2016.10.17 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-552/16-2/KO
z 17 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 26 września 2016 r. (data wpływu 3 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych,
prawidłowe – w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca działając w transakcji łańcuchowej będzie dokonywał opodatkowanej dostawy towarów i usług na rzecz klientów.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych oraz ustalenia czy Wnioskodawca działając w transakcji łańcuchowej będzie dokonywał opodatkowanej dostawy towarów i usług na rzecz klientów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 września 2016 r. (data wpływu 3 października 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 21 września 2016 r. znak: IBPP2/4512-552/16-1/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe:

1.STAN FAKTYCZNY

Wnioskodawca (Spółka) jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Przedmiot działalności Wnioskodawcy - zgodnie z wpisem w KRS spółki obejmuje m.in. wynajem i wydzierżawianie samochodów osobowych i furgonetek oraz innych pojazdów samochodowych z wyjątkiem motocykli, a także sprzedaż hurtową paliw i produktów pochodnych oraz sprzedaż detaliczną paliw do pojazdów silnikowych na stacji paliw.

Decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 9 kwietnia 2009 r. Wnioskodawcy udzielona została koncesja na obrót paliwami ciekłymi, na okres od 15 kwietnia 2009 r. do 15 kwietnia 2019 r.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje własną flotę pojazdów samochodowych. Samochody wchodzące w skład floty użytkowane są przez Wnioskodawcę w działalności opodatkowanej do celów mieszanych.

W dniu 10 marca 2016 r. Wnioskodawca zawarł z B i I umowę w sprawie nabywania paliwa oraz innych towarów i usług przy użyciu kart paliwowych.

Spółka I jest spółką mającą siedzibę na terytorium Wielkiej Brytanii, posiadającą brytyjski VAT-UE. Spółka I jest również zarejestrowana jako podatnik VAT czynny dla potrzeb polskiego VAT-u. Umowa zawarta przez Wnioskodawcę z B i I w swojej treści oraz w treści załączników, w szczególności załącznika nr 1, który stanowi „Regulamin wydawania i posługiwania się kartami „R” oraz dokonywania i rozliczania transakcji zawartych przy użyciu tych kart”, reguluje zasady wydawania i używania kart B oznaczonych symbolem „R”, stanowiących własność B i I, uprawniających do nabywania towarów - w tym paliw - oraz usług, na stacjach benzynowych (u Operatorów) należących do B lub współpracujących z B i objętych systemem „R”, jak również nieobjętych tym systemem lecz wyznaczonych przez B lub I, jak również zasady dokonywania zapłaty za ww. zakupy przy użyciu przedmiotowych kart.

Karty paliwowe B nie są kartami płatniczymi i nie uprawniają do zapłaty za towary oraz usługi. Użytkownicy kart nie uiszczają płatności na rzecz Operatora, a jedynie przedstawiają mu kartę paliwową w celu realizacji zakupu towarów lub usług.

W momencie przedstawienia Operatorowi karty w celu zakupu towarów i zakomunikowaniu mu przez użytkownika wskazanego przez Wnioskodawcę o skorzystaniu z karty w odniesieniu do towarów, do nabycia których uprawnia niniejsza karta, a które są dostępne u danego Operatora, pomiędzy Operatorem a B lub I dochodzi do zawarcia umowy sprzedaży. W celu nabycia przedmiotowych towarów dla siebie Wnioskodawca reprezentowany przez wskazanego użytkownika, odbiera je od Operatora i posiada w imieniu właściciela (B lub I). Nabywa je natomiast na własność po przeniesieniu ich własności na niego przez B lub I - co następuje niezwłocznie po zawarciu umowy sprzedaży pomiędzy B lub I, a Operatorem.

Z kolei w przypadku usług, do których uprawnia karta, ich realizacja przez Operatora dokonana na rzecz Wnioskodawcy oznacza zawarcie umowy pomiędzy Wnioskodawcą z jednej strony, a B lub I z drugiej strony. Operator występuje bowiem w takiej umowie wyłącznie jako wykonawca, upoważniony przez B lub I.

Każda transakcja jest rejestrowana w systemie elektronicznym Operatora, a następnie rozliczana przez B lub I.

B lub I wystawia Wnioskodawcy fakturę sprzedaży, a płatność z tego tytułu jest dokonywana przez Wnioskodawcę przelewem na wskazany przez B lub I rachunek bankowy.

Umowa Wnioskodawcy z B i I zawiera także inne istotne postanowienia, takie jak np. ustalenie okresu rozliczeniowego, ustalenie terminów zapłaty, wielkość rabatów. Określa ona również zasady odpowiedzialności stron, zgodnie z którymi Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec B/I za prawidłowe i bezpieczne posługiwanie się wydanymi mu kartami paliwowymi, a B/I odpowiadają za wady towarów nabywanych przy użyciu wydawanych przez nie kart paliwowych oraz za rozpatrzenie reklamacji złożonych przez Wnioskodawcę w zakresie zastrzeżeń dotyczących poszczególnych transakcji.

Podsumowując, sprzedaż za pomocą kart paliwowych odbywa się w następujący sposób:

B/I w momencie dokonywania transakcji z użyciem karty paliwowej przez uprawnionych użytkowników, nabywa paliwo lub inne towary (ściśle określone w umowie stron) od Operatora. Następnie B/I przenosi własność tych towarów na Wnioskodawcę.
Nabycie paliwa oraz innych towarów lub usług przez Wnioskodawcę dokumentowane jest fakturami wystawianymi przez B lub I, na podstawie których Wnioskodawca dokonuje zapłaty.
Na ustalenie kluczowych warunków sprzedaży dla Wnioskodawcy (takich jak cena, udzielenie rabatu, rodzaj sprzedawanych produktów, sposób rozliczeń) nie mają wpływu Operatorzy. Operatorzy dokonują wyłącznie czynności technicznych polegających na weryfikacji ważności i możliwości użycia karty paliwowej.

1.ZDARZENIE PRZYSZŁE

W związku z tym, że Wnioskodawca:

wynajmuje stanowiące jego własność pojazdy samochodowe innym podmiotom (klientom) prowadzącym działalność gospodarczą, które użytkują je następnie w działalności opodatkowanej, zamierza w ramach prawa przyznanego mu w umowie z B i I żądać przypisania kart paliwowych B oznaczonych symbolem „R” do pojazdów wynajmowanych tym podmiotom (klientom), w umowach z którymi zamierza z kolei uregulować zasady używania niniejszych kart,
posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi, planuje część kart paliwowych o wydanie których zamierza wystąpić do B/I w ramach umowy łączącej go z B i I, wydać do użytkowania innym podmiotom (klientom) prowadzącym działalność gospodarczą, którym nie wynajmuje pojazdów samochodowych oraz określić zasady ich użytkowania (jako kart na okaziciela) w umowach zawartych w tym celu z ww. podmiotami.

W obu ww. przypadkach w umowach Wnioskodawcy z użytkownikami kart uregulowane zostaną w szczególności kwestie takie jak: moment przejścia własności towaru na użytkownika karty, cena nabycia towaru (z uwzględnieniem przyznanych przez Wnioskodawcę rabatów), zasady płatności za towar, sposób dokonywania rozliczeń pomiędzy stronami oraz zakres odpowiedzialności stron.

Pismem z dnia 26 września 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe następująco:

Ad. 1.Towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę za pomocą kart paliwowych służą/będą służyć wykonywaniu wyłącznie działalności opodatkowanej Wnioskodawcy.

Ad. 2.Z wyłączeniem kart paliwowych wydanych do pojazdów użytkowanych przez Wnioskodawcę (gdzie koszty zakupu produktów lub usług będą stanowiły koszt własny Wnioskodawcy), towary i usługi nabywane za pomocą kart paliwowych będą służyć dalszej odsprzedaży klientom Wnioskodawcy.

