Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4511-1-36/16-4/BC
z 21 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2016 r. (data wpływu 30 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania na cele jednoosobowej działalności gospodarczej działek uprzednio wycofanych z działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 29 sierpnia 2016 r. (data wpływu 31 sierpnia 2016 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania na cele jednoosobowej działalności gospodarczej działek uprzednio wycofanych z działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, a podatek dochodowy rozlicza na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W 2010 roku Zainteresowany i jego wspólnik wnieśli do spółki udział w gruncie w gminie stanowiący majątek odrębny.

Grunt ten jest składnikiem majątku obrotowego. W następnych latach gmina uchwaliła plan zagospodarowania terenu i przekształciła grunt w tereny budowlane. Po wydzieleniu działek budowlanych Wnioskodawca wraz ze wspólnikiem uzbroili teren w sieć wodociągową i częściowo elektryczną.

Obecnie Wnioskodawca zamierza przekazać część działek na potrzeby osobiste, a następnie część z nich przekazać na cele jednoosobowej działalności gospodarczej, część darować żonie i synom.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany podał, że na dzień dzisiejszy nie jest wyłącznym właścicielem działek. Właścicielem jest spółka cywilna, w której Wnioskodawca ma udziały. Początkowo cały grunt był współwłasnością kilku spółek cywilnych. W roku 2016 dokonano podziału działek między poszczególne spółki. Obecnie każda spółka ma swoje działki, a nie jak dotychczas każda spółka miała współudział we wszystkich działkach. W spółce cywilnej wartość działek została ustalona w cenie rynkowej na podstawie aportu tych działek do spółki cywilnej. Ponadto Zainteresowany podał, że Spółka prowadzi działalność w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, a działki, które zamierza przekazać na cele jednoosobowej działalności gospodarczej, stanowią w spółce towar handlowy.

Działki będą przekazane na cele działalności gospodarczej jako towary handlowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W jaki sposób dokonać wyceny tych towarów ujętych w spisie z natury sporządzonym na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej? Czy zgodnie z § 29 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów?

Pytanie wynika z pisma stanowiącego uzupełnienie wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy wartość wprowadzonych gruntów do działalności gospodarczej wynikać będzie z remanentu sporządzonego na dzień wniesienia działek do firmy. Zasady wyceny spisu z natury działek określa § 29 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r. poz. 1037). Wynika z niego, że materiały i towary handlowe objęte spisem z natury wycenia się według cen: zakupu lub nabycia albo rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia.

Własne stanowisko Wnioskodawcy wynika z pisma stanowiącego uzupełnienie wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.): osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce cywilnej, a podatek dochodowy rozlicza na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W roku 2010 Wnioskodawca wraz ze wspólnikiem wnieśli do spółki udział w gruncie, stanowiący majątek odrębny. Grunt ten jest składnikiem majątku obrotowego. Zainteresowany zamierza przekazać część działek wydzielonych z ww. gruntu na potrzeby osobiste, a następnie przekazać na potrzeby jednoosobowej działalności gospodarczej. Jak wskazał Wnioskodawca, działki będą przekazane na cele działalności gospodarczej jako towary handlowe.

Wobec tego, wartość gruntu, na potrzeby ewidencji towarów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, należy ustalić na podstawie regulacji rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r., poz. 1037, z późn. zm.).

Stosownie do § 3 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia: towarami są towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Natomiast towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej (§ 3 pkt 1 lit. a cytowanego rozporządzenia).

Zatem grunty nabyte do celów handlowych, tj. z przeznaczeniem do dalszej odprzedaży lub sprzedaży po wybudowaniu na nich budynków, są towarami handlowymi i podlegają one ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W myśl § 27 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów: podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie utraty w ciągu roku podatkowego prawa do zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym, zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Zgodnie z § 29 ww. rozporządzenia: podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że wycena towarów handlowych według wartości rynkowej jest możliwa wyłącznie w sytuacji, gdy na dzień spisu z natury cena rynkowa towaru jest niższa od ceny jego zakupu lub nabycia.

Przy czym zgodnie z § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia: cena zakupu oznacza cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku – wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Z kolei w myśl pkt 3 cytowanego powyżej paragrafu: przez cenę nabycia należy rozumieć cenę zakupu składnika majątku powiększoną o koszty uboczne związane z zakupem towarów i składników majątku do chwili złożenia w magazynie według ich cen zakupu, a w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku oraz ubezpieczenia w drodze.

Reasumując – grunty objęte spisem z natury, które zostaną wprowadzone do jednoosobowej działalności gospodarczej, powinny zostać wycenione w spisie z natury sporządzonym na dzień rozpoczęcia tej działalności według zasad wynikających z § 29 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, tj. według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnymi pismami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.