2016.09.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-588/16-3/DG
z 15 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2016 r. (data wpływu 5 sierpnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 sierpnia 2016 r. (data wpływu 26 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od VAT dostawy przez Wspólnotę Mieszkaniową na rzecz Wnioskodawcy udziałów w nieruchomości wspólnej w postaci pomieszczenia Strychu oraz transakcji sprzedaży przez Wnioskodawcę nowo powstałego po adaptacji Strychu lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 23 sierpnia 2016 r. (data wpływu 26 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od VAT dostawy przez Wspólnotę Mieszkaniową na rzecz Wnioskodawcy udziałów w nieruchomości wspólnej w postaci pomieszczenia Strychu oraz transakcji sprzedaży przez Wnioskodawcę nowo powstałego po adaptacji Strychu lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest obecnie w trakcie negocjacji ze Wspólnotą Mieszkaniową budynku (dalej zwaną Wspólnotą Mieszkaniową) dotyczących zakupu pomieszczeń strychowych o powierzchni 90,58m² w wyżej wymienionym budynku (dalej zwanych Strychem).

Wspólnota Mieszkaniowa na podstawie odpowiednich uchwał wyraziła już zgodę na zmianę przeznaczenia, adaptację oraz sprzedaż części nieruchomości wspólnej stanowiącej Strych. Środki uzyskane ze sprzedaży Strychu zostaną przeznaczone przez Wspólnotę Mieszkaniową na fundusz remontowy, z którego będą finansowane remonty w przedmiotowej nieruchomości. Budynek został oddany do użytku i zasiedlony w 1935 r., natomiast Strych stanowił i stanowi część wspólną nieruchomości służącą wszystkim właścicielom lokali i dotychczas nie był osobno zasiedlany. Strych nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zdarzenie Przyszłe 1:

Wnioskodawca planuje podpisać ze Wspólnotą Mieszkaniową przedwstępną umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i sprzedaży udziałów w nieruchomości wspólnej (w formie aktów notarialnych), gdzie Wspólnota Mieszkaniowa sprzedaje udziały w nieruchomości wspólnej, a nie lokal mieszkalny.

Zdarzenie Przyszłe 2:

Przebudowa i adaptacja Strychu przeprowadzona zostanie na koszt nabywcy (tj. Wnioskodawcy). Koszty tych prac nie przekroczą 30% wartości początkowej Strychu wynikającej z wartości transakcji zakupu Strychu.

Po pełnym zakończeniu procesu adaptacji Strychu, wydzieleniu nowo powstałego lokalu mieszkalnego (wraz z utworzeniem odrębnej Księgi Wieczystej), Wnioskodawca planuje sprzedać ten lokal osobie fizycznej.

W nadesłanym piśmie z dnia 23 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że:

S. Sp. z o.o. (Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem VAT;

Wspólnota Mieszkaniowa nie jest podatnikiem VAT;

Wspomniane we wniosku pomieszczenia strychowe znajdują się w budynku, który to budynek jest budynkiem mieszkalnym o trzech i więcej mieszkaniach (klasyfikacja PKOB: 1122);

Zakupiony przez Wnioskodawcę (tj. S. Sp. z o.o.) strych nie będzie wprowadzony do środków trwałych spółki;

Kontrahentem Wnioskodawcy przy sprzedaży udziałów w nieruchomości wspólnej (tj. Zdarzenie Przyszłe 1) będzie Wspólnota Mieszkaniowa (tj. jeden akt notarialny sprzedaży z jednym sprzedającym w postaci Wspólnoty Mieszkaniowej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy transakcja zakupu przez Wnioskodawcę Strychu (tj. udziałów w nieruchomości wspólnej) od Wspólnoty Mieszkaniowej jest zwolniona z podatku VAT?
Czy późniejsza transakcja sprzedaży przez Wnioskodawcę nowo powstałego po adaptacji Strychu lokalu mieszkalnego osobie fizycznej jest zwolniona z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Obie opisane powyżej transakcje (tj. Zdarzenie Przyszłe 1 - zakup Strychu od Wspólnoty Mieszkaniowej oraz Zdarzenie Przyszłe 2 - sprzedaż nowo powstałego po adaptacji Strychu lokalu mieszkalnego osobie fizycznej) powinny być zwolnione z podatku VAT.

W przypadku pierwszego pytania (dotyczącego Zdarzenia Przyszłego 1 - tj. zakup Strychu od Wspólnoty Mieszkaniowej), z przepisów prawa wynika, że sprzedaż części wspólnych w budynku mieszkalnym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej zwanej Ustawą VAT). Dostawa ta korzysta jednak ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT. Zwolniona od podatku jest dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim lub pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Wspólnota Mieszkaniowa nie nabyła przedmiotowego Strychu, ponieważ był on częścią wspólną nieruchomości służącą wszystkim właścicielom lokali w momencie oddania do użytku w 1935 r. i nie był osobno zasiedlany.

W związku z powyższym nie przysługiwało Wspólnocie Mieszkaniowej prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nie były również ponoszone wydatki na ulepszenie Strychu. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że opisana powyżej transakcja w Zdarzeniu Przyszłym 1 (tj. zakup Strychu od Wspólnoty Mieszkaniowej) jest zwolniona z podatku VAT.

W przypadku drugiego pytania (dotyczącego Zdarzenia Przyszłego 2 - tj. sprzedaż nowo powstałego po adaptacji Strychu lokalu mieszkalnego osobie fizycznej), z przepisów Ustawy VAT wynika, że sprzedaż lokalu mieszkalnego jako dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawa ta korzysta jednak ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy VAT.

Zwolniona od podatku jest dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT, pod warunkiem, że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W związku z opisanym powyżej zwolnieniem z podatku VAT wcześniejszej transakcji w Zdarzeniu Przyszłym 1 (tj. zakup przez Wnioskodawcę Strychu od Wspólnoty Mieszkaniowej), Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dodatkowo, koszty poniesione na adaptację Strychu nie przekroczyły 30% wartości początkowej Strychu wynikającej z wartości transakcji zakupu Strychu (tj. Zdarzenie Przyszłe 1). W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że opisana powyżej transakcja w Zdarzeniu Przyszłym 2 (tj. sprzedaż nowo powstałego po adaptacji Strychu lokalu mieszkalnego osobie fizycznej) jest zwolniona z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

W przypadku terenów zabudowanych budynkami lub budowlami zwolnienie od podatku przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy.

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Stosownie do art. 43 ust. 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT jest obecnie w trakcie negocjacji ze Wspólnotą Mieszkaniową budynku dotyczących zakupu pomieszczeń strychowych o powierzchni 90,58m² w tym budynku (Strych).

Ad 1

Wnioskodawca planuje podpisać ze Wspólnotą Mieszkaniową przedwstępną umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i sprzedaży udziałów w nieruchomości wspólnej (w formie aktu notarialnego), gdzie Wspólnota Mieszkaniowa sprzedaje udziały w nieruchomości wspólnej, a nie lokal mieszkalny.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest czy nabycie od Wspólnoty udziałów w budynku mieszkalnym w postaci pomieszczenia zwanego Strychem będzie korzystało ze zwolnienia od podatku VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec tego towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części – art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.).

Zatem należy stwierdzić, że właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2015 r., poz. 1892 ze zm.) ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową, która może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Przepis ten daje wspólnocie mieszkaniowej przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Jak wynika z tego, wspólnota mieszkaniowa jest odrębnym od członków wspólnoty podmiotem praw i obowiązków, a tym samym działając w ramach przyznanej zdolności prawnej, może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku.

Zatem z punktu widzenia przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wspólnota mieszkaniowa jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej może posiadać podmiotowość podatkową. Jednakże, w zakresie czynności zarządzania nieruchomością wspólną i pobierania zaliczek od członków wspólnoty z tytułu np. dostawy mediów do poszczególnych lokali nie jest ona podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 cyt. ustawy.