Ad. 3.Wnioskodawca będzie ponosić wobec klientów odpowiedzialność za wady produktów lub świadczonych usług nabywanych przy pomocy kart paliwowych, na zasadach określonych w przepisach KC. Ponadto Wnioskodawca przygotuje rozwiązania dotyczące sposobu ewidencjonowania tankowań w systemie informatycznym Manager, które umożliwi ewidencję wszystkich transakcji realizowanych za pomocą kart paliwowych, jak również zapewni swoim klientom możliwość blokowania zagubionych kart, zamawiania nowych itd. poprzez prowadzone przez siebie Call Center.

Ad. 4.Reklamacje zgłaszane przez klientów dotyczące zakupionych u Operatorów towarów i usług będzie rozpatrywać Wnioskodawca, który w dalszej kolejności, w przypadku uznania reklamacji - stosownie do Regulaminu wydawania i posługiwania się kartami systemu „R” oraz dokonywania i rozliczania transakcji zawartych przy użyciu kart - będzie zobligowany do zgłoszenia reklamacji Operatorowi.

Ad 5.Tak. Wnioskodawca będzie oferował wybrane typy kart paliwowych Operatorów, wybranym klientom. Będzie też decydował jakie towary i usługi można nabyć za pomocą kart paliwowych.

Ad. 6.Każdy z podmiotów biorących udział w łańcuchu będzie mieć wpływ na kształtowanie istotnych warunków dostaw.

Ad. 7.Za pomocą kart można nabyć m.in.: olej napędowy, pozostałe paliwa, przejazd autostradą, płyn do spryskiwacza, oleje, dostęp do myjni, odkurzacza oraz wszystkie produkty i usługi związane z samochodem dostępne na sieci stacji danego Operatora. Ustawienia parametrów karty dokonywane są według potrzeb konkretnego klienta i nadawane zgodnie z porozumieniem pomiędzy klientem i Wnioskodawcą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

STAN FAKTYCZNY: Czy przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczania naliczonego podatku VAT z faktur VAT wystawianych na jego rzecz przez B lub I, dokumentujących nabycie przez niego towarów i usług przy wykorzystaniu (użyciu) kart paliwowych, przy uwzględnieniu ograniczeń ustawowych, w tym w szczególności ograniczeń z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT?
ZDARZENIE PRZYSZŁE: Czy działając w transakcji łańcuchowej będzie dokonywał opodatkowanej dostawy towarów na rzecz swoich klientów zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 i 8 ustawy VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałej sytuacji faktycznej.

Zdaniem Wnioskodawcy ma on prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT z faktur VAT wystawianych na jego rzecz przez B/I z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych, zgodnie z art. 86 i 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie niniejszego stanowiska.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach (tzw. transakcja łańcuchowa). W ramach tego typu transakcji przyjmuje się, że każdy z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw wykonał czynność opodatkowaną VAT (odpłatną dostawę towarów) i w efekcie jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego i wystawienia faktury dla dokonanej przez siebie dostawy towarów. Przy czym nie jest istotne w tym zakresie, że podmioty będące w „środku łańcucha” fizycznie nie otrzymują tego towaru.

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym, B/I samodzielnie nabywa paliwo oraz inne towary, a następnie dokonuje ich dostawy (odsprzedaży) na rzecz Wnioskodawcy, w ramach transakcji, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT.

W dostawie łańcuchowej, w której uczestniczą trzy podmioty, przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel jest realizowane między pierwszym podmiotem, a drugim i następnie między drugim podmiotem a trzecim, pomimo że towar jest fizycznie wydawany przez pierwszy podmiot bezpośrednio podmiotowi trzeciemu.

W tego rodzaju transakcji, w przypadku gdy drugi w łańcuchu podmiot ma prawo do kształtowania istotnych warunków dostawy towaru na rzecz trzeciego podmiotu, tj. np. - jak ma to miejsce w niniejszej sprawie - ceny towaru, zasad płatności za ten towar, warunków jego nabycia przez podmiot trzeci - nie może być wątpliwości, że drugi podmiot posiada prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel, a więc posiada faktyczne i ekonomiczne władztwo nad rzeczą (towarem), które nabył wcześniej od pierwszego w kolejności podmiotu w łańcuchu, a teraz może je przenieść na rzecz podmiotu trzeciego. Za powyższym przemawiają w szczególności okoliczności takie jak wpływ podmiotu drugiego w łańcuchu na warunki dostawy na rzecz Wnioskodawcy, miejsce dostawy, rodzaj i parametry towarów, cenę oraz sposób dokonywania rozliczeń. Dostawca ustala bowiem jakie towary można nabywać za pośrednictwem kart paliwowych, wskazuje miejsca gdzie karty paliwowe są honorowane, ustala ceny na dostawę towarów i usług dla Wnioskodawcy, z uwzględnieniem przyznawanych przez siebie rabatów, ma zagwarantowane prawo odmowy sprzedaży, poprzez możliwość zablokowania karty paliwowej, a z drugiej strony jest zobowiązany do prowadzenia postępowania reklamacyjnego odnośnie towarów dostarczanych przez niego Wnioskodawcy. Z treści umowy zawartej pomiędzy wnioskodawcą, a B i I wynika ponadto, że podmiotem od którego wnioskodawca nabywa towary i usługi przy użyciu kart paliwowych jest B lub I, a nie osoby trzecie.

Wnioskodawca odwołując się do wyroku NSA z dnia 15 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1478/13, w którym Sąd stwierdził, że jeżeli z treści umów wynika, iż podmiot uczestniczący w łańcuchu dostaw „będzie miał wpływ na istotne elementy transakcji, to wówczas należy uznać, iż rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa, tj. dostawa na rzecz nabywcy, będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego”, oświadcza że w jego ocenie w niniejszej sprawie mamy do czynienia z taką właśnie sytuacją. To zaś uzasadnia prezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko.

Stanowisko niniejsze potwierdzają również organy podatkowe, w tym m.in.;

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacjach indywidualnych z 4 marca 2015 r., nr IBPP2/443-1248/14/KO oraz z 25 stycznia 2016 r„ nr 1BPP2/4512-1031/15/BW,
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 9 czerwca 2011 r., nr ILPP4/443-217/11-3/EWW,
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 28 stycznia 2015 r., nr ITPP2/443-1425/14/KT.

Ustosunkowując się z kolei do opodatkowania podatkiem VAT świadczenia usług Wnioskodawca odnosi się do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym za świadczenie usług uznaje się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy.

Stosownie do § 4 ust. 5 Regulaminu wydawania i posługiwania się kartami systemu „R” oraz dokonywania i rozliczania transakcji zawartych przy użyciu tych kart, będącego załącznikiem nr 1 do umowy stron, stronami odpłatnej umowy o świadczenie usługi są klient (tj. Wnioskodawca) i B lub I, a Operator jest tylko upoważnionym przez I lub B wykonawcą.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawianych na jego rzecz przez B oraz I, a dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart paliwowych, które to towary i usługi są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, uprawniających do odliczenia tego podatku i nie występują przypadki wyłączenia tego prawa.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114,119 ust. 4, 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikająca z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług oraz dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. czynnościami których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Zasada niniejsza wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. W art. 88 zawarta została zaś lista wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponieważ transakcje dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą i B oraz I stanowią dostawy towarów lub świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT, które powinny być dokumentowane fakturami wystawianymi przez dostawcę na rzecz Wnioskodawcy, zakładając poprawność formalno-rachunkową ww. faktur oraz okoliczność wykorzystywania przez Wnioskodawcę nabywanych przez użytkowników towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego.

Zdaniem Wnioskodawcy będzie on działając w transakcji łańcuchowej dokonywał opodatkowanej dostawy towarów i usług na rzecz swoich klientów.

Uzasadnienie niniejszego stanowiska.

Wnioskodawca uczestniczyć będzie w dostawie łańcuchowej z trzema innymi podmiotami, z których pierwszy (Operator) będzie dokonywał dostawy na rzecz drugiego (B/I), drugi (B/I) na rzecz trzeciego (Wnioskodawcy), a trzeci (Wnioskodawca) na rzecz czwartego (klienta Wnioskodawcy), na którego finalnie przeniesione zostanie prawo do rozporządzania rzeczą (towarem lub usługą nabytymi na podstawie karty paliwowej), jak właściciel. Przy czym podmiot pierwszy, drugi i trzeci w łańcuchu, w kolejno zawieranych pomiędzy nimi transakcjach będą miały prawo do kształtowania istotnych warunkach dostaw.

W tej sytuacji, w ocenie Wnioskodawcy, będzie on dokonywał w ramach transakcji łańcuchowej (art. 7 ust. 8 ustawy o VAT), opodatkowanej dostawy na rzecz swoich klientów, którzy będą tym samym - jako ostatnie ogniwo w łańcuchu - uprawnieni do obniżenia w podatku VAT podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem obowiązujących w tym zakresie ograniczeń ustawowych wynikających z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

I tak, w myśl art. 86a ust. 3 ustawy o VAT przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Wskazane wyżej przepisy art. 86a ustawy o VAT wprowadzają ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego do wszystkich wydatków eksploatacyjnych (m.in. nabycia paliwa), dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowana działalnością gospodarczą , jak i do celów użytku prywatnego.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca w opisie zaistniałego stanu faktycznego wskazał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje własną flotę pojazdów samochodowych. Samochody wchodzące w skład floty użytkowane są przez Wnioskodawcę w działalności opodatkowanej do celów mieszanych.

W dniu 10 marca 2016 r. Wnioskodawca zawarł z B i I umowę w sprawie nabywania paliwa oraz innych towarów i usług przy użyciu kart paliwowych. Umowa reguluje zasady wydawania i używania kart B oznaczonych symbolem „R”, stanowiących własność B i I, uprawniających do nabywania towarów - w tym paliw - oraz usług, na stacjach benzynowych (u Operatorów) należących do B lub współpracujących z B i objętych systemem „R”, jak również nieobjętych tym systemem lecz wyznaczonych przez B lub I, jak również zasady dokonywania zapłaty za ww. zakupy przy użyciu przedmiotowych kart.

Zgodnie z umową karty paliwowe zależnie od żądania Wnioskodawcy mogą być przypisane do konkretnego pojazdu, konkretnego użytkownika lub do dowolnego użytkownika uprawnionego przez Wnioskodawcę (karty na okaziciela). Kartą może posługiwać się wyłącznie użytkownik. Na karcie wytłoczona jest liczba wskazująca rodzaj towarów i usług, do nabywania których karta może być wykorzystana. Użytkownicy kart nie uiszczają płatności na rzecz Operatora, a jedynie przedstawiają mu kartę paliwową w celu realizacji zakupu towarów lub usług. Umowa Wnioskodawcy z B i I zawiera istotne postanowienia, takie jak np. ustalenie okresu rozliczeniowego, ustalenie terminów zapłaty, wielkość rabatów. Określa ona również zasady odpowiedzialności stron, zgodnie z którymi Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec B/I za prawidłowe i bezpieczne posługiwanie się wydanymi mu kartami paliwowymi, a B/I odpowiadają za wady towarów nabywanych przy użyciu wydawanych przez nie kart paliwowych oraz za rozpatrzenie reklamacji złożonych przez Wnioskodawcę w zakresie zastrzeżeń dotyczących poszczególnych transakcji. Reasumując sprzedaż za pomocą kart paliwowych odbywa się w następujący sposób :

