Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.954.2016.1.IN
z 19 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 26 października 2016 r. (data otrzymania 28 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania za prawo współwłasności działek przejętych na realizację inwestycji drogowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2016 r. otrzymano wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania za prawo współwłasności działek przejętych na realizację inwestycji drogowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni otrzymała odszkodowanie za udział w części nieruchomości oznaczonej jako działki nr 467/6 o pow. 0,0236 ha oraz nr 476 o pow. 0,0282 ha. Przedmiotowe działki objęte jedną księgą wieczystą, zostały przyjęte z mocy prawa na własność Gminy K. decyzją Prezydenta Miasta K. z 8 lipca 2015 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pt.: „(…)”. Decyzja Prezydenta Miasta K. stała się ostateczna 14 sierpnia 2015 r.

Prawo do udziałów w ww. działkach Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadkobrania po ojcu zmarłym 19 kwietnia 2011 r.

We wrześniu 2011 r. Wnioskodawczyni złożyła do Sądu Rejonowego wniosek o nabycie praw do spadku po zmarłym ojcu. Postanowieniem z 7 grudnia 2011 r. Sąd stwierdził nabycie spadku po zmarłym na rzecz jego dwójki dzieci, tj. na rzecz Wnioskodawczyni i jej brata po ½ części dla każdego w stosunku do całości spadku.

W styczniu 2012 r. Wnioskodawczyni złożyła do urzędu skarbowego zgłoszenie o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych po zmarłym i wniosek o wydanie zaświadczenia potwierdzającego, że nabycie udziału w masie spadkowej po zmarłym ojcu jest zwolnione z podatku od spadków i darowizn.

W kwietniu 2012 r. Wnioskodawczyni zgłosiła zmiany do ewidencji gruntów i budynków w Wydziale Geodezji Urzędu Miasta K.

W październiku 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o wpis w księdze wieczystej podając jako podstawę wpisu postanowienie o nabyciu spadku po zmarłym ojcu.

Zawiadomieniem z maja 2015 r. Wnioskodawczyni została poinformowana o wszczęciu postępowania administracyjnego na wniosek Prezydenta Miasta K. w sprawie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej pt.: „(…)”. Podstawą prawną wszczęcia postępowania był art. 10 § 1 i art. 61 § 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego w związku z art. 11d ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Postępowanie zostało wszczęte 16 marca 2015 r. i objęło m.in. działki nr 467/6 oraz nr 476. Zawiadomieniem z lipca 2015 r. Wnioskodawczyni została poinformowana, że 8 lipca 2015 r. wydano zezwolenie na realizację inwestycji drogowej pt.: „(…)” dotyczące działek nr 467/6 i 476. Podstawą prawną decyzji był art. 11f ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Decyzją nr 11/4/2015 zezwolono na realizację drogi oraz zatwierdzono podział nieruchomości znajdujących się w liniach rozgraniczających teren planowanej inwestycji. Jak wskazano w zawiadomieniu, zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, nieruchomości wydzielone liniami rozgraniczającymi teren planowanej inwestycji, wymienione w niniejszym zawiadomieniu, stały się z mocy prawa własnością Gminy K., z dniem, w którym decyzja na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna, za odszkodowaniem ustalonym w odrębnej decyzji administracyjnej.

Pismem z listopada 2015 r. Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. Wnioskodawczyni została wezwana do wydania nieruchomości, tj. działek ewidencyjnych nr 467/6 i 476. Podstawą prawną wezwania był art. 16 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych w związku z decyzją Prezydenta Miasta K. z 8 lipca 2015 r. nr 11/4/2015 o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pt.: „ (…)”.

W grudniu 2015 r. Wnioskodawczyni przesłała oświadczenie o wydaniu nieruchomości, na rzecz Gminy K. w związku z decyzją nr 11/4/2015 Prezydenta Miasta K.

W sierpniu 2016 r. Wnioskodawczyni otrzymała decyzję orzekająca o ustaleniu wysokości i wypłacie odszkodowania za nieruchomość oznaczoną jako działki nr 476 i 467/6. Podstawą prawną decyzji był art. 12 ust. 4a, 4f i 5, art. 18 ust. 1, 1e i 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 2031 ze zm.) oraz art. 129 ust. 5, art. 130 ust. 2, art. 132 ust. 1a, 2 i 5, art. 133, art. 134 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 r. poz. 1774 ze zm.), art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 23 ze zm.).

Wnioskodawczyni oświadczyła, że kwotę odszkodowania ustaloną decyzją za przypadający na nią udział w nieruchomości, tj. w działkach ewidencyjnych o nr 476 oraz 467/6 otrzymała przelewem na rachunek bankowy.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy od kwoty otrzymanego odszkodowania w związku z wywłaszczeniem nieruchomości, tj. działek nr 476 i 476/6, Wnioskodawczyni jest zobowiązana odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w omawianej sprawie ma zastosowanie zwolnienie przedmiotowe z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są m.in. przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie, gdy właściciel nabył jej własność w okresie dwóch lat przed odpłatnym jej zbyciem. Współwłaścicielką opisanych działek ewidencyjnych nr 476 i 467/6 Wnioskodawczyni została z chwilą otwarcia spadku co miało miejsce ponad dwa lata przed zbyciem nieruchomości uzasadniającej jej cel wywłaszczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady – wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog źródeł przychodów, wśród których w pkt 9 wymienił inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy – za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Odszkodowanie stanowi co do zasady przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 11 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego. Korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest jednak możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy podatkowej wynika, że zwolnienie nie przysługuje jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

• nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
• cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny.
  
  

Zatem zwolnienie nie będzie przysługiwać, gdy powyższe warunki dotyczące okresu sprzedaży oraz ceny nabycia będą spełnione łącznie. W przypadku, gdy spełniony będzie tylko jeden z nich (albo nie będzie spełniony żaden z nich), wówczas zwolnienie będzie podatnikowi przysługiwać.

Warunkiem niezbędnym do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest otrzymanie m.in. odszkodowania, które przyznane zostało stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

W przypadku nabywania nieruchomości pod drogi, na zasadach określonych w ustawie z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2031 ze zm.) – zwanej również „specustawą” drogową, prawodawca zdecydował się na całkowite oddzielenie od siebie postępowań o wywłaszczenie i o odszkodowanie. Z chwilą wejścia w życie ww. ustawy, do katalogu zawartego w art. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1774 ze zm.) dodany został zapis, że ustawa o gospodarce nieruchomościami nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami, w tym omawianej ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r.

Przywołany art. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami zawiera ogólne wyłączenie stosowania jej przepisów, ale tylko w takim zakresie, w jakim nie narusza to zasad określonych w wymienionych ustawach. Ustawodawca przyznał zatem pierwszeństwo w stosowaniu regulacjom zawartym w ustawach wymienionych w tym przepisie, przed zasadami wynikającymi z ustawy o gospodarce nieruchomościami. Powyższy przepis ma charakter normy kolizyjnej co oznacza, że przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami mają charakter uzupełniający w stosunku do innych ustaw, w zakresie spraw nieuregulowanych w tych ustawach. Tym samym, nabywanie nieruchomości pod drogi, na zasadach określonych w „specustawie” drogowej ma charakter szczególny wobec wywłaszczenia regulowanego przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami; przepisy ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych stanowią lex specialis w stosunku do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami.

O takiej relacji wymienionych wyżej aktów prawnych świadczy również kompleksowość regulacji zawartej w „specustawie” drogowej oraz odesłanie zawarte w art. 23 tej ustawy, zgodnie z którym w zakresie nieuregulowanym w jej rozdziale 3 (nabywanie nieruchomości pod drogi), stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych, stosownie do treści art. 11a ust. 1 ww. ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, starosta wykonujący zadania zlecone z zakresu administracji rządowej wydaje decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, zgodnie z art. 11f ust. 1 pkt 6 ustawy, zawiera w szczególności m.in. oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl natomiast art. 12 ust. 4 pkt 2 wskazanej ustawy – nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe (art. 12 ust. 4f tejże ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 4a i 4b powyższej ustawy, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna. Do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, w myśl art. 12 ust. 5 ww. ustawy, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami – ustawa określa zasady wywłaszczania nieruchomości i zwrotu wywłaszczonych nieruchomości.

W myśl art. 6 pkt 1 ww. ustawy – celami publicznymi w rozumieniu ustawy jest m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne.

Zgodnie z art. 112 ust. 1 przywołanej ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do nieruchomości położonych, z zastrzeżeniem art. 122a, art. 124 ust. 1b, art. 124b, art. 125 i art. 126, na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo do nieruchomości, dla których wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Z art. 128 ust. 1 ww. ustawy wynika, że – wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Art. 129 ust. 5 pkt 3 ww. ustawy stanowi, że – starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, wydaje odrębną decyzję o odszkodowaniu gdy nastąpiło pozbawienie praw do nieruchomości bez ustalenia odszkodowania, a obowiązujące przepisy przewidują jego ustalenie.

W myśl art. 130 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami – ustalenie wysokości odszkodowania następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości.

W sprawach, w których wydano odrębną decyzję o odszkodowaniu, zapłata odszkodowania następuje jednorazowo w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o odszkodowaniu stała się ostateczna (art. 132 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami). Do zapłaty odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości zobowiązany jest organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz tej jednostki (art. 132 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Stosownie do art. 134 ust. 1 ww. ustawy – podstawę ustalenia wysokości odszkodowania stanowi, z zastrzeżeniem art. 135, wartość rynkowa nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w wyniku spadkobrania po ojcu (zmarłym 19 kwietnia 2011 r.) Wnioskodawczyni nabyła udział wynoszący ½ w działkach ewidencyjnych nr 476 i 467/6. W maju 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała zawiadomienie o wszczęciu z dniem 16 marca 2015 r. postępowania w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. W dniu 14 sierpnia 2015 r. decyzja Prezydenta Miasta K. z 8 lipca 2015 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna. W sierpniu 2016 r. Wnioskodawczyni otrzymała decyzję orzekająca o ustaleniu wysokości i wypłacie odszkodowania za nieruchomość oznaczoną jako działki nr 476 i 467/6. Kwotę odszkodowania ustaloną decyzją za przypadający na nią udział w nieruchomości otrzymała przelewem na rachunek bankowy.

Przedmiotowe odszkodowanie przyznano Wnioskodawczyni na mocy decyzji Prezydenta Miasta. Podstawą do wydania decyzji była m.in. ustawa o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz ustawa o gospodarce nieruchomościami.

Udział w prawie własności wywłaszczonej nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadkobrania – z chwilą śmierci ojca – 19 kwietnia 2011 r., a więc jej nabycie miało charakter nieodpłatny. Zatem nie wystąpiła sytuacja, w której cena nabycia udziału w nieruchomości była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania, bowiem w ogóle nie wystąpiła cena nabycia. Tym samym, w niniejszej sprawie nie można ustalić ceny nabycia udziału w nieruchomości składającej się z działek nr 476 i 467/6.

Ponadto wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego nastąpiło 16 marca 2015 r. czyli po upływie 2 lat od daty nabycia udziału w nieruchomości.

Oznacza to, że nie zostały spełnione dwa warunki wyłączające zastosowanie omawianego zwolnienia. Zatem Wnioskodawczyni przysługuje prawo do zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na okoliczność, że podstawę przyznania Wnioskodawczyni odszkodowania stanowiły przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami uznać należy, że jakkolwiek stanowi ono przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to jednak po jego otrzymaniu nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Odszkodowanie takie mieści się bowiem w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem korzysta ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w tym przepisie. W analizowanej sytuacji spełnione są bowiem wszystkie warunki niezbędne do zastosowania tego zwolnienia i jednocześnie nie występują przesłanki, które by możliwość takiego zwolnienia wykluczały.

Podsumowując, przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię z tytułu odszkodowania wypłaconego w związku z przejęciem udziału w nieruchomości – stanowiącej działki ewidencyjne nr 467/6 oraz nr 476 – na cele realizacji inwestycji drogowej, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku z tytułu otrzymanego odszkodowania.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie postępowania przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.