2016.08.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-491/16-2/AS
z 25 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2016 r. (data wpływu 22 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zużycia produktów spożywczych w trakcie spotkań w firmie, opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usługi gastronomicznej w trakcie służbowych spotkań poza firmą oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów produktów spożywczych i cateringu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zużycia produktów spożywczych w trakcie spotkań w firmie, opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usługi gastronomicznej w trakcie służbowych spotkań poza firmą oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów produktów spożywczych i cateringu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zajmuje się głównie hurtowym handlem stalą (sprzedaż opodatkowana - głównie podstawową stawką podatku VAT, tylko nieliczne towary rozliczane wg procedury odwrotnego obciążenia).

Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa artykuły spożywcze, m.in. herbatę, kawę, cukier, cytryny, mleko, wodę, soki, drobne przekąski, np. ciasto, ciastka, słodycze, kanapki gotowe lub wykonane z zakupionych produktów spożywczych, pączki z okazji tłustego czwartku, owoce itp.

Ww. opisane napoje i poczęstunki są zużywane w trakcie spotkań służbowych pracowników: narad, konferencji, szkoleń produktowych oraz spotkań z kontrahentami w siedzibie bądź oddziale firmy lub podczas zebrań zarządu. Czasem są zużywane podczas spotkań służbowych z innymi gośćmi, np. audytorami, przedstawicielami dostawców czy z pracownikami spółki wdrażającej oprogramowanie (spotkania w różnym celu, m.in. opracowanie i omówienie analiz przedwdrożeniowych, prezentacja rozwiązań informatycznych, szkolenia z obsługi programu itd...). Zdarzają się również przypadki (podczas dłuższych spotkań), że w celu zwiększenia komfortu i usprawnienia pracy Spółka zamawia catering zarówno dla pracowników, jak i gości uczestniczących w spotkaniach, naradach, szkoleniach itd... Dodatkowo artykuły tj. woda, kawa, herbata, cukier są również pozostawione w pomieszczeniach kuchennych z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów we własnym zakresie przez pracowników w godzinach pracy zgodnie z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. nr 169, poz. 1650 ze zm,).

Zużycie ww. produktów spożywczych, jak również ew. catering zawsze występują wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Spółka korzysta z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupu tych artykułów.

Zdarza się, że spotkania z kontrahentami odbywają się w poza siedzibą i oddziałami firmy (np. w restauracji). W trakcie spotkań przeprowadzane są m.in. negocjacje handlowe i omawiane warunki współpracy. Spółka ponosi koszty usług gastronomicznych w restauracjach w trakcie spotkań handlowych z kontrahentami (opłaca zamówione z karty dań posiłki i napoje, w tym mogą wystąpić alkoholowe). Niewątpliwie spotkania biznesowe, w czasie których zapewniony jest zwyczajowy poczęstunek w formie obiadu, związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą. Na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT Spółka nie obniża kwoty podatku należnego o wartość podatku VAT naliczonego od nabywanych usług gastronomicznych.

Co istotne, serwowany w siedzibie poczęstunek to są drobne, standardowe produkty, które nie świadczą o okazałości czy wytworności. Również posiłki zamawiane w lokalach usługowych nie wykraczają poza normy zwyczajowo przyjęte w obecnych realiach życia gospodarczego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy od zużycia ww. produktów spożywczych (drobne poczęstunki, napoje oraz catering) w trakcie spotkań w firmie oraz od nieodpłatnego świadczenia usługi gastronomicznej (spotkania służbowe poza firmą) należy naliczyć podatek VAT należny?
Czy spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów ww. artykułów spożywczych oraz od cateringu?

Zdaniem wnioskodawcy

Ad. 1)

Analiza art. 7 ust. 2 wskazuje na rozróżnienie przez ustawodawcę czynności przekazania od czynności zużycia towarów. Opodatkowaniu podlega więc wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Zużywanie kupowanych przez spółkę kawy, herbaty, cukru, cytryny, mleka, wody, soków, drobnego poczęstunku, np. ciastek, słodyczy, kanapek czy cateringu w trakcie spotkań pracowników w ramach wykonywania obowiązków służbowych (spotkania wewnętrzne, narady, szkolenia służbowe itd.) nie stanowi zużycia na cele osobiste pracowników. Wskazane spotkania mają charakter ściśle służbowy i są związane z działalnością przedsiębiorstwa. Tym samym opisane zużycie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Podobnie należy rozważyć zużycie artykułów spożywczych w trakcie spotkań z kontrahentami. Konsumpcja kawy, herbaty, drobnego poczęstunku, cateringu itp. nie ma tu charakteru korzyści osobistych. Spotkania służbowe z kontrahentami, gośćmi na terenie i w czasie pracy firmy mają nierozerwalny związek z wykonywaną działalnością i nie realizują celów osobistych kontrahentów, gości, czy pracowników Spółki, biorących udział w tych spotkaniach. Ponadto osoby trzecie nie zostały wymienione w katalogu artykułu 7 ust 2 pkt 1. Tym samym poczęstunek kontrahentów podczas spotkań biznesowych nie stanowi przekazania w rozumieniu art. 7 ust. 2 i nie podlega opodatkowaniu podatkiem należnym.

Nie podlegają bowiem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy lub osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej np. przez pracowników przedsiębiorstwa podczas spotkań służbowych na terenie siedziby firmy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2: „Za odpłatne świadczenie usług uznaje się nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.”

Z powyższego wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być spełniony podstawowy warunek, a mianowicie brak związku świadczonych usług z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki.

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponieważ opisane wyżej usługi gastronomiczne (spotkania z kontrahentami w lokalach gastronomicznych) przeprowadzane są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (nawiązanie i kontynuacja współpracy, omówienie warunków współpracy, negocjacje handlowe itd.), zatem tę nieodpłatną usługę należy traktować jako niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2)

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług: w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Mówiąc o związku pośrednim nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

W opisanym wyżej stanie faktycznym nabywane artykuły spożywcze (kawa, herbata, woda, przekąski, catering itp.) zużywane przez pracowników, a także w trakcie spotkań z kontrahentami, będą miały związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki, jako całości, przyczyniają się do generowania przez nią obrotu. Zatem Spółka będzie mogła dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem artykułów spożywczych na potrzeby pracowników oraz kontrahentów, które są zużywane, jako drobne poczęstunki przez nich, ze względu na fakt, że poniesione wydatki służyć będą w sposób pośredni do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zapewnienie podstawowych napojów dla pracowników w godzinach pracy wynika z przepisów BHP, natomiast zapewnienie drobnego poczęstunku podczas dłuższych narad, szkoleń, spotkań wewnętrznych czy spotkań z zaproszonymi kontrahentami, gośćmi wynika z potrzeby zwiększenia komfortu i efektywności pracy w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej, stworzenie odpowiednich warunków do wykonywania zadań służbowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Na podstawie § 112 rozporządzenia Ministra pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zajmuje się głównie hurtowym handlem stalą (sprzedaż opodatkowana - głównie podstawową stawką podatku VAT, tylko nieliczne towary rozliczane wg procedury odwrotnego obciążenia). Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa artykuły spożywcze, m.in. herbatę, kawę, cukier, cytryny, mleko, wodę, soki, drobne przekąski, np. ciasto, ciastka, słodycze, kanapki gotowe lub wykonane z zakupionych produktów spożywczych, pączki z okazji tłustego czwartku, owoce itp.

Dodatkowo artykuły tj. woda, kawa, herbata, cukier są również pozostawione w pomieszczeniach kuchennych z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów we własnym zakresie przez pracowników w godzinach pracy zgodnie z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. nr 169, poz. 1650 ze zm,).

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii opodatkowania zużycia produktów spożywczych (kawy, herbaty, cukru, mleka, wody, drobnych przekąsek itp.) w trakcie spotkań w firmie wskazać należy, że stosownie do cyt. art. 7 ust. 2 ustawy należy odróżnić czynność przekazania od czynności zużycia towarów.

W myśl ww. przepisu, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu nie podlega również zużycie towarów przez pracowników przedsiębiorstwa podczas spotkań służbowych na terenie siedziby firmy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników. Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Uwzględniając powyższe wyjaśnienia w kontekście przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że zużywanie artykułów spożywczych (kawa, herbata, cukier, mleko, drobny poczęstunek) przez pracowników w trakcie spotkań służbowych w firmie, tj. narad, konferencji, szkoleń produktowych nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób. W przypadku pracowników, osoby te należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz ww. artykuły spożywcze, które Spółka przekazuje nie służą celom prywatnym tych osób, gdyż ich zużycie związane jest ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

W przypadku artykułów, tj. wody, kawy, herbaty, cukru, pozostawionych w pomieszczeniach kuchennych z przeznaczeniem do przygotowania zimnych i gorących napojów we własnym zakresie przez pracowników w godzinach pracy należy stwierdzić, że wydanie tych produktów nie służy zaspokojeniu celów osobistych pracowników, Jak wskazał Wnioskodawca, konieczność zapewnienia napojów przez Wnioskodawcę swoim pracownikom w czasie pracy wynika bezpośrednio z przepisów powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, tym samym czynności te nie wypełniają dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy i nie podlegają opodatkowaniu.

Natomiast w przypadku spotkań służbowych z kontrahentami, zebrań zarządu, lub spotkań służbowych z innymi gośćmi, np. audytorami, przedstawicielami dostawców, przekazanie opisanych artykułów spożywczych celem zużycia przez te osoby nie podlega opodatkowaniu z uwagi na fakt, że ta kategoria osób nie jest objęta normą przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent Wnioskodawcy, bądź osoba trzecia niewymieniona w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Przechodząc z kolei do ponoszonych przez Spółkę kosztów usług cateringowych w trakcie spotkań służbowych pracowników i kontrahentów oraz usług gastronomicznych w restauracjach w trakcie spotkań handlowych z kontrahentami, należy wskazać, że z cyt. art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być spełniony podstawowy warunek, a mianowicie brak związku świadczonych usług z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika.

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie tego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W niniejszej sprawie spotkania biznesowe z kontrahentami, w czasie których zapewniony jest poczęstunek w formie obiadu związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą. W trakcie spotkań, jak wskazał Wnioskodawca, przeprowadzane są m.in. negocjacje handlowe i omawiane warunki współpracy. Usługi cateringowe również zamawiane są wyłącznie dla pracowników i gości uczestniczących w spotkaniach, naradach, szkoleniach w celu zwiększenia komfortu i usprawnienia pracy.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że wydatki, które Wnioskodawca ponosi jako koszt posiłku (np. obiadu) w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracji oraz cateringu podczas spotkań służbowych w firmie są związane z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą, w związku z czym nie mogą być traktowane jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania ww. przepis ustawy, a czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie jest prawidłowe.

Ad. 2

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z ww. regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością. Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast, ze związkiem pośrednim nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. W szczególności w myśl art. 88 ust. 1 pkt 4a ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii prawa do odliczenia z tytułu zakupów artykułów spożywczych oraz cateringu przekazywanych następnie celem zużycia przez pracowników i kontrahentów w trakcie spotkań służbowych, jak wykazano w odpowiedzi na pytanie 1, przekazanie to ma związek pośredni z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Zapewnienie podstawowych napojów dla pracowników w godzinach pracy wynika z przepisów BHP, natomiast zapewnienie drobnego poczęstunku podczas dłuższych narad, szkoleń, spotkań wewnętrznych, czy spotkań z zaproszonymi kontrahentami nie służy celom osobistym wymienionych osób, lecz stworzeniu odpowiednich warunków do wykonywania zadań służbowych. Tym samym wydatki te służą pośrednio do wykonywania czynności opodatkowanych poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki.

Dodać należy, że w przypadku cateringu nie znajdzie zastosowania wyłączenie wskazane w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym m.in. nie stanowią podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nabywane przez podatnika usługi gastronomiczne.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje ani pojęcia usług gastronomicznych, ani pojęcia usług cateringowych. Posiłkując się definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, że usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku na miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby Spółki.

Ponadto w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 2008 r., stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, usługa gastronomiczna klasyfikowana jest pod symbolem PKWiU 56.29, natomiast catering odmiennie – pod symbolem PKWiU 56.21.

Uwzględniając klasyfikacje PKWiU oraz definicję ww. pojęć stwierdzić należy, że usługi cateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych i z uwagi na odmienny charakter tych usług nie można uznać, że do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Tym samym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakupy opisanych artykułów spożywczych oraz usług cateringowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57 a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin