2016.07.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4510-155/16/AT
z 21 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 maja 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 1 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu podatkowego z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2016 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu podatkowego z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Ww. wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych za pismem z 31 maja 2016 r. Znak: 1061-IPTPB3.4510.14.2016.2.PW Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi przekazał do tut. Biura, celem załatwienia zgodnie z właściwością.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia windykacji wierzytelności na zlecenie.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności Wnioskodawca wykonuje na rzecz zleceniodawców czynności polegające w szczególności na:

telefonicznym kontakcie z dłużnikami i przeprowadzaniu rozmów windykacyjnych;
zawieraniem porozumień i ugód oraz ustalaniem nowych harmonogramów spłat zadłużenia i nadzorowaniem realizacji tych porozumień i ugód;
przejmowaniem ruchomości stanowiących zabezpieczenie wierzytelności;
reprezentowaniu zleceniodawców przed urzędami i sądami w związku z realizacją zleceń windykacyjnych, w tym wykonywaniem czynności zastępstwa procesowego;
ustalaniu aktualnych danych osobowych i teleadresowych dłużników, składników i miejsca położenia ich majątku.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Kontrahenci Wnioskodawcy są zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

Wnioskodawca posiada umowę z kontrahentem A, w ramach której wykonuje m.in. czynności windykacji na etapie sądowo-egzekucyjnym (w tym zastępstwo procesowe), za które Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie netto (rozliczane w miesięcznych okresach rozliczeniowych) określone jako dany % od kwoty odzyskanej w postępowaniu sądowo-egzekucyjnym i określona stała stawka za uzyskanie tytułu wykonawczego. Dodatkowo umowa z kontrahentem A przewiduje zwrot kosztów Wnioskodawcy oraz prawo do otrzymania zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego. Obszar ten jest regulowany zapisami z umowy:

Paragraf 7, ustęp 2: „W ramach wykonywanego Zlecenia Zleceniobiorca pokrywa opłaty administracyjne, opłaty taksy notarialnej poświadczania dokumentów, opłaty sądowe, egzekucyjne oraz koszty zastępstwa procesowego określone Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu lub Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.”

Paragraf 7, ustęp 3: „Zestawienie dodatkowych kosztów wskazanych w ust. 1 i 2 będzie raportowane do Zleceniodawcy w formie określonej w Załączniku nr 7 do Umowy.”

Paragraf 7, ustęp 4: „Zleceniodawca zobowiązuje się, do zwrotu poniesionych przez Zleceniobiorcę dodatkowych kosztów wymienionych w ust. 1 i 2 na podstawie wystawionej przez Zleceniobiorcę faktury VAT, do której dołączone zostanie zbiorcze zestawienie dodatkowych kosztów, o którym mowa w ust. 3 oraz kopie dokumentów źródłowych w postaci faktur i rachunków potwierdzających koszty poniesione przez Zleceniobiorcę w związku z realizacją Zlecenia. Jako wartość netto faktury VAT zostanie podana suma wartości netto dodatkowych kosztów, o których mowa w ust. 1 i 2, dla których Zleceniobiorcy przysługuje prawo odliczenia VAT naliczonego oraz wartość brutto dodatkowych kosztów, o których mowa w ust. 1 i 2, w pozostałych przypadkach. Do tak ustalonej wartości netto zostanie doliczona kwota podatku od towarów i usług (VAT), wg stawek obowiązujących na dzień wystawienia faktury.”

Paragraf 7, ustęp 9: „W razie uzyskania w toku postępowania sądowego orzeczenia zasądzającego od strony przeciwnej koszty zastępstwa procesowego, uprawnionym do ich otrzymania będzie Zleceniobiorca.”

Zasądzone koszty postępowania sądowego są przekazywane Wnioskodawcy po ich wyegzekwowaniu przez komornika. Przekazanie środków do Wnioskodawcy następuje albo bezpośrednio przez komornika (jeśli kontrahent A wyraził zgodę na podanie we wniosku do komornika rachunku bankowego Wnioskodawcy dla płatności z tytułu kosztów zastępstwa procesowego), albo za pośrednictwem kontrahenta A.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku umowy z kontrahentem A przytoczone zapisy wskazują na powstanie po stronie Wnioskodawcy przychodu podatkowego dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w okresie, w którym zostało wydane orzeczenie, zasądzające zwrot kosztów zastępstwa procesowego, czy w okresie, w którym koszty te zostaną przekazane Wnioskodawcy przez kontrahenta A lub komornika?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z zapisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za przychody związane z działalnością gospodarczą uważa się m.in. należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane.

Natomiast za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

wystawiania faktury albo
uregulowania należności.

W przypadku Wnioskodawcy data wydania orzeczenia zasądzającego od strony przeciwnej na rzecz kontrahenta A zwrot kwoty kosztów zastępstwa procesowego nie jest ani dniem wydania rzeczy, ani dniem zbycia prawa majątkowego, ani dniem wykonania usługi lub częściowego wykonania usługi, ponieważ Wnioskodawca nadal prowadzi sprawę kontrahenta A w ramach postępowania sądowo- egzekucyjnego, podstawowe wynagrodzenie Wnioskodawcy należne od kontrahenta A jest zależne od kwot odzyskanych w ramach prowadzonego postępowania i od uzyskania tytułu wykonawczego. Zapis w umowie z kontrahentem A w brzmieniu „W razie uzyskania w toku postępowania sądowego orzeczenia zasądzającego od strony przeciwnej koszty zastępstwa procesowego, uprawnionym do ich otrzymania będzie Zleceniobiorca” nie oznacza, że kontrahent A, na którego rzecz świadczy usługi Wnioskodawca, jest zobowiązany do płatności na rzecz Wnioskodawcy kwoty zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego. Koszty zastępstwa procesowego, tak jak inne elementy należności zasądzonej na rzecz kontrahenta A, muszą zostać wyegzekwowane od strony przeciwnej przez komornika. Użyte w umowie słowo „otrzymania” odnosi się do przyjęcia środków po ich wyegzekwowaniu przez komornika. Wobec tego w przypadku nieskutecznej egzekucji lub jej umorzenia zasądzone koszty zastępstwa procesowego nigdy nie będą przedmiotem realnego zobowiązania kontrahenta A wobec Wnioskodawcy i Wnioskodawca nie będzie mógł się domagać ich otrzymania od kontrahenta, na rzecz którego świadczy usługi.

Wnioskodawca nie jest stroną w postępowaniu, lecz zastępcą procesowym kontrahenta A, więc nie ma możliwości wystąpienia do strony przeciwnej we własnym imieniu i na swój rachunek o zapłatę zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego. Kwota kosztów zastępstwa procesowego zostanie „odstąpiona” Wnioskodawcy przez kontrahenta A po ich wyegzekwowaniu przez komornika.

Wobec powyższego, Wnioskodawca uważa, że przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych powinien zostać w tym przypadku rozpoznany w dacie płatności na rzecz Wnioskodawcy środków z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego przez kontrahenta A lub bezpośrednio przez komornika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych precyzyjnie określają moment powstania przychodu z ww. źródła przychodów.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3 uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3g oraz 3j - 3m dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

wystawienia faktury albo
uregulowania należności.

Przytoczony przepis w odniesieniu do podmiotów uzyskujących przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej ustanawia generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Wyjątek od tak skonstruowanej zasady wprowadzają zapisy art. 12 ust. 3c-3g ustawy.

Jak stanowi art. 12 ust. 3c ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Zapis art. 12 ust. 3d tejże ustawy, wskazuje, że przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d, 3f, a więc w szczególności przychodu niezwiązanego ze świadczeniem usług, wydaniem towarów, częściowym świadczeniem usług oraz zbyciem praw majątkowych, za datę powstania przychodu uważa się datę otrzymania zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia windykacji wierzytelności na zlecenie.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności Wnioskodawca wykonuje na rzecz zleceniodawców czynności polegające w szczególności na:

telefonicznym kontakcie z dłużnikami i przeprowadzaniu rozmów windykacyjnych;
zawieraniem porozumień i ugód oraz ustalaniem nowych harmonogramów spłat zadłużenia i nadzorowaniem realizacji tych porozumień i ugód;
przejmowaniem ruchomości stanowiących zabezpieczenie wierzytelności;
reprezentowaniu zleceniodawców przed urzędami i sądami w związku z realizacją zleceń windykacyjnych, w tym wykonywaniem czynności zastępstwa procesowego;
ustalaniu aktualnych danych osobowych i teleadresowych dłużników, składników i miejsca położenia ich majątku.

Wnioskodawca posiada umowy o współpracy z kontrahentami, które regulują m.in. wynagrodzenie należne Wnioskodawcy za wykonywanie opisanych powyżej czynności oraz zasady dotyczące zwrotu kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji niektórych czynności wykonywanych na rzecz kontrahentów. Wnioskodawca posiada umowę z kontrahentem A, w ramach której wykonuje m.in. czynności windykacji na etapie sądowo-egzekucyjnym (w tym zastępstwo procesowe), za które Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie netto (rozliczane w miesięcznych okresach rozliczeniowych) określone jako dany % od kwoty odzyskanej w postępowaniu sądowo-egzekucyjnym i określona stała stawka za uzyskanie tytułu wykonawczego. Dodatkowo umowa z kontrahentem A przewiduje zwrot kosztów Wnioskodawcy oraz prawo do otrzymania zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że w sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji do przychodów z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, zasądzonych wyrokiem sądu nie będą miały zastosowania przepisy art. 12 ust. 3a, 3c i 3d ponieważ nie będą to przychody związane z wykonaniem usługi czy częściowym wykonaniem usługi, wydaniem towaru, czy zbyciem prawa majątkowego, o których mowa w tych przepisach. W konsekwencji przychód z ww. tytułu powstanie w momencie, o którym mowa w art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc w dniu otrzymania zapłaty.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin