatkowy nie ustalił jego nabywcy w trakcie postępowania podatkowego, postępowania kontrolnego lub kontroli podatkowej w związku z podaniem przez nabywcę:

nieprawidłowego adresu zamieszkania w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 8 art. 89 ustawy,
nieprawidłowych danych w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 6 art. 89 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie stosuje się wobec sprzedającego stawki akcyzy określonej w ust. 4 pkt 1 art. 89 ustawy o podatku akcyzowym do sprzedanego oleju opałowego jeśli organ podatkowy nie ustalił jego nabywcy w trakcie postępowania podatkowego, postępowania kontrolnego lub kontroli podatkowej w związku z podaniem przez nabywcę:

nieprawidłowego adresu zamieszkania w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 8 art. 89 ustawy
nieprawidłowych danych w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 6 art. 89 ustawy.

W przypadku, o którym mowa w pkt 1 dokumentem, którym zgodnie z przepisami art. 89 ustawy, nabywca jest zobowiązany okazać się jest dowód osobisty. Po zmianie wzoru dowodu od 1 marca 2015 r. nie jest wykazywany w nim adres zamieszkania. W tym przypadku nie jest możliwa weryfikacja przez sprzedającego adresu zamieszkania podanego w oświadczeniu.

W przypadku o którym mowa w pkt 2 przepisy nie przewidują weryfikacji danych podanych w oświadczeniu ale w praktyce firmy Wnioskodawcy, weryfikacja danych nabywcy dokonywana jest w oparciu o informacje z systemów CEIDG oraz REGON.

Trybunał Konstytucyjny RP w wyroku z dnia 12 lutego 2015 r. sygn. akt SK 14/12 orzekł cyt. „w zakresie, w jakim dotyczy przypadków nieświadomego przyjęcia przez sprzedającego oświadczenia o przeznaczeniu nabywanego oleju na cele opałowe zawierającego nieprawdziwe dane, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 2 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej”. Pomimo, że orzeczenie dotyczyło innego stanu prawnego to jego treść i uzasadnienie można odnieść do przepisów określonych w ust. 16 art. 89 ustawy o podatku akcyzowym. Konstytucyjnie niedopuszczalne jest obciążenie podatnika koniecznością poniesienia zwiększonych obciążeń podatkowych w sytuacji, gdy nieświadomie przyjął on oświadczenie o przeznaczeniu oleju opałowego zawierające nieprawdziwe dane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, użyte w ustawie określenie „wyroby akcyzowe” oznacza – wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Stawki akcyzy na wyroby energetyczne zostały określone w art. 89 ustawy.

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 10 ustawy, stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla:

olejów opałowych o kodach CN od 2710 19 51 do 2710 19 69:
1. z których 30% lub więcej objętościowo destyluje przy 350^○C lub których gęstość w temperaturze 15^○C jest niższa niż 890 kilogramów/metr sześcienny, zabarwionych na czerwono i oznaczonych znacznikiem zgodnie z przepisami szczególnymi - 232,00 zł/1000 litrów,
2. pozostałych, niepodlegających obowiązkowi barwienia i znakowania na podstawie przepisów szczególnych - 64,00 zł/1000 kilogramów;

W przypadku użycia wyrobów, o których mowa w ust. 1 pkt 9, 10 i pkt 15 lit. a, do napędu silników spalinowych, użycia ich, gdy nie spełniają warunków określonych w szczególnych przepisach w zakresie prawidłowego znakowania i barwienia, a także ich posiadania w zbiorniku podłączonym do odmierzacza paliw lub sprzedaży z takiego zbiornika, stosuje się odpowiednio stawkę 1822,00 zł/1000 litrów, a w przypadku gdy ich gęstość w temperaturze 15^○C jest równa lub wyższa od 890 kilogramów/metr sześcienny - 2047,00 zł/1000 kilogramów. (art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy).

Stosownie do art. 89 ust. 5 ustawy, sprzedawca wyrobów akcyzowych nieobjętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, określonych w ust. 1 pkt 9, 10 i pkt 15 lit. a, jest obowiązany w przypadku sprzedaży:

osobom prawnym, jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej oraz osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą – do uzyskania od nabywcy oświadczenia, że nabywane wyroby są przeznaczone do celów opałowych lub będą sprzedane z przeznaczeniem do celów opałowych, uprawniających do stosowania stawek akcyzy określonych w ust. 1 pkt 9, 10 i pkt 15 lit. a;
osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej – do uzyskania od nabywcy oświadczenia, że nabywane wyroby są przeznaczone do celów opałowych, uprawniających do stosowania stawek akcyzy określonych w ust. 1 pkt 9, 10 i pkt 15 lit. a; oświadczenie to powinno być załączone do kopii paragonu lub kopii innego dokumentu sprzedaży wystawionego nabywcy, a w przypadku braku takiej możliwości sprzedawca jest obowiązany wpisać na oświadczeniu numer i datę wystawienia dokumentu potwierdzającego tę sprzedaż.