Natomiast czynności wykonywane przez Wspólnotę, wykraczające poza zakres obowiązkowego zarządu określonego w ustawie o własności lokali, są dostawą towarów lub świadczeniem usług, w stosunku do których mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Z kolei, sprzedaż części wspólnej nieruchomości jest czynnością mieszczącą się w definicji dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Na podstawie art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Ponadto, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1, o czym stanowi art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów należy wskazać, że – co do zasady – o ile podatnik nie przekroczy kwoty obrotu określonej na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 2 ustawy ma prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego do momentu przekroczenia tej kwoty. W przypadku przekroczenia ww. kwoty z tytułu świadczenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie.

Ponadto zgodnie z art. 113 ust. 13 ww. ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
  - energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
  - wyrobów tytoniowych,
  - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W tym miejscu należy jednakże zauważyć, że zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 cyt. ustawy naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”.

Z powołanych przepisów wynika, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do alternatywnego wyboru, zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny, bądź pozostania podatnikiem VAT zwolnionym. Powyższy wybór jest dobrowolną decyzją każdego podatnika, którego wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła pewnego określonego limitu kwoty. Zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Istnieją jednak przesłanki negatywne, które uniemożliwiają podatnikowi skorzystanie z tego prawa, tj. ze zwolnienia podmiotowego. Powołany przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług wyklucza bowiem możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podatników dokonujących dostaw budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b.

A zatem przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ww. ustawy dotyczy dostaw budynków i budowli i ich części dokonywanych przed pierwszym zasiedleniem, w ramach pierwszego zasiedlenia oraz w przypadku gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a tą dostawą upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z treści wcześniej cyt. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika, że aby dostawa budynku, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, dostawa ta nie może być dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim. W sytuacji natomiast, gdy dostawa odbywa się po pierwszym zasiedleniu zwolnienie od podatku, o którym mowa w tym przepisie ma zastosowanie jedynie wówczas gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynie okres nie krótszy niż 2 lata.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, Wnioskodawca zakupi udziały w części wspólnej budynku mieszkalnego stanowiące pomieszczenie strychowe. Zbywcą tych udziałów będzie Wspólnota Mieszkaniowa reprezentująca właścicieli lokali znajdujących się w tym budynku. Ponadto jak wynika z opisu sprawy Wspólnota Mieszkaniowa nie nabyła przedmiotowego Strychu, ponieważ był on częścią wspólną nieruchomości służącą wszystkim właścicielom lokali w momencie oddania budynku do użytku w 1935 r. i nie był osobno zasiedlany; nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub też umowy o podobnym charakterze.

Wspólnocie Mieszkaniowej nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od ww. pomieszczenia. Nie były również ponoszone wydatki na ulepszenie Strychu.

W związku z tym należy stwierdzić, że dostawa Strychu odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy. Tym samym więc nie będą spełnione przesłanki wskazane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opisana wyżej transakcja nie będzie korzystała ze zwolnienia od VAT na podstawie tego przepisu.

W konsekwencji, należy przeanalizować, czy do dostawy przedmiotowego pomieszczenia Strychu będą mieć zastosowanie warunki zwolnienia wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Z powołanej wyżej regulacji wynika, że aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki określone w tym przepisie, tj. sprzedającemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynków, budowli lub ich części oraz sprzedający nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunek zawarty w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy oznacza, że mowa tutaj jest o prawie do odliczenia podatku naliczonego związanego ze sposobem pozyskania budynków, budowli lub ich części, tj. ich nabyciem, jak również wybudowaniem.

Jak wynika z opisu sprawy, Wspólnocie Mieszkaniowej nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od ww. pomieszczenia oraz nie były ponoszone nakłady na ulepszenie Strychu, tym samym Wspólnota (w przypadku dokonania rejestracji jako podatnik VAT czynny) do sprzedaży Strychu może zastosować zwolnienie od podatku VAT wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W odniesieniu do gruntu należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli lub ich części trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z przepisu tego wynika, że w przypadku gdy budynek lub budowla jest trwale związana z gruntem, to w stosunku do dostawy gruntu ma zastosowanie ta sama stawka podatku VAT, która obowiązuje przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z tym gruntem związanych.

W analizowanej sprawie dostawa Strychu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, zatem dostawa udziału w gruncie, na którym budynek ten jest posadowiony będzie także zwolniona z VAT.

Z uwagi na to, że dostawa Strychu będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, nie analizowano przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe z uwagi na przywołanie przez Stronę przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jako podstawy do zastosowania zwolnienia od podatku VAT do opisanej transakcji.

Ad 2

Wnioskodawca w opisie sprawy przedstawił, że dokona przebudowy i adaptacji Strychu. Koszty tych prac nie przekroczą 30% wartości początkowej Strychu wynikającej z wartości transakcji zakupu Strychu.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy zbycie nowo powstałego lokalu mieszkalnego będzie korzystało ze zwolnienia od podatku VAT.

Należy wskazać, że oprócz stawki podstawowej na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone podatku VAT.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z brzmieniem ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że ustawodawca, w powołanym wyżej art. 41 ust. 12-12c, przyznał prawo do zastosowania obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8% m.in. do dostawy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zaliczając jednocześnie do tego budownictwa m.in. obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.

Na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy – przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.):

budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów;

budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Według ww. rozporządzenia w sprawie PKOB, stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków:

budynki mieszkalne jednorodzinne – 111;

budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112, w tym budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122);

budynki zbiorowego zamieszkania – 113.

W grupie 111 mieści się klasa: 1110 – budynki mieszkalne jednorodzinne, z kolei w grupie 112 sklasyfikowane są klasy: 1121 – budynki o dwóch mieszkaniach, 1122 – budynki o trzech i więcej mieszkaniach.

Podkreślić należy, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem powinny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego. Decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

W celu zastosowania prawidłowej stawki podatku niezbędne jest zatem określenie, jakie dany lokal spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe. W związku z tym, aby dostawa przez Wnioskodawcę wskazanego lokalu w budynku mieszkalnym sklasyfikowanym w PKOB w dziale 1122 korzystała z preferencyjnej stawki podatku 8%, lokal ten musi być uznany za lokal mieszkalny.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2015 r., poz. 1892).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy – samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3 cyt. ustawy).

Natomiast z ust. 4 powołanego artykułu wynika, że do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane „pomieszczeniami przynależnymi”.

Zwrócić należy uwagę, że definicję pojęcia „mieszkania” zawiera również § 3 pkt 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1422). Zgodnie z tą definicją, przez mieszkanie należy rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego.

Pod pojęciem „pomieszczenia mieszkalnego” – zgodnie z § 3 pkt 10 wskazanego wyżej rozporządzenia – należy rozumieć pokoje w mieszkaniu, a także sypialnie i pomieszczenia do dziennego pobytu ludzi w budynku zamieszkania zbiorowego.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o własności lokali – odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Z powyższych przepisów wynika, że odrębną nieruchomość może stanowić samodzielny lokal, a dla powstania odrębnej własności lokali niezbędny jest wpis do księgi wieczystej mający charakter konstytutywny. Bez wpisu do księgi wieczystej odrębna własność lokalu (części budynku) nie może skutecznie powstać. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług lokal ten staje się odrębnym od budynku towarem i stanowi samodzielny przedmiot czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – czynny podatnik VAT – nabędzie od Wspólnoty Mieszkaniowej pomieszczenie Strychu stanowiące część wspólną budynku, którym zarządza Wspólnota. Nabyte pomieszczenie nie będzie wprowadzone do środków trwałych Spółki. Wskutek przeprowadzonych przez Spółkę prac budowlanych i adaptacyjnych powstanie lokal mieszkalny, który po wyodrębnieniu i założeniu księgi wieczystej będzie przedmiotem sprzedaży. Zatem istniejące w dacie zakupu pomieszczenie strychowe przestanie istnieć, a w miejscu tego lokalu powstanie nowy lokal mieszkalny (odrębny pod względem powierzchni, ścian odgraniczających od innych lokali, jakości, itp.).

Jak wskazał Wnioskodawca przedmiotem sprzedaży będzie nowo powstały lokal mieszkalny, tym samym więc jego dostawa odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia w myśl art. 2 pkt 14 ustawy.

Uprzednie nabycie udziałów w postaci części wspólnej budynku stanowiącej Strych w odniesieniu do nowo powstałego lokalu mieszkalnego nie może stanowić pierwszego zasiedlenia dla tego lokalu, gdyż lokal ten w tym momencie nie istniał. Tak więc jego dostawa przez Spółkę zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia.

W związku z tym do dostawy nowo powstałego lokalu mieszkalnego nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku VAT zawarte w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W ocenie tut. Organu nie znajdzie także zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Jak stanowi art. 2 pkt 14a ustawy przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli bądź ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że dokona przebudowy i adaptacji Strychu, wskutek której powstanie nowy wyodrębniony lokal mieszkalny. Tym samym więc dojdzie do wytworzenia części nieruchomości w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14a ustawy w postaci ww. lokalu mieszkalnego.

Wskazany wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a uzależnia zastosowanie zwolnienia od braku prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją danej inwestycji (w niniejszej sprawie jest to wykonanie lokalu mieszkalnego). W tym miejscu należy zwrócić uwagę na okoliczność, że Wnioskodawca wskazał, że lokal mieszkalny powstanie dopiero po zakończeniu planowanych prac. Stąd też nie można mówić o ponoszeniu nakładów na jego ulepszenie, gdyż termin ten odnosi się do istniejących lokali, a nie do nakładów na wytworzenie nowych lokali.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca – czynny podatnik podatku od towarów i usług – planuje dokonać przebudowy Strychu celem uzyskania nowego lokalu mieszkalnego i jego sprzedaży. Nowo powstały lokal mieszkalny będzie stanowił towar handlowy, gdyż Wnioskodawca nie zaliczy go do środków trwałych.

Zatem Wnioskodawcy, będącemu czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – stosownie do zapisu art. 86 ust. 1 ustawy – przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z wydatkami związanymi z przebudową i adaptacją Strychu, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wskazanych w art. 88 ustawy.

W związku z tym w stosunku do lokalu mieszkalnego, który powstanie wskutek poniesionych nakładów modernizacyjnych Wnioskodawca nie będzie miał prawa do zastosowania przy jego dostawie zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z uwagi na niespełnienie warunków zawartych w tym przepisie. Wnioskodawcy przy wytworzeniu tego lokalu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz nakłady ponoszone przez Stronę będą stanowić nakłady na wytworzenie części nieruchomości w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14a ustawy.

W tym stanie rzeczy w stosunku do lokalu, który powstanie wskutek poniesionych nakładów modernizacyjnych przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia.

Z opisu sprawy wynika, że nabyty Strych ma powierzchnię 90,58 m², tym samym więc powstałe w wyniku jego przebudowy mieszkanie będzie miało powierzchnię poniżej 150 m², czyli lokal ten będzie zaliczał się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12 w zw. z ust. 12b pkt 2 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że dostawa lokalu mieszkalnego powstałego w wyniku przeprowadzenia przebudowy i adaptacji Strychu będzie opodatkowana preferencyjną stawką podatku VAT w wysokości 8% na warunkach określonych w cyt. wyżej przepisach art. 43 ust. 2 i ust. 12a ustawy.

W związku z tym, że dostawa nowo powstałego lokalu mieszkalnego będzie podlegała opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%, dostawa udziału w gruncie stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy będzie także korzystała z opodatkowania podatkiem VAT w wysokości 8%.

W analizowanej sprawie dostawa nowo powstałych lokali mieszkalnych nie będzie także korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wynika z tego przepisu, w celu skorzystania ze zwolnienia także muszą być spełnione dwa warunki:

brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu ich wytworzenia, oraz

wykorzystywanie lokali wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku.

W stosunku do nowo powstałego lokalu mieszkalnego ww. warunki nie będą spełnione ponieważ – jak już zostało wyżej stwierdzone – Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu jego wybudowania oraz – jak wynika z opisu sprawy – Zainteresowany nie będzie wykorzystywał tego lokalu do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin