Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4518.28.2016.1.MJ
z 24 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 września 2016 r. (data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 14 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. Ordynacji podatkowej, w zakresie ustalenia terminu, do którego należy naliczać odsetki za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2016 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, jak również Ordynacji podatkowej, w zakresie ustalenia terminu, do którego należy naliczać odsetki za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wniosek powyższy za pismem z 7 listopada 2016 r., Znak: 1061-IPTPB3.4518.11.2016.1.PW, został przekazany do tut. Biura, celem załatwienia zgodnie z właściwością w zakresie dot. Ordynacji podatkowej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wykonuje zawód radcy prawnego w ramach prowadzonej kancelarii. Ponadto jest wpisany do rejestru syndyków i na zlecenie sądu upadłościowego prowadzi powstępowania naprawcze i upadłościowe jako zarządca, nadzorca sądowy lub syndyk masy upadłości. W fazie o ogłoszenie upadłości na podstawie postanowienia sądu, Wnioskodawca jest powoływany także jako tymczasowy nadzorca sądowy lub zarządca przymusowy. Począwszy od 2010 r. od części przychodów z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej, w przeważającej części polegającej na świadczeniu usług obsługi prawnej, Wnioskodawca odprowadza „podatek liniowy” w wysokości 19%, natomiast od przychodów z tytułu prowadzonych postępowań naprawczych i upadłościowych jako nadzorca sądowy, syndyk masy upadłości, zarządca przymusowy lub tymczasowy nadzorca sądowy odprowadza podatek progresywny, ze względu na zaliczenie ich do przychodów z tytułu działalności wykonywanej osobiście. W związku z tym, począwszy od 2010 r., składał jednocześnie zeznania podatkowe PIT-36L oraz PIT-37.

W związku z wykonywaniem opisanych czynności na zlecenie sądów w latach 2010-2014, Wnioskodawca nie otrzymywał informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11). Wyjątek stanowi PIT-11 otrzymany za 2011 r. z Sądu Rejonowego, wynikający z wynagrodzenia tymczasowego nadzorcy sądowego.

Działalność zawodowa Wnioskodawcy jest ściśle związana z jego kwalifikacjami zawodowymi i ma profesjonalny charakter. Wnioskodawca wykonuje czynności we własnym imieniu, na rachunek upadłego. Ww. działalność cechuje się ciągłością i powtarzalnością podejmowanych działań oraz zorganizowaniem.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy odsetki od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek dochodowy z tytułu działalności gospodarczej powinny być naliczane począwszy od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności danej zaliczki do dnia złożenia zeznania podatkowego PIT-36L za dany rok i czy odsetki powstałe w taki sposób mogą być pokryte z nadpłaconej kwoty podatku wykazanej w zeznaniu PIT-37 złożonym za ten sam rok podatkowy co zeznanie PIT-36L?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 44 ust. 1 (winno być: pkt 1) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: „u.p.d.o.f.”), podatnik osiągający dochody z działalności gospodarczej ma obowiązek bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy.

W przypadku przedsiębiorcy, który wybrał opodatkowanie dochodu 19% podatkiem liniowym, zaliczkę miesięczną oblicza się w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c u.p.d.o.f., a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące (po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne).

Zaliczkę na podatek za okres od stycznia do listopada należy wpłacać na rachunek urzędu skarbowego do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaś zaliczkę za grudzień (poczynając od grudnia 2012 r.), podatnik powinien wpłacić do 20 stycznia następnego roku podatkowego, chyba że przed tym terminem złoży roczne zeznanie podatkowe i dokona zapłaty podatku (art. 44 ust. 6 u.p.d.o.f ).

Z kolei zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z działalności gospodarczej w roku podatkowym podatnik powinien złożyć najpóźniej do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. W tym też terminie podatnik jest obowiązany wpłacić różnicę pomiędzy podatkiem należnym wynikającym z zeznania rocznego a sumą należnych za dany rok zaliczek (art. 45 ust. 1 i 4 – winno być: art. 45 ust. 1 i 4 pkt 1 u.p.d.o.f.).

Podatek dochodowy wynikający z zeznania jest podatkiem należnym od dochodów podatnika uzyskanych w roku podatkowym, chyba że właściwy organ podatkowy lub właściwy organ kontroli skarbowej wyda decyzję, w której określi inną wysokość podatku (art. 45 ust. 6 u.p.d.o.f.).

Trzeba przy tym zauważyć, że dotychczas organy podatkowe prezentowały pogląd, że zobowiązanie z tytułu zaliczek na podatek dochodowy traci swój byt prawny z upływem roku podatkowego. Takie stanowisko z reguły podzielały sądy administracyjne.

Ponieważ jednak obecnie termin płatności zaliczki za grudzień danego roku podatkowego upływa 20 stycznia następnego roku, to, zdaniem Wnioskodawcy, wspomniana wykładnia powinna ulec zmianie.

W myśl art. 51 § 1 o.p. podatek niezapłacony w terminie płatności jest zaległością podatkową.

Za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek (art. 51 § 2 o p.). Z uwagi na to, że obowiązek wpłaty zaliczek na podatek dochodowy dotyczy poszczególnych miesięcy, to każda nieuregulowana w terminie zaliczka staje się odrębną zaległością podatkową.

Od zaległości podatkowych oraz od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek, w części przekraczającej wysokość podatku należnego za rok podatkowy, naliczane są odsetki za zwłokę (art. 53 § 1 i 2 o.p.).

Odsetki za zwłokę zasadniczo powinien wyliczyć sam podatnik i wpłacić bez wezwania organu podatkowego (art. 53 § 3 i art. 55 § 1 o.p.). Jeżeli jednak w postępowaniu podatkowym po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego, organ podatkowy stwierdzi, że podatnik mimo ciążącego na nim obowiązku nie złożył deklaracji, wysokość zaliczek jest inna niż wykazana w deklaracji lub zaliczki nie zostały zapłacone w całości lub w części, to zgodnie z dyspozycją art. 53a o.p. organ ten wydaje decyzję, w której określa wysokość odsetek za zwłokę na dzień złożenia zeznania podatkowego za rok podatkowy lub inny okres rozliczeniowy, a w przypadku niezłożenia zeznania w terminie – odsetki na ostatni dzień terminu złożenia zeznania, przyjmując prawidłową wysokość zaliczek na podatek.

Odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub zaliczki na podatek (art. 53 § 4 o.p.).

Szczegółowe zasady naliczania odsetek za zwłokę zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz.U. nr 165, poz. 1373 ze zm.).

W sytuacji przedstawionej w pytaniu trzeba zauważyć, że stosownie do przepisów tego rozporządzenia, odsetki za zwłokę są naliczane do dnia, włącznie z tym dniem:

1. zapłaty podatku (§ 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia),
2. złożenia zeznania podatkowego za rok podatkowy lub inny okres rozliczeniowy, a w przypadku niezłożenia zeznania w terminie, na ostatni dzień terminu złożenia zeznania – od nieuregulowanych w terminie płatności w całości lub w części zaliczek na podatek dochodowy (§ 4 ust. 1 pkt 7 ww. rozporządzenia).
   
   

W świetle powyższego Wnioskodawca uważa, że odsetki od nieuregulowanych przez niego w terminie zaliczek na podatek dochodowy z tytułu działalności gospodarczej powinny być naliczane począwszy od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności danej zaliczki do dnia złożenia zeznania podatkowego PIT-36L za dany rok. Jednocześnie odsetki powstałe w taki sposób (tj. wynikające z zeznania PIT-36L), będą mogły być pokryte z nadpłaconej kwoty podatku, wykazanej w zeznaniu PIT-37 złożonym za ten sam rok podatkowy co zeznanie PIT-36L.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl definicji, zawartej w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej: „o.p.”), ilekroć w ustawie jest mowa o podatkach - rozumie się przez to również:

1. zaliczki na podatki,
2. raty podatków, jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują płatność podatku w ratach,
3. opłaty oraz niepodatkowe należności budżetowe.
   
   

W myśl natomiast art. 47 § 3 o.p., jeżeli podatnik jest obowiązany sam obliczyć i wpłacić podatek, za termin płatności uważa się ostatni dzień, w którym, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, wpłata powinna nastąpić.

Stosownie do art. 51 § 1 ww. ustawy, zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności. Za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek, w tym również zaliczkę, o której mowa w art. 23a, lub ratę podatku (art. 51 § 2 o.p.). Powyższe oznacza, że uchybienie terminowi płatności lub zapłata podatku (jak również zaliczki na podatek) w wysokości niższej od należnej, skutkuje uznaniem z mocy prawa należności za zaległość podatkową.

Zgodnie z art. 53 § 1 o.p., od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 52 § 1 pkt 2 i art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę. Przepis § 1 stosuje się również do nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek w części przekraczającej wysokość podatku należnego za okres rozliczeniowy (art. 53 § 2 o.p.).

W związku z art. 53 § 3 cytowanej ustawy, Odsetki za zwłokę nalicza podatnik, płatnik, inkasent, następca prawny lub osoba trzecia odpowiadająca za zaległości podatkowe, z zastrzeżeniem art. 53a, art. 62 § 4, art. 66 § 5, art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 i art. 76a § 1. Stosownie natomiast do art. 53 § 4 o.p., odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego.

Art. 53a § 1 o.p. stanowi, że jeżeli w postępowaniu podatkowym po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego organ podatkowy stwierdzi, że podatnik mimo ciążącego na nim obowiązku nie złożył deklaracji, wysokość zaliczek jest inna niż wykazana w deklaracji lub zaliczki nie zostały zapłacone w całości lub w części, organ ten wydaje decyzję, w której określa wysokość odsetek za zwłokę na dzień złożenia zeznania podatkowego za rok podatkowy lub inny okres rozliczeniowy, a w przypadku niezłożenia zeznania w terminie - odsetki na ostatni dzień terminu złożenia zeznania, przyjmując prawidłową wysokość zaliczek na podatek.

W myśl art. 55 § 1 i 2 ww. ustawy, odsetki za zwłokę wpłacane są bez wezwania organu podatkowego. Jednakże, jeżeli dokonana wpłata nie pokrywa kwoty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, wpłatę tę zalicza się proporcjonalnie na poczet kwoty zaległości podatkowej oraz kwoty odsetek za zwłokę w stosunku, w jakim, w dniu wpłaty, pozostaje kwota zaległości podatkowej do kwoty odsetek za zwłokę.

Szczegółowe zasady naliczania odsetek za zwłokę zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz.U. Nr 165, poz. 1373 z późn. zm.), wydanym m.in. na podstawie art. 58 Ordynacji podatkowej.

Z treści § 4 ust. 1 pkt 1 i 7 ww. rozporządzenia wynika, że odsetki za zwłokę naliczane są do dnia, włącznie z tym dniem:

• zapłaty podatku (pkt 1),
• złożenia zeznania podatkowego za rok podatkowy lub inny okres rozliczeniowy, a w przypadku niezłożenia zeznania w terminie, na ostatni dzień terminu złożenia zeznania - od nieuregulowanych w terminie płatności w całości lub w części zaliczek na podatek dochodowy (pkt 7).
  
  

Zauważyć jednakże należy, że zobowiązania z tytułu zaliczek na podatek dochodowy oraz zobowiązania z tytułu podatków to dwie różne instytucje prawa podatkowego. Istotą zaliczki jest dokonywanie wpłat na poczet nieustalonej jeszcze należności podatkowej. Zaliczki na poczet podatków są zatem formą stopniowego poboru należności podatkowych w tych podatkach, w których ustalenie podstawy obliczenia podatku, a więc i wysokości zobowiązania podatkowego następuje dopiero po upływie pewnego okresu, zazwyczaj roku podatkowego.

W podatku dochodowym od osób fizycznych zarówno zobowiązania z tytułu podatku, jak i z tytułu zaliczek mają wspólne źródło, jakim jest obowiązek podatkowy. Jednakże bezpośrednie związki pomiędzy zaliczkami i podatkiem pojawiają się dopiero w momencie, gdy możliwe staje się porównanie sumy wpłaconych zaliczek i ustalonej po upływie roku podatkowego kwoty należnego zobowiązania podatkowego, a więc wraz ze złożeniem zeznania podatkowego.

