Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-507/16-3/EJu
z 3 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2016 r. (data wpływu 5 lipca 2016 r.) uzupełnionym pismem z 15 września 2016 r. (data wpływu 20 września 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny znaków towarowych oraz praw ochronnych na te znaki na rzecz syna i określenia podstawy opodatkowania ww. darowizny - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny znaków towarowych oraz praw ochronnych na te znaki na rzecz syna i określenia podstawy opodatkowania ww. darowizny. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 września 2016 r., (data wpływu 20 września 2016 r.) będącego odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 7 września 2016 r. znak: IBPP2/4512-507/16-1/EJ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Prowadzi on działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza wytworzyć znak towarowy/znaki towarowe, następnie zgłosić i zarejestrować je w Urzędzie Patentowym RP na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej lub/oraz znak towarowy Unii Europejskiej/znaki towarowe Unii Europejskiej, następnie zgłosić i zarejestrować w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (dalej również jako: „EUIPO") na podstawie art. 6 w związku z art. 45 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 207/2009 z dnia 26 luty 2009 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (dalej łącznie jako: „Znaki towarowe”). Najprawdopodobniej będą nimi oznaczenia przedstawione w formie graficznej i/lub słowno-graficznej, składające się w szczególności z wyrazów, rysunków, liter, cyfr, kształtu towarów oraz/lub ich opakowań, które umożliwią odróżnianie usług przedsiębiorstwa od usług innych przedsiębiorstw. Dzięki rejestracji Znaków towarowych ich właścicielowi będą przysługiwały wyłączne prawa do tych znaków.

W związku z wytworzeniem/zaprojektowaniem Znaków towarowych Wnioskodawca poniesie określone koszty, na które składać się będzie m.in. wynagrodzenie za zaprojektowanie i przeniesienie autorskich praw majątkowych do znaków towarowych, koszty rejestracji i utrzymania ochrony znaków towarowych, a także wynagrodzenie kancelarii patentowej.

Prawdopodobnym jest, że Wnioskodawca daruje swojemu pełnoletniemu dziecku ww. Znaki towarowe (oraz prawa z rejestracji tych znaków) w drodze umowy darowizny zawartej w formie aktu notarialnego na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (dalej jako: „k.c.”). Darowizna zostanie dokonana z majątku osobistego Wnioskodawcy jako właściciela Znaków towarowych oraz praw z rejestracji tych znaków do majątku osobistego obdarowanego - pełnoletniego dziecka Wnioskodawcy.

Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena ww. Znaków towarowych. Wartość Znaków towarowych na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać rynkową wartość Znaków towarowych. Znaki towarowe w dniu przyjęcia go do używania przez pełnoletnie dziecko Wnioskodawcy będą nadawać się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej przez to dziecko działalności gospodarczej. W związku z rzeczoną darowizną poniesione zostaną koszty zawarcia umowy w formie aktu notarialnego, wynagrodzenie biegłego rewidenta, etc.

W piśmie uzupełniającym z 15 września 2016 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i w następujący sposób udzielił wyjaśnień.

1. Wnioskodawca zamierza wytworzyć znak towarowy/znaki towarowe w 2016 roku. Celem wytworzenia ww. znaku/znaków jest zwiększenie rozpoznawalności przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wnioskodawcę.
2. Wnioskodawca wprowadzi znak towarowy/znaki towarowe do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych jeżeli wartość początkowa znaku towarowego/znaków towarowych przekroczy kwotę 3.500 zł. Jeżeli wartość znaku towarowego/znaków towarowych nie przekroczy kwoty, o której mowa w zdaniu poprzednim, będą one stanowić koszt uzyskania przychodu w miesiącu oddania ich do używania.
3. Wnioskodawca zamierza oznaczać wytworzonym znakiem towarowym/znakami towarowymi oferowane (sprzedawane/świadczone) przez niego usługi w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.
4. Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług przy wytworzeniu (nabyciu) praw do opisanego wniosku znaku towarowego/znaków towarowych, w sytuacji kiedy transakcja nabycia będzie opodatkowana podatkiem VAT.
5. Wydatki związane z wytworzeniem (nabyciem) praw do znaku towarowego/znaków towarowych będą udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez podmiot lub podmioty będące twórcami tego znaku/tych znaków, o ile transakcja wytworzenia (nabycia) będzie opodatkowana podatkiem VAT z punktu widzenia podmiotu wytwarzającego znak.
6. W momencie złożenia niniejszego pisma pełnoletnie dziecko Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej.
7. Planowana darowizna na rzecz pełnoletniego syna Wnioskodawcy zostanie dokonana z uwagi na chęć jego obdarowania, a co za tym idzie darowizna zostanie dokonana w istocie do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy.
8. Otrzymanie przez obdarowane pełnoletnie dziecko Wnioskodawcy prawa do znaku towarowego/znaków towarowych nie będzie w przyszłości wiązało z jakimkolwiek przysporzeniem majątkowym ze strony obdarowanego na rzecz darczyńcy.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego, w związku z darowizną Znaków towarowych, praw z rejestracji oraz/lub praw ochronnych na te znaki, po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług?
2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 - jaka będzie podstawa opodatkowania w podatku od towarów i usług w związku z opisaną w zdarzeniu przyszłym darowizną?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

1.W ocenie Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie Wnioskodawcy w formie darowizny Znaków towarowych, praw z rejestracji oraz praw ochronnych na te znaki, będzie podlegać podatkowi od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, także wszelkie postacie energii. Jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, nie stanowią towaru w rozumieniu ustawy prawa majątkowe, do których zaliczyć należy prawa do znaków towarowych i praw ochronnych na te znaki.

