Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-248/16-4/JG
z 3 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2016 r. (data wpływu 23 maja 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 lipca 2016 r. (data wpływu 25 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu uzyskania przychodu oraz ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku z nabyciem wierzytelności od podmiotu z siedzibą na terytorium Republiki Estońskiej oraz pełnienia funkcji płatnika w stosunku do należności wypłacanej za nabycie tych wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu uzyskania przychodu oraz ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku z nabyciem wierzytelności od podmiotu z siedzibą na terytorium Republiki Estońskiej oraz pełnienia funkcji płatnika w stosunku do należności wypłacanej za nabycie tych wierzytelności.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku i jego uzupełnieniu braki formalne, pismem z dnia 13 lipca 2016 r. nr ITPB3/4511-248/16-2/JG wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniony został pismem w dniu 25 lipca 2016 r.

W ww. wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. jest spółką prawa handlowego z siedzibą w Polsce, gdzie podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”). W ramach swojej podstawowej działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się m.in. windykacją wierzytelności pożyczkowych udzielonych poza systemem bankowym.

Jednym z wariantów prowadzenia działalności Spółki jest nabywanie pakietów wierzytelności od kontrahentów z terytorium Unii Europejskiej, celem samodzielnej windykacji tych wierzytelności, na własny rachunek oraz ryzyko. W szczególności, Spółka nabywa i zamierza nabywać pakiety wierzytelności od podmiotu z siedzibą na terytorium Republiki Estońskiej (dalej: „Kontrahent”). Kontrahent nie prowadzi działalności gospodarczej poprzez zakład położony na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Cena nabycia wierzytelności będzie odpowiadała wartości rynkowej tych wierzytelności, jednocześnie zawsze będzie ona niższa od ich wartości nominalnej.

Istotą działalności Spółki jest uzyskiwanie w wyniku prowadzonych działań windykacyjnych kwoty spłat przewyższającej cenę nabycia danej wierzytelności. W praktyce brak jest jednak możliwości przewidzenia dokładnego stopnia „odzyskiwalności” wierzytelności składających się na nabywany pakiet, a w związku z tym niemożliwe jest określenie, jaka będzie rzeczywista korzyść wynikająca z faktu nabycia wierzytelności.

W związku z tym, że Wnioskodawca zamierza nabywać wierzytelności pożyczkowe („Wierzytelności”), windykowane kwoty mogą składać się nie tylko z wartości, które zostały pierwotnie nabyte, ale również z odsetek lub opłat powstałych w okresie po nabyciu wierzytelności przez Spółkę.

W konsekwencji prowadzonej działalności Spółka będzie otrzymywać spłaty nabytych uprzednio Wierzytelności. Wnioskodawca przyjmuje założenie, że dłużnicy będą dokonywali spłat w wysokości kwoty całości zadłużenia albo jedynie jej części.

Kontrahent Spółki mający siedzibę na terytorium Republiki Estońskiej jest osobą prawną i prowadzi działalność gospodarczą w Estonii. Zgodnie z wiedzą Spółki, Kontrahent prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wierzytelności.

Kontrahent nie posiada udziałów w Spółce, nie są to podmioty powiązane.

Wnioskodawca nie uiszcza na rzecz Kontrahenta kwot wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1, 2 lub 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż przekazuje na rzecz Kontrahenta cenę za nabyte prawa majątkowe.

W kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego postawiono następujące pytania.

1. Czy otrzymywane przez Wnioskodawcę spłaty nabytych uprzednio Wierzytelności będą stanowiły dla Spółki przychód podatkowy w momencie ich otrzymania?
2. W jaki sposób należy ustalić kwotę kosztów uzyskania przychodu z tytułu otrzymywanych przez Wnioskodawcę spłat nabytych uprzednio Wierzytelności?
3. Czy w związku z uiszczeniem przez Wnioskodawcę ceny za Wierzytelności nabyte od Kontrahenta Wnioskodawca zobowiązany będzie do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego?

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Spółki w części dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku numerem 1. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2 i 3, zostaną Wnioskodawcy wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywane przez Wnioskodawcę spłaty nabytych uprzednio Wierzytelności będą w całości stanowiły dla Spółki przychód podatkowy w momencie ich otrzymania.

W odniesieniu do pytania pierwszego Wnioskodawca zaznacza, że ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2014, poz. 851, z poźn. zm.; dalej: „ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych”) nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego.

W związku z powyższym należy wskazać, że co do zasady przychód podatkowy podatnika stanowi każde uzyskane przez niego definitywne przysporzenie, za wyjątkiem przychodów enumeratywnie wymienionych w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera przykładowe wyliczenie przysporzeń stanowiących przychody podatkowe. I tak, w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Zdaniem Wnioskodawcy, spłaty nabywanych uprzednio Wierzytelności nie stanowią przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, gdyż w omawianej sytuacji nie dochodzi do transakcji odpłatnego zbycia. W rezultacie przepisy art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdą zastosowania w omawianej sytuacji.

Z kolei wedle art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. W opinii Wnioskodawcy, w opisywanym zdarzeniu przyszłym nie mamy do czynienia z osiąganiem przez Spółkę przychodów należnych, w szczególności przychodu należnego nie stanowi wartość nominalna nabytych Wierzytelności ustalona na dzień ich nabycia.

Ponadto Wnioskodawca stoi na stanowisku, że do otrzymywanych spłat nabywanych uprzednio Wierzytelności nie znajdzie zastosowania przepis art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji, zdaniem Spółki otrzymywane przez Spółkę spłaty nabywanych uprzednio Wierzytelności stanowią przychody podatkowe na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do momentu rozpoznania przychodu podatkowego należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3 (związanego z działalnością gospodarczą), uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Stosownie do art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty. W opinii Spółki przepisy art. 12 ust. 3a, 3c, 3d i 3f nie znajdą zastosowania, w związku z czym za datę powstania przychodu należy uznać dzień otrzymania przez Spółkę spłaty nabywanych uprzednio Wierzytelności (lub ich części).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywane przez Wnioskodawcę spłaty nabytych uprzednio Wierzytelności będą w całości stanowiły dla Spółki przychód podatkowy w momencie ich otrzymania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady, bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych, wskazać należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.