Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-292/16/JG
z 26 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2016 r. (data wpływu 10 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na nagrody z zysku dla załogi w koszty uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na nagrody z zysku dla załogi w koszty uzyskania przychodu.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 31 marca 2016 r. na Zgromadzeniu Wspólników (Spółki z o.o.; dalej: Wnioskodawca lub Spółka) podjęta została uchwała o przeznaczeniu części zysku na nagrodę roczną dla pracowników Spółki. Nagrody te zostały wypłacone pracownikom z dochodu po opodatkowaniu w dniu 22 kwietnia 2016 r. w oparciu o ogłoszony przez Prezesa Zarządu (po uzgodnieniu ze związkiem zawodowym) regulamin.

Regulamin podziału nagród z zysku za rok 2015 w Spółce, przewidywał, że do otrzymania nagrody ma prawo każdy pracownik Spółki zatrudniony w dniu podjęcia przez Zgromadzenie Wspólników uchwały o utworzeniu funduszu nagród z zysku, o ile w roku, za który nagroda jest przyznawana, przepracował co najmniej 6 miesięcy. Zgodnie z ww. regulaminem pracownik ma prawo do nagrody z zysku proporcjonalnie do przepracowanego okresu, jeżeli przez cały ten okres pracował nienagannie. Podstawę naliczenia indywidualnej nagrody z zysku za dany rok obrotowy, stanowi suma składników wynagrodzenia, wypłaconych pracownikowi za dany rok obrotowy, obejmująca:

1. wynagrodzenie zasadnicze, pomniejszone o wynagrodzenie za okres nieświadczenia pracy,
2. dodatek funkcyjny,
3. premie,
4. wynagrodzenie za czas urlopu (par. 3 ust. 1)

Procentowy wskaźnik służący do określenia indywidualnej nagrody z zysku dla każdego pracownika wylicza się jako iloraz ogólnej kwoty nagrody z zysku i sumy podstaw naliczonej dla wszystkich pracowników uprawnionych do nagrody, zgodnie z powyższymi zasadami.

Kwotę indywidualnej nagrody z zysku wylicza się jako iloczyn indywidualnej podstawy i wskaźnika procentowego po zaokrągleniu wyliczonej kwoty do 10 zł.

Ponadto regulamin przewidywał, że pracownik traci prawo do nagrody w przypadku, gdy w trakcie roku za który przyznawana jest nagroda:

1. dokonał kradzieży mienia należącego do pracodawcy lub będącego w dyspozycji pracodawcy lub wyrządził z własnej winy szkodę pracodawcy,
2. spożywał alkohol w miejscu pracy lub w czasie pracy albo przystąpił do pracy po spożyciu alkoholu,
3. przyjmował środki odurzające w miejscu pracy albo przystąpił do pracy po użyciu środków odurzających,
4. nie stawił się do pracy lub opuścił stanowisko pracy bez usprawiedliwienia,
5. został ukarany karą upomnienia lub nagany na piśmie, chyba że kara została uznana za niebyłą na wniosek przełożonego przed upływem roku kalendarzowego (par. 4 ust. 11).

Przy czym Zarząd mógł podjąć decyzję o przyznaniu całości lub części indywidualnej nagrody z zysku pracownikowi, o którym mowa w par. 4 ust. 1 o ile przemawiają za tym szczególne okoliczności. Nagroda, przyznana w powyższym trybie pracownikowi, o którym mowa w par. 4 ust. 1 regulaminu, ma charakter uznaniowy.

Wnioskodawca nagrody te wypłacił w dniu 22 kwietnia 2016 r. i zaliczył w kwocie brutto, zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów za miesiąc kwiecień 2016 r., z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego postawiono następujące pytanie.

Czy poniesione wydatki na wypłatę nagród z dochodu po opodatkowaniu (po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy i na inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw) dla pracowników, wypłacane na podstawie ogłoszonego regulaminu podziału nagród z zysku w następstwie podjęcia przez Zgromadzenie Wspólników uchwały o przeznaczeniu części zysku na nagrody dla pracowników – mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22 przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 w/w ustawy, dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przez przychody ze stosunku służbowego należy rozumieć wszelkie świadczenia wypłacane pracownikowi przez pracodawcę w związku z nawiązanym stosunkiem pracy.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być więc spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, musi zachodzić związek przyczynowy tego typu że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Ustawodawca nie wiąże poniesienia danego wydatku z konkretnym, zidentyfikowanym strumieniem przychodów. Poniesienie wydatku nie musi spowodować osiągnięcia określonego przychodu, powinno natomiast doprowadzić do zwiększenia potencjalnej możliwości jego osiągnięcia. Tak więc kosztem uzyskania przychodów są również wydatki, które ostatecznie do powstania przychodu nie doprowadziły. Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Zdaniem Wnioskodawcy, tzw. „nagroda z zysku” (wypłacona z dochodu po opodatkowaniu) jest kosztem pracowniczym. Stanowi rodzaj wynagrodzenia za dobrze wykonaną pracę, która umożliwiła osiągnięcie dochodu. Ma ona również charakter motywacyjny i służy osiągnięciu dobrych wyników w przyszłości (w kolejnych latach podatkowych). Nagrody wypłacane pracownikom służą celowi, jakim jest osiąganie przychodów (por. uzasadnienie uchwały Składu Siedmiu Sędziów NSA z dnia 22 czerwca 2015 r. sygn. akt II FPS 3/15), a w każdym razie zachowaniu albo zabezpieczeniu źródeł przychodów. Jak każde inne świadczenia pracownicze nagrody i premie wykazują uchwytny związek z działalnością gospodarczą podatnika i wywierają wpływ na osiągane przychody podatkowe. Mają na celu motywowanie pracowników do efektywnej pracy, czy też zapewnić pracownikom konkurencyjne wynagrodzenie i zapobieżenie ich odejściom do konkurencji (por. uzasadnienie uchwały Składu Siedmiu Sędziów NSA z dnia 1 lutego 2016 r., sygn. akt II FPS 5/15).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy i na inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw – od nagród i premii wypłacanych w gotówce lub w papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Jeśli więc w tym przepisie ustawa odwołuje się tylko do składek na ubezpieczenie społeczne i na Fundusz Pracy oraz na inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw, to tylko te świadczenia należy uznać za wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższym należy również przyjąć, że wydatki na wypłatę nagród z dochodu po opodatkowaniu po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy i na inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw, co do zasady mają charakter kosztowy.

Stanowisko, że wydatki na nagrody wypłacanej pracownikom z dochodu po opodatkowaniu (z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w przywołanej wyżej uchwale w Składzie Siedmiu Sędziów z dnia 22 czerwca 2015 r. sygn. akt II FPS 3/15. W sentencji uchwały NSA stwierdził, że: „w świetle art. 7 ust. 2 i art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 40 i art. 15 ust. 4g ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r.. Nr 74, poz. 397 ze zm.) nagrody i premie wypłacone pracownikom przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dochodu po opodatkowaniu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tego podatnika.”

Ponadto w uchwale składu Siedmiu Sędziów z dnia 1 lutego 2016 r, sygn. akt II FPS 5/15 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że „W świetle art. 7 ust. 2 i art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 40 i art. 15 ust. 4g ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.) wypłacane pracownikom nagrody i premie z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w miesiącu ich wypłaty”.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na nagrody z zysku dla pracowników, wypłacone z dochodu po opodatkowaniu w oparciu o ogłoszony regulamin będą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów (po odliczeniu składek, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) w miesiącu ich wypłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą. Co więcej nie są one sprzeczne z rozstrzygnięciem w niniejszej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.