Zważając na powyższe umowa darowizny, mająca za przedmiot prawa do znaku lub znaków towarowych i praw ochronnych oraz praw z rejestracji na te znaki, może być rozpatrywana na gruncie przepisów ustawy o VAT wyłącznie jako świadczenie usług.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Za odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym nieodpłatne przekazanie Znaków towarowych stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza i w konsekwencji, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

2.W ocenie Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania na gruncie przedstawionego zdarzenia przyszłego, powinien być koszt świadczenia usług poniesiony przez Wnioskodawcę, tj. kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem i zarejestrowaniem Znaków towarowych oraz utrzymaniem prawa ochronnego do Znaków towarowych. Zdaniem Wnioskodawcy, do podstawy opodatkowania w VAT nie należy wliczać kosztów związanych z dokonaniem darowizny, w tym: kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę.

Zgodnie z art. 29a ustawy o VAT: „W przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika”.

Podkreślić należy fakt, że ustawodawca nie sprecyzował, do jakich kosztów odnosi się cytowany przepis. Stosując wykładnię celowościową wskazanego przepisu należy uznać, iż podstawą opodatkowania nieodpłatnego świadczenia omawianego przepisu powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia (por. Jerzy Martini, Przemysław Skorupa, Marek Wojda, „VAT 2010, Komentarz”, wyd. Oh. Beck, Warszawa 2010). Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko, należy przyjąć, że w przypadku świadczenia usług objętych normą art. 8 ust. 2 ustawy o VAT istotny jest faktycznie poniesiony koszt świadczenia usług, a nie cena rynkowa danej usługi. W przypadku przedmiotowego nieodpłatnego przekazania praw do Znaków towarowych (znaku towarowego) wraz ze znakami towarowymi (znakiem towarowym), która to czynność będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, podstawą opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT - będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem i zarejestrowaniem znaku towarowego lub znaków towarowych oraz utrzymaniem prawa ochronnego/prawa z rejestracji do znaku towarowego lub znaków towarowych. Wskazać również należy, że stanowisko tożsame do prezentowanego przez Wnioskodawcę zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lutego 2016 r. (znak: IPPP1/4512-1206/15-2/JL), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2015 r. (znak: IPTPP2/4512-33/15-2/PRP), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 2 lipca 2014 r. (znak: ITPP2/443-449/14/AK) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 14 sierpnia 2013 r. (znak: ILPP2/443-590/13-3/PR).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zatem interpretując ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy tego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą.

Natomiast pojęcie działalności gospodarczej zostało zawarte – dla celów podatku od towarów i usług – w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego działalność gospodarcza obejmuje elementy składające się na jej przedmiot, tj. zarobkową działalność wytwórczą, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, działalność rolników i osób wykonujących wolne zawody a także działalność zawodową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły. Dla ustalenia, czy ww. nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Przez nieodpłatne usługi służące do celów działalności podatnika należy rozumieć takie, które są wykonywane bez wynagrodzenia, ale w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczenie ich ma dominujący charakter w stosunku do korzyści osiąganej w tym przypadku przez odbiorcę tych świadczeń.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalności gospodarczą i jest czynnym podatnikiem od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza wytworzyć znak towarowy/znaki towarowe, następnie zgłosi i zarejestruje je w Urzędzie Patentowym RP oraz w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej. Najprawdopodobniej będą nimi oznaczenia przedstawione w formie graficznej i/lub słowno-graficznej, składające się w szczególności z wyrazów, rysunków, liter, cyfr, kształtu towarów oraz/lub ich opakowań, które umożliwią odróżnianie usług przedsiębiorstwa od usług innych przedsiębiorstw. Dzięki rejestracji Znaków towarowych ich właścicielowi będą przysługiwały wyłączne prawa do tych znaków. W związku

z wytworzeniem/zaprojektowaniem Znaków towarowych Wnioskodawca poniesie określone koszty, na które składać się będzie m.in. wynagrodzenie za zaprojektowanie i przeniesienie autorskich praw majątkowych do znaków towarowych, koszty rejestracji i utrzymania ochrony znaków towarowych, a także wynagrodzenie kancelarii patentowej. Prawdopodobnym jest, że Wnioskodawca daruje swojemu pełnoletniemu dziecku ww. Znaki towarowe (oraz prawa z rejestracji tych znaków) w drodze umowy darowizny zawartej

w formie aktu notarialnego. Darowizna zostanie dokonana z majątku osobistego Wnioskodawcy jako właściciela Znaków towarowych oraz praw z rejestracji tych znaków do majątku osobistego obdarowanego - pełnoletniego dziecka Wnioskodawcy. Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena ww. Znaków towarowych. Wartość Znaków towarowych na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać rynkową wartość Znaków towarowych. Znaki towarowe w dniu przyjęcia go do używania przez pełnoletnie dziecko Wnioskodawcy będą nadawać się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej przez to dziecko działalności gospodarczej. W związku z rzeczoną darowizną poniesione zostaną koszty zawarcia umowy w formie aktu notarialnego, wynagrodzenie biegłego rewidenta, etc. Planowana darowizna na rzecz pełnoletniego syna Wnioskodawcy zostanie dokonana z uwagi na chęć jego obdarowania, a co za tym idzie darowizna zostanie dokonana w istocie do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy. Otrzymanie przez obdarowane pełnoletnie dziecko Wnioskodawcy prawa do znaku towarowego/znaków towarowych nie będzie w przyszłości wiązało z jakimkolwiek przysporzeniem majątkowym ze strony obdarowanego na rzecz darczyńcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy darowizna znaku towarowego/znaków towarowych oraz prawa z rejestracji/praw ochronnych na rzecz jego syna stanowi czynność opodatkowaną (powstanie obowiązek podatkowy) w rozumieniu ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że znak towarowy jak również prawa z rejestracji znaku/prawa ochronne nie stanowią towarów, mieszczą się natomiast w kategorii „wartości niematerialnych

i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie ww. znaku jak również praw z rejestracji znaku zalicza się do świadczenia usług.

W świetle powyższych regulacji prawnych należy stwierdzić, że opodatkowaniu, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek czy odbiór przez kontrahentów.

Zatem, przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Z kolei przez usługi związane z prowadzeniem działalności gospodarczej należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez podmiot.

W związku z tym, jeśli podjęte przez podmiot działania mają na celu przyniesienie korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, to tym samym służą do celów prowadzonej działalności, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, związane są z celami działalności gospodarczej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w analizowanej sprawie syn Wnioskodawcy otrzyma prawo do znaku towarowego lub znaków towarowych jak również prawa z rejestracji/prawa ochronne znaków. Przekazanie ww. praw nie będzie związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. W zamian Wnioskodawca nie otrzyma jakiegokolwiek świadczenia. Otrzymanie przez obdarowane pełnoletnie dziecko Wnioskodawcy prawa do znaku towarowego/znaków towarowych nie będzie w przyszłości wiązało z jakimkolwiek przysporzeniem majątkowym ze strony obdarowanego na rzecz darczyńcy.

Z uwagi na powyższe okoliczności, w niniejszej sprawie nie można uznać, że przekazanie przez Wnioskodawcę znaków towarowych oraz praw ochronnych będzie miało wpływ na przyszłą sprzedaż Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, jego wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów. Tym samym trudno jest uznać, że czynność ta jest dokonywana na cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Reasumując, czynność nieodpłatnego przekazania prawa do zarejestrowanych znaków towarowych oraz praw z rejestracji/praw ochronnych tych znaków na rzecz syna nie nastąpi w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

W związku z tym, w myśl art. 8 ust. 2 pkt 2 ww. czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (wystąpi obowiązek podatkowy po stronie Wnioskodawcy).

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, że darowizna znaków towarowych na rzecz syna podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii określenia podstawy opodatkowania darowizny znaków towarowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 5 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

Ww. przepis art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 ze zm.), z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa

w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy zauważyć, że cyt. wyżej przepis art. 29a ust. 5 ustawy o VAT nie określa podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 75 Dyrektywy, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa

w art. 26 (tj. m.in. usług świadczonych przez podatnika nieodpłatnie na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznawanych za usługi świadczone odpłatnie) w przypadku gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.

W myśl art. 78 lit. a Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, opłaty, w tym opłaty celne oraz inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku od wartości dodanej – należnego z tytułu danej transakcji.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy stwierdzić że, w przypadku dokonanej przez Wnioskodawcę czynności darowizny znaków towarowych oraz praw ochronnych tych znaków, jako podstawę opodatkowania – zgodnie z cyt. art. 29a ust. 5 ustawy o VAT – przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia usługi poniesiony przez Wnioskodawcę, który stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku

z wytworzeniem tego znaku towarowego jego rejestracją prawa do znaku towarowego oraz utrzymania prawa ochronnego do znaków towarowych, z wyłączeniem kosztów związanych z dokonaniem darowizny tj. kosztów usług notarialnych, doradczych oraz wyceny znaków towarowych przez rzeczoznawcę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż podstawą opodatkowania na gruncie przedstawionego zdarzenia przyszłego powinien być koszt świadczenia usług poniesiony przez Wnioskodawcę, tj. kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem i zarejestrowaniem znaków towarowych oraz utrzymaniem prawa ochronnego do znaków towarowych jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek elementu opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.