B/I w momencie dokonywania transakcji z użyciem karty paliwowej przez uprawnionych użytkowników, nabywa paliwo lub inne towary (ściśle określone w umowie stron) od Operatora. Następnie B/I przenosi własność tych towarów na Wnioskodawcę.
Nabycie paliwa oraz innych towarów lub usług przez Wnioskodawcę dokumentowane jest fakturami wystawianymi przez B lub I, na podstawie których Wnioskodawca dokonuje zapłaty.
Na ustalenie kluczowych warunków sprzedaży dla Wnioskodawcy (takich jak cena, udzielenie rabatu, rodzaj sprzedawanych produktów, sposób rozliczeń) nie mają wpływu Operatorzy. Operatorzy dokonują wyłącznie czynności technicznych polegających na weryfikacji ważności i możliwości użycia karty paliwowej.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę za pomocą kart paliwowych służą wykonywaniu wyłącznie działalności opodatkowanej Wnioskodawcy.

Na tle powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwości czy jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez B i I dokumentujących nabycie przez niego towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych.

W przedmiotowej sprawie istotnym jest możliwość zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w art. 7 ust. 8 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z kolei art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w „stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. Zgodnie z tą regulacją, jest on traktowany tak, jak gdyby sam świadczył tą usługę.

Odnosząc się do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w ww. art. 7 ust. 8 ustawy o VAT należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, iż towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmiot pośredniczący w ogóle nie wchodzi w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany artykuł bazuje zatem na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą - dla potrzeb podatku od towarów i usług - przyjmuje się, iż dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli w istocie - przeniesienie (uznanie, iż dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel. W tym kontekście duże znaczenie mają postanowienia umowne pomiędzy B/I a Wnioskodawcą. Jeżeli zatem z treści umowy wynika, że drugi w łańcuchu podmiot ma wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, iż rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli - biorąc pod uwagę analizowaną kwestię - jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa, tj. dostawa na rzecz nabywcy, będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego. Podkreślenia, w tym aspekcie wymaga również fakt, że ust. 8 art. 7 ustawy posługuje się wprost stwierdzeniem, iż „uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach”, czyli uznaje się, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel miał każdy z podmiotów występujących w ww. łańcuchu, tj. uznaje się że podmiot taki miał możliwość władania rzeczą w sensie ekonomicznym, np. czerpania z niej pożytków. Dostawa łańcuchowa nie musi zatem oznaczać (i nie oznacza) faktycznego wydania towaru na każdym etapie łańcucha, ani nie musi oznaczać, iż podmiot uznany za rozporządzający powinien rzeczywiście rozporządzać rzeczą w tym znaczeniu, iż przykładowo winien być świadomy wszystkich czynności związanych z dysponowaniem towarem, tj. np. kiedy i kto faktycznie obraca (obracał) rzeczą. Termin „uznaje się” oznacza bowiem, że bez względu na faktyczne działania, przyznawane jest im - niejako a priori - takie, a nie inne znaczenie.

Natomiast jeżeli w ramach umowy jest zawarta klauzula, że B/I, przykładowo, nie posiada żadnych uprawnień decyzyjnych co do istotnych elementów związanych z dostawą towarów, np. nie kształtuje ceny towaru oraz nie ponosi odpowiedzialności za wady produktu, należałoby w takim stanie faktycznym przyjąć, iż nie jest podmiotem, którego można by określić jako dostawcę, zaś transakcja pomiędzy B/I i Wnioskodawcą nie nosi znamion dostawy.

