Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-451/16-4/RM
z 26 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 12 lipca 2016 r. (data wpływu 13 lipca 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 4 lipca 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 5 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia Nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia Nieruchomości.

Wniosek uzupełniony został w dniu 12 lipca 2016 r., (data wpływu 13 lipca 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 4 lipca 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zakupiła w 1996 r. nieruchomość, tj. prawo wieczystego użytkowania gruntów wraz z dwoma budynkami magazynowymi i jednym biurowo-handlowym, a także drobnymi budowlami typu: altanka śmietnikowa, ogrodzenie i plac utwardzony. Zakup ten udokumentowany był fakturami VAT: faktura na prawo wieczystego użytkowania gruntów ze zwolnioną stawką VAT i faktury na budynki i budowle ze stawką wtedy podstawową 22% VAT. Zbywca, tj. C., płatnik podatku VAT, użytkowała niniejszą nieruchomość w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Spółka P. od zakupów opodatkowanych odliczyła VAT zgodnie z obowiązującymi prawem, jako zakup związany ze sprzedażą opodatkowaną. Spółka P., po zakupie w 1996 r., wprowadziła tę nieruchomość do ewidencji środków trwałych. Do roku 2001 zostały poczynione nakłady na nieruchomości (budynki i budowle) przewyższające 30% ich wartości początkowej zakupu. Spółka użytkuje ją nieprzerwanie do dziś, w celach działalności handlowo-usługowej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że budynki i budowle, o których mowa we wniosku to:

1. budynek magazynowy główny, biurowo-handlowy. Nakłady poniesione w latach 1997 do 2001 r. przewyższały 30% jego wartość początkową.
2. budynek magazynu podręcznego. Nakłady poniesione w latach 1997 do 2001 r. przewyższały 30% jego wartości początkowej.
3. budynek wiaty magazynowej. Nakłady poniesione w latach 1997 do 2001 r. przewyższały 30% jego wartości początkowej.
4. plac utwardzony. Nakłady poniesione w latach 1997 do 2001 r. przewyższały 30% jego wartości początkowej.
5. ogrodzenie (w tym altanka śmietnikowa). Nakłady poniesione w latach 1997 do 1998 r. przewyższały 30% jego wartości początkowej.
   
   

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że powyższe nieruchomości nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, ani umowy o podobnym charakterze oraz, że wskazane wyżej plac utwardzony i ogrodzenie, zostały wg Klasyfikacji Środków Trwałych zaklasyfikowane pod symbolem 291 jako pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane. Co do przepisów prawa budowlanego zostały zakwalifikowane do budowli.

Obecnie rozważana jest sprzedaż niniejszej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować przy ewentualnej sprzedaży nabytej w 1996 r. nieruchomości tj. prawa wieczystego użytkowania gruntów wraz z budynkami i budowlami?

Zdaniem Wnioskodawcy, do całej sprzedaży należy zastosować jedną stawkę podatku VAT, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka będzie miała prawo do zastosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Firma zbywająca (C.) dokonała pierwszego zasiedlenia nieruchomości, czyli sprzedaży opodatkowanej VAT budynków i budowli. Poza tym Spółka użytkuje bez przerwy tę nieruchomość, po okresie dokonania nakładów, tj. od 2001 r., czyli przez okres dłuższy niż 2 lata, wykorzystując ją do prowadzenia działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem VAT.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. (sygn. akt I FSK 382/14), który odniósł się do norm dyrektywy unijnej 112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, pierwsze zasiedlenie to pojęcie szersze niż te wynikające z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Dla ustalenia pierwszego zasiedlenia nie powinno być istotne, w jaki sposób i na jakich warunkach podatnik wszedł w posiadanie tej nieruchomości. W związku z tym, Spółka również dokonała pierwszego zasiedlenia, użytkując ją na potrzeby własnej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…), w tym również:

1. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
2. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle powołanych powyżej przepisów budynki, budowle oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ww. ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt . 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W kwestii rozumienia pojęcia „pierwsze zasiedlenie” wypowiedział się NSA w wyroku o sygn. I FSK 382/14 z dnia 14 maja 2015 r. W opinii Sądu, definicja „pierwszego zasiedlenia (zajęcia)” zawarta w Dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 112, czyli przebudowy budynku. Zdaniem Sądu polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Stwierdzono też, że polski ustawodawca przekroczył granice swobodnego uznania pozbawiając podatników – takich jak w okolicznościach przedmiotowej sprawy – zwolnienia z VAT.

W konsekwencji, w kontekście analizowanej sprawy, a więc wybudowania i przyjęcia do użytkowania budynku Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art . 2 pkt . 14 ustawy o VAT”. Naczelny Sąd Administracyjny uznał więc, że skoro spółka użytkowała w części budynek na potrzeby działalności gospodarczej i czyniła to przez kilka lat, to spełniła warunki przewidziane dla zwolnienia od VAT na zasadach wskazanych w art . 43 ust. 1 pkt . 10 ustawy VAT.

W odniesieniu natomiast do przebudowanych budynków w wyroku tym zauważono, że artykuł 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 112 przewiduje możliwość określenia przez państwo członkowskie szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, a mianowicie przebudowy budynków (co potwierdził w swoim wyroku TS J. J. Komen en Zonen Beheer Heerhugowaard BV, C‑326/11, EU:C:2012:461, pkt 36). Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Zatem w przypadku budynków/budowli, na które poniesiono nakłady na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej należy stosować definicję określoną w art. 2 ust. 14 lit. b) ustawy o VAT. W konsekwencji, w odniesieniu do budynków/budowli ulepszonych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, gdzie ulepszenia stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej konieczne jest oddanie budynku (budowli lub ich części) do użytkowania w „wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Budynek/budowla powinien być wydany nabywcy lub użytkownikowi do użytkowania. Przy czym, wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedawcę czynności podlegającej opodatkowaniu. Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług sformułowanie „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ww. ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie został naliczony podatek od tej czynności – może to być również czynność zwolniona od podatku.

W konsekwencji, pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. b ustawy o VAT będzie miało miejsce wówczas, kiedy zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, gdyż zarówno sprzedaż, jak i najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Jeżeli natomiast po ulepszeniu podatnik przyjmie do używania budynek/budowlę w swojej działalności, pomimo że dojdzie do korzystania z budynku/budowli to nie dochodzi do ww. pierwszego zasiedlenia.

W przypadku budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT ustawodawca umożliwił podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Zgodnie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 7a ww. ustawy warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Ponadto, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie określone w ww. przepisie dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości jak i ruchomości, przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu), których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika - wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku VAT.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje sprzedaż Nieruchomości, na którą składa się prawo użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowione są dwa budynki magazynowe i jeden biurowo-handlowy, a także drobne budowle typu altanka śmietnikowa, ogrodzenie i plac utwardzony. Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w 1996 r. Powyższą transakcję udokumentowano fakturą VAT. Wnioskodawca od zakupów opodatkowanych odliczył VAT, jako zakup związany ze sprzedażą opodatkowaną. Po zakupie, nieruchomość została wprowadzona przez Wnioskodawcę do ewidencji środków trwałych. W latach 1997-2001 Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie budynku magazynowego głównego, biurowo-handlowego, magazynu podręcznego, wiaty magazynowej oraz placu utwardzonego. Wartość poniesionych nakładów w odniesieniu do każdego z ww. obiektów przekroczyła 30% ich wartości początkowej. Z kolei w latach 1997-1998 Wnioskodawca poniósł nakłady na ulepszenie ogrodzenia (w tym altanki śmietnikowej) ich wartość również przewyższała 30% wartości początkowej. Nieruchomość jest użytkowana przez Wnioskodawcę, do celów działalności handlowo-usługowej, opodatkowanej podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do sprzedaży budynków i budowli, które mają być przedmiotem planowanej transakcji, nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż nie doszło do ich pierwszego zasiedlenia w myśl art. 2 pkt 14 ustawy. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca względem ww. budynków i budowli poniósł nakłady, których wartość przekroczyła 30% ich wartości początkowej. Po dokonanych ulepszeniach przedmiotowe budynki i budowle nie zostały jednak oddane do użytkowania w ramach czynności opodatkowanych osobom trzecim. Jak wskazano powyżej w przypadku poniesienia nakładów na ulepszenie w wysokości przekraczającej 30% wartości początkowej budynku, budowli lub ich części, dla zaistnienia pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. b ustawy konieczne jest wydanie budynku, budowli lub ich części do używania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem skoro po ulepszeniu ww. budynków i budowli Wnioskodawca przyjął do używania budynki oraz budowle we własnej działalności gospodarczej, to nie doszło do pierwszego zasiedlenia. Tym samym należy stwierdzić, że dostawa budynków i budowli, o których mowa w niniejszym wniosku będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. W konsekwencji do ww. transakcji nie znajdzie zastosowania zwolnienie z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ponadto należy zauważyć, że w rozpatrywanej sprawie wykluczone jest również zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Dla zastosowania zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a spełnione powinny być łącznie obie przesłanki zawarte w tym przepisie. Przy czym, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy o podatku od towarów i usług). W analizowanej sprawie transakcja nabycia nieruchomości podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jak wynika, z opisu spawy Wnioskodawca skorzystał z prawa do odliczenia podatku od towarów i usług. W konsekwencji więc w analizowanej sprawie nie zostanie spełniona podstawowa przesłanka do zastosowania zwolnienia z podatku określona w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit a) ustawy.

Jednocześnie, z uwagi na fakt, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego a ponadto Wnioskodawca wykorzystywał budynki i budowle, które mają być przedmiotem planowanej transakcji w działalności opodatkowanej podatkiem VAT, w analizowanej sprawie nie znajdzie również zastosowania zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że planowana dostawa budynku magazynowego głównego, biurowo-handlowego, magazynu podręcznego, wiaty magazynowej, placu utwardzonego, ogrodzenia wraz z altanką śmietnikową będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, wobec czego nie są spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia z podatku, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Ponadto jak wykazano powyżej do ww. transakcji nie znajdą również zastosowania zwolnienia z podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W konsekwencji dostawa ww. budynków i budowli będzie podlegała opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Jak wskazano powyżej, w świetle art. 29a ust. 8 ustawy, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zatem w analogiczny sposób jak dostawa budynków i budowli będących przedmiotem zapytania, opodatkowana będzie sprzedaż gruntu.

W konsekwencji sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT, tj. 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.