Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-691/16-2/MK
z 29 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2016 r. (data wpływu 11 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z dokonywanymi płatnościami na rzecz nierezydenta z tytułu:

• świadczonych usług udostępniania danych gospodarczych – jest prawidłowe,

• nabycia licencji na korzystanie z oprogramowania – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. (dalej: Wnioskodawca) jest jednym z wiodących podmiotów na rynku, prowadzących działalność w segmencie sprzedaży hurtowej towarów. Wnioskodawca zawarł umowę z podmiotem mającym siedzibę na terytorium Szwajcarii (nierezydentem w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych - dalej: Kontrahent) w zakresie usług udostępniania danych w zamian za wynagrodzenie. Zgodnie z umową Kontrahent zobowiązuje się do świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług polegających na dostarczaniu do Wnioskodawcy danych gospodarczych w formie między innymi następujących raportów:

• Raporty badania sprzedaży detalicznej w postaci informacji dla kategorii spożywczych i chemicznych standardowo monitorowanych przez Kontrahenta.
  

• Raporty zawierające informacje o sprzedaży wszystkich standardowo monitorowanych kategorii spożywczych lub chemicznych na poziomie całej kategorii produktowej (bez rozbić na segmenty, producentów, marki i warianty);
  

• Raporty zawierające informacje o sprzedaży dla najważniejszych producentów we wszystkich monitorowanych kategoriach spożywczych lub chemicznych na poziomie całej kategorii produktowej (bez rozbić na segmenty, producentów, marki i warianty);
  

• Raporty dla wszystkich kategorii spożywczych, dla których dostarczane są bazy danych;
  

• Raporty dla wybranych ośmiu kategorii: Cukierki i lizaki, Jedzenie w słoiczkach dla dzieci, Napoje gazowane, Piwo, Soki, Whisky, Woda mineralna, Wódka monitorowanych w cyklach miesięcznych zawierające dane ze standardowo raportowanych kanałów dystrybucji;
  

• Raporty zawierające dane na poziomie kategorii z wybranych standardowo raportowanych kanałów dystrybucji oraz z sieci handlowej Wnioskodawcy zaktualizowane o ostatni aktualnie dostępny okres badawczy;
  

• Raport Marek Własnych Wnioskodawcy zawierający dane na poziomie kategorii oraz wybranych raportowanych kanałów dystrybucji przez Kontrahenta zaktualizowane o ostatni aktualnie dostępny okres badawczy;
  

• Raport zawierający informacje dotyczące lokalizacji wybranych placówek handlu zorganizowanego;
  

• Raport z wynikami badania konsumenckiego przedstawiający ogólne zachowania zakupowe Polaków oraz wizerunek wybranych sieci handlowych, dostarczany raz na rok z wynikami ostatniej fali badania;
  

• Raport Top 100 produktów dla każdej kategorii.
  
  
  

Dane przekazywane w formie raportów stanowią wynik oszacowania uzyskanego przy użyciu metod statystycznych opartych na danych uzyskanych przez Kontrahenta od podmiotów prowadzących działalność handlową w Polsce. Kontrahent zastrzegł, że raporty mogą zawierać błędy właściwe dla przetwarzania informacji z wykorzystaniem metod statystycznych. Kontrahent podejmuje wszelkie uzasadnione kroki w celu uniknięcia istotnych błędów w Raportach, tym niemniej za tego rodzaju błędy Kontrahent nie ponosi odpowiedzialności.

Zgodnie z zawartą umową przekazywane w formie raportów dane są przedmiotem ochrony prawa autorskiego. Autorskie prawa majątkowe do danych przysługują wyłącznie Kontrahentowi Kontrahent jest uprawniony do udostępnienia danych podmiotom innym niż Wnioskodawca, tj. upoważnienie do korzystania z danych przez Wnioskodawcę nie ma charakteru wyłącznego. Udostępnione Wnioskodawcy dane w postaci raportów są wykorzystywane wyłącznie dla własnych wewnętrznych potrzeb analitycznych Wnioskodawcy. Zgodnie z umową dane udostępnione Wnioskodawcy, w tym w szczególności Raporty, mogą być wykorzystywane przez Wnioskodawcę przez czas nieokreślony. Zatem Wnioskodawca będzie uprawniony do korzystania z danych przekazanych w formie raportów także po wygaśnięciu umowy. Zgody na korzystanie z danych w formie raportów przyznane jest pracownikom Wnioskodawcy wyłącznie w celu wykorzystania Danych w interesie Wnioskodawcy.

Umowa daje ewentualne prawo do przekazania danych w postaci raportów otrzymanych od Kontrahenta spółkom należącym do grupy kapitałowej do której należy Wnioskodawca.

Dodatkowo Kontrahent zobowiązuje się udzielić Klientowi niezbywalnej niewyłącznej licencji na korzystanie z oprogramowania .ANSWERS’ (dalej: Oprogramowanie). Kontrahent jest właścicielem wszelkich praw do Oprogramowania, nośników oraz związanych z nimi instrukcji, przy czym każda z tych form zawiera tajemnice handlowe Kontrahenta. Wnioskodawca nie może:

• dokonywać dekompilacji, analizy Oprogramowania z rozłożeniem go na czynniki w celu jego imitacji lub powielenia ani przekształcenia Oprogramowania w żaden inny sposób do postaci czytelnej dla człowieka;
  

• udzielać sublicencji ani w żaden inny sposób dystrybuować lub dysponować Oprogramowaniem lub instrukcjami;
  

• ujawniać lub zezwalać na korzystanie z Oprogramowania lub instrukcji w inny sposób osobom trzecim;
  

• modyfikować, dostosowywać, lokalizować ani tłumaczyć Oprogramowania oraz instrukcji;
  

• kopiować Oprogramowania ani instrukcji (z wyjątkiem pojedynczej kopii Oprogramowania niezbędnej dla potrzeb archiwizacji lub sporządzenia kopii zapasowej, pod warunkiem, że Klient odtworzy na takiej kopi zapasowej wszelkie informację o prawach własności umieszczone na oryginale dostarczonym przez Nielsen);
  

• usuwać informacji o wszelkich prawach własności oraz prawach autorskich z Oprogramowania i/lub instrukcji.
  
  
  

Licencja została udzielona na okres obowiązywania Umowy. Wnioskodawca jest zobowiązany do zwrócenia w całości Oprogramowania, instrukcji oraz wszystkich innych informacji technicznych dotyczących Oprogramowania dostarczonego przez Kontrahenta w terminie 20 (dwudziestu) dni od wygaśnięcia licencji. W powyższym terminie Wnioskodawca jest ponadto zobowiązany odinstalować w całość Oprogramowanie.

Wnioskodawca może użytkować Oprogramowanie jedynie w celu wewnętrznego przetwarzania danych dostarczonych przez Kontrahenta. Dodatkowo Oprogramowanie umożliwia bezpośrednie otrzymywanie Raportów.

Z tytułu świadczenia opisanych powyżej usług oraz udzielenia licencji dotyczącej Oprogramowania, Kontrahentowi przysługuje od Wnioskodawcy wynagrodzenie. Wynagrodzenie wyrażone jest w jednej kwocie, tj. bez podziału dotyczącego świadczenia opisanych powyżej usług oraz udzielenia licencji dotyczącej Oprogramowania.

Wnioskodawca dysponuje certyfikatem rezydenci kontrahenta potwierdzającym, iż jest on rezydentem szwajcarskim i tam podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów.

Kontrahent nie posiada zagranicznego zakładu na terytorium Rzeczypospolitej Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wyplata należnego wynagrodzenia Kontrahentowi w związku z zawarciem powyżej wskazanej umowy będzie obligowała Wnioskodawcę do pobrania, jako płatnika, zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, iż jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji Kontrahenta, płacone należności w związku z zawartą umową, które mogą podlegać opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 21 ust. 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej jako: ustawa o CIT), jako świadczenia podobne do usług przetwarzania danych i badania rynku, będą podlegały opodatkowaniu wyłącznie w Szwajcarii. Z tego względu Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% przychodów. Przepis ten, zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 12 ust. 1 i ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Bernie dnia 2.09.1991 r. (dalej: Umowa), należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże, takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uzyskująca należność jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty należności licencyjnych brutto.

Z kolei art. 13 ust. 3 Umowy zawiera definicję określenia należności licencyjne, za które uważa się wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane za użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego, w tym prawa do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami do kin, każdego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologi lub procesu produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, albo za udostępnienie informacji związanej ze zdobytymi doświadczeniami w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

W art. 3 ust. 2 Umowy wskazano, iż każde określenie niezdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja

W przedmiotowej sprawie istotne jest zatem ustalenie, czy płatności dokonywane na rzecz Kontrahenta są wynagrodzeniem za należności licencyjne do których Umowa zalicza:

1. należności uzyskiwane za użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego,
2. należności uzyskiwane za udostępnienie informacji związanej ze zdobytymi doświadczeniami w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.
   
   

W ocenie Spółki, charakter umowy oraz jej przedmiot nie umożliwiają zakwalifikowania płaconych należności do żadnego z powyżej wskazanych źródeł.

Ad a)

W celu określenia zakresu praw autorskich wg polskich przepisów, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, który stanowi, iż przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ponadto, zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Przekazywane dane w postaci raportów można uznać za bazę danych. Bazy danych, mogą być traktowane jak utwory - nawet jeżeli zawierają nietwórcze materiały-mają twórczy charakterze względu na przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie treści.

Baza danych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie baz danych oznacza zbiór danych lub jakiekolwiek innych materiałów i elementów zgromadzonych według określonej systematyki lub metody. Indywidualnie dostępnych w jakikolwiek sposób, w tym środkami elektronicznymi, wymagający istotnego, co do jakości lub ilości, nakładu inwestycyjnego w celu sporządzenia, weryfikacji lub prezentacji jego zawartości.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie, ewentualne zaliczenie należności wypłacanych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta w związku z przekazywanymi danymi w postaci raportów, które można uznać za bazy danych w rozumieniu ustawy o ochronie baz danych, zależy od istoty praw, jakie Wnioskodawca nabywa w ramach umowy. W zakresie opłat w związku z udostępnianiem baz danych należy posiłkować się, w ocenie Wnioskodawcy, wykładnią dotyczącą programów komputerowych.

Z treści Komentarza do Modelowej Konwencji OECD w części dotyczącej opłat wynikających z umów, na podstawie których strona nabywa, w zamian za uiszczenie opłaty - prawo do korzystania z programu komputerowego, jako należności licencyjnych, kluczowe znaczenie ma zakres uprawnień podmiotu korzystającego z programu komputerowego.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD: „skopiowanie programu na twardy dysk lub do korzystania, w ramach własnego użytku, nie skutkują uznaniem płatności za należność licencyjną. Również nabycie egzemplarza programu komputerowego z jednoczesnym prawem do jego skopiowania na określoną liczbę stanowisk, nie skutkuje stwierdzeniem, że mamy do czynienia z należnościami licencyjnymi Nabycie zwykłej licencji oprogramowania - bez przekazywania praw autorskich stosowanych dla potrzeb podatkowych, nie stanowi należności licencyjnych, lecz zysk przedsiębiorstwa.

Podsumowując, jeżeli z danej umowy zawartej pomiędzy polskim a zagranicznym podmiotem wynika, że nabywca prawa do użytkowania bazy danych będzie mógł je wykorzystywać w szerszym zakresie (na szerszym polu eksploatacji) niż końcowy nabywca i użytkownik, to uznać należy, że zbywca odpłatnie udzielił nabywcy prawa do użytkowania prawa majątkowego do bazy danych, więc należność za to prawo jest należnością licencyjną.

Jak zostało wskazane przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym, o ile można uznać dane w postaci przesyłanych raportów za bazę danych i w konsekwencji utwór w rozumieniu ustawy o prawach autorskich to są one wykorzystywane i przetwarzane wyłącznie na wewnętrzne potrzeby Wnioskodawcy. Tak samo w zakresie licencji dotyczącej Oprogramowania, Wnioskodawca działa jako „end-user” tj. nie może:

• dokonywać dekompilacji, analizy Oprogramowania z rozłożeniem go na czynniki w celu jego imitacji lub powielenia ani przekształcenia Oprogramowania w żaden inny sposób do postaci czytelnej dla człowieka;
  

• udzielać sublicencji ani w żaden inny sposób dystrybuować lub dysponować Oprogramowaniem lub instrukcjami;
  

• ujawniać lub zezwalać na korzystanie z Oprogramowania lub instrukcji w inny sposób osobom trzecim;
  

• modyfikować, dostosowywać, lokalizować ani tłumaczyć Oprogramowania oraz instrukcji;
  

• kopiować Oprogramowania ani instrukcji (z wyjątkiem pojedynczej kopii Oprogramowania niezbędnej dla potrzeb archiwizacji lub sporządzenia kopii zapasowej, pod warunkiem, że Klient odtworzy na takiej kopii zapasowej wszelkie informacje o prawach własności umieszczone na oryginale dostarczonym przez Kontrahenta);
  

• usuwać informacji o wszelkich prawach własności oraz prawach autorskich z Oprogramowania i/lub instrukcji
  

a Oprogramowanie wykorzystywane jest wyłącznie na własne potrzeby Wnioskodawcy, to nie mamy do czynienia z powstaniem należności licencyjnych.

Mając na względzie przedstawione warunki użytkowania danych w postaci raportów [tudzież baz danych), a także przytoczone powyżej przepisy, stwierdzić należy, że umowa łącząca Kontrahenta nie przenosi praw autorskich ani nie dają prawa do rozporządzania utworem (bazą danych) na wszystkich polach eksploatacji (dane w postaci raportów wykorzystywane są wyłącznie na potrzeby Wnioskodawcy), w konsekwencji należności zapłacone w związku z zawarta umową nie mieszczą się w definicji należności licencyjnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz art. 12 ust. 3 Umowy.