Z kolei zgodnie z ust. 6 cytowanego artykułu oświadczenie, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 7, powinno być dołączone do kopii faktury oraz powinno zawierać:

dane dotyczące nabywcy, w tym nazwę oraz adres siedziby lub zamieszkania, a także NIP lub REGON;
określenie ilości i rodzaju oraz przeznaczenia nabywanych wyrobów;
wskazanie rodzaju, typu oraz liczby posiadanych urządzeń grzewczych oraz miejsca (adresu), gdzie znajdują się te urządzenia;
datę i miejsce złożenia oświadczenia;
czytelny podpis składającego oświadczenie.

Przy czym w świetle art. 89 ust. 7 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, jeżeli jest czytelnie podpisane, może być również złożone na wystawianej fakturze, ze wskazaniem rodzaju, typu oraz liczby posiadanych urządzeń grzewczych oraz miejsca (adresu), gdzie znajdują się te urządzenia.

Stosownie do art. 89 ust. 8 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, powinno zawierać:

imię i nazwisko, numer dowodu osobistego lub nazwę i numer innego dokumentu stwierdzającego tożsamość, numer PESEL nabywcy lub pełnoletniej osoby zameldowanej pod tym samym adresem co nabywca;
adres zameldowania nabywcy oraz adres zamieszkania, jeżeli jest inny od adresu zameldowania;
określenie ilości, rodzaju oraz przeznaczenia nabywanych wyrobów;
określenie liczby posiadanych urządzeń grzewczych, w których mogą być wykorzystane te wyroby oraz miejsc (adresów), gdzie znajdują się te urządzenia;
wskazanie rodzaju i typu urządzeń grzewczych;
datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis składającego oświadczenie.

Zgodnie z art. 89 ust. 8a ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 5, może być zastąpione oświadczeniem złożonym w okresowej umowie zawartej między sprzedawcą a nabywcą wyrobów akcyzowych określonych w ust. 1 pkt 9, 10 i 15 lit. a, które wywiera skutek jedynie w stosunku do nabywanych wyrobów akcyzowych w ilości wynikającej z tej umowy, zawierającym dane określone w ust. 6 lub 8, pod warunkiem:

przekazania kopii tej umowy właściwemu dla sprzedawcy naczelnikowi urzędu celnego przed dokonaniem pierwszej sprzedaży tych wyrobów;
potwierdzenia każdej sprzedaży tych wyrobów fakturą.

W myśl art. 89 ust. 9 ustawy, osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej nabywająca wyroby akcyzowe określone w ust. 1 pkt 9, 10 i pkt 15 lit. a jest obowiązana do okazania sprzedawcy dokumentu, o którym mowa w ust. 8 pkt 1, w celu potwierdzenia jej tożsamości.

Art. 89 ust. 10 ustawy stanowi, że sprzedawca wyrobów akcyzowych określonych w ust. 1 pkt 9, 10 i pkt 15 lit. a osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej jest obowiązany zastosować stawkę akcyzy określoną w ust. 4 pkt 1 albo odmówić sprzedaży tych wyrobów w przypadku, gdy:

osoba nabywająca te wyroby odmawia okazania dokumentu, o którym mowa w ust. 8 pkt 1;
dane zawarte w oświadczeniu są niekompletne, nieczytelne lub nie zgadzają się z danymi wynikającymi z dokumentu, o którym mowa w ust. 8 pkt 1;
adres, pod który sprzedawca dostarczył wyroby akcyzowe, jest inny niż wskazane w oświadczeniu nabywcy miejsce (adres), gdzie znajdują się urządzenia grzewcze;
ilość i rodzaj nabywanych wyrobów akcyzowych są inne niż wskazane w oświadczeniu.

Sprzedawca wyrobów akcyzowych określonych w ust. 1 pkt 9, 10 i pkt 15 lit. a sporządza i przekazuje do właściwego naczelnika urzędu celnego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano sprzedaży, miesięczne zestawienie oświadczeń, o których mowa w ust. 5; oryginały oświadczeń powinny być przechowywane przez sprzedawcę przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały sporządzone, i udostępniane w celu kontroli. (art. 89 ust. 14 ustawy).

Zgodnie art. 89 ust. 16 ustawy w przypadku gdy warunki, o których mowa w ust. 5-12, nie zostały spełnione i w wyniku postępowania podatkowego, postępowania kontrolnego albo kontroli podatkowej ustalono, że wyroby, o których mowa w ust. 1 pkt 9, 10 i 15 lit. a, nie zostały użyte do celów opałowych lub gdy nie ustalono nabywcy tych wyrobów, stosuje się stawkę akcyzy określoną w ust. 4 pkt 1.

Wskazać należy, że przepisy dotyczące oświadczeń o przeznaczeniu oleju opałowego do celów opałowych wprowadzono w celu zapewnienia właściwej kontroli w zakresie obrotu wyrobami energetycznymi korzystającymi z preferencyjnych stawek akcyzy ze względu na przeznaczenie. Na sprzedawców olejów opałowych przeznaczonych do celów opałowych nałożono szczególne obowiązki w zakresie uzyskiwania od nabywców oświadczeń o przeznaczeniu wyrobów, których wypełnienie uprawnia do zastosowania stawek akcyzy właściwych dla paliw opałowych oraz szczegółowo określono zakres danych jakie powinny zawierać oświadczenia.

W celu weryfikacji poprawności składanych ww. oświadczeń w przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności podmiotom o których mowa w art. 89 ust. 5 pkt 2 ustawy przedstawia - w zakresie danych nabywcy - nabywca ww. wyrobów akcyzowych został zobowiązany do okazania sprzedawcy dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość. W przypadku zaś podmiotów o których mowa w art. 89 ust. 5 pkt 1 ustawy dane wymagane w oświadczeniu, w tym nazwa oraz adres siedziby lub zamieszkania, a także NIP lub REGON umieszczone zostają przez nabywcę bezpośrednio w treści składanego oświadczenia.

Zgodnie z art. 12 ustawy o dowodach osobistych z dnia 6 sierpnia 2010 r. (Dz. U. Nr 167, poz. 1131 z późn. zm.) - która weszła w życie z dniem 1 marca 2015 r. (art. 93 tejże ustawy) – w dowodzie osobistym zamieszcza się:

dane dotyczące osoby:
1. nazwisko,
2. imię (imiona),
3. nazwisko rodowe,
4. imiona rodziców,
5. datę i miejsce urodzenia,
6. płeć,
7. wizerunek twarzy,
8. numer PESEL,
9. obywatelstwo;

dane dotyczące dowodu osobistego:
1. serię i numer dowodu osobistego,
2. datę wydania,
3. datę ważności,
4. oznaczenie organu wydającego dowód osobisty.

Zgodnie z powyższym dowody osobiste wydawane na mocy ww. ustawy pozbawione będą danych adresowych posiadacza dowodu. W związku z powyższym sprzedawca wyrobów energetycznych opodatkowanych stawką, o której mowa w 89 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy, utraci możliwość zweryfikowania adresu zameldowania jaki zostanie podany w ww. oświadczeniu przez nabywców wyrobów energetycznych, którzy będą się legitymowali dowodami osobistymi wydanymi po 1 marca 2015 r.

Podkreślić należy, że prawidłowe wypełnienie oświadczenia przez nabywcę, a zarazem i jego weryfikacja leży w interesie Wnioskodawcy. Jednakże w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie będzie miał świadomości, że przyjmuje oświadczenie o przeznaczeniu oleju zawierające nieprawdziwe dane o miejscu zamieszkania nabywcy, których to danych nie będzie mógł zweryfikować, na podstawie przedstawionego przez nabywcę dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość nabywcy czyli dokumentów, o których mowa w art. 89 ust. 8 pkt 1 ustawy, to w tym zakresie nie może on odpowiadać za treść oświadczenia.

W przypadku natomiast podmiotów, o których mowa w art. 89 ust. 5 pkt 1 ustawy, przepisy nie przewidują obowiązku weryfikowania danych nabywcy. Niemniej i w tym przypadku w interesie sprzedawcy jest dokonywanie weryfikacji podmiotów, którym olej opałowy zostaje sprzedany. Ponadto sprzedawca dla zabezpieczenia swoich interesów np. w celu wyeliminowania oszustwa, może także dokonać potwierdzenia u nabywcy (którego dane zostały zawarte w oświadczeniu) zamówienia na sprzedawany olej opałowy. Należy bowiem mieć na uwadze, że w myśl wskazanego przepisu art. 89 ust. 16 ustawy, w sytuacji tam opisanej, względem sprzedawcy może zostać zastosowana stawka podatku akcyzowego, o której mowa w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy.

Stosownie do powyższego, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie będzie miał możliwości zweryfikowania na podstawie okazanego przez nabywcę dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość miejsca zameldowania/zamieszkania nabywcy, to błędne dane zawarte w oświadczeniu nabywcy same w sobie nie są równoważne z niespełnieniem warunków, określonych w art. 89 ust. 5-15 ustawy. Nie skutkują one także automatycznie koniecznością zastosowania stawki akcyzy określonej w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy. Ponadto gdy adres (miejsce), pod który Wnioskodawca dostarczy wyroby akcyzowe, gdzie znajdują się urządzenia grzewcze opisane w oświadczeniu jest taki sam jaki został w tym oświadczeniu wskazany, brak możliwości zweryfikowania przez Wnioskodawcę adresu zameldowania/zamieszkania nie powinien sam w sobie być powodem zastosowania stawki podatku, o której mowa w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy.

Podobnie będzie również w sytuacji podmiotów, o których mowa w art. 89 ust. 5 pkt 1 ustawy, tj. zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 16 same nieprawidłowe dane zawarte w oświadczeniu, o którym mowa w art. 89 ust. 6 ustawy nie skutkują automatycznym zastosowaniem dla dokonanej sprzedaży stawki podatku, o której mowa w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie uwzględniając treść art. 89 ust. 16 ustawy należy stwierdzić, że ustawodawca uznał, że w przypadku gdy warunki, o których mowa w art. 89 ust. 5-12 nie zostały spełnione, stawkę podatku, o której mowa w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy, stosuje się gdy w postępowaniu podatkowym, postępowaniu kontrolnym albo kontroli podatkowej ustalono, że wyroby, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 9, 10 i pkt 15 lit. a ustawy, nie zostały użyte do celów opałowych lub gdy nie ustalono nabywcy tych wyrobów.

Z zasad logiki wiadomo, że spójnik „lub” oznacza alternatywę rozłączną, tj. wystarcza spełnienie jednej z alternatywnych przesłanek, ale mogą być także jednocześnie spełnione dwie przesłanki. Wynika stąd zatem, że pozbawienie prawa do obniżonej stawki przy nie spełnieniu warunków oświadczeń, może nastąpić gdy nie zostanie ustalony nabywca wyrobów, bądź gdy wyroby nie zostały użyte do celów opałowych.

W tym miejscu należy zauważyć, że nałożony na sprzedawcę obowiązek uzyskania prawidłowych zarówno pod względem formalnym, jak i materialnym oświadczeń o przeznaczeniu oleju opalowego, ma umożliwić organowi podatkowemu kontrolę rzeczywistego przeznaczenia nabywanego paliwa, tj. identyfikację nabywcy oraz jego urządzenia grzewczego, a następnie w razie wątpliwości, sprawdzenie, czy rzeczywiście określony w oświadczeniu nabywca, w dacie wynikającej z oświadczenia, kupił olej opałowy do urządzenia grzewczego określonego w oświadczeniu, tj. kupił olej opałowy na cele opałowe.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że posiadane oświadczenia posiadają wady w postaci nieprawidłowego adresu zamieszkania (oświadczenie, o którym mowa w ust. 8 art. 89 ustawy) lub zawierają nieprawidłowe dane (oświadczenie, o którym mowa w ust. 6 art. 89 ustawy).

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy natomiast zastosowania stawki podatku, o której mowa w art. 89 ust. 4 pkt 1 w sytuacji, w której w stosunku do sprzedawanego wyrobu organ podatkowy nie ustalił nabywcy w trakcie postępowania podatkowego, postępowania kontrolnego lub kontroli podatkowej.

Mając zatem na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że zgodnie z treścią przepisu art. 89 ust. 16 ustawy w przypadku, gdy Wnioskodawca jest w posiadaniu oświadczeń posiadających wady w postaci nieprawidłowego adresu zamieszkania osoby fizycznej lub nieprawidłowych danych (w przypadku oświadczenie, o którym mowa w art. 89 ust. 6 ustawy) i jednocześnie w wyniku postępowania podatkowego, postępowania kontrolnego lub kontroli podatkowej prowadzonej przez właściwy organ nie zostanie ustalony nabywca sprzedawanych przez Wnioskodawcę olejów opałowych, to dla tej sprzedaży zastosowanie znajdzie stawka podatku, o której mowa w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy. Powyższe wynika bezpośrednio z brzmienia przepisu art. 89 ust. 16 ustawy.

W tym miejscu należy także zauważyć, że w sytuacji gdy oświadczenie zawiera nieprawidłowe dane, to z zastosowania stawki podatku, o której mowa w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy, nakładanej w oparciu o przepis art. 89 ust. 16 ustawy, nie zwalnia samo dokonanie przez sprzedawcę weryfikacji nabywcy w oparciu o okazany dowód osobisty lub w oparciu o informacje uzyskane z systemów CEIGD oraz REGON. Decydujące znaczenia dla zastosowania tej stawki mają bowiem wszystkie okoliczności w jakich sprzedaż ta była dokonana, które ustalane zostają w prowadzonym przez właściwy organ postępowaniu podatkowym, postępowaniu kontrolnym albo kontroli podatkowej na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego odnoszącego się do okoliczności jakie towarzyszyły danym transakcjom. Innymi słowy to nie samo oświadczenie zawierające nieprawidłowe dane, a wynik prowadzonego przez właściwy organ postępowania lub kontroli będzie w sprawie czynnikiem decydującym. Tym samym jeżeli w wyniku ww. postepowań lub kontroli nie zostanie ustalony nabywca oleju opałowego sprzedawanego przez Wnioskodawcę zastosowanie stawki akcyzy, o której mowa w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy, jest uzasadnione.

Odnośnie powołania się przez Wnioskodawcę na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 lutego 2015r., SK 14/12 wskazać należy, że Trybunał orzekł, iż § 6 ust. 5 w związku z § 5 pkt 1, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003r., oraz z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego w zakresie, w jakim dotyczy przypadków nieświadomego przyjęcia przez sprzedającego oświadczenia o przeznaczeniu nabywanego oleju na cele opałowe zawierającego nieprawdziwe dane, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 2 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Trybunał podkreślił, że niespełnienie warunku w zakresie prawidłowych oświadczeń musi być konsekwencją niemożności jego zrealizowania przez podatnika sprzedającego olej opałowy, wynikającej z braku wpływu tego podatnika na to, iż nabywca złożył fałszywe oświadczenie, oraz braku wiedzy po stronie sprzedającego o tym fakcie. Reasumując Trybunał stwierdził, że w świetle art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 2 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej podatnik nie może ponosić negatywnych konsekwencji składania fałszywych oświadczeń przez osoby trzecie – nabywców oleju opałowego w przypadku, gdy nie miał on świadomości, że przyjmuje oświadczenie o przeznaczeniu oleju opałowego zawierające nieprawdziwe dane.

Stosownie do powyższego w pierwszej kolejności należy zauważyć, że wyrok Trybunału dotyczył przepisów już nieobowiązujących i wywołuje skutki jedynie w zakresie w jakim wskazane w tym wyroku przepisy są niezgodne z przepisami Konstytucji RP.

Po drugie obecne brzmienie art. 89 ust. 16 ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008r. kształtujące warunki skorzystania z preferencyjnej stawki podatkowej w przypadku sprzedaży oleju, przeznaczonego na cele opałowe zasadniczo rożni się od przepisów, które podlegały ocenie przez Trybunał. Obecnie tj. od 1 stycznia 2015 r. same nieprawidłowe dane zawarte w oświadczeniu nie skutkują automatycznie zastosowaniem stawki podatku, o której mowa w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy. Jak już wcześniej wskazano dla zastosowania tej stawki niezbędne jest przeprowadzenie odpowiedniego postępowania podatkowego, postępowania kontrolnego lub kontroli podatkowej i dopiero gdy na podstawie całokształtu materiału zgromadzonego w sprawie właściwy organ ustali, że oleje nie zostały zużyte na cele opałowe lub nie ustali nabywcy tych wyrobów zastosowanie może znaleźć ta stawka podatku.

Po trzecie wreszcie przepis art. 89 ust. 16 ustawy w obecnym brzmieniu jest przepisem obowiązującym i nie był przedmiotem oceny Trybunału Konstytucyjnego przez co korzysta on z domniemania konstytucyjności.

Mając powyższe na uwadze, Organ nie może podzielić stanowiska Wnioskodawcy, w myśl którego w sytuacji gdy oświadczenia posiadane przez Wnioskodawcę posiadają nieprawidłowe dane i w wyniku postępowania podatkowego, postępowania kontrolnego lub kontroli podatkowej nie zostanie ustalony nabywca oleju opałowe nie może mieć zastosowania stawka podatku, o której mowa w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin