Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4514.624.2016.1.BB
z 7 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 09 listopada 2016 r. (data wpływu do Biura – 16 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2016 r. do Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest przedsiębiorcą, mającym siedzibę w Polsce, gdzie podlega opodatkowaniu. W ramach swojej podstawowej działalności gospodarczej Wnioskodawca udziela pożyczek oraz pośredniczy w ich udzielaniu przez inne podmioty poza systemem bankowym na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. z 2016 r. poz. 1528). W celu ograniczenia ryzyka oraz pozyskania finansowania do prowadzenia dalszej działalności gospodarczej Spółka zamierza zaciągnąć pożyczki lub pożyczki inwestycyjne (dalej: „pożyczka” lub „umowa pożyczki”). Umowy pożyczek mają być zawarte z osobami fizycznymi (inwestorami indywidualnymi) niemającymi miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz z przedsiębiorcami niemającymi siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, których działalność obejmuje kredytowanie oraz udzielanie pożyczek (dalej: „Pożyczkodawca”). Umowy pożyczek będą zawierana poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a środki pieniężne stanowiące przedmiot tych umów w momencie podpisania znajdują się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pożyczki (zawierane poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, których przedmiot w momencie podpisania znajduje się poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej) udzielane Spółce przez Pożyczkodawcę niemającego miejsca zamieszkania, siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącego działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek, są zwolnione od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że pożyczki (zawierane poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, których przedmiot w momencie podpisania znajduje się poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej) udzielane Spółce przez Pożyczkodawcę niemającego miejsca zamieszkania, siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącego działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek, są zwolnione od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W myśl art. 720 § 1 ustawy – Kodeks cywilny elementami przedmiotowo istotnymi dla umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 ustawy tejże ustawy.

Zgodnie z powyższym przepisem czynności cywilnoprawne w tym umowy pożyczki podlegają opodatkowaniu, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca twierdzi, że pożyczki będą podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto pożyczka będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca twierdzi, że w celu ograniczenia ryzyka oraz pozyskania finansowania do prowadzenia dalszej działalności gospodarczej zamierza zaciągnąć pożyczki, które będą zawierane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a środki pieniężne stanowiące przedmiot tych umów w momencie podpisania znajdować się będą poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z powyższym przedmiotowe umowy pożyczek zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem.

Dodatkowo Wnioskodawca przytoczył art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w myśl którego podatkowi nie podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
   
2. zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
     
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych;
   
   
   

Wnioskodawca zaznaczył, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy mają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Natomiast w przypadku, gdy umowy pożyczki nie zostaną objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, wówczas znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Dla zwolnienia pożyczek na podstawie powyższego przepisu nie ma znaczenia forma prawna pożyczkodawcy, lecz jedynie prowadzenie działalności kredytowej oraz udzielania pożyczek przez ten podmiot.

Reasumując według Wnioskodawcy umowy pożyczek nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili ich zawarcia będą znajdowały się za granicą oraz czynność zostanie dokonana poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast, jeżeli ww. umowy pożyczek będą objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, powyższe czynności zostaną wyłączone z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Natomiast jeżeli umowy pożyczki nie zostaną objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, wówczas znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają także zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy pożyczek z osobami fizycznymi (inwestorami indywidualnymi) niemającymi miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz z przedsiębiorcami niemającymi siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, których działalność obejmuje kredytowanie oraz udzielanie pożyczek (dalej: „Pożyczkodawca”). Umowy pożyczek będą zawierana poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a środki pieniężne stanowiące przedmiot tych umów w momencie podpisania znajdować się będą poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że umowa pożyczki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca we własnym stanowisku stwierdza, że wymienione czynności zaciągnięcia pożyczki będą wyłączone z opodatkowania na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz zwolnione z podatku od czynności cywilnoprawnych. Również z pytania wynika, że przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy jest zwolnienie z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a). Nie można zatem podzielić wyżej opisanego stanowiska Wnioskodawcy, ponieważ zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy opisane zdarzenie przyszłe w ogóle nie podlega opodatkowaniu, o którym mowa w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z tym, że przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe nie będzie podlegać pod ustawę o podatku od czynności cywilnoprawnych, analiza wniosku w zakresie art. 2 pkt 4 oraz art. 9 pkt 10 lit. a) tejże ustawy jest bezzasadna i bezprzedmiotowa.

Zatem z uwagi na fakt, że zdaniem Wnioskodawcy omawiane pożyczki podlegają wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 cyt. ustawy lub też korzystają ze zwolnienia z opodatkowania w świetle art. 9 pkt 10 lit. a) tejże ustawy stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.