Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-236/16/AW
z 1 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2016 r. (data wpływu 1 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym w dniach 4 kwietnia oraz 6 i 30 maja 2016 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania otrzymanych wpłat za wynagrodzenie z tytułu realizowanego wspólnego przedsięwzięcia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 4 kwietnia oraz 6 i 30 maja 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania otrzymanych wpłat za wynagrodzenie z tytułu realizowanego wspólnego przedsięwzięcia.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina poniosła wydatki inwestycyjne w związku z realizacją inwestycji pt. „…” (dalej: „inwestycja”). Część kosztów związanych z realizacją przedmiotowej Inwestycji, na podstawie zawartego porozumienia oraz umowy w sprawie realizacji wspólnego przedsięwzięcia, została poniesiona przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe Nadleśnictwo w M. (dalej: „Nadleśnictwo”). Tym samym Gmina otrzymała od Nadleśnictwa wpłaty na pokrycie części kosztów związanych z realizacją Inwestycji przypadających odpowiednio na ten podmiot.

Efektem realizacji wspólnego przedsięwzięcia będzie zapewnienie odprowadzania ścieków z nieruchomości będących własnością Nadleśnictwa położonej przy ul. N. w miejscowości M. do miejskiej sieci kanalizacji sanitarnej. Majątek powstały w ramach realizacji inwestycji od momentu oddania do użytkowania będzie stanowił własność Gminy i zostanie wydzierżawiony na rzecz spółki prawa handlowego zajmującej się obsługą gospodarki wodnościekowej na terenie Gminy. Niemniej, zgodnie z zwartą umową, Nadleśnictwo może korzystać z przedmiotowego majątku, który powstanie w ramach Inwestycji przez okres 40 lat. Strony postanowiły traktować koszty związane z partycypacją Nadleśnictwa jako przedpłatę na koszty utrzymania i eksploatacji omawianego majątku.

W ramach inwestycji realizowanej wspólnie z Nadleśnictwem, Gmina była zobowiązana do opracowania dokumentacji technicznej i wykonania kosztorysu inwestorskiego, organizacji i przeprowadzenia postępowania przetargowego w celu wyłonienia wykonawcy oraz budowy kanalizacji sanitarnej.

Gmina dokonując wspólnej inwestycji, w której partycypowało Nadleśnictwo, realizowała obowiązki, nałożone na nią przez powszechnie obowiązujące przepisy prawa. Nadleśnictwo nie jest/nie było zobowiązane do wykonywania zadań w ramach realizacji wspólnej inwestycji. Wpłaty, które Gmina otrzymała od Nadleśnictwa, nie miały żadnego związku z dzierżawą powstałego w ramach inwestycji majątku na rzecz spółki prawa handlowego. Tym samym nie stanowiły podstawy do jakiejkolwiek rekompensaty z należnością dla Gminy z tytułu zawartej umowy dzierżawy z ww. spółką zajmującą się obsługą gospodarki wodnościekowej na terenie Gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wpłaty otrzymane przez Gminę od Nadleśnictwa w związku ze wspólną realizacją przedmiotowej inwestycji podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wpłaty otrzymane od Nadleśnictwa w związku ze wspólną realizacją przedmiotowej inwestycji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z opisem stanu faktycznego, Gmina otrzymała odpowiednią wpłatę od Nadleśnictwa na pokrycie jego udziału w realizacji inwestycji. Tym samym, zdaniem Gminy, należy ustalić, czy otrzymana wpłata będzie zdarzeniem podlegającym opodatkowaniu VAT jako dostawa towarów lub świadczenie usługi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku VAT, opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, co do zasady, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Z uwagi na powyższe definicje, w związku z otrzymaną wpłatą od Nadleśnictwa z pewnością nie dochodzi między Gminą i Nadleśnictwem do jakiejkolwiek dostawy towarów, za którą przedmiotowa wpłata mogłaby być wynagrodzeniem. W tym kontekście należałoby rozważyć, czy może ono zostać uznane na gruncie ustawy o VAT za podlegające opodatkowaniu świadczenie usług.

Przesłanką dla uznania danego działania, powstrzymania się od działania bądź tolerowania czynności lub sytuacji, za usługę jest łącznie spełnienie następujących warunków:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Stanowisko powyższe potwierdzają także organy podatkowe (np. w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 sierpnia 2014 r. nr IPPP1/443-607/14-2/MP oraz z dnia 7 sierpnia 2013 r. nr IPPP1/443-595/13-3/MP).

Wobec tego, dane czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy wykonaniem czynności a otrzymanym świadczeniem wzajemnym w ten sposób, że otrzymane kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego i są wypłacane w konsekwencji wykonania świadczenia lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

W związku z tym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Przykładowo w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że aby uznać dane świadczenie za świadczenie odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Mając na uwadze powyższe, w odniesieniu do przestawionego stanu faktycznego, należy zauważyć, że majątek powstały w ramach inwestycji jest własnością Gminy i zostanie przez nią wydzierżawiony na rzecz spółki prawa handlowego. Co więcej, Gmina nie zobowiązuje się do żadnych dostaw towarów, czy świadczenia usług, np. do odbioru określonej ilości ścieków, czy też obniżonej za odbiór ścieków odpłatności w związku z otrzymaną wpłatą od Nadleśnictwa. Należy podkreślić, że to dzierżawca (spółka prawa handlowego) będzie wykorzystywać wybudowany majątek w działalności opodatkowanej polegającej na odpłatnej dostawie wody/odbiorze ścieków a nie Gmina.

Gmina pragnie podkreślić, że zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015, poz. 1515), zadania własne obejmują w szczególności sprawy m.in. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych. Tym samym Gmina dokonując wspólnej inwestycji w zakresie infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, w której budowie partycypuje Nadleśnictwo, realizuje obowiązki nałożone na nią przez powszechnie obowiązujące przepisy prawa.

W konsekwencji, w przedmiotowym stanie faktycznym nie można wskazać określonych działań stanowiących usługę usługobiorcy i usługodawcy. Nie sposób więc twierdzić, że powyższe działania powodują wystąpienie obustronnych, wzajemnych świadczeń, które stanowią świadczenie usług.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że otrzymanie od Nadleśnictwa wpłat w związku ze wspólną realizacją inwestycji nie stanowi wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy o VAT, przez co działania te nie powinny skutkować opodatkowaniem podatkiem VAT. Wobec tego, zdaniem Gminy, wpłaty przez nią otrzymane od Nadleśnictwa nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo informuje się, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.