W obowiązującym – w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego – stanie prawnym, z upływem 20 stycznia następnego roku podatkowego, zaliczki tracą swoją odrębność i tymczasowy charakter, stając się elementem należnego podatku. Z upływem ww. terminu kończy się zatem ich samoistny byt prawny, w związku z czym nie można ich już dochodzić. Możliwe jest jedynie dochodzenie odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek. Co do zasady, termin uiszczenia różnicy pomiędzy podatkiem należnym, wynikającym z zeznania, a sumą należnych za dany rok zaliczek upływa 30 kwietnia roku następnego po danym roku podatkowym. W myśl bowiem art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8. Powyższa zasada ma również zastosowanie do podatników opodatkowanych tzw. podatnikiem liniowym, stosownie bowiem do treści art. 45 ust. 1a pkt 2 cyt. ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c.

W terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są m.in. obowiązani wpłacić:

• różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników (art. 45 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy),
• należny podatek dochodowy wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, albo różnicę pomiędzy podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, a sumą należnych za dany rok zaliczek (art. 45 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy).
  
  

W konsekwencji powyższego, po upływie ustawowego terminu do złożenia zeznania podatkowego niedopłacona część podatku staje się zaległością podatkową i od tej chwili nalicza się od niej odsetki za zwłokę. Biorąc pod uwagę, że po upływie roku podatkowego następuje utrata odrębności zaliczek na podatek, a wskutek złożenia zeznania podatkowego następuje konkretyzacja zobowiązania podatkowego oraz uwzględniając fakt, iż po upływie terminu do dokonania rozliczenia rocznego rozpoczyna się naliczanie odsetek od zaległości podatkowej wynikającej z tego rozliczenia, należy wyprowadzić wniosek, że odsetki za zwłokę od nieuiszczonych lub niepokrytych w pełni wpłatami zaliczek miesięcznych na podatek mogą być naliczane jedynie do terminu złożenia zeznania podatkowego.

Takie stanowisko znajduje dodatkowe potwierdzenie w tym, że wraz z ustaniem odrębności zaliczek, czyli zakończeniem ich bytu prawnego nie można ich od tej chwili traktować w dalszym ciągu jako samodzielnej zaległości podatkowej w rozumieniu art. 51 § 2 Ordynacji podatkowej. Ponieważ w myśl art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej odsetki za zwłokę nalicza się od zaległości podatkowych, utrata w wymieniony wyżej sposób przymiotu zaległości przez niezapłacone w terminie zaliczki na podatek uniemożliwia tym samym, (oczywiście po złożeniu zeznania podatkowego) dalsze naliczanie od nich wskazanych odsetek.

W myśl art. 73 § 1 o.p., nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem:

1. zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
2. pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
3. zapłaty przez płatnika lub inkasenta należności wynikającej z decyzji o jego odpowiedzialności podatkowej, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. wpłacenia przez płatnika lub inkasenta podatku w wysokości większej od wysokości pobranego podatku;
5. zapłaty przez osobę trzecią lub spadkobiercę należności wynikającej z decyzji o odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
   
   

Zgodnie z art. 73 § 2 pkt 1 o.p., nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego - dla podatników podatku dochodowego.

Stosownie do art. 76 § 1 ww. ustawy, nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek, kosztów upomnienia oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Mając na względzie przytoczony wyżej stan prawny, wskazać należy, że odsetki od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek dochodowy z tytułu działalności gospodarczej powinny być naliczane począwszy od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności danej zaliczki do dnia złożenia zeznania podatkowego PIT-36L za dany rok. Ww. odsetki mogą zostać pokryte z nadpłaconej kwoty podatku wykazanej w zeznaniu PIT-37 złożonym za ten sam rok podatkowy co zeznanie PIT-36L.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań, oznaczonych we wniosku Nr 1 i 2 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.