Ad b)

W ocenie Wnioskodawcy przekazywane dane w postaci raportów nie stanowią również, "know-how".

Należy wskazać, że Ustawa CIT nie definiuje wprost znaczenia terminu „know-how”. Zgodnie z art. 4a pkt 23 lit c) ustawy o CIT przez „know-how” można rozumieć udokumentowaną wiedzę (informację) nadającą się do wykorzystania w działalności przemysłowej, naukowej lub handlowej. Natomiast art. 21 ust. 1 ustawy o CIT „know-how” określone jest jako całość informacji związana ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Zgodnie z Rozporządzeniem nr 772/2004 w sprawie stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu do kategorii porozumień o transferze technologii, „know-how” rozumiany jest jako pakiet nieopatentowanych informacji praktycznych, wynikających z doświadczenia i badań, które są:

1. niejawne (nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne);
2. istotne (ważne i użyteczne z punktu widzenia wytwarzania produktów objętych umową);
3. zidentyfikowane (czyli opisane w wystarczająco zrozumiały sposób, aby można było sprawdzić, czy spełniają kryteria niejawności i istotności).
   
   

Według stanowiska sądów administracyjnych (np. NSA w wyroku z dnia 9 lipca 1996 r. sygn. akt SA/Łd 556/96, lub wyroku z dnia 31 lipca 2003 r. sygn. akt III SA 1661/01), powyższe cechy należy rozumieć następująco:

• cecha poufności powoduje, że know-how mogą stanowić jedynie informacje, które nie zostały ujawnione, nie są powszechnie znane, czy też łatwo dostępne. Przesłanka ta nie musi oznaczać wymogu bezwzględnej tajemnicy - wystarczy, by informacja nie była dostępna osobom zainteresowanym w sposób zwykły i dozwolony,
  

• istotność know-how oznacza, iż są to informacje ważne dla całości lub zasadniczej części sposobu wytwarzania produktu lub świadczenia usług, muszą także spełniać u nabywcy określoną funkcję, czyli być użyteczne,
  

• identyfikowalność know-how oznacza, iż zostało ono opisane lub utrwalone - czyli zmaterializowane, i to w laki sposób, iż możliwe jest sprawdzenie posiadania przez nie pozostałych cech oraz powoduje, iż nabywca nie jest nadmiernie ograniczony w wykorzystaniu nabytych informacji.
  
  
  

Zgodnie z Komentarzem do art. 12 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD „w umowie na zakup know-how jedna ze stron zobowiązuje się do udostępniania drugiej stronie specjalistycznej wiedzy i doświadczeń nieujawnionych publicznie w celu wykorzystania ich na własny rachunek. Uważa się, że udostępniający nie jest zobowiązany do odgrywania jakiejkolwiek roli w trakcie stosowania udostępnianej formuły produkcyjnej ani też nie jest zobowiązany do gwarantowania wyników stosowania tej formuły”.

Należy uznać, że know-how dotyczy wszelkich nieujawnionych informacji technicznych, koniecznych do odtworzenia produktu bądź procesu w takich samych warunkach, bez względu na to, czy informacja ta może podlegać ochronie patentowej, czy nie. Know-how oznacza doświadczenie zawodowe w takim znaczeniu, że reprezentuje ono czynnik, bez którego odtworzenie produktu nie jest możliwe na podstawie samego zbadania produktu i wiedzy o postępie technicznym.

Biorąc pod uwagę powyższe w ocenie Wnioskodawcy udostępnienie przez Kontrahenta danych w postaci raportów nie może być traktowana jako udzielenie know-how. Usystematyzowany zbiór danych nie może być określany mianem doświadczenia, jak również nie stanowi on wiedzy technicznej o poufnym charakterze. Tym samym, przekazanie danych w postaci raportów nie może być traktowana jako udzielenie (przekazanie) know-how w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT i art. 12 ust. 3 Umowy.

Dodatkowo Wnioskodawca chciałby zwrócić uwagę iż istnieje stanowisko, wedle którego jednorazowa sprzedaż nie może być utożsamiana z trwałym czerpaniem korzyści przez zbywcę z tytułu przekazania know-how w użytkowanie.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej stanowisko potwierdzające, że należności za przekazywane dane w postaci raportów nie będą stanowiły należności licencyjnych w rozumieniu Umowy, dochód Kontrahenta - podmiotu szwajcarskiego w postaci wynagrodzenia, jakie otrzymuje za przekazywanie baz danych, należy kwalifikować jako zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 Umowy. Zgodnie z art. 7 Umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy ust. 1 (w zakresie opodatkowania podatkiem u źródła określonych należności) stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od należności wypłacanych na rzecz Kontrahenta ze Szwajcara posiadając ważny certyfikat rezydencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.