Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB4.4511.1163.2016.2.JK3
z 16 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2016 r. (data wpływu 12 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania świadczenia otrzymywanego od ubezpieczyciela w ramach wykupionej polisy na ubezpieczenie renty odroczonej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania świadczenia otrzymywanego od ubezpieczyciela w ramach wykupionej polisy na ubezpieczenie renty odroczonej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca z końcem grudnia 1982 roku zawarł z Towarzystwem Ubezpieczeń umowę dobrowolnego ubezpieczenia renty odroczonej (dalej „Umowa”), według taryfy XII, z umówionym wiekiem 60 lat, w dowód czego Wnioskodawcy wydano dnia 30 grudnia 1982 r. dokument polisy ubezpieczenia renty odroczonej wraz załączonymi do polisy ogólnymi warunkami ubezpieczenia rent odroczonych oraz książeczką rentową.

W dniu 28 grudnia 1982 r. Wnioskodawca dokonał wpłaty składki w wysokości 100.000 starych złotych, wykupując tym samym rentę miesięczną o nominalnej wysokości 3.205 starych złotych, o czym uczyniono stosowny wpis w książeczce rentowej.

Strony Umowy określiły początek płatności renty na dzień 27 kwiecień 2014 r., tj. na dzień ukończenia przez Wnioskodawcę umówionego wieku 60 lat.

Na mocy Umowy, w tym załączonych do polisy ogólnych warunków ubezpieczenia rent odroczonych zatwierdzonych przez Ministra Finansów decyzją z dnia 18 października 1960 r. i uzupełnionych decyzją z dnia 23 czerwca 1972 r. („OWU”), oraz w oparciu o wpłacone składki wpisane do załączonej do polisy książeczki rentowej, Towarzystwo Ubezpieczeń zobowiązał się wypłacać Wnioskodawcy miesięczną dożywotnią rentę płatną od dnia, w którym Wnioskodawca osiągnie umówiony wiek (60 lat).

Zawarta Umowa dotyczy ubezpieczenia „na jedno życie” (§ 3 ust. 1 OWU), tj. jedynym ubezpieczonym jest Wnioskodawca; osobą wskazaną jako uposażony jest natomiast małżonka Wnioskodawcy.

Istota dobrowolnego ubezpieczenia renty odroczonej według taryfy XII została określona w § 4 ust. 2 OWU, zgodnie z którym „Ubezpieczający może zawrzeć ubezpieczenie rent oszczędnościowych na starość ze zwrotem składek (tar. XII), na podstawie którego TU wypłaca: a) ubezpieczonemu dożywotnią rentę począwszy od umówionego terminu oraz b) uposażonemu (§ 16) w razie śmierci ubezpieczonego jednorazowe świadczenie w wysokości wpłaconych składek bez względu na to czy śmierć nastąpiła przed, czy po terminie płatności renty”. Zgodnie z § 7 OWU, renta płatna jest z góry począwszy od dnia, w którym ubezpieczony osiągnął umówiony wiek, zaś prawo do renty wygasa z końcem miesiąca kalendarzowego, w którym ubezpieczony zmarł.

Zgodnie z § 6 ust. 1 OWU, wysokość dożywotniej renty miesięcznej płatnej od terminu podanego w książeczce rentowej zależna jest od wysokości opłaconych składek. Za każdą wpłaconą składkę ubezpieczony nabywa prawo do odpowiedniej renty, a suma tych rent stanowi dożywotnią rentę miesięczną. Wpłacone składki i zakupione renty podlegały wpisowi do książeczki rentowej, przy czym strony postanowiły, że składki mogą być wpłacane w dowolnych terminach i w dowolnej wysokości, w sposób podany w książeczce rentowej (polisa str. 3, § 12.1. OWU). Zgodnie z § 11 ust. 1 OWU, składkę ustala się według taryfy TU, w zależności od rodzaju ubezpieczenia, wysokości renty, terminu jej płatności, płci ubezpieczonego oraz jego wieku.

Strony Umowy postanowiły, że renta zakupiona w danym roku kalendarzowym - w okresie odroczenia jej płatności - zwiększa się od następnego roku corocznie o 2 % (polisa str. 2). Nadto, strony Umowy postanowiły, że obliczona w ten sposób renta, od następnego roku kalendarzowego po roku, w którym nastąpił początek jej płatności, zwiększa się również corocznie o 2 % (polisa str. 2).

Zgodnie z § 14 ust. 1 lit. b) OWU, ubezpieczający miał prawo żądać zwrotu części lub całości wpłaconych składek w każdym czasie, co powodowały obniżenie renty stosownie do § 14 ust. 2 OWU. Wnioskodawca nie żądał jednak zwrotu wpłaconej składki ani przed nadejściem terminu płatności renty (przed 27 kwietnia 2014 r.), ani po tej dacie.

W książeczce rentowej otrzymanej przez Wnioskodawcę w związku z zawarciem Umowy figuruje adnotacja, zgodnie z którą „renty wypłacane przez TU nie podlegają opodatkowaniu i nie pozbawiają ubezpieczonych prawa do renty z powszechnego zaopatrzenia emerytalnego.”

Umowa nie była zmieniana po jej zawarciu; w szczególności, Wnioskodawcy nie zostały doręczone żadne klauzule zmieniające ustalone przez strony w dniu zawarcia Umowy coroczne oprocentowanie renty w okresie odroczenia jej płatności (2%) tudzież w okresie wypłacania renty (2%). Wnioskodawca nie wpłacał również żadnych dalszych składek poza tą uiszczoną dnia 28 grudnia 1982 r.

Po nadejściu terminu płatności renty, tj. po ukończeniu przez Wnioskodawcę 60-tego roku życia (27 kwietnia 2014 r.) pomiędzy Wnioskodawcą a Towarzystwem Ubezpieczeń na Życie Spółką Akcyjną (następcą prawnym TU) wynikł spór co do wysokości należnej Wnioskodawcy renty miesięcznej i sposobu wyliczenia tego świadczenia. Wnioskodawca wystąpił przeciwko Towarzystwu Ubezpieczeń na Życie Spółce Akcyjnej na drogę sądową z powództwem o waloryzację przedmiotowego świadczenia na podstawie art. 358[1] § 3 Kodeksu cywilnego oraz o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej renty miesięcznej w określonej wysokości. Prawomocnym wyrokiem z dnia 19 maja 2016 r. Sąd Rejonowy zasądził od Towarzystwa Ubezpieczeń na Życie Spółki Akcyjnej kwotę 953,39 zł tytułem renty miesięcznej, płatnej w terminie do dnia 15-go każdego kolejnego miesiąca, poczynając od dnia 27 kwietnia 2014 r. z odsetkami w wysokości ustawowej za opóźnienie w razie opóźnienia płatności każdej z należności począwszy od dnia uprawomocnienia się wyroku, zwiększonej corocznie o kwotę 19,06 zł począwszy od 2015 r. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, za punkt wyjścia do przeprowadzenia waloryzacji świadczenia Sąd orzekający w sprawie przyjął umówioną rentę nominalną (3.205 starych złotych), powiększoną corocznie o 2% w okresie odroczenia płatności renty (tj. od zawarcia Umowy do osiągnięcia przez Wnioskodawcę umówionego wieku); natomiast sama operacja waloryzacji została przez Sąd przeprowadzona w oparciu o dane statystyczne dotyczące przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

Zgodnie z wyżej opisanym orzeczeniem, Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie S.A. w miesiącu lipcu 2016 r. wypłacił Wnioskodawcy skumulowane renty przypadające za okres od 27 kwietnia 2014 r, do miesiąca lipca 2016 r. włącznie, zaś aktualnie na bieżąco wypłaca Wnioskodawcy co miesiąc rentę w wysokości wynikającej z ww. wyroku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie w postaci renty miesięcznej otrzymywanej przez Wnioskodawcę od Towarzystwa Ubezpieczeń na Życie S.A. na podstawie umowy dobrowolnego ubezpieczenia renty odroczonej, w wysokości wynikającej z prawomocnego wyroku waloryzacyjnego sądu, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych czy, przeciwnie, korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) ?

Zdaniem Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy świadczenie w postaci renty miesięcznej otrzymywanej przez Wnioskodawcę od Towarzystwa Ubezpieczeń na Życie S.A. na podstawie umowy dobrowolnego ubezpieczenia renty odroczonej („Umowa”), w wysokości wynikającej z prawomocnego wyroku sądu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych; korzysta ono bowiem ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361) (dalej jako „updof”).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 updof, w brzmieniu obowiązującym od dnia 18 października 2014 r., wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

Do opisanej wyżej renty miesięcznej otrzymywanej przez Wnioskodawcę nie znajduje (nie znajdują) zastosowania wyjątek (wyjątki) od zwolnienia zastrzeżony (zastrzeżone) w art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. b) udpof.

Ad. wyjątek z art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. b) w zw. z art. 24 ust. 15 updof

Przepis art. 24 ust 15 updof stanowi, że „dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi, jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a sumą składek wpłaconych do zakładu ubezpieczeń, które zostały przekazane na fundusz kapitałowy,”

Renta miesięczna uzyskiwana przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy nie stanowi dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 updof. Umowa dobrowolnego ubezpieczenia renty odroczonej nie jest bowiem umową ubezpieczenia związaną z funduszem kapitałowym. Po pierwsze, w dacie zawarcia Umowy przez Wnioskodawcę (grudzień 1982 roku) nie funkcjonowały jeszcze fundusze kapitałowe w rozumieniu art. 5a pkt 14 updof, zgodnie z którym „fundusze kapitałowe” to „fundusze inwestycyjne oraz fundusze zagraniczne, o których mowa w przepisach o funduszach inwestycyjnych, oraz ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe działające na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, z wyjątkiem funduszy emerytalnych, o których mowa w przepisach o organizacji i funkcjonowaniu funduszu emerytalnych.” W szczególności, instytucja ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych została wprowadzona do polskiego porządku: prawnego po raz pierwszy dopiero (nieobowiązującą już) ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej. Po drugie, w umowach ubezpieczenia na życie związanych z funduszami kapitałowymi występuje część ochronna i oszczędnościowa, a składka dzielona jest na dwie części - jedną z przeznaczeniem na ochronę (wypłata świadczenia pieniężnego zagwarantowanego w przypadku wystąpienia określonych w umowie zdarzeń np. śmierci ubezpieczającego lub dożycia przez niego określonego wieku) oraz drugą z przeznaczeniem na inwestycje (w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe), tj. pomnażanie gromadzonego kapitału na przyszłość. Umowa, na której podstawie Wnioskodawca otrzymuje rentę miesięczną, nie przewiduje natomiast tego rodzaju podziału; w szczególności Umowa nie przewiduje inwestowania części składki w jednostki funduszu kapitałowego. Z Umową nie wiąże się więc ryzyko inwestycyjne polegające na tym, że nie można oszacować, jaki ostatecznie wynik finansowy osiągnie produkt w postaci ubezpieczenia będącego przedmiotem Umowy.

Ad. wyjątek z art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. b) w zw. z art. 24 ust. 15a updof

Przepis art. 24 ust. 15a updof stanowi natomiast, że „dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie, zawartą na podstawie odrębnych przepisów, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest:

1. ustalane na podstawie określonych indeksów lub innych wartości bazowych albo
2. równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik - jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a składką wpłaconą do zakładu ubezpieczeń.”
   
   

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. b) w zw. z art. 24 ust 15a udpof, w brzmieniu obowiązującym od dnia 18 października 2014 r. (wyjątek od zwolnienia), nie znajduje zastosowania do opisanej wyżej renty miesięcznej wypłacanej Wnioskodawcy przez Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie S.A.

Umowa została zawarta w 1982 r. czyli przed dniem 18 października 2014 r. (tj. przed dniem wejścia w życie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. b) updof w obowiązującym aktualnie brzmieniu i zarazem przed dniem wejścia w życie art. 24 ust. 15a updof). Stosownie do art. 10 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328) („nowelizacja”), zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 updof, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie przepisów, o których mowa w art. 17 pkt 6 nowelizacji [tj. przed dniem 18 października 2014 r., stosuje się do dochodów uzyskanych z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane na podstawie określonych indeksów lub innych wartości bazowych albo świadczenie jest równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik, jeżeli umowa ta została zawarta do dnia wejścia w - życie przepisów, o których mowa w art. 17 pkt 6 nowelizacji [tj. do dnia 18 października 2014r.].

Umowa, na podstawie której Wnioskodawca otrzymuje rentę miesięczną od Towarzystwa Ubezpieczeń na Życie S.A., nie została również przez strony „zmieniona” ani „odnowiona” - ani w okresie pomiędzy dniem 18 października 2014 r. a dniem 31 grudnia 2014 r., ani w okresie po dniu 31 grudnia 2014 r., co wyklucza stosowanie do świadczenia wypłacanego Wnioskodawcy na podstawie Umowy, odpowiednio:

• przepisu art. 10 ust. 2 nowelizacji („Jeżeli wypłata dochodów z tytułu, o którym mowa w ust. 1, wynika z umów zawartych, zmienionych lub odnowionych od dnia wejścia w życie przepisów, o których mowa w art. 17 pkt 6, do dnia 31 grudnia 2014 r., zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie przepisów, o których mowa w art. 17 pkt 6, stosuje się do dnia 31 grudnia 2014 r., z tym że podatek, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 5a ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, określa się od tej części dochodów, jaka przypada na okres od dnia 1 stycznia 2015 r. proporcjonalnie do całego okresu obowiązywania umowy”) oraz
• przepisu art. 10 ust. 1 zdanie drugie nowelizacji („Jeżeli po dniu 31 grudnia 2014 r. umowa ta została zmieniona lub odnowiona, zwolnienia tego nie stosuje się do dochodów przypadających za okres od dnia zmiany lub odnowienia tej umowy; podatek, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 5a ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, określa się od tej części dochodów, jaka przypada na okres umowy po jej zmianie lub odnowieniu proporcjonalnie do całego okresu obowiązywania umowy”).
  
  

Gdyby jednak nawet uznać, że wyrok waloryzacyjny Sądu Rejonowego maja 2016 roku stanowił „zmianę” tudzież „odnowienie” Umowy, to nie prowadzi to i tak do zmiany wniosku o braku zastosowania przepisu art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. b) w zw. z art. 24 ust. 15a udpof, w brzmieniu obowiązującym od dnia 18 października 2014 r. (wyjątek od zwolnienia) do opisanej wyżej renty miesięcznej wypłacanej Wnioskodawcy przez Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie S.A., albowiem renta miesięczna uzyskiwana przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy nie stanowi dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15a updof i art. 10 ust. 1 nowelizacji. W przypadku umowy dobrowolnego ubezpieczenia renty odroczonej nie zachodzi bowiem ani przesłanka, o której mowa w pkt 1, ani przesłanka, o której mowa w pkt 2 przepisu art. 24 ust. 15a updof (przesłanki te są objęte również hipotezą art. 10 ust. 1 nowelizacji). Świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia, w przypadku Umowy, której stroną jest Wnioskodawca, nie jest „ustalane na podstawie określonych indeksów lub innych wartości bazowych”. Zgodnie z § 6 ust. 1 OWU wysokość świadczenia zakładu ubezpieczeń zależy tylko i wyłącznie od wysokości opłaconych składek („Wysokość dożywotniej renty miesięcznej płatnej od terminu podanego w książeczce rentowej zależna jest od wysokości opłaconych składek. Za każdą wpłaconą składkę ubezpieczony nabywa prawo do odpowiedniej renty a suma tych rent stanowi dożywotnią rentę miesięczną”); Umowa nie odwołuje się zresztą do żadnych indeksów lub innych wartości bazowych. Świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia, w przypadku Umowy, której stroną jest Wnioskodawca, nie jest również „równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik.” Zgodnie z § 6 ust. 1 OWU wysokość renty miesięcznej jest zależna od wysokości opłaconych składek, lecz zależność ta nie sprowadza się do tego, że świadczenie rentowe jest równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik; Umowa nie odwołuje się zresztą do żadnych wskaźników, zaś coroczne oprocentowanie renty dotyczy jedynie samego świadczenia rentowego, a nie wpłaconej składki.

Reasumując, renta miesięczna wypłacana Wnioskodawcy przez Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie S.A. na podstawie umowy dobrowolnego ubezpieczenia renty odroczonej, w wysokości wynikającej z prawomocnego wyroku sądu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, korzystając ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 4 updof.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15.
   
   

Zgodnie z treścią art. 24 ust. 15 ww. ustawy, dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej, w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi, jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a sumą składek wpłaconych do zakładu ubezpieczeń, które zostały przekazane na fundusz kapitałowy.

Zatem, treść art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. b) wyklucza ze zwolnienia od podatku kwoty otrzymane z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej, w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi.

Stosownie do art. 829 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380), ubezpieczenie osobowe może w szczególności dotyczyć:

1. przy ubezpieczeniu na życie – śmierci osoby ubezpieczonej lub dożycia przez nią oznaczonego wieku;
2. przy ubezpieczeniu następstw nieszczęśliwych wypadków – uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku.
   
   

W myśl natomiast art. 831 § 1 Kodeksu cywilnego, ubezpieczający może wskazać jedną lub więcej osób uprawnionych do otrzymania sumy ubezpieczenia w razie śmierci osoby ubezpieczeniowej; może również zawrzeć umowę ubezpieczenia na okaziciela. Ubezpieczający może każde z tych zastrzeżeń zmienić lub odwołać w każdym czasie.

Zgodnie z § 3 art. 831 ww. ustawy, suma ubezpieczenia przypadająca uprawnionemu nie należy do spadku po ubezpieczonym.

Przywołane powyżej przepisy Kodeksu cywilnego odnoszą się do rodzaju ubezpieczenia osobowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 1982 roku zawarł z Towarzystwem Ubezpieczeń umowę dobrowolnego ubezpieczenia renty odroczonej, według taryfy XII, z umówionym wiekiem 60 lat, w dowód czego Wnioskodawcy wydano dnia 30 grudnia 1982 r. dokument polisy ubezpieczenia renty odroczonej wraz załączonymi do polisy ogólnymi warunkami ubezpieczenia rent odroczonych oraz książeczką rentową. W dniu 28 grudnia 1982 r. Wnioskodawca dokonał wpłaty składki w wysokości 100.000 starych złotych, wykupując tym samym rentę miesięczną o nominalnej wysokości 3.205 starych złotych, o czym uczyniono stosowny wpis w książeczce rentowej. Strony Umowy określiły początek płatności renty na dzień 27 kwiecień 2014 r., tj, na dzień ukończenia przez Wnioskodawcę umówionego wieku 60 lat.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, że świadczenie wypłacane Wnioskodawcy z tytułu umowy ubezpieczenia renty odroczonej, jeżeli nie jest kwotą odszkodowania za jakiekolwiek szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej oraz nie stanowi dochodu z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z ubezpieczeniem związanym z funduszami kapitałowymi będzie zwolnione od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy dodać, że w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego.

Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.