Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-720/16-2/MS
z 19 września 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2016 r. (data wpływu 24 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 24 czerwca 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca zatrudnia pracowników na umowę o pracę. Pracownicy GOPS dzielą się na „pracowników terenowych”, tj. asystentów rodziny i pracowników socjalnych oraz pracowników administracyjnych, do których zaliczamy kierownika, głównego księgowego i aspiranta pracy socjalnej. Pracownicy terenowi znaczną część swojej pracy wykonują poza siedzibą pracodawcy „w terenie”. Pracownikom socjalnym i asystentowi rodziny w związku z wykonywaniem części pracy w terenie przydziela się odzież i obuwie na okres i o wartości wynikającej z wewnętrznych przepisów ustalonych przez pracodawcę. Mając na uwadze przepis art. 2377 Kodeksu pracy pracodawca określił szczegółowo rodzaj odzieży i obuwia roboczego na konkretnych stanowiskach pracy (zarządzenie z dnia 1 września 2014 r. w sprawie wprowadzenia regulaminu pracy pracowników GOPS).


Przydzielana odzież ma ustalony okres używalności i maksymalną wartość jaką pracodawca przeznaczy na jej zakup. Do przydzielanej odzieży zaliczamy:

  1. ubranie letnie (sukienka, garsonka, spódnica i bluzka lub spodnie i bluzka) używane do zniszczenia min. 24 miesięcy,
  2. ubranie zimowe (kurtka ocieplana zimowa lub płaszcz zimowy) używane do zniszczenia min. 48 miesięcy,
  3. obuwie wiosenno-letnie (półbuty lub pantofle) używane do zniszczenia min. 24 miesiące oraz,
  4. obuwie zimowe (kozaki lub trzewiki) używane do zniszczenia przez min. 48 miesięcy.

Odzież i obuwie nie zawierają logotypów określających Pracodawcę.


Zgodnie z art. 2377 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze spełniające wymagania określone w polskich normach, jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu. Nie budzi wątpliwości stwierdzenie, że odzież pracowników terenowych jest na takie konsekwencje narażona.

Praca w terenie wiąże się z przeprowadzeniem rodzinnych wywiadów środowiskowych, dokonywaniem oceny sytuacji rodziny, monitorowaniem funkcjonowania rodziny, prowadzeniem konsultacji wychowawczych, udzieleniem wsparcia, pracy socjalnej, rozpoznaniem istniejących potrzeb w zakresie pomocy społecznej oraz nauki w prowadzeniu gospodarstwa domowego, tj. sprzątania, gotowania, prania, opieki nas dziećmi, itp. Jest to praca głównie w domach klientów OPS, w których warunki pozostawiają wiele do życzenia, panuje tam brud, niejednokrotnie wszawica i świerzb. Praca w terenie świadczona jest przez cały rok. W zależności od potrzeb, bez względu na warunki atmosferyczne.

Pracownicy terenowi są zatrudnieni na umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony. Pranie odzieży należy do obowiązków pracodawcy, który może być realizowany przez umożliwienie pracownikom prania odzieży lub wypłatę ekwiwalentu za wykonywanie powyższych czynności we własnym zakresie poza godzinami pracy. Na terenie zakładu pracy jest pralka, w której pracownicy mają możliwość prania otrzymanych ubrań. Wobec powyższego ekwiwalentu nie wypłaca się. Przydzieloną odzież i obuwie zakupuje pracodawca i wydaje pracownikom.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy od wartości wydanej odzieży i obuwia roboczego pracownikom socjalnym i asystentowi rodziny należy pobrać i odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych, tym samym uznając otrzymane ubrania i obuwie za przychód pracownika?


Zdaniem Wnioskodawcy.


Wartość wydanej pracownikom socjalnym i asystentowi rodziny odzieży i obuwia jest przychodem pracownika, lecz niepodlegającym opodatkowaniu – zwolnionym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Zwolnienie obowiązuje, gdyż wydawane ubrania i obuwie wynikają z odrębnych przepisów wykonawczych, tj. regulaminu pracy wydanej na podstawie art. 2377 Kodeksu pracy. Według art. 2377 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy pracodawca jest zobowiązany dostarczyć nieodpłatnie pracownikowi odzież i obuwie, jeżeli jego odzież i obuwie może ulec zabrudzeniu, a nawet zniszczeniu własnej odzieży i obuwia, dlatego też odzież i obuwie zapewnia pracodawca.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów enumeratywnie wymienionych przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych, bądź dochodów, do których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia. Przepis ten normuje tzw. zasadę powszechności opodatkowania.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.


Biorąc pod uwagę powyższe, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą.


Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pracownicy Wnioskodawcy dzielą się na „pracowników terenowych”, tj. asystentów rodziny i pracowników socjalnych oraz pracowników administracyjnych. Pracownicy terenowi znaczną część swojej pracy wykonują poza siedzibą pracodawcy „w terenie”. Pracownikom socjalnym i asystentowi rodziny przydziela się odzież i obuwie na okres i o wartości wynikającej z wewnętrznych przepisów ustalonych przez pracodawcę. Przydzielana odzież ma ustalony okres używalności i maksymalną wartość jaką pracodawca przeznaczy na jej zakup. Odzież i obuwie nie zawierają logotypów określających Pracodawcę.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.


Zgodnie z opinią Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 9 września 2016 r. Nr DPR.IV.4102.33.2016.WL, pracodawca na podstawie art. 2377 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.), ma obowiązek dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania Polskich Norm, jeżeli:

  1. odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,
  2. występują określone wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

Odzież i obuwie robocze powinny być więc dostarczone pracownikom wykonującym prace w warunkach narażających na zniszczenie lub nadmierne brudzenie własnej odzieży i obuwia.


Rodzaje odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne w związku z wyżej wymienionymi okolicznościami, oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego, ustala pracodawca, po konsultacji z pracownikami lub ich przedstawicielami (art. 2378 Kodeksu pracy), w regulaminie pracy (art. 1041 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy).

Pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy. W takiej sytuacji pracownicy powinni otrzymywać ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej aktualne ceny odzieży i obuwia roboczego przewidzianych do stosowania na określonych stanowiskach.


W przypadku ustalenia w regulaminie pracy stosowania na danym stanowisku pracy odzieży i obuwia roboczego, pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na tym stanowisku (art. 2379 § 1 Kodeksu pracy).


Biorąc pod uwagę powyższe regulacje należy uznać, że decydujące znaczenie ma fakt występowania u pracodawcy warunków pracy uzasadniających dostarczanie pracownikowi odzieży i obuwia roboczego oraz postanowienia ustalonego przez pracodawcę regulaminu pracy.


Uwzględniając zatem wyżej przytoczoną opinię Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej oraz powołane przepisy Kodeksu pracy, stwierdzić należy, że wartość świadczenia rzeczowego w postaci wydanej odzieży i obuwia roboczego pracownikom socjalnym i asystentom rodziny stanowi przychód ze stosunku pracy, zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres:Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj