Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP3.4512.637.2016.2.KS
z 22 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 15 września 2016 r. (data wpływu 16 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z 1 grudnia 2016 r. (data wpływu 5 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT w związku ze sprzedażą udziału w nieruchomości oraz opodatkowania transakcji sprzedaży udziału w Nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT w związku ze sprzedażą udziału w nieruchomości oraz opodatkowania transakcji sprzedaży udziału w Nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z 1 grudnia 2016 r. (data wpływu 5 grudnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 24 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP3.4512.637.2016.1.KS

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki pod firmą Galeria … Spółka Jawna …, numer KRS: … (zwanej dalej „Spółką Jawną”). Ponadto Wnioskodawca jest współwłaścicielem (w 1/2 części) nieruchomości (zwanej dalej „Nieruchomością”), na której Spółka Jawna prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca nie wniósł udziału w Nieruchomości do Spółki Jawnej, a jedynie w dniu 30 stycznia 2006 r. oddał Nieruchomość (razem z pozostałymi współwłaścicielami) w użytkowanie Spółce Jawnej. Spółka Jawna, z własnych środków, wzniosła na Nieruchomości budynki (zabudowała Nieruchomość).

Wnioskodawca nabył tytuł prawny do udziału w Nieruchomości na podstawie dwóch umów sprzedaży sporządzonych w formie aktu notarialnego z dnia 31 stycznia 2005 r. oraz 28 października 2005 r. Transakcje nabycia Nieruchomości były zwolnione od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych w brzmieniu obowiązującym w dniu zawarcia umów.

Wnioskodawca zamierza odpłatnie zbyć (sprzedać) przysługujący mu udział w Nieruchomości. Wnioskodawca (NIP: ….) nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT.

Wnioskodawca, pomimo że widnieje w dalszym ciągu w CEIDG ze statusem: „aktywny”, to faktycznie nie wykonuje indywidualnej działalności gospodarczej (jest wyłącznie wspólnikiem Spółki Jawnej, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży paliw), a w szczególności nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu lub pośrednictwa przy obrocie nieruchomościami (transakcja będzie miała charakter incydentalny). Sprzedaż udziału w Nieruchomości jest związana wyłącznie z faktem, że Wnioskodawca chce definitywnie wystąpić ze Spółki Jawnej i w związku z tym chce również sprzedać innemu wspólnikowi udział w Nieruchomości, na której Spółka ta prowadzi działalność.

Udział w Nieruchomości nie jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Stanowi on majątek osobisty Wnioskodawcy.

Wyłącznie Spółka Jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, prowadzi działalność gospodarczą na Nieruchomości.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie do wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest wspólnikiem spółki jawnej pod firmą Galeria … Spółka Jawna … (zwana dalej „Spółką Jawną”) od dnia 28 sierpnia 2011 r. (KRS: …). Wtedy to dokonano wpisu do KRS Spółki Jawnej po jej przekształceniu ze spółki cywilnej pod firmą Galeria … Spółka Cywilna … (zwanej dalej Spółką Cywilną). Ww. spółka cywilna powstała w dniu 6 grudnia 2005 r. - Wnioskodawca od początku jej istnienia pozostawał jej wspólnikiem.

Wnioskodawca widnieje CEIDG ze statusem „aktywny”, natomiast faktycznie nie wykonuje żadnej działalności gospodarczej, a jedynie pozostaje wspólnikiem ww. Spółki Jawnej prowadzącej działalność gospodarczą. Wnioskodawca nie jest wspólnikiem innej spółki, nie prowadzi też działalności gospodarczej w formie jednoosobowej.

Nieruchomość, o której mowa we wniosku była (i jest) wykorzystywana wyłącznie w działalności gospodarczej Spółki Cywilnej przekształconej następnie w Spółkę Jawną, w okresie od 30 stycznia 2006 r., (wtedy współwłaściciele Nieruchomości: Pan …, Pani … oraz Wnioskodawca, oddali ww. Nieruchomość w nieodpłatne użytkowanie Spółce Jawnej) do dnia dzisiejszego. Na przedmiotowej Nieruchomości wzniesione zostały budynki, w których obecnie prowadzona jest działalność gospodarcza m.in. obejmująca obrót paliwami ciekłymi - istnieje na niej stacja benzynowa.

W momencie nabycia udziałów przez Wnioskodawcę przedmiotowa Nieruchomość stanowiła nieruchomość gruntową niezabudowaną - były to pastwiska.

Nabycie udziału w Nieruchomości nie było opodatkowane podatkiem VAT.

Wnioskodawca nabył udział w Nieruchomości w celu włączenia w skład posiadanego przez niego gospodarstwa rolnego.

Wnioskodawca nie nabywał udziału w nieruchomości w celach prowadzenia na niej działalności gospodarczej jednoosobowej ani też w formie innej spółki niż ww. Spółka Cywilna przekształcona następnie w Spółkę Jawną.

Wnioskodawca nabył udział w nieruchomości z zamiarem włączenia do posiadanego gospodarstwa rolnego. W pewien czas po zakupie Nieruchomości Wnioskodawca wraz z innym ze współwłaścicieli Panią … podjęli decyzję o jej wykorzystaniu dla celów prowadzenia stacji benzynowej. Założyli w tym celu Spółkę Cywilną przekształconą następnie w Spółkę Jawną, w której są jedynymi wspólnikami, i której udostępnili Nieruchomość.

Spółka Jawna wykorzystuje Nieruchomość do prowadzenia stacji benzynowej wraz z prowadzonym w niej sklepem, stacją diagnostyczną i myjnią samochodową. Nieruchomość służy i będzie służyć czynnościom opodatkowanym - sprzedaż paliw ciekłych i ww. usługi towarzyszące. Nieruchomość nie będzie wniesiona do Spółki Jawnej - Spółka w dalszym ciągu będzie z niej korzystała na podstawie ww. umowy użytkowania.

Udział we własności Nieruchomości nie został wniesiony do Spółki Jawnej ponieważ Wnioskodawca nie chciał pozbywać się tego składnika majątkowego na rzecz Spółki Jawnej (chciał pozostać jego właścicielem) a do działalności Spółki w zupełności wystarczająca jest ww. umowa użytkowania i jest to działanie często spotykane w praktyce obrotu gospodarczego.

Oddanie Nieruchomości w użytkowanie na rzecz Spółki Cywilnej przekształconej w Spółkę Jawną nastąpiło nieodpłatnie.

Wnioskodawca nabył Nieruchomość jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej a nie jako przedsiębiorca. Tj. choć w dniu nabycia udziałów prowadził indywidualną działalność gospodarczą, to udziały w Nieruchomości nie były nabywane na jej potrzeby, czy w związku z nią.

Wnioskodawca nabył udziały w Nieruchomości na potrzeby przyłączenia do prowadzonego przez niego gospodarstwa rolnego.

Początkowo, zgodnie z jej przeznaczeniem, Nieruchomość miała być wykorzystywana na cele rolnicze. W pewien czas po zakupie Nieruchomości Wnioskodawca wraz z innym ze współwłaścicieli Panią … podjęli decyzję o jej wykorzystaniu dla celów prowadzenia stacji benzynowej. Założyli w tym celu Spółkę Cywilną przekształconą następnie w Spółkę Jawną, w której są jedynymi wspólnikami, i której udostępnili Nieruchomość.

Pozostałymi współwłaścicielami Nieruchomości w 1/2 części są małżonkowie: Pani … (drugi wspólnik Spółki Jawnej) oraz Pan … w ustawowej wspólności małżeńskiej.

Zakup Nieruchomości przez Wnioskodawcę został sfinansowany ze środków własnych Wnioskodawcy.

Sprzedaż udziału w Nieruchomości nie nastąpi w ramach indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Od chwili nabycia do chwili oddania Nieruchomości w użytkowanie na rzecz Spółki Cywilnej przekształconej następnie w spółkę Jawną, Nieruchomość była przez Wnioskodawcę wykorzystywana dla działalności rolniczej.

W stosunku do Nieruchomości Wnioskodawca nie wystąpił o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, nie wystąpił o uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu. Wszystkie decyzje dotyczące zabudowy Nieruchomości budynkami i budowlami stacji paliw, myjni i stacji diagnostycznej były uzyskiwane przez Spółkę Cywilną przekształconą następnie w Spółkę Jawną.

W stosunku do Nieruchomości Wnioskodawca nie podejmował czynności w celu jej uatrakcyjnienia. Przystosowaniem Nieruchomości do prowadzenia na niej stacji paliw zajmowała się już Spółka Cywilna przekształcona następnie w Spółkę Jawną.

Przed oddaniem Nieruchomości do użytkowania na rzecz Spółki Jawnej, nieruchomość nie została zabudowana przez żadnego ze współwłaścicieli Nieruchomości.

Przedmiotem sprzedaży będzie udział w trzynastu geodezyjnie wytyczonych działkach, ujętych w jednej księdze wieczystej (tj. udział we wszystkich działkach objętych jedną księgą wieczystą będzie przedmiotem sprzedaży). Przy czym w takim stanie geodezyjnym działki te zostały zakupione. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nowych podziałów geodezyjnych. Ponieważ wszystkie działki służą działalności Spółki Jawnej (prowadzeniu stacji paliw, stacji diagnostycznej i myjni), stanowiąc całość gospodarczą, to ich odrębne zbywanie (tj. sprzedawanie pojedynczo) nie ma gospodarczego i ekonomicznego sensu. Skupienie wszystkich działek w rękach jednego podmiotu powoduje najbardziej efektywne zarządzanie stacją paliw wraz z usługami jej towarzyszącymi.

Przed oddaniem nieruchomości w użytkowanie na rzecz Spółki Cywilnej przekształconej w Spółkę Jawną, nieruchomość ta nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Nieruchomość nie była też przedmiotem dzierżawy czy najmu.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Wnioskodawca dokonał w ciągu ostatnich 5 lat sprzedaży jednej nieruchomości, tj. sprzedał mieszkanie M2 w bloku wielorodzinnym. Z tego tytułu Wnioskodawca nie odprowadził podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży udziału w Nieruchomości Wnioskodawca stanie się podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i transakcja sprzedaży udziału w Nieruchomości będzie opodatkowana VAT według właściwej stawki?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, w związku z transakcją sprzedaży udziału w Nieruchomości Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w związku z czym transakcja sprzedaży Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt jak również budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa w charakterze podatnika VAT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pod pojęciem działalności gospodarczej - na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika.

Określony w ustawie o VAT zakres opodatkowania wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu VAT wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji, istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Obrót bowiem „nieprofesjonalny” podlega opodatkowaniu PCC.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem VAT ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania sprzedaży udziału w Nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży udziału w Nieruchomości podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkowałoby koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. Urz. UE L 347.1, z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Przechodząc na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT oraz nabył tytuł prawny do udziału w Nieruchomości na podstawie dwóch umów sporządzonych w formie aktu notarialnego z dnia 31 stycznia 2005 r. oraz 28 października 2005 r. Transakcje nabycia Nieruchomości były zwolnione od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych w brzmieniu obowiązującym w dniu zawarcia umów.

Wnioskodawca nie podejmował w przeciągu ostatnich co najmniej 5 lat i nie będzie podejmować żadnych aktywnych działań polegających na uzbrojeniu terenu w postaci doprowadzenia mediów, ich ogrodzenia, jak również nie prowadził ani nie będzie prowadzić żadnych działań o charakterze marketingowym w celu zwiększenia atrakcyjności Nieruchomości. Sprzedaż udziału w Nieruchomości jest związana wyłącznie z faktem, że Wnioskodawca chce definitywnie wystąpić ze Spółki Jawnej i chce sprzedać innemu wspólnikowi udział w Nieruchomości, na której Spółka prowadzi działalność.

Nieruchomość jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, ale nie prowadzonej przez Wnioskodawcę, a prowadzonej przez Spółkę Jawną. Co prawda Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki Jawnej, jednakże spółka ta jest odrębnym od Wnioskodawcy podatnikiem VAT a sam Wnioskodawca, na przedmiotowej Nieruchomości nie prowadzi własnej, indywidualnej działalności gospodarczej. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, w szczególności z tego względu, że udziały w Nieruchomości nie są sprzedawane w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, ani nie zakupił on ich w celu dalszej odsprzedaży, nie jest on zobowiązany do opodatkowania podatkiem VAT tej sprzedaży.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy należy bowiem stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy w związku z planowaną sprzedażą udziału w Nieruchomości za podatnika VAT, gdyż brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy udziału w Nieruchomości Wnioskodawca wystąpią w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust 1 ustawy o VAT, tj. będzie prowadzić działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, polegającą na handlu nieruchomościami.

Ponieważ jak wcześniej wskazano, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że doszło do dostawy towarów. Wymagane jest bowiem dodatkowo, aby dostawa ta dokonana została przez podmiot, który działa w charakterze podatnika VAT. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż udziału w Nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca dokonując w przyszłości dostawy udziału w Nieruchomości będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o VAT nie mają zastosowania.

W ocenie Wnioskodawcy przy sprzedaży udziału w Nieruchomości Wnioskodawca nie stanie się zatem podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i transakcja sprzedaży Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.), prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 K.c. współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 K.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 K.c. definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów, jako rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie udziału w prawie własności nieruchomości gruntowych (działek), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

W tym miejscu należy się również odnieść do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydanego w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanego orzeczenia wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego. Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania działki mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT w związku ze sprzedażą udziału w nieruchomości oraz opodatkowania transakcji sprzedaży udziału w Nieruchomości należy stwierdzić, że sam zamiar z jakim Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość tj. w celu włączenia w skład prowadzonego gospodarstwa rolnego, nie może przesądzać, że w każdym przypadku sprzedaż udziału Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu. Znaczenie dla sprawy ma natomiast całokształt działań jakie Wnioskodawca podejmuje w odniesieniu do nieruchomości przez cały okres jej posiadania.

Trzeba mieć także na uwadze, że przez termin „zamiar” należy pojmować nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustaleniu zamiaru nie można poprzestać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby, lecz muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył tytuł prawny do udziału w Nieruchomości na podstawie dwóch umów sprzedaży sporządzonych w formie aktu notarialnego z dnia 31 stycznia 2005 r. oraz 28 października 2005 r. W momencie nabycia udziałów przez Wnioskodawcę przedmiotowa Nieruchomość stanowiła nieruchomość gruntową niezabudowaną (pastwiska). Nieruchomość ta była (i jest) wykorzystywana wyłącznie w działalności gospodarczej Spółki Cywilnej przekształconej następnie w Spółkę Jawną, w okresie od 30 stycznia 2006 r., (wtedy współwłaściciele Nieruchomości: Pan …, Pani … oraz Wnioskodawca, oddali ww. Nieruchomość w nieodpłatne użytkowanie Spółce Jawnej) do dnia dzisiejszego. Na przedmiotowej Nieruchomości Spółka Jawna wzniosła budynki, w których obecnie prowadzona jest działalność gospodarcza m.in. obejmująca obrót paliwami ciekłymi - istnieje na niej stacja benzynowa.

Mając na uwadze wyżej przedstawione okoliczności sprawy stwierdzić należy, że wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, zgodnie z którym ww. udział w Nieruchomości stanowi jego majątek osobisty, ww. Nieruchomość nie jest przez niego wykorzystywana w ramach majątku osobistego. Z treści wniosku wynika bowiem, że ww. Nieruchomość niewątpliwie była wykorzystywana w przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej (przekształconej później w Spółkę Jawną), której Wnioskodawca był wspólnikiem. Wnioskodawca wraz z innym współwłaścicielem podjął bowiem decyzję o wykorzystaniu ww. Nieruchomości do celów prowadzenia stacji benzynowej i w tym celu 6 grudnia 2005 r. założył Spółkę Cywilną (przekształconą następnie w Spółkę Jawną), której nieodpłatnie udostępniono Nieruchomość. Następnie Spółka Jawna ze środków własnych na ww. Nieruchomości wybudowała budynki. Ponadto podkreślić należy, że z opisu zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że Nieruchomość służy i będzie służyć czynnościom opodatkowanym – sprzedaż paliw ciekłych i ww. usługi towarzyszące. Spółka Jawna wykorzystuje ją bowiem do prowadzenia stacji benzynowej wraz z prowadzonym w niej sklepem, stacją diagnostyczną i myjnią samochodową. Przedmiotem sprzedaży będzie udział w trzynastu geodezyjnie wytyczonych działkach, które służą działalności Spółki Jawnej. W niniejszej sprawie zatem sprzedaż udziału w Nieruchomości nie będzie stanowiła zwykłego wykonywania prawa własności. Wnioskodawca podejmował bowiem aktywne działania, które świadczą o wykorzystywaniu przedmiotowej Nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej.

Tak więc w związku z dostawą udziału w Nieruchomości wykorzystywanej do działalności gospodarczej Wnioskodawca wypełni przesłankę określoną w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy pozwalającą uznać go za podatnika podatku VAT dokonującego sprzedaży udziału w nieruchomości w ramach działalności gospodarczej.

Tym samym, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziału w Nieruchomości będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i z tego tytułu Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika podatku do towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w związku z transakcją sprzedaży udziału w Nieruchomości nie stanie się podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, w związku z czym transakcja sprzedaży Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) tj. uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT w związku ze sprzedażą udziału w nieruchomości oraz opodatkowania transakcji sprzedaży udziału w Nieruchomości. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja niniejsza nie rozstrzyga w zakresie stawki podatku, gdyż w tym zakresie nie sformułowano pytania.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie okoliczności przedstawionych we wniosku i traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.