Zatem w odniesieniu do dostawy towarów B i I występują w tym przypadku zarówno jako nabywca, jak i dostawca biorący udział w łańcuchu dostaw. Na udział B/I w łańcuchu dostaw towarów wskazuje nie tylko umiejscowienie go w łańcuchu (tj. jako podmiotu „środkowego”), lecz również sam charakter wykonywanych przez niego czynności. Jest on bowiem aktywnym uczestnikiem tych transakcji. Spółka wskazała, że zawarta umowa poza zapewnieniem Spółce możliwości korzystania z kart paliwowych reguluje także inne istotne warunki handlowe. Umowa reguluje zasady wydawania i użytkowania kart B oznaczonych symbolem „R”, umożliwiających nabywanie przez Spółkę towarów i usług na stacjach benzynowych Operatorów należących do B lub współpracujących z B i objętych systemem „R”, jak również nieobjętych tym systemem lecz wyznaczonych przez B lub I. Umowa zawiera postanowienia dotyczące ustalenia okresu rozliczeniowego, ustalenia terminów zapłaty, wielkości rabatów. Umowa określa zasady odpowiedzialności stron, zgodnie z którymi Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec B/I za prawidłowe i bezpieczne posługiwanie się wydanymi mu kartami paliwowymi, a B/I za rozpatrzenie reklamacji złożonych przez Wnioskodawcę w zakresie zastrzeżeń dotyczących poszczególnych transakcji. Powyższe wskazuje jednoznacznie, że B/I posiada prawo do faktycznego rozporządzania nabywanymi towarami jak właściciel, gdyż ma wpływ na istotne elementy kształtujące obrót tymi towarami. Tak, więc zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 8 ustawy, przyjmuje się, że to B/I sam nabywa towary, które następnie odsprzedaje.

Z opisu sprawy wynika także, że B/I dokonuje zakupu, a następnie odsprzedaje Wnioskodawcy, usługi. W tej sytuacji, analogicznie jak to ma miejsce w przypadku towarów, B/I nabywając usługi, a następnie odsprzedając te usługi Wnioskodawcy, najpierw staje się nabywcą/usługobiorcą a następnie wchodzi w rolę usługodawcy. Zgodnie zatem z brzmieniem art. 8 ust. 2a ustawy, z uwagi na wskazane wyżej okoliczności faktyczne przyjmuje się, że to B/I sam nabywa usługi, które następnie odsprzedaje.

Zatem w niniejszej sprawie ww. czynności dokonywane na stacjach paliw pomiędzy B/I a Wnioskodawcą stanowią odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 2a tej ustawy, opodatkowane właściwą stawką podatku VAT dla danego przedmiotu sprzedaży.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis zaistniałego stanu faktycznego należy stwierdzić, że na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart paliwowych wystawionych przez B/I, pod warunkiem, że jak wskazał Wnioskodawca te towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zachowaniem ograniczeń wynikających z art. 86a ust. 1 pkt 1 i art. 88 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy mieć na uwadze wskazane wyżej przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 i ust. 8, art. 8 ust. 1 i ust. 2a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach (art. 7 ust. 8 ustawy).

Przez świadczenie usług – stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy).

Należy też zauważyć, że przepisy w zakresie podatku od towarów i usług przewidują opodatkowanie według stawki podstawowej (obecnie w wysokości 23%), stawek obniżonych, a także zwolnienie od podatku.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego wskazał, że w związku z tym, że wynajmuje stanowiące jego własność pojazdy samochodowe innym podmiotom (klientom) prowadzącym działalność gospodarczą, które użytkują je następnie w działalności opodatkowanej, zamierza w ramach prawa przyznanego mu w umowie z B i I żądać przypisania kart paliwowych B oznaczonych symbolem „R” do pojazdów wynajmowanych tym podmiotom (klientom), w umowach z którymi zamierza z kolei uregulować zasady używania niniejszych kart. Wnioskodawca planuje także część kart paliwowych o wydanie których zamierza wystąpić do B/I w ramach umowy łączącej go z B i I, wydać do użytkowania innym podmiotom (klientom) prowadzącym działalność gospodarczą, którym nie wynajmuje pojazdów samochodowych oraz określić zasady ich użytkowania (jako kart na okaziciela) w umowach zawartych w tym celu z ww. podmiotami.

Towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę za pomocą kart paliwowych będą służyć wykonywaniu wyłącznie działalności opodatkowanej Wnioskodawcy. Towary i usługi nabywane za pomocą kart paliwowych będą służyć dalszej odsprzedaży klientom Wnioskodawcy z wyłączeniem kart paliwowych wydanych do pojazdów użytkowanych przez Wnioskodawcę (gdzie koszty zakupu produktów lub usług będą stanowiły koszt własny Wnioskodawcy). Wnioskodawca będzie ponosić wobec klientów odpowiedzialność za wady produktów lub świadczonych usług nabywanych przy pomocy kart paliwowych, na zasadach określonych w przepisach KC. Ponadto Wnioskodawca przygotuje rozwiązania dotyczące sposobu ewidencjonowania tankowań w systemie informatycznym Manager, które umożliwi ewidencję wszystkich transakcji realizowanych za pomocą kart paliwowych, jak również zapewni swoim klientom możliwość blokowania zagubionych kart, zamawiania nowych itd. poprzez prowadzone przez siebie Call Center. Reklamacje zgłaszane przez klientów dotyczące zakupionych u Operatorów towarów i usług będzie rozpatrywać Wnioskodawca, który w dalszej kolejności, w przypadku uznania reklamacji - stosownie do Regulaminu wydawania i posługiwania się kartami systemu „R” oraz dokonywania i rozliczania transakcji zawartych przy użyciu kart - będzie zobligowany do zgłoszenia reklamacji Operatorowi. Wnioskodawca będzie oferował wybrane typy kart paliwowych Operatorów, wybranym klientom. Będzie też decydował jakie towary i usługi można nabyć za pomocą kart paliwowych. Każdy z podmiotów biorących udział w łańcuchu będzie mieć pływ na kształtowanie istotnych warunków dostaw.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy działając w transakcji łańcuchowej będzie dokonywał opodatkowanej dostawy towarów i usług na rzecz swoich klientów.

Dla rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem tej części wniosku, aktualne pozostają wcześniejsze rozważania odnoszące się do pkt 1 tego wniosku, gdzie wskazano, że warunkiem niezbędnym zaklasyfikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w ww. art. 7 ust. 8 ustawy, jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmiot pośredniczący (podmioty pośredniczące) w ogóle nie wchodzi w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Istotne jest przy tym uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel czyli w istocie – przeniesienie (uznanie, iż dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania.

Zatem z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie uczestniczył w transakcji łańcuchowej. Pierwszy w kolejności Operator będzie dokonywał dostawy lub świadczył usługę na rzecz drugiego w kolejności podmiotu - B lub I, a B lub I na rzecz trzeciego w kolejności podmiotu – Wnioskodawcy, a Wnioskodawca na rzecz czwartego w kolejności podmiotu – klienta. Przy czym jak wskazał Wnioskodawca każdy z podmiotów biorących udział w łańcuchu będzie mieć pływ na kształtowanie istotnych warunków dostaw. Wnioskodawca będzie oferował wybrane typy kart paliwowych Operatorów, wybranym klientom, a także będzie decydował jakie towary i usługi można nabyć za pomocą tych kart. Wnioskodawca będzie rozpatrywać reklamacje oraz ponosić wobec klientów odpowiedzialność za wady produktów lub świadczonych usług nabywanych przy pomocy kart paliwowych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wskazane czynności dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a klientem z wykorzystaniem kart paliwowych będą stanowić odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 1 i ust. 2a ustawy o VAT, opodatkowane właściwą stawką podatku VAT dla danego przedmiotu sprzedaży.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2 w zakresie wskazanym powyżej jest prawidłowe.

Należy podkreślić, że ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w zakresie prawa do obniżenia przez klientów Wnioskodawcy podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących dokonane na ich rzecz dostawy w ramach transakcji łańcuchowych w sytuacji wskazanych we wniosku jako zdarzenie przyszłe jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie rodzi skutków po stronie kontrahentów Wnioskodawcy.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin