Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-797/15-4/PP
z 27 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U, z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.), uzupełnione pismem z dnia 28 lipca 2015 r. (data nadania 29 lipca 2015 r., data wpływu 30 lipca 2015 r.) na wezwanie z dnia 22 lipca 2015 r. (data nadania 23 lipca 2015 r., data doręczenia 27 lipca 2015 r.) Nr IPPB4/4511-797/15-2/PP o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 22 lipca 2015 r. Nr IPPB4/4511-797/15-2/PP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 28 lipca 2015 r. (data nadania 29 lipca 2015 r., data wpływu 30 lipca 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2007 roku Wnioskodawca otrzymał spadek po dziadku tj. udział 25% w nieruchomościach (w kilku działkach). Było 4-ro spadkobierców, z których każdy otrzymał udział 25%. W 2009 roku została spisana umowa zniesienia współwłasności na mocy której każdy otrzymał nieruchomość odpowiadającą posiadanemu udziałowi. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat.

Na części nieruchomości, której Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem w wyniku zniesienia współwłasności został wybudowany w latach 2011-2013 budynek mieszkalny jednorodzinny.

W związku z trudną sytuacją rodzinną (problemami w spłacie kredytu hipotecznego) nieruchomość wraz z domem została sprzedana w listopadzie 2014 r. a kwota uzyskana ze sprzedaży została/zostanie przeznaczona w całości na cele mieszkaniowe (m in. spłatę zaciągniętego kredytu hipotecznego).

Wnioskodawca uzupełnił pismem z dnia 28 lipca 2015 r. stan faktyczny o następujące informacje:

• tytuł prawny, który posiadał do działki to własność,
  

• dziadek (spadkodawca) Wnioskodawcy zmarł 19 lutego 2007 r.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca prosi o wyjaśnienie czy sprzedaż nieruchomości w 2014 r., która została nabyta w drodze spadku w 2007 r. w przypadku opisanym powyżej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości w 2014 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdyż sprzedaż nastąpiła po upływie 5 lat od jej nabycia tj. od momentu otwarcia spadku w 2007 r.

Zniesienie współwłasności, które nastąpiło w 2009 r. było bez spłat i dopłat tj. nie zwiększył ani nie zmniejszył się stan posiadania, więc zdaniem Wnioskodawcy za datę nabycia nieruchomości należy uznać moment nabycia spadku tj. 2007 r.

Wybudowanie domu na działce w latach 2011-2013 są to nakłady poniesione w kierunku wzrostu wartości nieruchomości a więc także to zdarzenie, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma wpływu na moment nabycia nieruchomości.

Wnioskodawca uzyskał podobne wykładnie prosząc o pomoc w wyjaśnieniu sytuacji min. pod numerem Krajowej Informacji Podatkowej (22) 330 0330, Urzędzie Skarbowym, czy też czytając indywidualne interpretacje podatkowe w przypadkach analogicznych. Wnioskodawca uważa, że sprzedaż nieruchomości w 2014 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdyż nastąpiła po upływie 5 lat od jej nabycia, tj. od momentu otwarcia spadku w 2007 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest- z zastrzeżeniem ust. 2 odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub części oraz udziału w nieruchomości;
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
   
4. innych rzeczy

- odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie- nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny ( Dz. U. z 2014 r. poz 121), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

Stosownie do art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego - jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z pozostałymi spadkobiercami otrzymał spadek po zmarłym dziadku w 2007 roku. Każdy ze spadkobierców otrzymał udział wynoszący 25 % w nieruchomościach (w kilku działkach). W 2009 roku została spisana umowa zniesienia współwłasności na mocy której Wnioskodawca i pozostali spadkobiercy otrzymali nieruchomości odpowiadające posiadanemu udziałowi. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Wnioskodawca na części nieruchomości, której stał się właścicielem wybudował w latach 2011-2013 budynek mieszkalny jednorodzinny.

W związku z trudną sytuacją, Wnioskodawca ww. nieruchomość wraz z domem sprzedał w listopadzie 2014 r., a kwota ze sprzedaży w całości została/zostanie przeznaczona na cele mieszkaniowe. Wątpliwość Wnioskodawcy budzi, czy sprzedaż nieruchomości w 2014 r. podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy - o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

W myśl art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej.

Natomiast stosownie do art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Na podstawie art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  
  

Za datę nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) - w przypadku jej sprzedaży - która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności mieściła się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Natomiast, gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat), to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób powiększeniu uległ zarówno dotychczasowy zakres władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) jak i stan jej majątku osobistego.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w wyniku zniesienia współwłasności, które nastąpiło w 2009 r. Wnioskodawca otrzymał nieruchomość odpowiadającą udziałowi, który posiadał wcześniej, w związku z tym w przedmiotowej sprawie nie można traktować zniesienia współwłasności w kategorii nabycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w swojej treści nie zawiera pojęcia nieruchomości, stąd też należy się odnieść do definicji zawartej w przepisach Kodeksu cywilnego. W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Zatem prawo rzeczowe rozróżnia trzy rodzaje nieruchomości: gruntowe, budynkowe, części budynków (lokalowe).

W myśl art. 48 Kodeksu cywilnego z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane. Natomiast zgodnie z art. 47 § 1 tej ustawy część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z przepisów Kodeksu cywilnego wynika zatem, że grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości. W konsekwencji budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego.

Zatem, w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Datą nabycia nieruchomości jest więc data nabycia gruntu, nie zaś data wybudowania budynku wobec czego należy uznać, że w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nabycie nieruchomości nastąpiło w 2007 r. natomiast zbycie w 2014 r. W konsekwencji należy uznać, że sprzedaż nieruchomości w 2014 r. nie stanowi źródła przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zbycie nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie. W związku z powyższym obojętny jest cel na, który Wnioskodawca przeznaczy środki pieniężne uzyskane z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.