Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP2.4512.614.2016.1.EJ
z 23 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 sierpnia 2016 r. (data wpływu 3 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 12 września 2016 r., znak: L.dz. 56/16r. (data wpływu 13 września 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na remont kościoła – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 12 września 2016 r., znak: L.dz. 56/16r (data wpływu 13 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na remont kościoła.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Parafia jest jednostką organizacyjną kościoła posiada osobowość prawną co wynika z art. 5,7 ustawy z dnia 7 maja 1989 r. o stosunku państwa do kościoła katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej. Nie prowadzi działalności gospodarczej, nie figuruje w ewidencji płatników podatku od towarów i usług, nie jest podatnikiem podatku VAT i nie składa deklaracji VAT-7. Parafia Rzymsko-Katolicka chce wykonać remont konserwatorski pokrycia dachu drewnianego kościoła, remont ścian zewnętrznych kaplicy, remont dachu dzwonnicy, wymiana pokrycia murków ogrodzeniowych na gony. Po zakończeniu zadania inwestycyjnego będzie stanowiła własność parafii, nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. Parafia w związku z realizacją projektu nie osiągnie żadnych przychodów. Jednocześnie wykonanie w/wym. prac budowlanych nie prowadzi do tego, że parafia stanie się czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W piśmie uzupełniającym z 12 września 2016 r. (data wpływu 13 września 2016 r.) Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i w następujący sposób udzielił wyjaśnień.

1. Na fakturach za zakup towarów i usług w związku z remontem kościoła, Parafia widnieje jako nabywca.
2. Towary i usługi nabyte w związku z realizacją inwestycji nie służą i nie będą służyły czynnościom opodatkowanym.
3. Efekty realizowanej inwestycji nie służą i nie będą służyły czynnościom opodatkowanym.
4. Realizacja tej inwestycji ma być dokonana do 15 października 2016 r.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy parafia Rzymsko-Katolicka może dokonać odliczenia podatku od towarów i usług VAT naliczonego w ramach realizacji remontu kościoła polegającego na remoncie ścian zewn. kaplicy, remoncie dachu dzwonnicy, wymianie pokrycia murków ogrodzenia na gony?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Parafia Rzymsko-Katolicka uważa, że nie może dokonać odliczenia podatku od towarów i usług VAT naliczonego, ponieważ nie jest czynnym zrejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT naliczonego w związku z wykonywaną inwestycją, gdzie wykonane usługi faktury będą wystawiane na Parafie, ponieważ roboty budowlane dotyczą zadania inwestycyjnego nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z powyższych regulacji prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy jednak zauważyć, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ww. ustawy o VAT, zgodnie którym, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy o VAT naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Do 15 października 2016 r. Wnioskodawca zrealizuje inwestycje. Wydatki w związku z realizacją inwestycji udokumentowane będą za pomocą faktur wystawionych na Wnioskodawcę. Towary i usługi zakupione w ramach realizacji inwestycji a także jej efekty nie służą i nie będą służyły czynnościom opodatkowanym.

Jak wskazano na wstępie, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Zrealizowanie tego prawa możliwe jest wyłącznie przez podatników zarejestrowanych jako „podatnicy VAT czynni” przez złożenie deklaracji VAT-7.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie został spełniony, gdyż Strona nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz zakupione towary i usługi w ramach inwestycji nie służą i nie będą służyły wykonywaniu czynności opodatkowanych. Zatem, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z realizacją ww. inwestycji.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 powołanej w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, w szczególności konieczności zarejestrowania się Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego oraz wykorzystywania nabytych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.