DD6.8221.30.2016.MNX
Zmiana Interpretacji Indywidualnej
Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm. dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną w dniu 15 listopada 2010 r. nr IPPB5/423-591/10-2/JC przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w ten sposób, iż stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2010 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku ze spotkaniami z kontrahentami w wynajętych salach konferencyjnych i w restauracji – jest prawidłowe.
Uzasadnienie
W dniu 6 września 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spotkania z kontrahentami w wynajętych salach konferencyjnych oraz wydatków na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentem w restauracji.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Sp. z o.o. w najbliższej przyszłości zamierza rozszerzyć swoją działalność gospodarczą o nowy profil. Wdrożenie nowego projektu wiąże się ze znalezieniem odbiorców na świadczone przez Spółkę usługi oraz podpisanie stosownych umów. W związku z faktem, iż wdrożenie nowego profilu działalności wiązać się będzie z organizacją spotkań z kontrahentami, w celu omówienia różnego rodzaju spraw biznesowych, tj. warunki wdrożenia projektu, przedstawienie oferty handlowej, negocjacje cen, itp., Spółka będzie ponosiła koszty tych spotkań. W większości spotkania będą organizowane poza siedzibą Spółki w wynajętych salach konferencyjnych lub w restauracji. Spółka będzie ponosiła koszty posiłków (lunchu, obiadu czy kolacji) potwierdzonych fakturami VAT lub rachunkami. Takie spotkania w restauracji nie będą miały charakteru okazałości czy wytworności lecz typowe spotkanie przedstawiciela Spółki mające na celu omówienie i uzgodnienie spraw biznesowych Spółki. Organizacja spotkań biznesowych z kontrahentami połączona z poczęstunkiem (kolacja, obiad) nie wiąże się z chęcią zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wytwornością lecz omówienie spraw dotyczących kontraktu.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z usługami gastronomicznymi?
Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe wydatki związane z usługami gastronomicznymi Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Przedmiotowe wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego gdyż zaproszenie kontrahenta na obiad do restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Organizacja spotkań biznesowych połączonych z drobnym niewystawnym posiłkiem jest praktyką powszechnie stosowaną. Spotkania takie nie mają na celu zaimponowania kontrahentowi wystawnością, czy wytwornością, gdyż trudno zaimponować kontrahentowi wystawnością czy zasobnością zapraszając go na obiad a spotkania takie będą miały zawsze charakter biznesowy. Zatem wydatki ponoszone przez Spółkę na usługi gastronomiczne nie mają charakteru wydatków reprezentacyjnych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy - „reprezentacja”, które to ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z definicją słownikową pojęcie to oznacza wystawność, okazałość, wytworność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem lub pozycją społeczną.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając z upoważnienia Ministra Finansów na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w dniu 15 listopada 2010 r. wydał interpretację indywidualną nr IPPB5/423-591/10-2/JC, w której uznał, że stanowisko Spółki:
- w części dotyczącej organizacji spotkań z kontrahentami w wynajętych salach konferencyjnych - jest prawidłowe,
- w części dotyczącej organizacji spotkań z kontrahentami w restauracji - jest nieprawidłowe.
Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył co następuje.
Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Za wydatki wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.
Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych. Nie bierze się także pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.
Wydatki na zakup artykułów spożywczych w szczególności: kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, słodyczy itp. na poczęstunki dla kontrahentów w siedzibie Spółki oraz wydatki na zakup usług gastronomicznych podczas spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki, o ile nie służą budowaniu korzystnego jej wizerunku stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Podobne stanowisko w zakresie wydatków ponoszonych na poczęstunki podawane podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy jak i poza nią wynika z interpretacji ogólnej z dnia 25 listopada 2013 r. nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 (Dz. Urz. Min. Fin. 45), wydanej przez Ministra Finansów na podstawie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej.
W konsekwencji za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, zgodnie z którym poniesione wydatki na spotkania biznesowe z kontrahentami w wynajętych salach konferencyjnych czy też w restauracji mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie stanowią wydatków na reprezentację.
Niniejsza zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).
